Remembering Kobe

[Kostaria4]

rip

[ggr]

Αυτο που δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι είναι τι μπορει να πέρασε απο το μυαλό του τα μοιραία εκείνα δευτερόλεπτα που συνειδητοποιησε τι έρχεται έχοντας δίπλα του την κόρη του.

Αυτό φίλε είναι το πιο ανατριχιαστικό. Θυμόμουν το βλέμμα στα μάτια του πατέρα μου, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, για αρκετές μέρες μετά τον θάνατό του.

Όσον αφορά τον παίχτη, κρίμα και πάλι κρίμα και γι'αυτόν αλλά και για την κόρη του και τους υπόλοιπους επιβαίνοντες. Όταν άκουσα την είδηση χτες, θυμήθηκα το 2011, όταν είχα πάει έναν παλιό μου μαθητή να τον δει από κοντά τότε που είχε έρθει στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο παιδάκι μου είχε κάνει δώρο τη φανέλα του Kobe, την οποία έχω ακόμη στη ντουλάπα μου.

[DESO]

Μεγάλωσα με Τζόρνταν αλλά ενηλικιώθηκα με Κόμπε. Αυτός ο παίχτης έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, τον έβλεπα από ρούκι μέχρι και την στιγμή της αποχώρησης του. Τώρα θα μάθει και στους αγγέλους πως παίζεται το iso, τι σημαίνει footwork και γιατί δεν είχε λόγο να πασάρει σε κανένα όταν ήταν στο prime του.

[ilpostino]

ο κόμπε αθάνατος!!
η κορούλα του ομως;
τα άλλα θύματα;
τραγικό!

[Conan1982]

Διαβάζω ότι πέθανε ο Κόμπυ και σκεφτόμουν ποιος άλλος κόμπυ υπάρχει, το διάβασα και έψαχνα να δω αν ήταν μια κακόγουστη φάρσα. Τελικά όχι μόνο δεν ήταν φάρσα αλλά έγινε χειρότερο με τα νέα για την κόρη του και τα υπόλοιπα θύματα.
Δεν ξέρω γιατί, γίνονται τόσα ατυχήματα κάθε μέρα, έχουμε πολέμους, παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, και όμως τους περισσότερους από εμάς μας άγγιξε λες και χάναμε κάποιον γνωστό. Είναι ο τρόπος, το απροσδόκητο, η ηλικία του, το ότι ήταν λίγο μετά την απόσυρση του, το πόσο σπουδαίος παίκτης ήταν; Δεν μπορώ να προσδιορίσω την αιτία αλλά δεν θυμάμαι κάτι αντίστοιχο για αθλητή, παίκτες να σηκώνονται και να φεύγουν πριν το παιχνίδι, σοκαρισμένοι αθλητές, απίστευτη δραστηριότητα στο ίντερνετ. Δεν έχω τι να πω, κουράγιο στην οικογένεια του απλώς.

[Coach Periklis]

Νέος άνθρωπος με τόσα σχέδια (πολλά από αυτά με κοινωνικό προφίλ), που επιτέλους ωρίμασε και ισορρόπησε ως προσωπικότητα μέσα σε ένα αδηφάγο σύστημα που το να την ψωνίσεις είναι το απόλυτο λογικό. Κρίμα να φεύγει πριν ζήσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Κρίμα για τον άνθρωπο, η αθλητική διάσταση είναι το τελευταίο. Για την κόρη του τι να πει κανείς, πολύ κρίμα. Όπως κρίμα είναι και η απώλεια τόσων ανθρώπων από την πείνα ή την ελονοσία, με τα οποία είχε ασχοληθεί ο άνθρωπος, και δεν είχε και καμία υποχρέωση.

Εύστοχο σχόλιο

ήταν άνθρωπος που προπονούταν λυσσαλέα και δίπλα απ' τους υπόλοιπους , φαντάζομαι κι εγώ ότι μόλις είχε αρχίσει να απολαμβάνει την ομορφιά της πατρότητας , την οικογένεια γενικά , τα όποια ενδιαφέροντα του , τα λεφτά του κλπ

Πραγματικά τα καλύτερα του χρόνια σε προσωπικό επίπεδο ήταν αυτά που έχασε

[ssoulliss]

Διαβάζω πως στο ελικόπτερο επέβαιναν μια τριμελής οικογένεια, μια μητέρα με την κόρη της και άλλη μια γυναίκα μαζί με τον Κόμπε , την κόρη του και τον πιλότο. Στεναχώρια για όλους. Κυρίως για τα παιδιά. Δυστυχώς από αυτά τα δυστυχήματα είναι απίθανο να τη γλυτώσεις.

Τον Κόμπε καλό θα ήταν να τον θυμόμαστε για αυτό που ήταν όσο έζησε(σπουδαίος αθλητής, άνθρωπος με ευαισθησίες και ανησυχίες), όχι για τον άδικο τρόπο που έφυγε. Πόσοι από εμάς άραγε όταν παίζαμε μονάκια στα ανοικτά δεν παίρναμε ρόλους παικτών και δη του Κόμπε; Αυτή ίσως να είναι η σπουδαιότερη κληρονομία που αφήνει ένας παίκτης.

Υ.Γ. Στην FIBA αργήσαν πάρα πολύ να βάλουν το πρόσωπο του στο σαίτ τους. Πάρα πολύ.

Υ.Γ.2 Λογικά μέχρι και την ολοκλήρωση του Ολυμπιακού τουρνουά στο Τόκυο θα υπάρχουν συνεχείς αναφορές και τιμές στη μνήμη του παγκοσμίως. Θα υπάρξουν και γραφικοί σε αυτά όπως υπάρχουν πάντοτε, ελπίζω να είναι λίγα τα περιστατικά και μεμονωμένα.

Υ.Γ.3 Ελπίζει στους παραπάνω γραφικούς να μην είναι αυτοί που διοργανώνουν τη λίγκα οι οποίοι εσχάτως ψάχνουν τρόπους για να ανεβάσουν τηλεθέαση/ενδιαφέρον. Ας σεβαστουν τη μνήμη του τουλάχιστον, αν και έχω αμφιβολίες.

[Ballhog]

Πριν λίγες ώρες οι Lakers έδωσαν το πρώτο τους ματς μετά τον χαμό του Kobe.Και μόνο που έπρεπε να δώσουν αγώνα με το τραγικό γεγονός να επισκιάζει οτιδήποτε άλλο στην καθημερινότητα του NBA ήταν πολύ δύσκολο.O LeBron,το αντίπαλο δέος του Kobe στα 00's και μέχρι το τέλος της καριέρας του έπρεπε να πάρει το λόγο και να απευθυνθεί στο κοινό των Lakers για να μιλήσει για τον χαμό του.Και το έκανε με έναν μοναδικό τρόπο,όπου δε μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητους όσους παρακολουθούσαν το tribute,μεταξύ αυτών και εμένα.
Δε ξέρω,βλέπω NBA για πολλά χρόνια,μεταξύ αυτών και ματς που θα μείνουν στην μνήμη πολλών,αλλά αυτό το ματς θα μείνει για πάντα στη δική μου,γιατί ήταν τόσο δύσκολο συναισθηματικά,βλέποντας και ένα γεμάτο στάδιο με φανέλες Kobe,πολλούς παίκτες των Lakers σε όλη τη διάρκεια του ματς να είναι σε άλλη κατάσταση,πάντως όχι αυτή για να δώσουν αγώνα NBA.
Για να το κλείσω,ένας είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί ο Kobe από τον οργανισμό,και είμαι σίγουρος ότι ο LeBron θα δώσει το 100% των δυνάμεών του για να το κάνει πράξη.

#2 #24

[nikolas12]

Πραγματική συγκίνηση...

[shtarkws]

Προσπαθώντας ακόμα να ξεπεράσουμε το σοκ της απώλειας, τόσο νωρίς και τόσο άδικα, του Κόμπι, καθώς και τις οικογενειακές τραγωδίες με την πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου, ανοίγουμε αυτό το θέμα προς τιμήν του.

Εδω μπορούμε όλοι να μοιραστούμε ιστορίες και στιγμές απο την μεγάλη καριέρα του, απο την τεράστια προσωπικότητα του και να συζητήσουμε πως ενας αθλητής ενέπνευσε και επηρέασε το μπάσκετ σε όλον τον πλανήτη. Πως με την νοοτροπία του άγγιξε και επηρέασε τις ζωές αυτών που αγάπησαν την πορτοκαλί θεα και όχι μόνο. Να θυμηθούμε και να καταγράψουμε ποιος ήταν και τι σήμαινε για τον καθένα μας ο, μύθος πλέον, Kobe Bryant

[shtarkws]

[Ballhog]

The Last Dance

Τον Kobe δε τον πρόλαβα σε όλο το peak της καριέρας του,τουλάχιστον σε σημείο να μπορώ να καταλάβω πραγματικά τι παίχτης ήταν.Η πρώτη επαφή μου ήταν μέσω των αγώνων που έβαζαν στο σπορ+ τότε που ήμουν δημοτικό,και έβλεπα ότι ένας παίχτης κυριαρχούσε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Όταν κέρδισε με τους Lakers το πρωτάθλημα του 09,είχα αποφασίσει ότι είχα βρει το μπασκετικό είδωλό μου.Τα επόμενα χρόνια,όταν ασχολούμουν περισσότερο με το ΝΒΑ δεν είχα πλέον πολλά να θαυμάσω από αυτόν τον παίχτη(ντάξει εκτός απο το πρωτάθλημα του 10 που ήταν και απίστευτη σειρά),οπότε είχα συμφιλιωθεί και με το decline του,ειδικά μετά και τον τραυματισμό με τον αχίλλειο.

Για να μη τα πολυλογώ,φτάνει η τελευταία του χρονιά,το τελευταίο του ματς,και εννοείται αποφασίζω να δω το τελευταίο του ματς για να τιμήσω αυτό τον θρύλο.Λέω ντάξει,άμα βάλει 20,25 πόντους καλά είμαστε,εξάλλου εκείνη τη σεζόν δεν έκανε και κάποιο σπουδαίο ματς,ειδικά με τον περιφερόμενο θίασο που ήταν οι Lakers εκείνη την περίοδο.

Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου,22 πόντοι,σκέφτομαι μια χαρά είμαστε θα φύγει με 30αρα στο αντίο του,ταιριαστό τέλος.
Μέχρι και την αρχή της 4ης περιόδου είχε φτάσει τους 40,είχα ξετρελαθεί,λέω ο τύπος θα βάλει 50 στο αντίο του,απίστευτος.
Όταν έφτανε το παιχνίδι στα τελευταία λεπτά ο Kobe είχε κρατήσει τους Lakers κοντά στο σκορ,και σαν να μην έφτανε η 50άρα,το πάλευε να αποχωρήσει και με νίκη.
Οι Jazz είχαν μείνει αποσβωλομένοι(οι οποίοι είχαν μαθηματικές ελπίδες για τα playoffs ε,μόνο αδιάφορους δε τους έλεγες),ο Kobe βάζει το go ahead καλάθι και εγώ στις 8 το πρωί ούρλιαζα μην μπορώντας να πιστέψω τι άλλο θα καταφέρει ο τύπος.
Και όμως,έφτασε και τους 60 με τις τελευταίες βολές,και απλά δεν μπορούσα να διανοηθώ το μέγεθος του γεγονότος που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου.Την ίδια στιγμή οι Warriors έσπαγαν το ρεκόρ νικών του NBA και σχεδόν όλοι παρακολουθούσαν την ομιλία του,δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω.

Αυτή είναι η πιο δυνατή ανάμνησή μου από τον Kobe Bryant,μπορεί να μην ήταν ο ultimate goat,ο πληρέστερος παίχτης που πέρασε από το NBA,ήταν ο hero της δικής μας γενιάς,τουλάχιστον των περισσότερων.

Και όπως είπε ο Lebron,
Mamba out, but not forgotten.

[ggr]

Τη γενιά των Kobe, Duncan, Garnett την πρόλαβα πλήρως. Πήγαινα λύκειο, όταν έκαναν την εμφάνισή τους στο πρωτάθλημα, οπότε παρακολούθησα ολόκληρη την καριέρα τους. Μπορεί να μεγάλωσα με τη γενιά του Jordan αλλά μ' αυτούς ανδρώθηκα και αυτούς παρακολουθούσα στα πιο καλά μπασκετικά μου χρόνια. Λάτρευα τη νοοτροπία του νικητή που είχαν, καθώς και τη βαθιά γνώση του αθλήματος. Μου φαίνεται πολύ περίεργο που ένας από αυτή την τριάδα δεν είναι πλέον εν ζωή. Τουλάχιστον, κατάφερα να τον δω από κοντά το 2011 στην Αθήνα.

[benchwarmer]

[ggr]

Μιας και σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατό του, αποφάσισα να ανεβάσω αυτό το βίντεο, που παρουσιάζει την προσομοίωση της μοιραίας πτήσης. Πραγματικά, έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά αυτοί που το έφτιαξαν.