BasketForum

Ξεκινώ ένα θέμα που αφορά τις μεγαλύτερες σειρές play-offs κατά την 75χρονη ιστορία του NBA. Φυσικά και δεν είναι απαραίτητο να είναι τελικοί, δεν είναι απαραίτητο να αφορούν ομάδα που τελικά το κατέκτησε, όμως μπορεί να αφορά που π.χ. έκανε κάποιο ή κάποια break ή είχε νίκες με buzzer beater ή είχε ανατροπή στη σειρά ή κάποιες ιστορικές ατομικές επιδόσεις ή ακόμη η σειρά αυτή να είχε 4-0 σκορ αλλά να είχε σημειωλογικό χαρακτήρα. Ό,τιδήποτε τέλος πάντων θεωρεί ο καθένας μας ως σημαντικό που την κάνει "μεγάλη" σαν σειρά.

Θα ξεκινήσω χρονολογικά από την πρώτη "μεγάλη" σειρά του 1947, τους πρώτους τελικούς του τότε BAA μεταξύ των Philadelphia Warriors (νυν Golden State) κόντρα στους Chicago Stags που πλέον δεν υφίστανται σαν ομάδα.

Το τελικό σκορ της σειράς ήταν 4-1 υπέρ των Philadelphia Warriors η σειρά δεν έχει τίποτα το δραματικό ή το σημαντικό περά του ότι είναι οι πρώτοι τελικοί του αθλημάτος και αυτό ίσως την κάνει "μεγάλη" σειρά.

Κορυφαίος των τελικών, θρύλος του αθλήματος, ήταν ο πολύ σπουδαίος forward της εποχής και μετέπειτα Hall of Famer, ο Joe Fulks, ο οποίος ήταν πρώτος σκορερ της σεζόν όπως και των τελικών.

Η στατιστική της σειράς

Ένα ρετουσαρισμένο βιντεάκι από τους αγώνες:

Πολύ ωραίο θέμα, μπράβο!

Πολλές σειρές χωράνε σ αυτό το νήμα, ας ξεκινήσω με την πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το ποστ.

San Antonio Spurs - Los Angeles Clippers Round 1, 2015

Νομίζω η μοναδική σειρά πρώτου γύρου που πήγε στα 7 παιχνίδια. Οι Spurs προέρχονταν από την κατάκτηση του '14 ενώ οι Clippers ήθελαν να αποδείξουν πως είναι contender. Δραματικά, χιτσκοκικά, γκρανκινιολικά φινάλε σε 6 από τα 7 παιχνίδια. 83 αλλαγές προβαδίσματος (31 !!! στο 7ο), 58 ισοπαλίες, τραυματισμούς, buzzer beaters, game winners. Θυμάμαι τα ξενύχτια που έκανα με εκείνη τη σειρά και δεν βρίσκω κάτι που να έλειπε. Γεμάτη.

Ο CP3 να τραυματίζεται στο πρώτο ημίχρονο, και να παίζει το δεύτερο κυριολεκτικά κουτσαίνοντας και σφίγγοντας τα δόντια σε κάθε φάση. Ο Duncan στα 39 του να δείχνει στον DeAndre πως παίζεται το άθλημα και να του βάζει 20άρες. Ο Leonard είχε ξεκινήσει φοβερά την σειρά, αλλά κάπου στη μέση οι Clippers βρήκαν τρόπο και τον περιόρισαν αρκετά (εως πολύ), ενώ ο Griffin ήταν κοντά σε TP σε μέσο όρο.

(ειναι playlist εχει απο φτιαξει βιντεακια ολα τα παιχνιδια)

1oς γυρος playoffs 08-09, , 7 παρατασεις σε 4 παιχνιδια, 5 παιχνιδια που κρυθηκαν στους 3 πόντους ή λιγότερους, σπασιματα εδρας. Πιθανοτατα η πιο τρελη σειρα 1ου γυρου featuring the first seed vs the eighth seed.

https://www.nbcsports.com/chicago/chica ... off-series

Quincy έγραψε: ↑

Δευ Ιαν 10, 2022 11:49 pm

San Antonio Spurs - Los Angeles Clippers Round 1, 2015

Στο καλάθι του Paul, με θυμάμαι να λέω "Επιτέλους!!" . Πραγματικά πολύ μεγάλη σειρά, μια από τις καλύτερες που έχω δει την τελευταία δεκαετία.

Συνεχίζω χρονολογικά και πλέον το 1948, πάλι σαν BAA, στους ημιτελικούς συναντώνται οι St. Louis Bombers που πλέον δεν υφίστανται σαν ομάδα κόντρα στους Philadelphia Warriors με το σκορ να είναι 3-4. Η σειρά αυτή έχει αρκετές ιδιαιτερότητες: Είναι η πρώτη σειρά που οδηγείται σε 7 παιχνίδια και η πρώτη που η φιλοξενούμενη ομάδα κερδίζει το έβδομο παιχνίδι. Πρωταγωνιστές ήταν πάλι ο Joe Fulks, κόντρα στην πιο ισορροπημένη τότε ομάδα των Bombers, που ξεχώριζε λίγο περισσότερο ο ψηλός Red Rocha.

Η στατιστική της σειράς.

Εδώ μια φωτογραφία, δεν βρήκα κάποιο βίντεο δυστυχώς (Red Rocha (4), Bombers center, goes up in the air to make a pass. Chuck Halbert (20), Warriors center, is defending him)

Η σειρά των Κnicks με τους Heat το 1999. Η κουτσουρεμένη λόγω του λοκ άουτ σεζόν είναι η πρώτη της μετά Τζόρνταν εποχής. Η Νέα Υόρκη μπαίνει με το ζόρι στα πλέι οφ ως όγδοη και αντιμετωπίζει το "μισητό" Μαϊάμι. Η σειρά οδηγείται στο 5ο παιχνίδι, όπου η Νέα Υόρκη κερδίζει στην εκπνοή και αρχίζει το τρελό της ράλι που την έφερε ως τους τελικούς εκείνης της χρονιάς.



Η στατιστική της σειράς: https://www.basketball-reference.com/pl ... -heat.html

Τη δεκαετία του '50 έχουμε πολλές "μεγάλες" σειρές play-offs. Η πρώτη ήταν οι τελικοί του 1951 όπου συναντήθηκαν οι Rochester Royals, νυν Sacramento Kings, των περιφερειακών Bobby Wanzer-Bob Davies και του ψηλού Arnie Risen κόντρα στους New York Knicks του σκόρερ Max Zaslofsky και ενός εκ των κορυφαίων ριμπάουντερ της εποχής, Harry Gallatin.

Η σειρά ολοκληρώθηκε με τους Royals να κερδίζουν με 4-3, όμως έχει τις εξής ιδιαιτερότητες:

* Ήταν οι πρώτοι τελικοί που πήγαν σε 7 παιχνίδια.
* Επίσης στη σειρά προηγήθηκαν οι Rochester Royals με 3-0 για να ισοφαρίσουν οι New York Knicks σε 3-3 πριν τελικά κατακτήσουν στο έβδομο παιχνίδι το πρωτάθλημα οι Royals.
*Μέχρι σήμερα σε Τελικούς καμμία άλλη ομάδα δεν έχει γυρίσει από το 3-0.
* Για πρώτη φορά (νομίζω και μοναδική) στους Τελικούς αγωνίστηκαν ομάδες από την ίδια πολιτεία, την πολιτεία της Νέας Υόρκης.

Τα τελευταία λεπτά του έβδομου παιχνιδιού λοιπόν που έληξε με 79-75:

New York's chances took a blow when Sweetwater Clifton fouled out with five minutes left. The FTs by Arnie Risen gave the Royals a 70-69 lead, but Gallatin's layup put NY back in front 71-70. That lead increased to 74-72 with two minutes left to play.

Matters got worse for the visitors when backup C Simmons was charged with his sixth personal seven seconds later. Both NY postmen fouled out trying to guard Risen, who shot 14 FTs, making 10.

The Royals scored the next three points on a Risen hook shot and FT to regain the lead, 75-74. But Vince Boryla's foul shot tied the score with 1:29 remaining.
With no shot clock, most fans figured the Royals would play for one shot, but with 44 seconds to go, Davies drove to the basket and drew a blocking fou on Dick McGuire. The former Seton Hall ace sank both shots to give the Royals a two-point lead.

The rules of the day called for a jump ball after foul shots in the final two minutes of the game. With the Knicks' best jumpers out with fouls, the Royals controlled the tip.
With just two seconds left, Red Holzman zipped a bullet pass to Jack Coleman who laid in an uncontested basket to make the final score 79-75.

Το Rochester που βρίσκεται στα σύνορα με τον Καναδά είναι "χωριό" μπροστά στη μεγαλούπολη και το κάζο ήταν ανεπανέρθωτο για το "Μεγάλο Μήλο". Είναι σαν να κατακτά το κύπελλο πρωταθλητριών π.χ. το Λαύριο ή η Manresa κόντρα σε Παναθηναϊκό ή Barcelona. Δυστυχώς η πόλη δεν μπόρεσε να "αντέξει" ομάδα NBA και σύντομα ξεκίνησε το ταξίδι των Kings μέχρι να καταλήξουν τελικά στο Sacramento.

* Οι Knicks τότε έπαιζαν στο 69th Regiment Armory, εμβληματικό και μουσειακό πλέον χώρο της Νέας Υόρκης που από το όνομα καταλαβαίνουμε πως κάποτε ήταν οπλοστάσιο.

Η στατιστική της σειράς.

(Arnie Risen grabs a rebound over Harry Gallatin as Jack Coleman (10) and Vince Boryla (12) look on.)

Επόμενη πολύ σπουδαία σειρά ήταν οι τελικοί του 1954. Εκεί βρέθηκαν μετά από ένα περίεργο σύστημα ομίλων και με ολίγη από play-offs οι Minneapolis Lakers των George Mikan, Vern Mikkelsen και Clyde Lovellette κόντρα στους Syracuse Nationals (νυν Philadelphia 76ers) του τεράστιου Dolph Schayes (που σε αυτή τη σειρά είχε προβληματάκια).

* Και αυτή η σειρά πήγε στα 7 παιχνίδια με τους Lakers να κατακτούν το πρωτάθλημα με 4-3 (Η στατιστική της σειράς).

* Στη σειρά αυτή είχαμε 4 break, 2 για κάθε ομάδα.

* Ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα του "Mr. Basketball", George Mikan. Αμέσως μετά σταμάτησε για να επιστρέψει μεσούσις της σεζόν 1955-56 όπου και τελικά αποσύρθηκε οριστικά.

*Στο δεύτερο παιχνίδι οι Nationals κέρδισαν τον άγωνα με buzzer beater από το κέντρο (62-60) και ναι ήταν δίποντο!

*Η Minneapolis από τότε δεν ξαναείδε χαΐρι, ενώ οι Knicks δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ένα ακόμη "χωριό" της πολιτείας τους πήγαινε καλύτερα από εκείνους .

Το πρώτο παιχνίδι.

NBA finals 1994

Houston Rockets vs New York Knicks.

Στην πρώτη σεζόν χωρίς τον Jordan οι Rockets κερδίζουν 58 παιχνίδια, οι Knicks και οι Hawks που ήταν και το ζευγάρι των τελικών της Ανατολής κερδίζουν από 57, ενώ οι πρώτοι τότε Supersonics με 63 νίκες και έγιναν η πρώτη ομάδα που έχασε ως πρώτη από τον 8ο (Denver), παρ'όλο που είχε κερδίσει τα 2 πρώτα παιχνίδια στο Bo3

Ο μοναδικός τελικός της δεκαετίας του '90 που πήγε σε 7ο παιχνίδι. Μέσος όρος διαφοράς των αγώνων οι 6 πόντοι

Houston - Hakeem, Maxwell, Thrope, Kenny Smith, και οι πιτσιρικάδες τότε Cassel και Robert Horry

NY - Ewing, Harper, Starks, Mason, Oakley και Charles Smith

Μια σειρά που θα μείνει στην ιστορια για πολλούς λόγους. Ακόμα και αξωαγωνιστικούς αφού η μετάδοση του game 5 είχε διακοπεί για να μεταδοθεί το car chase του O.J. Simpson


Το Houston τελικά κερδίζει τον πρώτο του τίτλο και ο Hakeem γίνεται ο πρώτος και μοναδικός παίκτης που κερδίζει σε μια σεζόν το MVP, το Finals MVP και το DPOY

Στο game 7 ο Starks που μέχρι εκείνο το παιχνίδι είχε 19π μ.ο. και παραλίγο να τελειώσει την σειρά στο 6ο με ένα τρίποντο που αλοίωσε με τα νύχια ο Hakeem, έσπασε τα στεφάνια σουτάροντας με το αποκαρδιωτικό 10% με 0-11 τρίποντα και 2-18 συνολικά. Υπάρχουν και στο youtube ολόκληρα παιχνίδια της σειρά για όποιον δεν την έχει δει ή απλά θέλει να την ξαναδεί. Εδώ ένα top 10 :

Τελικοί του 1955 και ακόμη μια κορυφαία σειρά για τη δεκαετία του '50. Αντίπαλες ομάδες οι Syracuse Nationals (νυν Philadelphia 76ers) των Dolph Schayes και Red Rocha, κόντρα στους Fort Wayne Pistons (νυν Detroit Pistons) του σπουδαίαου σκόρερ της εποχής George Yardley, του δυναμικού center Larry Foust και του εγκεφαλικού PG Andy Phillip. Νικητές ήταν οι Syracuse Nationals με 4-3 (η στατιστική της σειράς) και η σειρά έχει μεγαλείο γιατί:

* Είναι η μόνη σειρά Τελικών εώς τώρα που οδηγήθηκε σε έβδομο παιχνίδι και οι γηπεδούχοι κέρδισαν όλα τα παιχνίδια.

* Και τα 7 παιχνίδια ήταν ντέρμπι αφού η συνολική διαφορά πόντων ήταν 30, με πέντε εξ αυτών να λήγουν σε διαφορά κάτω από τους πέντε πόντους.

* Στον έβδομο τελικό, οι Pistons κυριαρχούσαν μέχρι που οι Nationals αντέδρασαν και τελικά πήραν το παιχνίδι χάρις την έυστοχη βολή του George King στο τέλος. Στην επόμενη κατοχή ο εξαιρετικός Andy Phillip χάνει την μπάλα και οι γηπεδούχοι πανηγυρίζουν.

* Είναι η μόνη σειρά Τελικών έως σήμερα που υπάρχει υπόνοια στησίματος, όχι από κάποιον τρίτο αλλά από το αστέρι των Pistons, George Yardley, που πίστευε πως στην τελευταία φάση ο συμπαίκτης του Andy Phillip, "πούλησε" την μπάλα. Επίσης υπήρχε η φήμη πως και άλλοι παίκτες των Pistons "έπαιξαν" τη σειρά. Είναι πολλά τα χρόνια που έχουν περάσε και δεν υπάρχουν εκτενείς αναφορές αν τελικά έχει γίνει αυτό.

* Η τότε έδρα των Pistons υπάρχει ακόμη, τότε λεγόταν Butler Fieldhouse, και ήταν μια από τις μεγαλύτερες σε χωρητικότητα για την εποχή. Τώρα είναι η έδρα του κολλεγίου του Butler και ίσως το παλιότερο γήπεδο στις ΗΠΑ.

Στο τέλος του βίντεο υπάρχει και η επίμαχη φάση.

Αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες σειρές τελικών είναι αυτή του 1984. Μετά από 15 χρόνια οι δύο "αιώνιοι" αντίπαλοι συγκρούονται μεταξύ τους, προβάλλοντας τις διαφορετικές φιλοσοφίες τους και τους δύο μεγάλους σταρ της εποχής (Μάτζικ, Μπερντ), των οποίων η κόντρα έχει αναγεννήσει το ΝΒΑ. Η ομάδα του Λος Άντζελες φαίνεται καλύτερη στα χαρτιά αλλά χάνει τη σειρά στους 7 αγώνες, σε μεγάλο βαθμό από δικά της λάθη. Ο Μάτζικ αποκτά το προσωνύμιο Tragic μετά τους τελικούς. Είναι η μοναδική σειρά αγώνων ανάμεσα στις δύο ομάδες τη δεκαετία του '80 που τελειώνει στους 7 αγώνες.

Τι αξίζει από τη σειρά:

- Το κλέψιμο του Χέντερσον στο 2ο παιχνίδι που αποσόβησε το 0-2.
- Το φάουλ του Μακχέιλ στον Ράμπις στο 4ο παιχνίδι .
- Το καλάθι του Μπερντ στο 4ο παιχνίδι που χάρισε τη νίκη στη Βοστόνη.
-Η "βλάβη" στον κλιματισμό του Μπόστον Γκάρντεν στο 5ο ματς.

Η σύνοψη της σειράς: https://www.basketball-reference.com/pl ... ltics.html

Οι τελικοί του 1957 ίσως να είναι η κορυφαία σειρά τελικών της δεκαετίας (μπορεί και όλων των εποχών). Αναμετρήθηκαν οι Boston Celtics κόντρα στους St. Louis Hawks και αποτελεί το ζευγάρι της επόμενης δεκαετίας. Η σειρά κατέληξε στους Celtics με 4-3 (η στατιστική της σειράς).

Οι Celtics διέθεταν τους Bob Cousy, Bill Sharman (το αστέρι τους), Bill Russell, Tom Heinsohn και από τον πάγκο ερχόταν ο Arnie Risen. Αντίθετα οι Hawks είχαν τον παικταρά Bob Petit, τον εκκολαπτόμενο παιχταρά Cliff Hagan και τον πρώην Celtic, Ed Macauley. Η σειρά μπορεί να θεωρηθεί "μεγάλη' διότί:

* Είχε συγκεντρωμένους πολλούς παικταράδες της εποχής.

* Είχε 4 παρατάσεις, δύο σπασίματα εδρών, νικητήριο καλάθι και έναν συγκλονιστικό έβδομο τελικό. Πέντε από τα επτά παιχνίδια κρίθηκαν στις τελευταίες επιθέσεις.

* Ο οποίος διεξήχθεί στο θρυλικό Boston Garden και έληξε με 125-123 υπέρ των Celtics ύστερα από 2 παρατάσεις. Παραμένει ο μοναδικός έβδομος τελικός που κρίθηκε σε δεύτερη παράταση.

* Είναι το πρώτο, από τα πολλά, πρωτάθλημα των "δυνάστων" Celtics καθώς αυτή η φουρνιά παρέμεινε και ενισχύθηκε αργότερα κάνοντας τους σχεδόν ανίκητους.

* Στον έβδομο τελικό ο Tom Heinsohn είχε 37 πόντους και 23 ριμπάουντ, ο Bill Russell 19 πόντους και 32 ριμπάουντ ενώ ο Cousy είχε 11 πόντους και 12 ασίστ αγωνιζόμενος 58 λεπτά!! Από τους Hawks o Petit είχε 39 πόντους και 19 ριμπάουντ ενώ οι Cliff Hagan και Slater Martin 24 και 23 πόντους αντίστοιχα. Οι Petit και Martin αγωνίστηκαν 56 λέπτά!!



Η σύνοψη των τελικών



Στιγμυότυπα από το έβδομο παιχνίδι, όπου ο Cousy αναφέρει το play των Hawks στην τελευταία επίθεση που παραλίγο να στείλει το παιχνίδι σε τρίτη παράταση.

ggr έγραψε: ↑

Δευ Ιαν 17, 2022 9:05 pm

Αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες σειρές τελικών είναι αυτή του 1984. Μετά από 15 χρόνια οι δύο "αιώνιοι" αντίπαλοι συγκρούονται μεταξύ τους, προβάλλοντας τις διαφορετικές φιλοσοφίες τους και τους δύο μεγάλους σταρ της εποχής (Μάτζικ, Μπερντ), των οποίων η κόντρα έχει αναγεννήσει το ΝΒΑ. Η ομάδα του Λος Άντζελες φαίνεται καλύτερη στα χαρτιά αλλά χάνει τη σειρά στους 7 αγώνες, σε μεγάλο βαθμό από δικά της λάθη. Ο Μάτζικ αποκτά το προσωνύμιο Tragic μετά τους τελικούς. Είναι η μοναδική σειρά αγώνων ανάμεσα στις δύο ομάδες τη δεκαετία του '80 που τελειώνει στους 7 αγώνες.

Τι αξίζει από τη σειρά:

- Το κλέψιμο του Χέντερσον στο 2ο παιχνίδι που αποσόβησε το 0-2.
- Το φάουλ του Μακχέιλ στον Ράμπις στο 4ο παιχνίδι .
- Το καλάθι του Μπερντ στο 4ο παιχνίδι που χάρισε τη νίκη στη Βοστόνη.
-Η "βλάβη" στον κλιματισμό του Μπόστον Γκάρντεν στο 5ο ματς.

Η σύνοψη της σειράς: https://www.basketball-reference.com/pl ... ltics.html

Σίγουρα θα είναι σε πολλά top 5 list of all time αυτή η σειρά. Ίσως η καλύτερη σειρά της δεκαετίας αν και είχαν πολλές καλές σειρές τα 80ς

Τους θεωρώ τους καλύτερους των 80's με δεύτερους αυτούς του 1988.

ggr έγραψε: ↑

Δευ Ιαν 17, 2022 9:05 pm

Αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες σειρές τελικών είναι αυτή του 1984.

Νομίζω ότι είναι η σειρά με τα πιο γεμάτα ρόστερ, ειδικά αν αναλογιστούμε πως τότε έπαιζαν βαρυά-βαρυά 7-8 παίκτες.

Τη δεκαετία του '60 λοιπόν, συγκεκριμμένα στα play-offs του 1961, στους τελικούς της Δύσης έχουμε την επανεμφάνιση των Lakers με τον Elgin Baylor και τον rookie, όμως superstar με το καλημέρα, Jerry West κόντρα στους πιο γεμάτους St. Louis Hawks (νυν Atlanta Hawks) των Pettit, Hagan και του επίσης rookie Lennie Wilkens.

Φυσικά η σειρά πήγε στα 7 παιχνίδια με την ομάδα (Hawks) να κερδίζει τους παιχταράδες (Lakers) με 4-3 (η στατιστική της σειράς).

* Είχαμε 4 break δύο για κάθε ομάδα, ένα συγκλονιστικό έβδομο παινχίδι και ανατροπή των προγνωστικών που ήθελαν τους Lakers στους Τελικούς κόντρα στους Celtics.

* Για τους Hawks η προσθήκη του Wilkens έκανε τη διαφορά, ενώ η έλλειψη λύσεων για τους Lakers κόστισε την πρόκριση στους Τελικούς.

* Ήταν η τελευταία φορά που οι Hawks έπαιξαν σε Τελικούς. Το "σκάνδαλο" της χρονιάς ήταν ότι μετά το έβδομο παιχνίδι ταξίδεψαν για τη Βοστωνη , όπου και αγωνίστηκαν το βράδυ, χάνοντας πολύ εύκολα. Γίνοντουσαν ομορφιές και τότε

Τα play-offs του 1962 έχουν δύο πολύ μεγάλες σειρές. Στην πρώτη στους τελικούς Ανατολής βλέπουμε τους δυνάστες Boston Celtics κόντρα στους Philadelphia Warriors (νυν Golden state). Η σειρά κρίθηκε σε 7 παιχνίδια με τους "Κέλτες" να παίρνουν τη νίκη χάρη σε ένα σουτ του πρόσφατα απεβιώσα, Sam Jones (η στατιστική της σειράς).

* Η σειρά θεωρείτε μεγάλη γιατί ήταν η κομβική στιγμή που αν οι Celtics έχαναν τότς ίσως να μην συνεχιζόταν το σερί τους στα πρωταθλήματα.

* Η σειρά είχε το σύστημα μέσα-έξω εναλλάξ (και όχι το 2-2-1-1-1) με τις έδρες να μην σπάνε. Οι Celtics είχαν "μπαϊ" στον πρώτο γύρο και ήταν πιο φρέσκιοι, ενώ αντίθετα οι Warriors έπαιξαν 5 παιχνίδια κόντρα στους Syracuse Nationals συν το ταξίδι μετά το πέμπτο παιχνίδι (Είπαμε οι Celtics είχαν μια γενική εύνοια )

* Οι Warriors είχαν τον Wilt που οργίασε, τι πρωτότυπο θα μου πεις, ενώ δίπλα του έπαιζε ο "Σοβιετικός" Tom Meschery. Την πεντάδα συμπλήρωνε ο θρύλος Paul Arizin ενώ την οργάνωση την είχε ο Guy Rodgers. Το έβδομο παιχνίδι ήταν και το τελευταίο του Paul Arizin (εκ των κορυφαίων SF όλων των εποχών).

* Οι Celtics είχαν το δίδυμο στην περιφέρεια Cousy-Sam Jones με τον KC Jones να έρχεται από τον πάγκο προσφέρωντας τα μέγιστα. Μεγάλύτερο βάρος από ότι συνήθως, σήκωσε και ο Russell στην επίθεση όπου δίπλα στους Heinsohn και Sam Jones συνέθεσαν μια ακτύπητη τριπλέτα.

* Αυτή ήταν η τελευταία φορά που οι Warriors παρουσιάστηκαν με το όνομα Philadelphia. Είναι επίσης η τελευταία φορά που έπαιξαν στην Ανατολή.

Το καλάθι της νίκης: