ggr έγραψε: ↑Σάβ Μάιος 01, 2021 8:08 pm
Απ' ό,τι θυμάμαι ο Lary Johnson είχε ασχοληθεί με την πυγμαχία στα μαθητικά του χρόνια. Γι' αυτό που γράφεις για τις πολεμικές τέχνες, συμφωνώ κι επαυξάνω. Εμένα το παγκράτιο με είχε βοηθήσει πάρα πολύ στο μπάσκετ, αφού χάρη σ' αυτό απέκτησα ελαστικότητα που ποτέ δεν είχα, συν την ενδυνάμωση και την αντοχή. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ και ούτε εύχομαι.
Τότε απλώς έφαγε πανικό, συμβαίνει να μην έχεις κάνει την πνευματική διεργασία μέσα σου και στο ρινγκ ή στον δρόμο να παραλύσεις σε μια εμπλοκή.
Μπορεί και να τον φοβόταν τον Μoούρνιγκ (ήταν και συμπάικτες στη Σαρλότ και μπορεί να τον είχε τεστάρει στις κόντρες τους).
Το θέμα είναι ότι ο Μoούρνιγκ έριξε και 2 κανονικές (ας τις πούμε
) μπουνιές. Ο Τζόνσον (το ξαναείδα τώρα
) έριχνε φατούρο
που απλώς το ένα (από τις φατουρομπουνιές του) πήρε ξώφαλτσα τον καημένο τον προπονητή του. Και βούτηξε κι ο ¨Οκλεϊ να βοηθήσει τον κόουτς που έμοιαζε μωρό μπροστά στις ντουλάπες.
Κατά τ΄άλλα μιλάμε για 2 πάρα πολύ δυνατούς τύπους γύρω στα 110 -115 (μυϊκά)κιλά ο καθένας τους. Δεν θες να σε πετύχουν.
Και τους θυμάμαι στα αρχικά τους στη Σαρλότ να παίζουν δίδυμο στο ζωγραφιστό και να δημιουργούν προσδοκίες για την τότε νεότευκτη ομάδα.
Μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από την εποχή που έπαιζε στο κολλέγιο (παρέα με τον Στέισι Ογκμον που αν δεν κάνω λάθος είχε φορέσει και τη φανέλα των ΗΠΑ σε κάποιους Ολυμπιακούς). Δεν θυμάμαι ποιο κολλέγιο ήταν, αλλά θυμάμαι ότι είχε κάνει θόρυβο ως παίκτης (νο.2 στο ντραφτ του αν πέφτω μέσα;;). Τα μαθαίναμε τότε από το τρίποντο.
Μετά τη Σαρλότ όμως άρχισε κάπως πτωτική ή έστω στάσιμη πορεία. Με δυο λόγια δεν είχε την εξέλιξη που περιμέναμε.