Στα της σειράς. Δεν πίστεψα δευτερόλεπτο ότι μπορεί να χάσει η Μαδρίδ τους τελικούς. Η ομάδα αυτή είναι σφυρηλατημένη στα πιο βαθιά μπουντρούμια της κολάσεως, παίχτες πιο σκληροί και από ατσάλι. Πάμπλο Λάσο, ότι είπαμε νερό και αλάτι. Από τους Νοτσιόνι και Ματσιούλις, στους Ντεκ και Γιαμπουσελέ. Δεν παίζεις με forward μπρο μου, με κομμάντο πάιζεις. Hats off στα γερόντια Γιουλ, Κοζέρ και Χάνγκα (ναι ο ίδιος Χάνγκα που έκανε προπόνηση μόνος του με τις μπουλντόζες πέρσι). Ταβάρες εξωγήινος.
Αρνούμαι οποιαδήποτε κριτική πρός τη λεγεώνα των μισθοφόρων από τη Βαρκελώνη. Σάρας υπήρξες τιτάνας στα παίχτης, το μυαλό σου δουλεύει με 400 στροφές το δευτερόλεπτο, αλλά σταμάτα να νομίζεις ότι είσαι ο σταρ της ομάδας. Και επιτέλους σταμάτα να παριστάνεις τον Ομπράντοβιτς. Μου θυμίζεις αυτά τα κακομαθημένα παιδάκια που τους αγοράζουν καινούριο παιχνίδι και αυτά ζητάνε και άλλο. Βγάλαμε ρίζες στον καναπέ ρε φίλε, άκομη ψάχνουν τα miss match οι παίχτες σου, μας πήρε ο ύπνος.