nikolas_asteri έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 13, 2025 4:17 pm
Κατ'αρχάς να σας ξαναευχαριστήσω που διαβάσατε. Δηλαδή που εμπιστευτήκατε τον χρόνο σας στο (όχι και μικρό) κείμενο μου.
Neobasketikos25 έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 13, 2025 1:04 am
Έχω την εντύπωση ότι το κείμενο διαπνεεται από συγκεκριμένη ιδεολογική προσέγγιση στην πολιτική σκηνή της Αμερικής.
shaq7 έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 13, 2025 1:33 am
Συμφωνω σε αρκετα απο αυτα που γραφεις για τον μασκ αλλα μου φανηκε πολυ biased..λες και σου εφαγε την γκομενα ενα πραγμα
Ευχαριστώ για την κριτική. Έγραψα και στην αρχή ότι οι πολιτικές μου ιδέες δεν είναι κρυφές στο φόρουμ και ότι θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν να καταγράψω γεγονότα και όχι τόσο να τα ερμηνεύσω μέσα από το ιδεολογικό μου φίλτρο. Ίσως απέτυχα λίγο αλλά είναι σημαντικό να αναφέρω ότι δεν προσπαθώ να είμαι ουδέτερος εδώ. Με ενδιαφέρει η αποδόμηση του αφηγήματος γύρω από τον Μασκ, όχι να κρατήσω ισορροπίες. Αν θεωρείτε ότι κάτι που έγραψα είναι λάθος ή αν υπάρχει κάποιος αντίλογος ευχαρίστως να τον ακούσω και να το συζητήσουμε.
Neobasketikos25 έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 13, 2025 1:04 am
Εμένα σίγουρα η αντίθεση με Randian objectivism αλλά και η συχνή αναφορά στα συνδικάτα (όσοι έχουμε ζήσει εκεί γνωρίζουν ότι πέρα από NYC και CA ο συνδικαλισμός είναι τελείως ξενος με την εργασιακή "κουλτούρα ") με ξένισε.
Λες να το παραέκανα με τα συνδικάτα; Ίσως. Προσπάθησα να τα κρατήσω μόνο το κομμάτι του Μασκ σαν εργοδότη. Ξαναδιαβάζοντας πιστεύω ότι θα μπορούσα να τα αναφέρω τόσες φορές. Το τελευταίο σου κομμάτι δυστυχώς δεν το κατάλαβα. Δεν έχω ζήσει εκτός αυτών των δύο πολιτειών (το NJ το μετράω σαν NY

) οπότε θα ήταν χρήσιμη κάποια παράθεση ή έστω προσωπική εμπειρία.
Τώρα για Randian objectivism...
Η Ayn Rand δεν ήταν φιλόσοφος για να την αντιμετωπίζουμε ως τέτοια. Ήταν μυθιστοριογράφος με μεσσιανικό σύμπλεγμα, που πίστεψε ότι το μυθιστόρημα είναι όργανο μεταφυσικής και ηθικής κατήχησης. Το δόγμα της περί του απόλυτου ατομικού ορθολογισμού και του αχαλίνωτου καπιταλισμού είναι στην ουσία ένα μεταμοντέρνο ευαγγέλιο της ελεύθερης αγοράς.
Κανένας σοβαρός φιλόσοφος δεν την αντιμετωπίζει ως ισότιμο μέλος της ακαδημαικής κοινότητας. Δεν υπάρχει ούτε ένα peer-reviewed paper, ούτε ένα μάθημα σε φιλοσοφική σχολή που να την εξετάζει δίπλα στον Rawls ή τον Nozick. Δεν είναι "αιρετική" και την αφήνει το σύστημα απ'έξω αλλά επειδή είναι ρηχή. Χτίζει ένα σύστημα με την αυταρέσκεια 17χρονου που έπιασε μισό βιβλίο φιλοσοφίας και αποφάσισε ότι έχει λύσει την ηθική της ύπαρξης. Ο ίδιος ο Nozick, που ήταν ιδεολογικά κοντά της, απογοητεύτηκε λέγοντας ότι πρόκειται για ένα "μη επεξεργασμένο σύνολο αρχών χωρίς φιλοσοφική πειθαρχία".
Ακόμα κι αν παραβλέψουμε την απουσία ακαδημαικής παρουσίας (ha see what I did there?), δεν είναι ξεκάθαρο τι προσφέρει στην ίδια τη φιλοσοφική σκέψη. Το μόνο που μπορεί να της αναγνωρίσει κανείς είναι η επιρροή της ως δημοφιλής συγγραφέας, ειδικά σε νέους που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με ένα ατομιστικό/φιλελεύθερο ιδεολογικό σχήμα. Όμως αυτές οι ιδέες έχουν εκπροσωπηθεί πολύ πιο σοβαρά από φιλοσόφους όπως ο Nozick ή ο Narveson, οι οποίοι έχουν ασκήσει και αυστηρή κριτική στη Rand.
Το ύφος της Rand είναι βαθιά πολεμικό και απαξιωτικό απέναντι σε κάθε κριτική. Επειδή ισχυρίζεται ότι η φιλοσοφία της προκύπτει "απαραίτητα" από τη λογική, όποιος διαφωνεί, είτε είναι χαζός είτε ανήθικος. Με αυτή τη λογική δεν υπάρχει κανένα περιθώριο σοβαρής φιλοσοφικής συζήτησης. Ξεχνάει καμία φορά ο κόσμος πόσο εχθρική ήταν εκείνη προς την ίδια τη φιλοσοφία ως θεσμό. Αυτή η περιφρόνηση έχει κληρονομηθεί από πολλούς σύγχρονους Randians, που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τη φιλοσοφική διαφωνία σαν ηθική ανεπάρκεια.
Το ότι τύποι σαν τον Musk ή τον Thiel ή τα libertarian παιδιά στο SF λατρεύουν τη Rand είναι λογικό εν μέρει. Θέλουν απλώς ένα ψευδοφιλοσοφικό άλλοθι για να νιώθουν οι ίδιοι προφήτες και οι άλλοι NPCs. Είναι εύκολο να ταυτιστείς με αυτές τις ιδέες όταν είσαι πλούσιος, λευκός, cis άνδρας που βλέπει το σύμπαν ως κάτι που του χρωστάει. Είναι πιο δύσκολο να χτίσεις μια πραγματική πολιτική σκέψη που να αντέχει στη δοκιμασία της συλλογικής ύπαρξης.
Πολλοί ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τη φιλοσοφία μέσα από τη Rand. Το Fountainhead ή το Atlas Shrugged σου δίνουν την ψευδαίσθηση της διανοητικής σαφήνειας. Όλα μοιάζουν απόλυτα και ξεκάθαρα, χωρίς γκρίζες ζώνες. Αλλά μόλις κάνεις πραγματική φιλοσοφική δουλειά, καταλαβαίνεις ότι το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρημάτων της είναι είτε ανύπαρκτο είτε αφελές. Για παράδειγμα, η "απόδειξή" της ενάντια στον σκεπτικισμό είναι ότι "αισθανόμαστε την πραγματικότητα, άρα υπάρχει". Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι αγνοεί τη σύγχρονη φιλοσοφία. Είναι ότι κάνει λάθη που έχουν ήδη απαντηθεί εδώ και δεκαετίες και αντί να διαλεχθεί με αυτά, προσποιείται ότι δεν υπάρχουν.
Τελικά δεν βγήκε τόσο περιληπτικό
shaq7 έγραψε: ↑Κυρ Ιούλ 13, 2025 1:33 am
Ειδικα το οτι ειναι χαζος πρωτη φορα το ειδα..
Δεν νομίζω ότι έγραψα κάπου ότι είναι χαζός. Το ότι δεν είναι επιστήμονας δεν τον κάνει χαζό. Φυσικά εδώ μπορούμε να αναλωθούμε σε κουβέντα σχετικά με το τι είναι εξυπνάδα αλλά επειδή αυτό είχε προκύψει και στο προηγούμενο ποστ (
viewtopic.php?p=212509#p212509), έχω κάνει αρκετό διάβασμα τους τελευταίους μήνες και σε κάποια φάση θα ποστάρω για αυτό. Αλλά τεσπα, λίγο εκτός θέματος αυτό. Η ουσία είναι πως δεν είναι χαζοί όσοι δεν είναι μαθηματικοί/φυσικοί/προγραμματιστές και δεν ξέρω γω τι άλλο. Πιστεύω ότι είναι έξυπνος απατεώνας με έφεση στο hype και τη χειραγώγηση και όχι στην επιστήμη. Άλλο το να έχεις καλή αίσθηση PR, κι άλλο να έχεις πραγματική εφευρετικότητα ή φιλοσοφικό βάθος.