Off topic NBA

[reignman]

[Conan1982]

Όσον αφορά τα παιχνίδια, πάντα 82 ήταν. Δεν υπήρχε τόση αδιαφορία, ούτε το load management, το οποίο δεν βλέπω να έχει και αποτέλεσμα όσον αφορά τους τραυματισμούς, το αντίθετο μάλιστα. Τουλάχιστον, αυτό έχω αποκομίσει και από συζήτηση με φυσικοθεραπευτές. Έχει αλλάξει και η νοοτροπία προς το χειρότερο και φαίνεται στο all star game.
Σου ξαναλέω, υπάρχουν πολλοί λόγοι για την πτώση και αν τους γράψω, θα είναι μεγάλο το κείμενο. Το ΝΒΑ το παρακολουθούσα από πιτσιρικάς και δεν μου αρέσει που φέτος το εγκατέλειψα σχεδόν ολοκληρωτικά (τρία ματς και τρία Christmas games έχω δει) αλλά δεν παλεύεται πλέον. Ακόμη κι αν μειώσουν τους αγώνες, πρέπει κάτι να γίνει και με το στυλ παιχνιδιού, που είναι ίδιο για όλους.

Για την πτώση μπορούμε να σκεφτούμε ένα σωρό αιτίες. Την εξήγηση για την εξέλιξη που περιγράφεις δεν μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια. Εννοώ την αλλαγή της νοοτροπίας των παικτών κυρίως. Πάντα γύρω από τους σταρ περιστρεφόταν το παιχνίδι, ούτε εξηγεί η εξέλιξη του παιχνιδιού πως οι παίκτες σταμάτησαν να ενδιαφέρονται.
Θα μ' άρεσε να ακούσω σκέψεις. .

[ggr]

Όσον αφορά τα παιχνίδια, πάντα 82 ήταν. Δεν υπήρχε τόση αδιαφορία, ούτε το load management, το οποίο δεν βλέπω να έχει και αποτέλεσμα όσον αφορά τους τραυματισμούς, το αντίθετο μάλιστα. Τουλάχιστον, αυτό έχω αποκομίσει και από συζήτηση με φυσικοθεραπευτές. Έχει αλλάξει και η νοοτροπία προς το χειρότερο και φαίνεται στο all star game.
Σου ξαναλέω, υπάρχουν πολλοί λόγοι για την πτώση και αν τους γράψω, θα είναι μεγάλο το κείμενο. Το ΝΒΑ το παρακολουθούσα από πιτσιρικάς και δεν μου αρέσει που φέτος το εγκατέλειψα σχεδόν ολοκληρωτικά (τρία ματς και τρία Christmas games έχω δει) αλλά δεν παλεύεται πλέον. Ακόμη κι αν μειώσουν τους αγώνες, πρέπει κάτι να γίνει και με το στυλ παιχνιδιού, που είναι ίδιο για όλους.

Για την πτώση μπορούμε να σκεφτούμε ένα σωρό αιτίες. Την εξήγηση για την εξέλιξη που περιγράφεις δεν μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια. Εννοώ την αλλαγή της νοοτροπίας των παικτών κυρίως. Πάντα γύρω από τους σταρ περιστρεφόταν το παιχνίδι, ούτε εξηγεί η εξέλιξη του παιχνιδιού πως οι παίκτες σταμάτησαν να ενδιαφέρονται.
Θα μ' άρεσε να ακούσω σκέψεις. .

Υπήρχε ανέκαθεν σε ένα βαθμό η νοοτροπία ότι, αν χάσουμε ένα ματς κανονικής περιόδου, πάμε για το επόμενο, πράγμα λογικό σε μια μεγάλη σεζόν.
Επίσης, ναι, πάντα το ΝΒΑ περιστρεφόταν γύρω από τους σταρ. Bird, Magic, Jordan, Olajuwon, Duncan, Shaq κτλ. Το θέμα είναι ότι παλιότερα υπήρχε πιο έντονη η φλόγα μέσα στον καθένα να δείξει ότι είναι καλύτερος από τον άλλο. Θυμάμαι πρόσφατα μια συνέντευξη του Magic να λέει ότι στο all star game ήθελε η κάθε πλευρά να δείξει ότι είναι καλύτερη από την άλλη, να τους νικήσει. Το πιο πρόσφατο που είδα και μου θύμισε παρελθόν ήταν η τελευταία περίοδος του all star στο Σικάγο το 2020.
Οι παλιότεροι παίχτες ήταν μεγαλωμένοι σε πιο δύσκολες συνθήκες, έβρισκαν το μπάσκετ ως διέξοδο και όταν το κατάφερναν, συνέχιζαν να δείχνουν σεβασμό στο σπορ. Η εξαιρετική προώθηση του αθλήματος έφερε αύξηση κερδών αλλά υπήρχε η νοοτροπία " θα βγω να παίξω για να κερδίσω , να με δουν οι φαν που πληρώνουν και να δείξω ότι είμαι καλύτερος από τον άλλο". Κάποιοι το αποδίδουν αυτό και στην παραμονή στο κολλέγιο αλλά υπήρχαν και σταρ , όπως οι Kobe και Garnett , που είχαν αυτή τη νοοτροπία ερχόμενοι από το λύκειο. Τώρα βλέπεις παίχτες να πληρώνονται αδρά και να μένουν έξω για ψύλλου πήδημα, να εκβιάζουν τις ομάδες να τους δώσουν και να μην παίζουν και να είναι όλο χαμόγελα ακόμη και μετά από γερές ήττες. Πιθανόν, να φταίνε και τα υπέρογκα ποσά που κερδίζουν και σου λέει δε βαριέσαι, αφού με ένα καλό συμβόλαιο εξασφαλίζεσαι για μια ζωή, το γεγονός ότι πολλοί παίζουν από μικρή ηλικία στο AAU και γνωρίζονται , οπότε έχουν πιο φιλική σχέση, κυρώσεις δεν βλέπω να έχουν σοβαρές από μη τήρηση συμβολαίου, οπότε φτάνεις στο σημερινό αποτέλεσμα. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Ο Γιάννης έχει μια πιο old school νοοτροπία γενικά αλλά δες και πως μεγάλωσε. Πολλοί Ευρωπαίοι είναι πιο ώριμοι πνευματικά αλλά γαλουχήθηκαν μπασκετικά εδώ, που είναι πιο ανταγωνιστικά και με έμφαση στα βασικά. Αυτό το έλεγε κι ο Kobe. Δυστυχώς, το ΑΑU εστιάζει στα highlights και φαντάζομαι ότι το επόμενο βήμα θα είναι να κρατούν στο ένα χέρι τη μπάλα και στο άλλο το κινητό για να αποθανατιζουν τα highlights τους. Ε, αυτή την ασοβαρη νοοτροπία, την κουβαλούν μετά μαζί τους και με την υπερπροβολη μέσα από τα social media, νομίζουν ότι είναι θεοί του μπάσκετ, χωρίς όμως να ισχύει αυτό τελικά.
Για τους Αμερικανούς χτύπησε το καμπανάκι στην Ολυμπιάδα. Αν δεν ήταν τα γεροντια (Curry, Durant, LeBron), θα έχαναν από τους Σέρβους, αφού είχαν πελαγωσει. Αυτοί οι τρεις, με τα όποια αρνητικά τους, τουλάχιστον δείχνουν τον δέοντα σεβασμό στο παιχνίδι. Είναι τραγικό να βλέπεις τον 40αρη James να θέλει να παίξει 82 ματς και τον Embiid από την άλλη να κάνει θέμα τα back to back. Θα μου πεις ο LeBron δεν έχει παίξει ρόλο στην αύξηση της δύναμης των παιχτών με τη συμπεριφορά του; Ναι, αλλά τουλάχιστον τιμούσε τα συμβόλαια που έπαιρνε.

[Conan1982]

Που διάβαζα ότι έχει αλλάξει και η ταξική διαστρωμάτωση, διάβαζα ότι τα παιδιά που μπαίνουν τελικά NBA να μην είναι αυτά που κυνηγούν να ξεφύγουν από την φτώχια ή το γκέτο κλπ αλλά όσα άντεχαν οι γονείς τους να πληρώνουν ατομικές προπονήσεις και εκγύμναση από μικρή ηλικία. Έχει μια βάση φαντάζομαι στην ψυχολογία και στην νοοτροπία ενός παίκτη. Αλλά δεν είναι και αυτή η κατεύθυνση από "ψηλά", πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τιμωρούν με τεχνική όποιον παίκτη στραβοκοιτάξει κάποιον άλλο, δεν λέω να πάμε σε εποχές όπου γκρέμιζες τον άλλο και έπαιρνες ένα απλό φάουλ, αλλά καρφώνει ο άλλος και δεν τολμά να πανηγυρίσει, λες και θέλουν να μετατρέψουν το παιχνίδι σε ένα απλό σόου.

[ggr]

[ggr]

λες και θέλουν να μετατρέψουν το παιχνίδι σε ένα απλό σόου.

Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος και έχει επιτευχθεί τέλεια. Βάλε στην εξίσωση και τους κανονισμούς, που σε λίγο θα σφυριζεται φάουλ και ο "αερισμός" του αμυντικού, τους χαρτογιακαδες των analytics που έχουν μετατρέψει το παιχνίδι σε διαγωνισμό τριπόντων, και έχεις έτοιμο το αποτέλεσμα. Προς Θεού, δε λέω να μην χρησιμοποιείς το τρίποντο, αν είσαι σουτέρ. Όμως, δεν είναι όλοι Στεφ Κάτι, ούτε όλοι οι ψηλοί έγιναν ξαφνικά σουτέρ. Όταν είσαι 2,10+ και απομακρύνεσαι από το καλάθι συνέχεια, ουσιαστικά ακυρώνεις το πλεονέκτημα του ύψους σου. Πάρε 2-3 σουτ από το τρίποντο, όχι 13.
Τέλος, θα σου εξομολογηθώ κάτι. Το μπασκετικό στυλ του Γιάννη δεν με ξετρελαίνει, γιατί είναι λίγο ωμό. Έτσι, όμως, που κατάντησε το πράγμα, αρχίζω να τον γουστάρω όλο και περισσότερο, γιατί μου θυμίζει ψηλό παλιάς κοπής. Έχει τη νοοτροπία " καθίστε εσείς και σουταρετε από τα 9 μέτρα, ενώ εγώ θα μπουκαρω συνεχώς και με το ύψος και τον όγκο μου, θα σας καρφώνω στη μούρη!". Και πολύ καλά κάνει!

[nikolas_asteri]

Όταν είσαι 2,10+ και απομακρύνεσαι από το καλάθι συνέχεια, ουσιαστικά ακυρώνεις το πλεονέκτημα του ύψους σου. Πάρε 2-3 σουτ από το τρίποντο, όχι 13.

Γενικά και χοντρικά συμφωνώ με όσα έχετε γράψει εκτός από αυτό το τελευταίο όπως και το jab στο analytics department.

Θα κάνω ένα μικρό detour για να πω δύο πράγματα.

Το πρώτο το είχα αναφέρει και πιο παλιά. Χωρίς να μπούμε σε game theory γλώσσα, και χρησιμοποιώντας τις λέξεις «παιχνίδι» και «βέλτιστη» λίγο πιο ελεύθερα, κάθε παιχνίδι έχει κάποιου είδους βέλτιστη στρατηγική. Με τον τρόπο που είναι δομημένο το παιχνίδι (γήπεδο, κανόνες, χρόνος, πόντοι κλπ) έχει παρατηρηθεί ότι τα πιο πολύτιμα σουτ είναι το layup και το τρίποντο. Γιατί λοιπόν μια ομάδα να μην προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτή την βέλτιστη τακτική ώστε να κερδίσει; Προφανώς οι μεταβλητές δεν είναι όλες ανεξάρτητες μεταξύ τους αλλά είναι λογικό μια ομάδα να προτιμάει κάποιον παίκτη που μπορεί να σουτάρει 50% τρίποντο αντί για 50% δίποντο αφού θα πάρει περισσότερους πόντους έτσι.

Κι εδώ κουμπώνει το δεύτερο κομμάτι που λέει ότι αν είσαι 2.10 τότε μπορείς να παίρνεις αυτό το πολύτιμο σουτ ανενόχλητος τις περισσότερες φορές. Άρα δεν ακυρώνεις το ύψος σου παίζοντας μακριά από το καλάθι, στην ουσία το εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο.

Με κίνδυνο να ακουστώ λίγο αιρετικός, νομίζω είναι καιρός να πάει λίγο πιο πίσω το τρίποντο. Δεν έχω κάτσει να κοιτάξω τους αριθμούς αλλά νομίζω ότι αν η ευστοχία πέσει κάτω από 30% τότε ίσως να μην αποτελεί τόσο πολύτιμο σουτ πια. Αυτό βέβαια θα αποτελέσει πρόβλημα στις γωνίες του γηπέδου, δεν ξέρω ποια είναι η λύση.

Γενικά συμφωνώ ότι πλέον οι παίκτες το βλέπουν εντελώς σαν δουλειά και αυτό δεν βοηθάει στο να δεθείς με την ομάδα και την προσπάθεια της αλλά τι να κάνουν και αυτοί;

[ggr]

To θέμα είναι πως σχεδόν κανείς δεν έχει 50% στο τρίποντο. Οι Warriors ξεκίνησαν αυτό το trend αλλά το έκαναν επειδή είχαν δύο από τους καλύτερους σουτέρ της ιστορίας. Όταν λοιπόν, μια ομάδα σουτάρει ασυστολα, ακόμη και στα κακά της βράδια, σημαίνει πως το παιχνίδι γίνεται ρομποτικό. Το μπάσκετ είναι σκάκι και όχι video game. Βλέπω ομάδες να τελειώνουν με 9/45 ή 13/51 τρίποντα και να έχουν χάσει. Είναι γελοίο το να επιμένεις σε μια στρατηγική, όταν αυτή δεν βγαίνει. Δεν κατηγορώ τόσο τους παίχτες εδώ, όσο αυτούς που σχεδιάζουν αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.
Ούτε όλοι οι ψηλοί είναι φονιάδες. Ένας που τελειώνει το ματς με 5/14 τρίποντα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικός αν πήγαινε πιο κοντά; Φυσικά. Τρανή απόδειξη ο Γιάννης, που χωρίς αξιόπιστο μακρινό σουτ, είναι πιο επικίνδυνος και δύσκολος στο μαρκάρισμα. Σίγουρα ένα καλύτερο σου θα τον έκανε ακόμη πιο επικίνδυνο αλλά αν τον βγάλεις τελείως στην περιφέρεια "τον "καις", αφού του αφαιρεις την ικανότητα να σου τελειώνει το 90% των προσπαθειών του. Ούτε ο Γιοκιτς παίρνει αλόγιστα τρίποντα και γράφει τρελά νούμερα.

[nikolas_asteri]

To θέμα είναι πως σχεδόν κανείς δεν έχει 50% στο τρίποντο. Οι Warriors ξεκίνησαν αυτό το trend αλλά το έκαναν επειδή είχαν δύο από τους καλύτερους σουτέρ της ιστορίας. Όταν λοιπόν, μια ομάδα σουτάρει ασυστολα, ακόμη και στα κακά της βράδια, σημαίνει πως το παιχνίδι γίνεται ρομποτικό. Το μπάσκετ είναι σκάκι και όχι video game. Βλέπω ομάδες να τελειώνουν με 9/45 ή 13/51 τρίποντα και να έχουν χάσει. Είναι γελοίο το να επιμένεις σε μια στρατηγική, όταν αυτή δεν βγαίνει. Δεν κατηγορώ τόσο τους παίχτες εδώ, όσο αυτούς που σχεδιάζουν αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.
Ούτε όλοι οι ψηλοί είναι φονιάδες. Ένας που τελειώνει το ματς με 5/14 τρίποντα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικός αν πήγαινε πιο κοντά; Φυσικά. Τρανή απόδειξη ο Γιάννης, που χωρίς αξιόπιστο μακρινό σουτ, είναι πιο επικίνδυνος και δύσκολος στο μαρκάρισμα. Σίγουρα ένα καλύτερο σου θα τον έκανε ακόμη πιο επικίνδυνο αλλά αν τον βγάλεις τελείως στην περιφέρεια "τον "καις", αφού του αφαιρεις την ικανότητα να σου τελειώνει το 90% των προσπαθειών του. Ούτε ο Γιοκιτς παίρνει αλόγιστα τρίποντα και γράφει τρελά νούμερα.

Καταπιάνεσαι με πράγματα που νομίζω είναι διαφορετικά σε αυτό το ποστ. Θα προσπαθήσω να αναφερθώ στο καθένα ξεχωριστά.

Το 50% ήταν απλά ένα νούμερο παράδειγμα για να δείξει ότι προφανώς και προτιμάς το σουτ που θα δώσει περισσότερους πόντους. Λες ότι αυτός που σούταρε 5/14 τρίποντα θα ήταν πιο αποτελεσματικός από κοντά όμως για να ισχύει αυτό θα έπρεπε να έχει 8/14 σουτ. Αυτό εξαρτάται φυσικά από τον παίκτη αλλά μπορεί να μην είναι τόσο απλό.

Για τις ομάδες που πετάνε τούβλα και χάνουν συμφωνώ κι εγώ αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να συζητηθούν στην στρατηγική. Κατ’αρχας εμείς συζητάμε εκ των υστέρων και είναι εύκολο να λέμε τι έγινε λάθος. Όταν σχεδιάζεις μια στρατηγική στην αρχή του παιχνιδιού (ή στην αρχή της χρονιάς) δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Πρώτον, οι σχεδιασμοί αυτοί βγαίνουν σε βάθος χρόνου, όχι κοιτώντας ένα παιχνίδι. Όταν στηρίζεσαι στο ότι η ομάδα θα σουτάρει 35% τρίποντο, δεν σημαίνει ότι κάθε βράδυ θα είναι 35%. Κάποια βραδιά μπορεί να είναι και 10%. Απλά με τον νόμο των μεγάλων αριθμών, πιστεύεις ότι στο τέλος της χρονιάς θα είσαι στο 35%. Το άλλο που θέλω να πω είναι πως τίποτα δεν αποκλείει την πιθανότατα να έχαναν έτσι κι αλλιώς γιατί απλά η άλλη ομάδα είναι καλύτερη. Μπορεί να έχαναν και τα δίποντα. Hate the game, not the player.

Διαφωνώ με το ότι το μπάσκετ είναι μόνο σκάκι διότι το σκάκι είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να «λυθεί». Θέλω να πω ότι με έναν αρκετά τεράστιο (πάρα πολύ τεράστιο) υπολογιστή, μπορεί να βρεθεί ο τέλειος τρόπος παιχνιδιού. Οι κανόνες είναι απλοί και η περιπλοκότητα στηρίζεται στο βάθος του decision tree των αποφάσεων. Το μπάσκετ δεν είναι έτσι. Μόνο και μόνο η υποκειμενικότητα των διαιτητών αρκεί για να το διαφοροποιήσει.

Στο τέλος με μπέρδεψες λίγο με τα παραδείγματα σου. Ναι ο Γιάννης δεν σουτάρει τρίποντο γιατί δεν μπορεί. Αν μπορούσε, θα σούταρε. Για τον Γιοκιτς, ένας από τους λόγους που γράφει αυτά τα νούμερα είναι (και) γιατί είναι απειλή από την περιφέρεια. Αλλά στην τελική δεν ξέρω αν μπορούμε να φέρουμε στην κουβέντα δύο ίσως τοπ 20 all time παίκτες σχετικά με το πως παίζεται το παιχνίδι από το μέσο παίκτη.

[ggr]

To θέμα είναι πως σχεδόν κανείς δεν έχει 50% στο τρίποντο. Οι Warriors ξεκίνησαν αυτό το trend αλλά το έκαναν επειδή είχαν δύο από τους καλύτερους σουτέρ της ιστορίας. Όταν λοιπόν, μια ομάδα σουτάρει ασυστολα, ακόμη και στα κακά της βράδια, σημαίνει πως το παιχνίδι γίνεται ρομποτικό. Το μπάσκετ είναι σκάκι και όχι video game. Βλέπω ομάδες να τελειώνουν με 9/45 ή 13/51 τρίποντα και να έχουν χάσει. Είναι γελοίο το να επιμένεις σε μια στρατηγική, όταν αυτή δεν βγαίνει. Δεν κατηγορώ τόσο τους παίχτες εδώ, όσο αυτούς που σχεδιάζουν αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.
Ούτε όλοι οι ψηλοί είναι φονιάδες. Ένας που τελειώνει το ματς με 5/14 τρίποντα, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικός αν πήγαινε πιο κοντά; Φυσικά. Τρανή απόδειξη ο Γιάννης, που χωρίς αξιόπιστο μακρινό σουτ, είναι πιο επικίνδυνος και δύσκολος στο μαρκάρισμα. Σίγουρα ένα καλύτερο σου θα τον έκανε ακόμη πιο επικίνδυνο αλλά αν τον βγάλεις τελείως στην περιφέρεια "τον "καις", αφού του αφαιρεις την ικανότητα να σου τελειώνει το 90% των προσπαθειών του. Ούτε ο Γιοκιτς παίρνει αλόγιστα τρίποντα και γράφει τρελά νούμερα.

Καταπιάνεσαι με πράγματα που νομίζω είναι διαφορετικά σε αυτό το ποστ. Θα προσπαθήσω να αναφερθώ στο καθένα ξεχωριστά.

Το 50% ήταν απλά ένα νούμερο παράδειγμα για να δείξει ότι προφανώς και προτιμάς το σουτ που θα δώσει περισσότερους πόντους. Λες ότι αυτός που σούταρε 5/14 τρίποντα θα ήταν πιο αποτελεσματικός από κοντά όμως για να ισχύει αυτό θα έπρεπε να έχει 8/14 σουτ. Αυτό εξαρτάται φυσικά από τον παίκτη αλλά μπορεί να μην είναι τόσο απλό.

Για τις ομάδες που πετάνε τούβλα και χάνουν συμφωνώ κι εγώ αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να συζητηθούν στην στρατηγική. Κατ’αρχας εμείς συζητάμε εκ των υστέρων και είναι εύκολο να λέμε τι έγινε λάθος. Όταν σχεδιάζεις μια στρατηγική στην αρχή του παιχνιδιού (ή στην αρχή της χρονιάς) δεν έχεις αυτή την πολυτέλεια. Πρώτον, οι σχεδιασμοί αυτοί βγαίνουν σε βάθος χρόνου, όχι κοιτώντας ένα παιχνίδι. Όταν στηρίζεσαι στο ότι η ομάδα θα σουτάρει 35% τρίποντο, δεν σημαίνει ότι κάθε βράδυ θα είναι 35%. Κάποια βραδιά μπορεί να είναι και 10%. Απλά με τον νόμο των μεγάλων αριθμών, πιστεύεις ότι στο τέλος της χρονιάς θα είσαι στο 35%. Το άλλο που θέλω να πω είναι πως τίποτα δεν αποκλείει την πιθανότατα να έχαναν έτσι κι αλλιώς γιατί απλά η άλλη ομάδα είναι καλύτερη. Μπορεί να έχαναν και τα δίποντα. Hate the game, not the player.

Διαφωνώ με το ότι το μπάσκετ είναι μόνο σκάκι διότι το σκάκι είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να «λυθεί». Θέλω να πω ότι με έναν αρκετά τεράστιο (πάρα πολύ τεράστιο) υπολογιστή, μπορεί να βρεθεί ο τέλειος τρόπος παιχνιδιού. Οι κανόνες είναι απλοί και η περιπλοκότητα στηρίζεται στο βάθος του decision tree των αποφάσεων. Το μπάσκετ δεν είναι έτσι. Μόνο και μόνο η υποκειμενικότητα των διαιτητών αρκεί για να το διαφοροποιήσει.

Στο τέλος με μπέρδεψες λίγο με τα παραδείγματα σου. Ναι ο Γιάννης δεν σουτάρει τρίποντο γιατί δεν μπορεί. Αν μπορούσε, θα σούταρε. Για τον Γιοκιτς, ένας από τους λόγους που γράφει αυτά τα νούμερα είναι (και) γιατί είναι απειλή από την περιφέρεια. Αλλά στην τελική δεν ξέρω αν μπορούμε να φέρουμε στην κουβέντα δύο ίσως τοπ 20 all time παίκτες σχετικά με το πως παίζεται το παιχνίδι από το μέσο παίκτη.

Το ζήτημα μου είναι πως στη βραδιά που θα σουτάρεις με 10% στο τρίποντο, πρέπει να αλλάξεις τακτική για να κερδίσεις. Δε συνεχίζεις τυφλοσουρτι και όπου βγει. Αυτό το λάθος έκαναν οι Celtics το 2023 και πέρσι το βελτίωσαν αλλά εξακολουθούν να την πατούν αρκετές φορές. Είναι θέμα τακτικής, αυτό εννοούσα με τη λέξη σκάκι, την οποία προσαρμόζεις κατά τη διάρκεια του αγώνα, αν δε σου βγαίνει.
Επίσης, ένας ικανός ψηλός μπορεί να σουτάρει με 8/14 από κοντά στο καλάθι, δεν είναι τόσο δύσκολο. Αυτό σου εννοούσα με τον Γιάννη. Θα σου το δώσω ως τυχαίο παράδειγμα. Πες είχε καλό τρίποντο και σε ένα ματς έβαζε 4/10 τρίποντα και 9/11 δίποντα. Δεν θα ήταν καλύτερο να είχε σκοράρει 1/3 τρίποντα και 15/18 δίποντα, αφού έχει την ικανότητα; Παω στοίχημα ότι στη δεύτερη περίπτωση θα είχε φθείρει και τους αντιπάλους με φάουλ, κερδίζοντας περισσότερες βολές.
Κι ο Joker λελογισμένη χρήση του τριποντου κάνει. Παίρνει όσα σουτ χρειάζεται και μετά χρησιμοποιεί το χώρο που δημιουργεί προς όφελος του. Δεν είμαι κατά σε αυτό, ούτε στο να μπορεί να σουτάρει ο ψηλός. Την υπέρμετρη χρήση κατακρίνω, γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα. Τέλος, δεν γίνεται ΟΛΕΣ οι ομάδες να παίζουν σχεδόν με τον ΙΔΙΟ τρόπο, καταντάει βαρετό στο μάτι. Και δε μιλάω μόνο για το τωρινό στυλ αλλά για οποιοδήποτε. Σκέψου στα 90's να έπαιζαν όλοι την τριγωνική επίθεση. Η ποικιλία είναι το αλάτι του θεάματος. Κάποιες ομάδες σου αρέσουν λόγω στυλ, κάποιες όχι, εκεί υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας. Και για να σου το προεκτεινω, φαντάζεσαι πόσο ανιαρό θα ήταν να είμαστε όλοι ίδιοι στη σκέψη; Η διαφορετικότητα της σκέψης είναι που προάγει τον πολιτισμό και την κοινωνία. Ε, κρίμα, δεν είναι να προωθείται το αντίθετο εδώ; Ξέρω, ακραίο, ίσως το παράδειγμα αλλά πολλές φορές το έχω σκεφτεί έτσι.

[Conan1982]

Διαφωνώ να πάει πιο πίσω το τρίποντο, αρκετοί χώροι υπάρχουν, δεν χρειάζονται και άλλοι. Για μένα, αν και ακούγεται κάπως παράξενο η μόνη λύση είναι να μειωθεί η αξία του τριποντου και ο τρόπος είναι να μετράει για 2,5 και στο τέλος του παιχνιδιού να γίνεται στρογγυλοποίηση μαζί με την κατάργηση των 3 αμυντικών δευτερολέπτων. Τρίποντα έτσι θα παίρνουν οι ικανότεροι σουτέρ και δεν θα είναι τόσο εύκολο να πάει κανείς προς το καλάθι.

[nikolas_asteri]

@ggr: Μα δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων πότε θα σουτάρεις 10%, αυτό είναι το πρόβλημα. Πάντως να ξέρεις ότι συμφωνώ μαζί σου. Απλά εξηγώ γιατί οι ομάδες έχουν δίκιο να αγωνίζονται με αυτόν τον τροπο. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι το παιχνίδι και έτσι θα αναγκαστούν και οι ομάδες να αλλάξουν.

Ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους κανόνες είναι δύσκολο να έχει μεγάλο diversity. Στο ποδόσφαιρο κανείς δεν παίζει με 2 αμυντικούς και 7 επιθετικούς. Κανείς δεν θα παίξει Barnes opening με f3 στο σκάκι. Κανείς δεν τραβάει από 17 στο blackjack.

@Conan: Συμφωνώ ότι το να πει το τρίποντο πιο μακριά είναι meh λύση. Θα μπορούσαν να το κάνουν 4 πόντους και το κανονικό καλάθι αντίστοιχα να γίνει 3 ώστε το κλάσμα να είναι μικρότερο. Το 2.5 είναι λίγο περίεργο

[ggr]

Διαφωνώ να πάει πιο πίσω το τρίποντο, αρκετοί χώροι υπάρχουν, δεν χρειάζονται και άλλοι. Για μένα, αν και ακούγεται κάπως παράξενο η μόνη λύση είναι να μειωθεί η αξία του τριποντου και ο τρόπος είναι να μετράει για 2,5 και στο τέλος του παιχνιδιού να γίνεται στρογγυλοποίηση μαζί με την κατάργηση των 3 αμυντικών δευτερολέπτων. Τρίποντα έτσι θα παίρνουν οι ικανότεροι σουτέρ και δεν θα είναι τόσο εύκολο να πάει κανείς προς το καλάθι.

Την κατάργηση των τριών αμυντικών δευτερολέπτων την θεωρώ πιο κομβική. Αν συνδυαστεί με ταυτόχρονη αύξηση της ελευθερίας κίνησης και επαφής του αμυντικού, θα δυσκολεύονται οι επιθετικοί να βρίσκουν τόσα ελεύθερα σουτ από μακριά. Δεν μιλάω για χτυπήματα αλλά όπως ήταν πριν από 15 χρόνια.

[gourgou]

Οι κύριες αιτίες για την υποβάθμιση της λίγκας είναι δύο.
Η πρώτη είναι η νοοτροπία των παιχτών της νέας γενιάς. Στερούνται ανταγωνιστικότητας, αθλητικού εγωϊσμού, mentality και work ethic. Η φάση είναι και ο τελευταίος από τους παλιούς να κλείσει την πόρτα.
Η δεύτερη είναι η τρέλα με τις φήμες πέρι ανταλλαγών πριν καν ξεκινήσει η σεζόν. Όταν του άλλου το όνομα κυκλοφορεί συνέχεια για πιθανή ανταλλαγή είναι δεδομένο ότι δεν θα αποδόσει και δεν θα ρισκάρει.
Το πρώτο δεν ξέρω πως μπορούν να το λύσουν αλλά το δεύτερο αν θέλουν μπορούν. Δυστυχώς όμως δεν θέλουν γιατί είναι μία παράλληλη βιομηχανία.
Γενικά όμως το κλίμα σε όσους ασχολούνται με τη λίγκα, όπως και εδώ το ίδιο και σε διεθνή φόρουμ, είναι η δυσαρέσκεια για τον τρόπο που παίζεται πλέον το άθλημα.
Τα πολλά τρίποντα δεν είναι μόνο επιλογή τακτικής και προσέγγισης του παιχνιδιού. Είναι και αποτέλεσμα των παραπάνω. Δεν θα ρισκάρει ο παίχτης πλέον την επαφή.
Λύση δεν είναι να αυξηθεί η απόσταση του τριπόντου. Ένα πρόσφατο άρθρο που διάβασα ανέλυε ότι ο αριθμός των midrange σουτ από τους σταρ δεν έχει μειωθεί. Αυτό που έχει αυξηθεί είναι ο αριθμός τριπόντων από τους ρολίστες. Αν αυξηθεί η απόσταση μπορεί μεν να μειωθούν τα τρίποντα, αλλά ταυτόχρονα θα αυξηθούν τα midrange σουτ από τους σταρ με κίνδυνο το παιχνίδι να γίνει one man show. Παρομοίως πρόβλημα θα προκύψει και με την κατάργηση των 3 sec violation. Οι ομάδες θα κλείνουν το ζωγραφιστό με αποτέλεσμα όσες προσπάθειες μέσης απόστασης παίρνουν οι σταρ να μετακινηθούν προς τα έξω.

[ssoulliss]

Ένας λόγος που έβαλα το poll - σε ένα άλλο θέμα - πριν λίγες ημέρες ήταν να γραφτούν όλα τα παραπάνω. Νομίζω ότι μας είναι πιο εύκολο να συζητήσουμε τα του ΝΒΑ, παρά τα εδώ μας διότι εκεί υπάρχει πιο κρυστάλλινη άποψη για το άθλημα και δεν εμπλέκεται το οπαδικό και ο φανατισμός.

Για εμένα είναι κομβικό το ότι πλέον οι παίκτες αποφασίζουν να πάνε μία μόνο χρονιά στο κολλέγιο ή καμμία ή να πάνε στην Ignite, ευτυχώς μας τελειώσε, ή τελευταία στην Overtime Elite. Τελευταία μπασκετική παρέα που έμεινε χρόνια εκεί και μετά μπήκε στη λίγκα ήταν αυτή των Gators η οποία κοντεύει 20ετία. Πλέον ακόμη και αυτοί που πάνε ως Freshmen και δηλώνουν έπειτα συμμετοχή στο draft το πιθανότερο είναι να το κάνουν ως αγγαρεία, αφού στην τελική ξέρουν ότι οι ειδικοί τους τοποθετούν στο #1, στο #2 κλπ άρα δεν έχουν κανένα λόγο να προσπαθήσουν περισσότερο, δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν κάτι σημαντικό για την κολλεγιακή τους ομάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμά είναι η περίπτωση του Wiseman στο κόλλέγιο του Memphis.

Το να μείνεις π.χ. 3 χρόνια στο κολλέγιο όπως συνέβαινε πριν από το κομβικό draft του 2003, πέραν του βρίσκεσαι σε σχολή, σε ένα πανεπιστημιακό περιβάλλον για κάποια χρόνια (είσαι με συνομήλικους, βγαίνεις με αυτούς, μιλάς με αυτούς, φλερτάρεις με αυτούς*, ίσως και να διαβάζεις και λίγο), υπάρχει πάντα η δεσποτική φυσιογνωμία ενός προπονητή-μπαμπά-αυταρχικού ορισμένες φορές ο οποίος θα σε βάλει πιο ομάλα στο επαγγελματικό επίπεδο (μάθαινες και λίγο από ζώνη, ζον-πρες κλπ). Εδώ τα παραδείγματα παικτών και μεγάλων προπονητών είναι αναρίθμητα.

Και ύστερα ήρθε το Lebron & Friends effect. Ρε να μην υπάρχει μια κόντρα στο NBA; Βγήκαν από εκείνο το κομβικό όως προανέφερα draft 4-5 κορυφαίοι παίκτες, ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια καμμιά δεκαριά ακόμη περίπου σε αυτό το επίπεδο, δεν βρέθηκε ένας να πάει κόντρα στο κλιμα. Ό,τι έκαναν οι παλιοί οι οποίοι όμως έφταναν στο τέλος της καριέρας τους και πλέον το νέο κύμα παικτών δεν έδεινε δεκάρα.

Εδώ ως παράδειγμα είναι η συμμετοχή του Kobe στα 2 καλοκαίρια (το 2007 και 2008) με την team USA (αυτός ο Kidd και ο Billups ήταν οι παλιοί), ο οποίος ιζε τους νέους αστέρες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας διότι έδειχναν χαλαροί ή έδειχναν έλλειψη σεβασμού προς τους αντιπάλους. Υπάρχει αναφορά κάπου -ειλικρινά δεν θυμάμαι για να παραθέσω την πηγή - ότι σε κάθε προπόνηση ο Kobe ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός προς τους συμπάικτες του με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές κόντρες σε αυτές.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με αυτά που γράψατε παραπάνω κάπου οδηγούν σε έλέιψη σεβασμού προς το άθλημα, τον κόσμο τις ομάδες. Πλην των Bucks που είναι παρέα τα τελευταία χρόνια και ουσιαστικά η τριάδα των παικτών έχουν μείνει εκεί, οι υπόλοιπες ομάδες κάνουν συνεχώς προσθαφαιρέσεις, χάνουν παίκτες για το τίποτα, δίνουν Picks, κάνουν τα χατήρια των λεγόμενων σταρ τους κυριολεκτικά επικρατεί ένα χάος.

Ο κομμισάριος το μόνο που τον απάσχόλησε φέτος ήταν να μεταφέρει τον Cooper Flagg στο φετεινό draft ώστε να μην "τρακάρει" στο επόμενο με τον Cameron Boozer. Κυριολεκτικά ό,τι να ΄ναι!!

* Εκεί γνώρισε ο Jrue τη σύζυγο του, στο UCLA.