Θα ξεκινήσω λοιπόν (για να δείτε και πως το έχω στο μυαλό μου) με το scouting report δύο πολύ αγαπημένων μου παικτών..
Rajon Rondo
Τα συν
- πολύ καλός χειριστής της μπάλας
- από τους καλύτερους πασέρ που έχουμε παρακολουθήσει
- είτε ατομικά, είτε ομαδικά τρέχει τέλεια στον αιφνιδιασμό
- all-around παιχνίδι (σκοράρισμα, ριμπάουντ, πάσα)
- πολύ καλή διείσδυση
- μας έχει δείξει ηγετικές ικανότητες
Τα πλην
- κακό έως ανύπαρκτο σουτ (τυχαία τον αφήνουν αμαρκάριστο στη περιφέρεια; )
- σουτάκι από μέση απόσταση καλό, μόνο όταν είναι στη μέρα του
- point guard παλαιάς κοπής. Όχι πως είναι κακό αλλά δεν χρειάζονται κάτι τέτοιο οι σύγχρονες ομάδες του ΝΒΑ
- μάλλον κακός αμυντικός (μην με κράξετε αν κάνω λάθος, δεν έχω καταλήξει ακόμη τι τρέχει στην άμυνα με αυτόν)
Συμπέρασμα: Οι Boston Celtics δεν είχαν Big Three, Big Four είχανε και αναρωτιέμαι αν μέχρι και σήμερα το έχουν καταλάβει αυτό. Αν θα τον ήθελα στο prime του; Εύκολα..
Chris Webber
Τα συν
- εξαιρετικό κορμί
(από μόνο του δεν λέει τίποτα αλλά συνδυάζεται με τα παρακάτω πλεονεκτήματα του τα οποία είναι: )
- σωματική ευελιξία ενός guard
- τρομερός στις προσποιήσεις του με κινήσεις ενός guard
- σκοράρει όπως ένας πολύ καλός ψηλός αλλά και σαν ένας καλός guard
- ίσως ο καλύτερος ψηλός πασέρ της γενιάς του και σίγουρα από τους καλύτερους ever
- σουτάκι από μέση απόσταση αρκετά καλό για ψηλό
- ριμπάουντερ
- double-double machine
- ζωηρός στα αμυντικά του καθήκοντα
Το πλην (γιατί αν και μόνο ένα, είναι σοβαρό)
- οι ηγετικές του ικανότητες. Ο Mike Bibby ήταν ο ηγέτης, όχι αυτός.
Συμπέρασμα: ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο στο μπάσκετ που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Όμως δεν χτίζεις γύρω του, πάντα θα χρειάζεται έναν Bibby να αναλαμβάνει στα δύσκολα.