Τι πιστεύω πως υπάρχει στο μυαλό του Ataman όσον αφορά την απόκτηση ψηλού και γιατί καθυστερεί :
1. Πράγματι είναι η μεγαλύτερη απορία των φιλάθλων της ομαδας το γιατί ο Ataman παρέκαμψε κάποιες safe ευρωλιγκάτες λύσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και νομίζω μια εξήγηση υπάρχει. Δεν πήραν παίχτη τόσο καιρό γιατί όντως προσπαθούσαν να κάνουν το μπαμ αποκτώντας κάποιον πιο πιπεράτο, όπως ο Theis και ο Saric. Δεν τα κατάφεραν, βλέπουν πως άλλοι τέτοιοι παιχτες δεν κυκλοφορούν αυτό το διάστημα, οπότε αρχίζουν τώρα και κοιτάνε και τις πιο γήινες περιπτώσεις.
2. Ο Πολωνός είναι δικλείδα ασφαλείας, αν δεν βρούμε κάτι εξαιρετικό μέχρι τον Σεπτέμβρη θα του δωσουμε μια ευκαιρία, αν βρούμε κάτι τον στέλνουμε στη Μαλαγα και αν δεν βρούμε τίποτα αλλά παρόλα αυτά ο παίχτης δεν ανταποκριθεί, τότε αναγκαστικά βγαίνουμε στην αγορά για κάποιον που κάνει τη δουλειά, ακόμα κι αν δεν ειναι κατι εξαιρετικό. Ο Ataman δεν παίρνει ας πουμε τον Wenyen Gabriel γιατί λέει μην τον υπογράψω τώρα και σε 3 μήνες προκύψει κάτι καλύτερο και το μετανιώσω, ενώ τον Balcerowski είναι εύκολο να τον στείλουμε δανεικό αν χρειαστεί. Σημασία έχει η εικόνα της ομαδας στα κρίσιμα τον Μάιο και οχι στην αρχή της σεζόν, άρα ίσως η υπομονή αξίζει τον κόπο. Από την άλλη, το πλεονέκτημα έδρας κρίθηκε πέρσι στη μία(!) νίκη, οπότε ίσως όλο αυτό είναι ένα μεγάλο και αχρείαστο ρίσκο. Δίνω όμως μία εξήγηση παρακάτω.
3. Από τη μια ο κόσμος θέλει απόκτηση ψηλού άμεσα, που θα είναι στη προετοιμασία, θα δεθεί εγκαίρως με την ομάδα και θα ναι έτοιμος για τη χρονιά από νωρίς. Για να έχουμε όλοι το κεφάλι μας ήσυχο. Από την άλλη αν σκάσει ένας Bruno Fernando (ή παρόμοιου status παίχτης) τον Νοέμβρη θα γράφονται διθυραμβοι για τον Ataman που έδειξε υπομονή, δεν λύγισε στη πίεση του κόσμου και ανταμείφθηκε, κλπ. Αυτή η high risk - high reward λογική συνάδει με τον χαρακτήρα του προέδρου και του προπονητή.
Υπάρχει κι εδώ ένα μεγάλο ΟΜΩΣ! Ο Nunn τον Αύγουστο πέρσι ήταν ελεύθερος και παρέμεινε ελεύθερος μέχρι την μέρα που ήρθε. Αντιθέτως, οι ψηλοί από ΝΒΑ που κοιτάμε δεσμεύονται όλοι με συμβόλαιο και απλά ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα τους κάνουν waive οι ομάδες τους. Δεν υπάρχει μια χειροπιαστή περίπτωση παίχτη δηλαδή που περιμένουμε και έχουμε τις πιθανότητες με το μέρος μας να τον αποκτήσουμε. Το ακόμη πιο σημαντικό είναι άλλο, το ΝΒΑ βγάζει scoring guards τύπου Nunn με το τσουβάλι και ειναι λογικό κάποιοι εξ αυτών να περισσεύουν. Οι ποιοτικοι ψηλοί είναι όμως ελάχιστοι και απορροφούνται πιο εύκολα. Δεν είναι ίδια κατάσταση με πέρσι δηλαδή, το ρίσκο είναι ακόμα μεγαλύτερο και μπορεί να μείνουμε με τον κανέναν. Περιμένοντας τον κάθε Fernando, μπορει να χάσουμε τον καθε Yurtseven.
ΥΓ. Ποσοτικά είμαστε ήδη πλήρεις, δεν έχουμε ανάγκη κάποιον παίχτη. Οι χρόνοι στο "1"-"2" είναι εύκολο να καλυφθούν και δεν χρειάζεται ανάλυση για το πως θα γίνει αυτό. Για το "3" τα είπα παραπάνω, ενώ στο "4" θα παίρνει απο 15-20 λεπτα ο Juancho, θα παίζει 5-10 λεπτά ο Παπαπέτρου και τα υπόλοιπα 10-15 ο Ντίνος. Στο "5" θα παίζει ένα 25λεπτο ο Lessort ακατέβατο και με ένα 10λεπτο του Μήτογλου και ένα 5λεπτο του Balcerowski είμαστε κομπλέ. Δεν είναι λοιπόν ποσοτικό το θέμα αλλά ποιοτικό. Όσο ανάγκη είχε η ομάδα έναν playmaker για όταν δεν είναι ο Σλούκας στο παρκέ, άλλο τόσο έχει ανάγκη από έναν ψηλό που στα 15 λεπτά που θα ξεκουράζει τον Lessort θα μπορέσει να βγάλει κάποια αμυντικά stops και να πάρει τα ριμπάουντ απο τους Milutinov και Nebo που τόσο μας δυσκόλεψαν πέρσι.
Σύνοψη : Το να φτάσεις στη κορυφή είναι πιο εύκολο απτο να διατηρηθείς εκεί. Αν νομίζουμε ότι θα πάμε αέρα πατέρα για το repeat με υλικό μια απτα ίδια κι ενώ ο ανταγωνισμός ενισχύεται σημαντικά (Korkmaz στη Μονακο, Vezenkov στον ΟΣΦΠ, κλπ) είμαστε γελασμένοι. Οι Yurtseven και Caboclo είναι μέσα στα πόδια μας, θα επιλέξει τη safe λύση με έναν εξ αυτών ο Ataman ή θα συνεχίσει το τζογάρισμα που κάνει απτον περσινό Γενάρη στη συγκεκριμένη θέση (προς το παρόν του βγαίνει) και θα περιμένει μήπως προκύψει κάποιος καλύτερος αργότερα με το ρίσκο να μείνει με τον κανέναν στο τέλος?