Θα καταθεσω την άποψή μου σχετικά με το ενδιαφέρον θέμα των ελληνοποιήσεων που άνοιξε ένας φίλος....
Αυτό που θα πω, ΤΟΝΙΖΩ ότι δεν το καταθέτω ως Παναθηναϊκός και με καμία μικρο-ομαδική διάθεση, άλλωστε πχ υπάρχουν εξαιρετικοί παίχτες, όπως πχ ο Μιλουτίνοφ ο οποίος όντας και εξαίρετος χαρακτήρας, θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει ελληνικό διαβατήριο. Το ζήτημα όμως που μπαίνει εδώ και θα πρέπει να σκεφτούμε είναι το εξής... Αν ο Φαλ σήμερα και ο κάθε Φαλ πληροί κάποιες προϋποθέσεις, το ίδιο αυριο θα κάνει και ο Γκργκόνις, το ίδιο και ο Μιλουτίνοφ, αργά ή γρήγορα το ίδιο και ο Λεσόρ ή ο Ναν... πού θέλω να καταλήξω...;
Προσωπικά, ασχέτως της περίπτωσης του Φαλ τώρα, ο οποίος είναι και συμπαθέστατος, φοβάμαι ότι οι ομάδες θα μπουν σε ένα αέναο κυνήγι ελληνοποιήσεων, θυμίζοντας σε όλους μας κάποιες περίεργες εποχές αλά Σεργκει Μπαζάρεβιτς που ξύπνησε σαν Πανανίδης και πάει λέγοντας... Θα φτάσουμε κοινώς σε ρόστερ 10-11 ξένων, οι οποίοι θα πλαισιώνονται από έναν-δύο Έλληνες ...
Και αν τότε το ταλέντο των Ελλήνων παιχτών ήταν σε άλλα επίπεδα, πλέον δεν είναι. Η γενιά που θα κατέβει τώρα στο προΟλυμπιακό δίνει εν πολλοίς πιθανότατα την τελευταία της παράσταση. Παιδιά όπως ο Καλαιτζάκης, ο Λαρυ ή ακόμα και πολύ καλύτεροι παίχτες, θα μπορούν να αντικατασταθούν από παίχτες κοινοτικούς οι οποίοι κλείνουν μία 3ετία. Ο Λαρετζάκης του ΟΣΦΠ είναι διαφορετικός από τον εν δυνάμει Λαρετζάκη του Προμηθέα και αυτό γιατί ο ΟΣΦΠ τον έχει μπολιάσει με το mentality των μεγάλων αγώνων, των σπουδαίων παραστάσεων, κάτι που ο παίχτης θα το βγάλει παίζοντας και με το εθνόσημο.
Ξανατονίζω ότι δεν το συγκεκριμενοποιώ και δεν αναφέρω τα παραπάνω με καμία οπαδικού χαρακτήρα σκέψη.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος
Airman την Πέμ Ιουν 20, 2024 3:02 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
