Μια ήττα είναι, ψυχραιμία. Από ότι φαίνεται απαραίτητη κιόλας αν θέλουμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος.
Πως προέκυψε ξαφνικά πάλι ότι φταίει που δεν έχουμε 2ο 3αρι; Τόσα χρόνια ποιον είχαμε ή ποιον είχε ο ΠΑΟ πέρυσι πχ που έπαιζε με Γκριγκόνις, 3 γκαρντ και στο τέλος είχε λίγο Παπι;
Ο Μιλου είναι αυτός που ήταν πάντα και με την παρούσα κατάσταση εκτίθεται, σε μια χαρά κατάσταση είναι ο ίδιος. Ούτε ισχύει ότι θα έπρεπε με την παρί ή σε όποιο ματς είναι κοντοί οι αντίπαλοι του να σαρώνει, δεν του ταιριάζει το γρήγορο παιχνίδι της Παρί κατά τα άλλα, όπως ούτε στον Ταβάρες που επίσης ήταν μέτριος.
Όπως εξήγησαν και ο Πετρούσεφ και ο κόουτς, ο παίχτης ήθελε να φύγει, δεν ήταν καν επιλογή ότι τον αφήσαμε για να κρατήσουμε Πίτερς, ούτε είναι τόσο απλό να διώξεις φρεσκοανανεωμένο Πίτερς αν υποθέσουμε ότι είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα η στελέχωση.
Για μένα είναι κυρίως θέμα πνευματικό, θέμα διάθεσης και συσπείρωσης. Είναι πολλά τα πρόσωπα, θέλει διαχείριση όλο αυτό και είναι αναμενόμενο μέρος της διαχείρισης να γίνει μέσα και από ήττες.
Προβλήματα στο ροστερ, όπως η έλλειψη αθλητικού ψηλού, υπάρχουν, αλλά είναι πράγματα που λύνονται ή/και ξεπερνιούνται.
Στο 2ο μισό (από Φεβρουάριο και μετά πάντως) που περιμένουμε να μπουν κανονικά οι Φαλ/Παπ, να σταθεροποιθεί ως προς την σκληράδα του ο Γουόκαπ και έχει πια μπει και ο νέος να μπορεί να δίνει κάτι, η άμυνα θα δείχνει τελείως διαφορετική.
Μέχρι τώρα οι σταθερά καλύτεροι μας αμυντικοί είναι οι Γκος/Μακκισικ/Βιλντοζα/Πίτερς, κανονικά θα έπρεπε κάποιος που διάβαζε μόνο αυτήν την πρόταση να υπέθετε ότι τρώμε 120 σε κάθε ματς.
Υπομονή, το θέμα είναι να παίζουμε σαν ομάδα.
je suis jazz thrillos 
