Καλησπέρα αδέρφια, Σύνγαυροι και μη σε όλη την οικουμένη.
Συχνά εδώ πέρα ενοχλούμαι από την γκρίνια και τις μη ρεαλιστικές απαιτήσεις που υπάρχουν από την ομάδα, παράλληλα όμως διαφωνώ και με την ουσία και το συμπέρασμα από τις ψύχραιμες αναλύσεις που έχουν γίνει ανά καιρούς και είχα υποσχεθεί να κάνω ένα μεγάλο ποστ με την οπτική μου για την ομάδα. Και επειδή εμείς εδώ στο ΚΟΛΑΝ δε λαϊκίζουμε, όταν τα μακαρόνια είναι με κιμά λέμε είναι με κιμά και άμα δε ξέρουμε τι νούμερο πακέτο λέμε δε ξέρουμε, με πολύ κόπο αλλά και όρεξη το ετοίμασα.
Είπα λοιπόν να κάνω μια βουτιά στα στατιστικά και να κάνω μια προσπάθεια να αναλύσω τι κάνει η ομάδα μας μέχρι στιγμής. Υπάρχουν κάποια πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί, όπως για παράδειγμα ότι παίζουμε το μπάσκετ με τις λιγότερες κατοχές με τεράστια διαφορά από τον επόμενο ή ότι συνολικά έχουμε την 3η χειρότερη επίθεση.
Υπάρχουν πράγματα που μας φαίνονται κάπως στα ματς, τα λέμε εδώ πέρα εκείνη την ώρα και όντως έτσι φαίνονται και στα στατιστικά, αλλά υπάρχουν και πράγματα που είτε τελικά δεν είναι έτσι, είτε είναι πιο σύνθετο ζήτημα και δεν είναι απαραίτητα κακό ή καλό ένα μεμονωμένο νούμερο.
Όπως και να χει πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι. Κάνω την ανάλυση με σκοπό να καταλάβω και εγώ και οι υπόλοιποι τι συμβαίνει. Παρόλο που μπορεί να βγαίνει από το κείμενο κάπου κάπου κάποια αξιολογική κρίση ως προς το πόσο καλά ή άσχημα τα έχει πάει το κόουτσινγκ σταφ σε πράγματα ή επιλογές, δεν θέλω καθόλου να μπούμε σε αντιπαράθεση πάνω σε αυτό.
Τι συμβαίνει μέχρι στιγμής και τι μπορεί ρεαλιστικά να βελτιωθεί με απασχολεί. Επίσης, δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός (μακράν τούτου) και μπορεί κάποια πράγματα να μην τα έχω καταλάβει καλά, οποίος θέλει ας με διορθώσει.
Επίσης, παρά το γεγονός ότι το ποστ είναι τε-ρα-στιο, το φέρνω ολόκληρο όπως είναι και όποιος θέλει το διαβάζει στον χρόνο του, προσπάθησα να το κάνω όσο πιο μικρό γίνεται αλλά είναι τόσες πολλές οι μεταβλητές…
Θα δείξω λίγο ποια είναι η εικόνα της ομάδας με ομαδικά στατιστικά σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες και με την ομάδα πέρυσι. Όπως είπε ο κόουτς, είναι διαφορετική η φετινή ομάδα, αλλά βοηθάει η σύγκριση γιατί πρώτον υπάρχουν ίδιοι παίχτες και δεύτερον η ομάδα πέρυσι λειτουργεί ως ομάδα πρότυπο. Θα πιάσω τα βασικά επιχειρήματα που υπάρχουν από όλους μας και γύρω από αυτά κινείται η συζήτηση για να δω τι ισχύει στην στατιστική.
1) Πόσο χάνουμε από τους Σλούκα/Βεζε σε σχέση με τους αντικαταστάτες τους;
2) Πόσο κερδίζουμε από τον Μιλου σε σχέση με Μπλακ/Μπολομποι;
3) Πόσο έχουν επηρεαστεί οι Γουόκαπ και Παπ από την κούραση και ποια είναι η εικόνα τους σε σχέση με πέρυσι;
4) Πόσο καλά σουτάρει η ομάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες/περυσινή;
5) Πόσο έχει πέσει ο ρυθμός φέτος, ποια η διαφορά μας σε σχέση με τους υπόλοιπους στις κατοχές και που οφείλεται αυτό;
Ας ξεκινήσω λοιπόν παραθέτοντας τα σημαντικά ομαδικά στατιστικά σε σχέση με πέρυσι.
Φέτος:
Σκοράρουμε 77,5π(16οι) και δεχόμαστε 74,6π(1οι) σε παιχνίδια 134.3 κατοχών, έχοντας συνολικά μακράν το πιο χαμηλό pace με 66,4(70,7μ.ο.) αλλά με +2,9 στο σκορ (4οι).
Έχουμε 115,3 πόντους ανά 100 κατοχές (8οι) και δεχόμαστε 111,2(5οι), όντας 4οι στο NETRTG.
Πέρυσι:
Σκοράραμε 82,8(7οι) και δεχόμασταν 75,2(1οι) σε παιχνίδια 139,1 κατοχών με pace 69,5(12οι, 70,1μ.ο.) και +7,5 στο σκορ (1οι). Είχαμε 119,2 πόντους ανά 100 κατοχές (2οι) και δεχόμασταν 108,1(1οι),όντας συνολικά 1οι με +11,1.
Όπως φαίνεται σε πρώτη ματιά, αρκετά πράγματα λειτουργούν διαφορετικά/χειρότερα. Το πιο χτυπητό είναι το πόσες λίγες κατοχές παίζουμε, πόσο λιγότερο σκοράρουμε ανά κατοχή και το πόσο παραπάνω σκορ δεχόμαστε.
Ενώ μας φαίνεται ότι η επίθεση λειτουργεί έτη φωτός χειρότερα και η άμυνα είναι μάλλον ακόμα καλύτερη, στην ουσία είναι και τα δύο χειρότερα ανά κατοχή. Χάνουμε 3,9 από την επίθεση και 3,1 από την άμυνα, δεν μοιάζει νούμερο που δείχνει πώς το πρόβλημα ξεκινάει αποκλειστικά από το ένα και καταλήγει να επηρεάζει και το άλλο (αιφνιδιασμός/ψυχολογία κτλ), όσο ότι λειτουργούν και στα δύο λίγο χειρότερα κάποια κομμάτια και τραβάνε το ένα το άλλο ακόμα πιο κάτω.
Άρα η πτώση στον ρυθμό μεγεθύνει το επιθετικό πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα κρύβει την αμυντική πτώση που υπάρχει φέτος σε κάποια κομμάτια της ομάδας όπως θα εξηγηθεί και παρακάτω.
Θα ξεκινήσω με τον ρυθμό πρώτα, να δούμε κάποια βασικά στοιχεία.
Η κάθε κατοχή ολοκληρώνεται στατιστικά μόνο με σκορ (από σουτ ή βολές), αμυντικό ριμπάουντ ή λάθος. Το επιθετικό ριμπάουντ θεωρείται ανανέωση της ίδιας κατοχής και όχι νέα.
Μας ενδιαφέρει λοιπόν για αρχή, το πόσες κατοχές καταλήγουν σε λάθος για εμάς και πόσες για τους αντιπάλους μας, τα ποσοστά μας σε FG σε σχέση με τα δικά τους, και το πόσα ριμπάουντ παίρνουμε σε σχέση με εκείνους.
Παίρνουμε λοιπόν το 51,2%(3οι, πέρυσι 3οι/52%) των ριμπάουντ προς διεκδίκηση, έχουμε 17,6%(7οι, πέρυσι 12οι/18,2%)Turnover rate ενώ οι αντίπαλοι μας 17,9%(8οι, πέρυσι 2οι/19,3%) και σουτάρουμε με 58,3%TS(9οι, πέρυσι 3οι/61,4%) με +1,6(4οι, πέρυσι 6οι/+0,8) scoring attempts σε σχέση με τους αντιπάλους μας οι οποίοι αντίστοιχα σουταρουν με 57,2%TS(6ο πιο χαμηλό, πέρυσι 3ο/56,7%).
Βλέπουμε λοιπόν ότι επειδή κάνουμε λίγο λιγότερα λάθη και παίρνουμε λίγα περισσότερα ριμπάουντ από τους περισσότερους αντιπάλους μας καταλήγουμε να παίρνουμε παραπάνω προσπάθειες από τον μ.ο. των αντιπάλων μας στα ματς και από τους περισσότερους έχουμε λίγο καλύτερο TS%. Κάπως έτσι φαίνεται λογικό το 12-10 και ακόμα περισσότερο το 9-8 με το οποίο τελειώσαμε τον 1ο γύρο. Όπως φαίνεται και από το ποιους κερδίζουμε και από ποιους χάνουμε, είμαστε μια ομάδα που αυτήν την στιγμή έχει μέτρια απόδοση, χάνει από αυτούς που παίζουν καλά και κερδίζει εκείνους που παίζουν κάτω από τον μ.ο. και με όσους είναι στην μέση είναι ντέρμπι.
Υπάρχει όμως ένα αλλά. Το γεγονός ότι είμαστε 4οι σε NETRTG και στο +/- επίθεσης/άμυνας συνολικά σε πόντους, μας δείχνει ότι ίσως η δυναμική μας είναι μεγαλύτερη και με βελτίωση σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού μπορούμε να ανέβουμε επίπεδο. Αυτό που έλεγα ότι κανένα ματς δεν χάσαμε εύκολα, ενώ αντίθετα τις χειρότερες ομάδες τις κερδίζουμε με σχετικά μεγαλύτερη ευκολία, αυτό δείχνει ότι είμαστε μεν μέτριοι αλλά κάνουμε περισσότερα πράγματα καλά από τις περισσότερες μέτριες ομάδες και ίσως έχουμε λιγότερα/πιο εφικτά πράγματα να βελτιώσουμε. Δείχνει επίσης ότι η ομάδα έχει την ικανότητα να ρίξει τον ρυθμό εκεί που την βολεύει με απόλυτη επιτυχία, ενώ μπορεί ενίοτε να τρέξει αποτελεσματικά αλλά σπάνια μπορεί να ανοίξει τον ρυθμό σε ευνοϊκές συνθήκες και αυτό είναι που θέλει δουλειά σε επίθεση και άμυνα. Με την Μακαμπι (και την Εφες στον πρώτο γύρο) το καταφέραμε κάποια στιγμή και για αυτό κερδίσαμε με 17 πόντους.
Κοιτώντας την παραπάνω σύγκριση, μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια κομμάτια που λειτουργούν χειρότερα από πέρυσι. Το πρώτο που χτυπάει στο μάτι, είναι η πτώση του TS% και το 2ο το πόσα λιγότερα λάθη κάνουν οι αντίπαλοι μας, ενώ σουταρουν και με καλύτερα ποσοστά. Πιστεύω ότι αυτά τα τρία (1+2) είναι τα κλειδιά και πιστεύω πως και τα δύο μπορούν να φτιάξουν, ενώ ίσως με την προσθήκη Πετρούσεφ και το μεγαλύτερο ροτέισιο/φρεσκάρισμα των βασικών γενικότερα να είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε ακόμα καλύτερη επίδοση στα ριμπάουντ.
Ας δούμε λοιπόν τι πάει λάθος σε σχέση με πέρυσι σε αυτούς τους τομείς με γνώμονα το σκορ/επιθετικές κατοχές.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι σε ένα βαθμό αυτό είναι κανονικό να το περιμένεις από το γεγονός ότι φέτος η ομάδα έκανε περισσότερες αλλαγές στο ροστερ (πιο κομβικες βασικά) και στο βασίλειο του πάσα και συνεχή κίνηση αυτό παίρνει χρόνο μέχρι να εκτελείται σωστά και να βγαίνουν τα μις ματς στις πρώτες περιστροφές ή να έχουν οι παίχτες την υπομονή να συνεχίσουν. Θες επειδή υπήρχαν προβλήματα σε προετοιμασία, τραυματισμούς κτλ, θες επειδή διάλεξε λάθος παίχτες, θες επειδή έτσι και αλλιώς θα έπαιρνε χρόνο και είναι κανονικό…θες όλα μαζί; αυτό δεν έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής και η επίθεση κολλάει περισσότερο σε σχέση με πέρυσι, ενώ σίγουρα περισσότερες κατοχές παρά την υπομονή και τα 24’ που πέρασαν καταλήγουν είτε σε σκοτωμένο σουτ, είτε σε σουτ που για να βγει είχε φτύσει αίμα ο παίχτης που θα το πάρει και το χάνει παρά το γεγονός ότι κανονικά είναι σουτ που βάζει.
Η ταχύτητα/αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση έχει κυρίως να κάνει με την ταχύτητα σκέψης/φρεσκάδα και από τους 5 που είναι στο παρκέ, την δημιουργία αυτοματισμών μέσα από την επανάληψη (προπονήσεις και αγώνες) και στο να υπάρχουν ρεαλιστικά σχέδια για τελικούς αποδέκτες σε σημεία που μπορούν να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Και ενώ για τα πρώτα δύο συμφωνούμε ότι επηρεάζουν (οι αλλαγές σημαντικών παιχτών και η έλλειψη προετοιμασίας με μετέπειτα τραυματισμούς που καθυστέρησαν την διαδικασία) αρνητικά και αν δουλέψει σωστά η ομάδα στην διακοπή ίσως δούμε βελτίωση, στο τελευταίο κομμάτι είναι που υπάρχει διχογνωμία.
Η μία άποψη λέει ότι ο λόγος που παίζουμε τόσο πιο αργά, είναι επειδή ΔΕΝ έχουμε αρκετούς παίχτες ικανούς να γίνονται τελικοί αποδέκτες με τρόπο που να ανοίγει και το γήπεδο οπότε τελικά μας μένει η μπάλα στα χέρια, ο ρυθμός και το σκορ μένουν χαμηλά. Πάνω κάτω (ας με διορθώσει όποιος θέλει) αυτή η άποψη στηρίζεται στο ότι έχουμε μόνο δύο κλασσικούς σουτερ ενώ οι Γουόκαπ/Γκος/Μακκισικ/Μπραζντέικις/Λαρε/Παπ/Σίκμα είναι είτε κακοί, είτε ασταθείς σουτέρ και άρα οι άμυνες κλείνουν τόσο όσο χρειάζεται ώστε να τουβλάρουμε απ’ έξω ή να κάνουμε λάθη στην προσπάθεια να βρούμε μάταια μέσα το μις ματς ή το κόψιμο ανάμεσα σε πολλά κορμιά. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν υπάρχει φέτος παίχτης με τέτοια ταχύτητα στην πάσα σαν τον Σλούκα και παίχτη να τα βάζει και από την σέντρα που λέει ο λόγος σαν τον Σάσα, μας καταδικάζει γιατί χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερους χώρους και έτσι αυτό που πάμε να παίξουμε καταρρέει. Όταν, δε, κολλάει το σύστημα δεν έχουμε αυτό που λέτε “ηγέτης” να βάλει σουτ εκτός συστήματος.
Η άλλη άποψη, παρότι συμμερίζεται ως έναν βαθμό την παραπάνω ανάλυση, λέει ότι έχουμε αρκετούς ικανούς παίχτες να γίνουν τελικοί αποδέκτες αλλά χρειάζονται (ναι, πολύ) χρόνο κάποια κομμάτια του παζλ να εμφανιστούν και αυτήν την στιγμή ακόμα το ψάχνουν. Είμαστε μια εικόνα παζλ που της λείπουν κομμάτια, και λέω επίσης πως ο βασικός λόγος που παίζουμε χειρότερα ΔΕΝ είναι το Βεζε/Πίτερς και Σλούκας/Γκος. Μακράν τούτου. Αυτό μας έχει επηρεάσει προφανώς και μάλιστα πολύ, αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια και μάλιστα έχει γίνει εξαιρετική δουλειά να καλυφθεί όσο καλύτερα γίνεται το κενό τους, σε αντίθεση με άλλα κομμάτια που δεν έχουν πάει τόσο καλά.
Εγώ λοιπόν λέω ότι πέραν των δύο σουτερ έχουμε:
-Έναν πολύ καλό σουτερ θέσης που όταν έχει ρυθμό εκτελεί γρήγορα και με καλά ποσοστά (Παπ). Ο Παπ όταν περιμένει με λίγο χώρο αποφασισμένος να πάρει το σουτ και η πάσα είναι γρήγορη σουτάρει και από πιο έξω με μεγάλη ευστοχία ή μπορεί να επιτεθεί στο close out. Συχνά κόβει γρήγορα μέσα πίσω από τον αμυντικό και τελειώνει φάσεις στο ζωγραφιστό.
- Έναν σουτέρ θέσης αλλά με λίγο χειρότερο ποσοστό. Ο Γουόκαπ ενίοτε μπορεί να πάρει και άλλα σουτ αλλά σε οτιδήποτε άλλο εκτός από σουτ θέσης έχει κακά ποσοστά. Κόβει και αυτός μέσα ενίοτε ή μπαίνει ο ίδιος μέχρι μέσα να τελειώσει φάσεις, όχι τόσο συχνά πάντως και σίγουρα είναι παίχτης που όσο δεν λειτουργεί η ομάδα σωστά συνολικά, δεν βοηθάει ιδιαίτερα με προσωπικές ενέργειες.
-Έναν παίχτη ψυχολογίας. Τις περισσότερες φορές μπορεί να χάσει και ελεύθερα σουτ, κάποιες μέρες σε σκοτώνει κιόλας. Στις μέρες του πραγματικά μπορεί να βάλει το οτιδήποτε, αλλά βασικά ελπίζουμε σε περισσότερες βραδιές που παίζει σωστά και βάζει απλά τα ελεύθερα. (Λαρε)
- Έναν παίχτη ψυχολογίας και ρυθμού, όταν είναι σε καλή κατάσταση εκτελεί άμεσα και στις καλές του περιόδους (πέρυσι Ιανουάριο έως Μάιο) το κάνει με 40%+. Όταν είναι σε φόρμα και η ομάδα λειτουργεί καλά είναι σταθερός στο σουτ του. Πάλι κυρίως σουτ θέσης, αλλά ενίοτε και με παίχτη που παίρνει απόσταση γιατί φοβάται το drive θα κάνει step back και σε αυτό έχει καλό ποσοστό. Κατά τα άλλα είναι παίχτης που τρέχει εξαιρετικά το γήπεδο και μπουκάρει σαν να μην υπάρχει αύριο. (Μακκισικ)
- Έναν πολύ ταλαντούχο επιθετικά παίχτη που μπορεί να σουτάρει είτε από θέση, είτε σε κατάσταση iso, γενικά ένας παίχτης που μπορεί να σκοράρει με όλους τους τρόπους και ξέρει να κινηθεί γρήγορα και σωστά χωρίς την μπάλα. (Μπραζντέικις)
- Έναν αρκετά εύστοχο μεν, αλλά με βασανιστικά αργό ριλις σε σουτ θέσης, που όμως μπορεί να σουτάρει και έχοντας την μπάλα στα χέρια. Μπαίνει μέχρι μέσα συχνά, συνήθως τελειώνει με φλόουτερ στο οποίο πρέπει οπωσδήποτε να ανεβάσει ευστοχία,πιο σπάνια με λει απ ή σταματάει και σουτάρει έχοντας βάλει τον αμυντικό από πίσω του. (Γκος)
- Έναν ψηλό που σουτάρει καλά από θέση, μένει να φανεί πόσο και στο μέλλον. Ως 4αρι μπορεί να παίξει τις περισσότερες φορές με πλάτη τον αμυντικό, να τελειώσει φάσεις πάνω από το στεφάνι από επιθετικά ριμπάουντ ή έιιιι ωπ πάσες και πιο σπάνια να μπουκάρει με πρόσωπο. (Πετρούσεφ)
- Έναν ψηλό που σουτάρει μόνο αν είναι εντελώς μόνος του… και φέτος δεν το έχει κάνει ούτε αυτό. Ούτε από μέση απόσταση, ακόμα και όταν τον άφηναν μόνο και εκεί. Αργότερα δοκίμασε (και έχασε) τρίποντο, αλλά δεν δείχνει αυτήν την στιγμή παίχτης που μπορεί να σκοράρει από οποιαδήποτε απόσταση απαιτεί σουτ και όχι να αφήσει την μπάλα στο καλάθι, μακάρι (ανέλπιστα) να επανέλθει στα στάνταρ του αλλά ρεαλιστικά δεν περιμένω κάτι. (Σίκμα)
Αυτά πιστεύω με βάση των εικόνα των παιχτών μέσα στα χρόνια και πέρυσι ότι μπορούν να δώσουν. Αφήνω τον Ναζ στην απ’έξω γιατί δύσκολα θα δώσει κάτι ουσιαστικό φέτος.
Ας δούμε όμως στην σύγκριση με πέρυσι τα προβλήματα και τι έχουμε χάσει:
Α) Σίγουρα έχουμε χάσει ένα κομμάτι με την φυγή Βεζενκοφ και ας κάνει υπέρ χρονιά ο Πίτερς. Αυτό το κομμάτι δεν θα το έβρισκες αλλού βέβαια, ο Πίτερς έχει μπει στα παπούτσια του Βεζε όσο περισσότερο γινόταν να γίνει από κάποιον πλην ίσως Μίροτιτς.
Αυτό δεν φτιάχνει, εκτός και κάπως πληρώσουμε παράνομα 748290000 τους Κινγκς να μας δώσουν τον Βεζε εδώ και τώρα.
Παρόλα αυτά, ο Πίτερς είναι ένας ικανότατος πόλος δημιουργίας σκορ και ευτυχώς το στεπ απ του ήρθε από την πρώτη μέρα, ενώ (παρόλο που τούτος την σκάει κιόλας που και που) αυτό συμβαίνει με παρόμοιο τρόπο με τον προκάτοχό του οπότε βοηθάει στην συνολική ομοιογένεια.
Ας το δούμε λίγο αναλυτικά όμως:
Στο points created (ξερά σκορ και ασίστ) ο Βεζε είχε πέρυσι 30,4 και ο Πίτερς φέτος 28, 3(ανά 40’), η διαφορά είναι αμελητέα από μόνη της.
Το απίστευτο στην υπόθεση Πίτερς είναι η ευστοχία/αποτελεσματικότητα του. Έχει 73,6%TS και 71,1%efg, την ώρα που ο Σάσα είχε 65,3 και 61,7 αντίστοιχα.
Η αποτελεσματικότητα του αποτυπώνεται και στην διαφορά %usg/%pts. Ο Βεζενκοφ πέρυσι είχε το 28,4% του σκορ της ομάδας όσο ήταν στο παρκέ με usage 24,8%. Ο Πίτερς αντίστοιχα έχει το 27,2% με 21,8%. Αυτά τα νούμερα είναι εκπληκτικά αν σκεφτούμε ότι ο Πίτερς έχει 1,8Λ ανά 40’ την ώρα που ο Βεζε είχε 1,4. Να θυμήσω εδώ ότι το usg βγαίνει από το πόσα σουτ πήρες και πόσα λάθη έκανες καθώς αυτά είναι τα δύο τελικά στάδια μιας επίθεσης στατιστικά μιλώντας.
Αξιοπρόσεκτο στατιστικό είναι και το ότι ο Πίτερς φέτος έχει πολύ καλύτερο ποσοστό στο τρίποντο (55,4%/37,5%) αλλά παράλληλα ελάχιστα χειρότερο στο δίποντο (62,2%/65,5%) και δίνει ανά 40’ 9,5,9,5 και 3 πόντους από 2π/3π/1π ενώ ο Βεζε έδινε 12,4/8,1/3,5.
Το γεγονός όμως ότι ο Πίτερς όσο καλή χρονιά και να κάνει δεν είναι Βεζε φαίνεται και στις λιγότερες προσπάθειες που παίρνει και είναι αυτό που βλέπουμε και στην αυτοπεποίθηση που υπήρχε για τον Βεζενκοφ που τον ψάχναμε συνέχεια. Αυτό φυσιολογικά δημιουργεί πίεση, ευθύνες ή ευκαιρίες στους υπόλοιπους. Όπως το δει κανείς, προς το παρόν όμως στα κλειστά ματς τις περισσότερες φορές δεν έχουμε καταφέρει να αναδείξουμε πρωταγωνιστές, αλλά κυρίως στην ροή των ματς δεν ψάχνουμε τον Πίτερς πάση θυσία όταν δεν βρίσκουμε άλλο σουτ, πράγμα που είναι μεν εντός πλάνου και θετικό μακροπρόθεσμα, αλλά για να πετύχει πρέπει όντως να αρχίσει σιγά σιγά να διαμορφώνεται ένα πλαίσιο με περισσότερους τελικούς αποδέκτες στους οποίους η ομάδα έχει την αυτοπεποίθηση να ακουμπήσει.
Αυτή η διαδικασία “αντικατάστασης ευθύνης” και η μη παρουσία του μοναδικού στο είδος του Βεζε, πέραν της επίπτωσης στον ρυθμό του παιχνιδιού, σίγουρα θα πρέπει σαν διαδικασία να πετύχει μέσω (όχι μόνο, αλλά απαραιτήτως) νικών σε κλειστά ματς σε ώρες δύσκολες και κραντσι. Όπως με την Μονακό ή το πρώτο ντέρμπι ευρωλιγκας με τον ΠΑΟ. Αυτό είναι το πιο δύσκολο και μεγαλύτερο στοίχημα της σεζόν νομίζω, αλλά και αυτό που θα απαντάται διαρκώς μέχρι το τέλος της.
Β) Το ένα από τα δύο Pg έχει μικρότερο impact από τον προκάτοχό του. Ο Γκος είναι εξαιρετικός παίχτης και κάνει τα πάντα καλά αλλά ξεκάθαρα…δεν είναι Σλούκας δημιουργικά/εκτελεστικά ούτε στα καλά του.Ταιριάζει καλύτερα στο μπάσκετ που θέλει να παίξει η ομάδα όμως και ελπίζεις το σκορ που χάνεις στην απευθείας σύγκριση να το ισορροπήσεις με άλλους παίχτες και με το γεγονός πως θα παίξεις ένα μπάσκετ στο οποίο ο Γκος θα είναι πιο παραγωγικός συνολικά. Στο επιθετικό κομμάτι στο μόνο που προσφέρει περισσότερο σε σχέση με τον Σλούκα είναι στο ριμπάουντ και το τρανσισιο, είτε επειδή παίζει πιο πιεστική άμυνα, είτε επειδή γενικά τρέχει καλύτερα στο ανοιχτό γήπεδο.
Ας δούμε όμως πάλι λίγο πιο αναλυτικά:
Στο δημιουργικό/οργανωτικό κομμάτι το πράγμα είναι λίγο περίπλοκο. Χάνεις καθαρά στο ότι οι πάσες που έβλεπε ο Σλούκας ήταν πολύ περισσότερες (και αυτό είναι ένας από τους παράγοντες που εξηγούν τον χαμηλό ρυθμό σε σχέση με πέρυσι), από την άλλη κάνει αισθητά λιγότερα λάθη σε σχέση με τον Σλούκα (και αυτό είναι λόγος που εξηγεί τον χαμηλό ρυθμό όπως καταγράφεται).
Για να καταλάβουμε την διαφορά, ο Σλούκας πέρυσι δημιουργούσε ανά 40’ 23,8π από ασίστ με 9,8Ασιστ και 42,2 AST%, ενώ ο Γκος μόλις 14,7π με 6,3ΑΣ και 29,4%. (Το AST% είναι το ποσοστό ασίστ του παίχτη σε σχέση με τις συνολικές ασίστ της ομάδας).
Ο Σλούκας είχε 3,7Λ και 18,8T/O%, ενώ ο Γκος μόλις 1,9Λ και 10,4%.
Στην σούμα, ο Γκος έχει 3,35 ασίστ για κάθε λάθος που κάνει, ενώ ο Σλούκας είχε 2,64. Όλο αυτό από μόνο του αποτυπώνει τεράστια πτώση στις κατοχές ανά 40’ στα συνολικά στατιστικά και αυτό που μας απασχολεί είναι ότι γράφουμε -9,1π ανά 40’ μπροστά σε σχέση με πέρυσι από την δημιουργία ενός από τα 2 Pg μας.
Στο εκτελεστικό κομμάτι τώρα:
Ο Σλούκας είχε 19,3π με 16,1 scoring attempts (κάθε σουτ, ζευγάρι βολών ή +1 βολή που παίρνει ανά ματς), 53% 2π(7,7π), 32,5% 3π(5,5π) και 90,6%(6,1π). Συνολικά 60,8%TS και 51,1%eFG. Η μεγάλη διαφορά που αποτυπώνεται εδώ στους δύο αυτούς δείκτες δείχνει πόσο χρήσιμο ήταν το σκιλ του Σλούκα να πηγαίνει στις βολές και πόσο καλά χρησιμοποίησε η ομάδα το 90% που έχει. Με το να τον έχει κυρίως στο κλείσιμο στα δεκάλεπτα τον έβαζε περισσότερο στο παρκέ ώρα που είχαν συμπληρωθεί τα 5 ομαδικά και πήγαινε ακόμα πιο συχνά στις βολές.
Ο Γκος αντίστοιχα έχει 16,6π με 16,2 SA, 44,9% 2π(9,4), 37,8% 3π(5,6) και 80% 1π(1,6). Συνολικά 51%TS και 48,7%efg. Η μικρή διαφορά εδώ αντίστοιχα εξηγείται από το γεγονός ότι ο Γκος δεν πηγαίνει σχεδόν καθόλου στις βολές οπότε παρόλο που έχει καλό ποσοστό δεν παίρνουμε κάτι από κει. Από 2π και 3π μαζί δίνει περισσότερους πόντους, αλλά χάνουμε 5π από τις βολές. Σε κάθε περίπτωση χάνουμε συνολικά 2,7π ανά 40’ που είναι αμελητέα διαφορά από μόνο του.
Αν το δούμε όμως συνολικά, ο Σλούκας είχε 43,1 πόντους από σκορ και ασίστ ανά 40’, ενώ ο Γκος έχει μόλις 31,3, δηλαδή χάνουμε συνολικά 11,8π. 9,1 από την δημιουργία και 2,7 εκτελεστικά.
Ξεκάθαρα κατά την γνώμη μου το πρόβλημα εντοπίζεται στα ποσοστά του στο δίποντο, γιατί εφόσον όταν μπαίνει μέσα δεν πάει στις επαφές αλλά προτιμάει να τελειώσει με φλοουτερ ή Μιντ ρειντζ, πρέπει να βάζει περισσότερα, αλλιώς πρέπει να βρούμε άλλα σουτ. Μπορεί στην απευθείας σύγκριση να χάνουμε κυρίως από ασίστ, όμως δεν περιμένουμε να το καλύψουμε κυρίως από κει αυτό.
Σίγουρα μπορεί να αποτυπωθεί στατιστικά αύξηση είτε στο σκορ είτε στις ασίστ επειδή δένει καλύτερα (με την) η ομάδα χωρίς να γίνει ακριβώς ο ίδιος καλύτερος, αλλά το ποσοστό του στα φλοουτερ θέλει βελτίωση όπως και να χει. Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το ξέρουμε αν θα συμβεί, γιατί την πρώτη του χρονιά είχε 42% στο δίποντο, όσο και την πρώτη του χρονιά στην Ρεαλ, ενώ την 2η είχε 58%. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόουτς θα βρει τον τρόπο να οδηγήσει τον Γκος στα σωστά σουτ με αυτοπεποίθηση. Με το μάτι μου φαίνεται ότι χάνει αρκετά φλοουτερ που θα έπρεπε να βάζει πάντως. Σε κάθε περίπτωση, για μεταγραφή σε ομάδα Μπαρτζώκα και μάλιστα με το βάρος ότι αντικαθιστά έναν Σλούκα, έχει κάνει ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Αν δεν είχε και τον τραυματισμό ίσως ήδη να είχε μπει ακόμα καλύτερα, ας μείνει υγιής παρακαλώ. Αμυντικά, ο Γκος έχει το καλύτερο DRTG μετά τους Μακκισικ/Λαρε/Σίκμα.
Γ) Παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ακριβώς ο νέος καπετάνιος που ψάχνεται, όσο η απουσία του (σε συνδυασμό με το μη πολυπόθητο στεπ απ από τον Sweet Lou, την απουσία Μακκισικ ή κάποιας μεταγραφής που θα έδινε παραπάνω από τον Μπραζντέικις) και η καταπόνηση του βασικού καπετάνιου Τζον Ραμπο Γουόκαπ που μαζί με τον Παπ (που έχει αναλάβει μέρος της δημιουργίας) κανονικά πρέπει να πάνε 2 εβδομάδες διακοπές πριν ξανά μπουν σε γήπεδο αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι.
Ο Γουόκαπ πέρυσι ήταν κανονικό κομπιούτερ και είχε 3,1 ασίστ για κάθε λάθος. Φέτος έχει μόλις 2,1. Αντίστοιχα στην άμυνα έχει πέσει από 2,8Κλ. ανά 40’ στα 1,6. Ως ένα βαθμό για το ασίστ/λάθη σίγουρα είναι θέμα ομαδικό (η αδυναμία να βρεθούν τελικοί αποδέκτες), αλλά φαίνεται και στο μάτι ότι είναι πιο άδειος πνευματικά και σωματικά. Γιατί οι ασίστ, τα μη λάθη και τα κλεψίματα θέλουν φρέσκο μυαλό, ενώ τα ριμπάουντ (4,4 πέρυσι, 4,8 φέτος) είναι λιγότερο θέμα τοποθέτησης που τις περισσότερες φορές για τύπους με το work ethic του Θωμά είναι στον αυτόματο και περισσότερο θέμα πάθους που από τον Θωμά μας δεν λείπει ποτέ. Σε κάθε περίπτωση, παρά την αύξηση στο usg% σε 20,6 από 16,9, τα Points Created είναι μόλις 29,9 σε σχέση με το 32,8 που είχε πέρυσι και αυτό οφείλεται βασικά στα κακά ποσοστά του και στο ότι βγάζει λιγότερες ασίστ συνολικά (6,7 από 9 ανά 40’).
Αναμενόμενα, έχουν πέσει τα ποσοστά του, αφού επειδή συνολικά ψάχνεται η επίθεση μας έχει πάρει παραπάνω (και κακές) προσπάθειες από όσες θα θέλαμε. Τα ποσοστά του (αύξηση usage/πτώση ποσοστού) είναι ο κύριος εκφραστής του “κόλλησε η επίθεση και πήραμε σκοτωμένο σουτ”.
Έχει 13,4Π(9ος, πέρυσι 11,6/11ος) με 13SA(8ος, πέρυσι 10,6/8ος), 51,6%TS/49,2%efg(55,2/52,2), 46,7%2π.(54,1%), 34%3π(33,3%) και 77,8%1π(85,4%). Και αυτός σκοράρει λιγότερο από μπάσιμο/κόψιμο/μέσης απόστασης/αιφνιδιασμό. Μην έχοντας στοιχεία για το πόσους πόντους βάζουμε από τρανσισιο, δεν μπορώ να ξέρω σε τι απ’ όλα αυτά υστερεί περισσότερο. Φαντάζομαι από την πτώση στα κλεψίματα ότι θα χάνει από κει κάτι, επειδή δεν υπάρχουν οι ίδιοι χώροι στο 5 vs 5 χάνει και από κοψίματα κτλ. Σε κάθε περίπτωση, σίγουρα σε ένα βαθμό είναι κουρασμένος/πεσμένος ψυχολογικά σε σχέση με πέρυσι και αυτό βγαίνει και στην δυσκολία να τρέξει σωστά η επίθεση. Στα στατιστικά, το γεγονός ότι ακόμα και βολές χάνει παραπάνω φέτος νομίζω αυτό δείχνει. Παραμένει όμως πάρα πολύ θετικός και εφόσον παίζει πλέον λιγότερο θα επανέλθει και θα βοηθήσει στο να ρολάρει καλύτερα η ομάδα και να παίρνει λιγότερα σκοτωμένα σουτ και το usage του να πέσει με αύξηση στις ασίστ πιο κοντά σε τιμές που θα θέλαμε. Αμυντικά, είναι και αυτός πεσμένος όπως όλη η βασική 5αδα. Ο ίδιος και ο Παπ πάντως είναι σαφώς αρκετά πεσμένοι και αμυντικά, οπότε βγάζει νόημα να πέφτει όλη η ομάδα.
Ελπίζω και είναι απαραίτητο ο Θωμάς να καταφέρει να ξεκουραστεί μέσα από λιγότερους χρόνους και την διακοπή, όπως είδαμε στο ματς με την Μακαμπι όταν είναι φρέσκος ανεβαίνει όλη η ομάδα.
Δ) Μέρος της δυναμικής που χάνουμε από Σλούκα/Βεζενκοφ έρχεται από τον Μιλου στον φετινό Ολυμπιακό. Πρέπει όμως και αυτός να μπει από την αρχή στο μπάσκετ Μπαρτζω. Είναι τεράστιος (κυριολεκτικά) παίχτης και δίνει πάρα πολλά ακόμα και όσο δεν είναι αυτός που θέλουμε, αλλά η παρουσία του μέχρι να δέσει καλά καθυστερεί την επίθεση, ενώ και ο ίδιος σίγουρα έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης στην παραγωγή σκορ για την ομάδα. Ίσως τώρα που έμεινε εκτός ο Φαλ και θα παίξει περισσότερο με την πρώτη 5αδα πάλι να βοηθήσει ως προς αυτήν την κατεύθυνση, στην αρχή της χρονιάς που ήταν υγιής και ο Φαλ έλειπε ήταν τρομακτικός πάντως. (Εντιντ: Καλά πήγε αυτό.)
Παρόλα αυτά σίγουρα μπορεί να τελειώνει καλύτερα φάσεις κάτω από το καλάθι, έχει χάσει αρκετά “εύκολα” καλάθια φέτος και το True Shooting 67,4% που έχει μοιάζει και είναι χαμηλό για τα δεδομένα του. Σαν σκορ σε σχέση με πέρυσι παίρνουμε λίγο παραπάνω από την εξίσωση (Μπλακ+Μπολομποι/2) αλλά παίρνουμε όσο σκορ παίρναμε ανά 40’ από τον Μπλακ αν έπαιζε και τα λεπτά του Μπολομποι και από κει φαίνεται το περιθώριο βελτίωσης που υπάρχει. Παίρνουμε όμως σίγουρα πολλά παραπάνω ριμπάουντ, πέραν της επιρροής που έχει ο Νικόλας σε επίθεση/άμυνα με την παρουσία του και κυρίως έχουμε άλλο βάθος πλέον στο 5 που πέρυσι αν χάναμε τον Φαλ η ομάδα θα έπεφτε κατακόρυφα. (Εντιντ: Καλά πήγε και αυτό.)
Σε κάθε περίπτωση, το αρνητικό σε ασίστ/λάθη δείχνει κατά την γνώμη μου και το ότι θέλει ακόμα χρόνο τριβής με την ομάδα και ότι μπορεί να βελτιωθεί και νιώθω ότι υπάρχουν αρκετά πράγματα που κάνει καλά αλλά δεν έχουν ακόμα μπει στο παιχνίδι μας (πχ σουτ μέσης απόστασης).
Αν πραγματικά παίξει σταθερά καλύτερα τον επόμενο καιρό (έντιντ: αν δεν έχει χαθεί η χρονιά μέχρι να γυρίσει
) θα έχει άλλη δυναμική και η ομάδα.
Ε) Ο Παπ, αχ ο Παπ. Η μεγαλύτερη πτώση στην ομάδα έρχεται με την πτώση του αρχηγού γιατί είναι ο συνδετικός κρίκος και ο άνθρωπος που κάνει τα πάντα για όλους. Δεν είναι όλα μαύρα όμως, υπάρχει και ένα λαμπρό, ευχάριστο twist.
Πάμε να δούμε:
Πέρυσι: 20,3 Points Created με 65,8%TS/64,2%efg, 13,7Π με 64,1%2π(5,5π), 42,9% 3π(6,7π), 72,9%1π(1,5π), σε 10,3 scoring attempts, 6,6 points assisted με 3ας/2,2λ και usg% 15,9.
Φέτος: 20,3 Points created με 48,1TS/46,1%efg, 9,4Π με 45,3%2π(3,4π), 31,1%3π(4,9π), 65,2%1π(1,1), σε 9,7 scoring attempts, 10,9 points assisted με 4,6/2,1 και usg% 15,4.
Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ένα μικρό ποίημα Μπαρτζωκικά γραμμένο.
Έχουμε έναν παίχτη που τον βλέπουμε χάλια, λέει και ο ίδιος ότι φέτος σωματικά είναι ίσως η πιο δύσκολη χρονιά στην καριέρα του, σουτάρει με χειρότερα ποσοστά σε κάθε κατάσταση και μοιραία σκοράρει λιγότερο, αλλά παρόλα αυτά μας δίνει ακριβώς ίδιους πόντους συνολικά οι οποίοι έρχονται από ασίστ που έχουν κατακόρυφη αύξηση σε σχέση με πέρυσι αλλά με ίδια λάθη. Φέτος έχει 2,16Ασ για κάθε λάθος, ενώ πέρυσι είχε 1,36, μιλάμε για σχεδόν τέλεια μετατόπιση μέρους της δημιουργίας που έδινε ο Σλούκας που παρά την πτώση του Θωμά, σε συνδυασμό με τα επίσης λίγα λάθη του Γκος δίνουν στην ομάδα 1,7ast/tov (1-3οι, πέρυσι 1,7/2οι).
Ο Παπ λοιπόν έχει τραβήξει πάνω του ένα κομμάτι της δημιουργίας με 100% επιτυχία, αλλά έχει πέσει σε ποσοστά και απευθείας σκορ.
Θα περίμενε κανείς αντίστοιχα με την περίπτωση Γουόκαπ ότι εάν καταφέρει παίζοντας πλέον λιγότερο και στην διακοπή να ξεκουραστεί, να καταφέρει να ανεβάσει και τα ποσοστά του στο 3π, και εφόσον αυτό συμβεί και “ξεκλειδώσει” πάλι το στάτους “ανοίγω το γήπεδο”, θα ανέβουν οι πόντοι εξίσου και στα 2π από κοψίματα κτλ για τον ίδιο αλλά και τους άλλους.
Το βασικό όμως είναι ότι όσο είναι τόσο κουρασμένος έχει καταλήξει να είναι μέτριος αν όχι κακός αμυντικά. Το είχα έτσι λίγο σαν αίσθηση παρόλο που τα νούμερα που έβλεπα τόσο καιρό (ριμπ, κλ, κοψ) ήταν παρόμοια με πέρυσι. Βλέποντας όμως τα στατιστικά, φαίνεται μια πλήρεις αντιστροφή σε όλους τους αμυντικούς δείκτες των advanced stats.
Πέρυσι ο Παπ είχε το 2ο καλύτερο DRTG της ομάδας με 105,3 πίσω από τον Κανααν, φέτος έχει το χειρότερο με 114,5. Είναι τεράστια η διαφορά του από τους υπόλοιπους, μιας και (προσπερνάω τον Μακκισικ που είναι 1ος με 97,7 γιατί είναι μάλλον συγκυρία) ο καλύτερος είναι ο Λαρε με 103,6, ο Σίκμα με 103,8
, ο Γκος με 105,8 και ο Φαλ με 108,5 που είναι ο μόνος από την βασική με καλό DRTG. Ο Γουόκαπ έχει 111, ο Κανααν 112,2, ο Πίτερς 112,8, μετά είναι ο Μπραζντέικις με 113,1, μέχρι και ο Λούντζης με 114, 1 πριν το 114,5 του Παπ.
Προφανώς έχει πέσει όλη η βασική 5αδα αμυντικά δεν τίθεται ζήτημα περί αυτού, όμως όταν πέρυσι ο Παπ είχε μόλις –0,2 από τον 1ο Κανααν και φέτος έχει -9,1 από τον 1ο Λαρε και -6 από τον καλύτερο της βασικής, προφανώς κάτι τρέχει με τον αρχηγό και μάλλον η πτώση της βασικής στην άμυνα έχει να κάνει κυρίως με εκείνον (και τον Θωμά αντίστοιχα) και όχι (αυτό που περίμενα) με το ότι ο Πίτερς είναι χειρότερος του Βεζε αμυντικά.
Η αίσθηση που είχα άλλωστε βλέποντας τα ματς ήταν ότι δεν προλαβαίνει να καλύψει στα σουτ, κυρίως στα τρίποντα. Αργεί αρκετά περισσότερο φέτος. Κοιτώντας λοιπόν και τα ποσοστά των αντιπάλων μας όσο κάθε παίχτης μας είναι στο παρκέ, η εικόνα επιβεβαιώνει την υποψία με τον χειρότερο τρόπο.
Πέρυσι το ποσοστό των αντιπάλων όσο ήταν ο Παπ στο παρκέ έπεφτε, είχε το 2ο χαμηλότερο oppTS% μετά τον Μπολομποι με 55,1% (58,2% ο τελευταίος Μακκισικ), ενώ φέτος έχει το 12ο με 60,1% μπροστά μόνο από Πάπας, Τανούλη και Ναζ του ενός αγώνα. Το καλύτερο ποσοστό έχουν οι: Λαρε με 53,8%, Σίκμα με 54%
, Γκος 54,6%, Φαλ 54,7%, ο Κανααν 9ος με 58,2, Πίτερς 10ος με 58,6%, Γουόκαπ 58,7% και Μιλου 59,4% πριν τον τελευταίο Παπ. Με Παπ στο παρκέ έχουν και το καλύτερο ποσοστό σε 3π οι αντίπαλοι (39,6%) και το 3ο καλύτερο 2π (53,5%). Προφανώς, δεν έγινε μέσα σε ένα καλοκαίρι ο χειρότερος αμυντικός μας ο Παπ, όσο κουρασμένος και να είναι, ακόμα και αν έπεσε ένα κλικ λόγω ηλικίας. Ένα μεγάλο μέρος της πτώσης που αποτυπώνεται στα στατιστικά είναι επειδή συχνά ο Παπ μπήκε να συνδέσει 5δες που δεν δούλεψαν αμυντικά συνολικά και δεν είχε τόση/μόνο σχέση με τον ίδιο. Όμως η φρεσκάδα που είχε πέρυσι μας λείπει και φαίνεται,ο ίδιος ΕΙΝΑΙ πεσμένος και πέφτει όλη η ομάδα μαζί του, πέρυσι ίσως να μπορούσε να την συνδέσει την ρημάδα την ασύνδετη.
Συμπέρασμα: Ο αρχηγός μεγαλώνει, έχει 2 καλοκαίρια εθνική και μια γεμάτη σεζόν στην πλάτη του και έχει κλατάρει. Αναμενόμενο αν σκεφτούμε ότι όλοι οι μεγάλοι παίχτες σε αυτήν την ηλικία, σε εποχές με λιγότερα ματς, δεν παίζουν και στην εθνική. Ούτε ο Σλούκας πήγε μετά από αυτό που έπαθε πέρυσι. Φαίνεται μέσα από μερικά ματς μέσα στην σεζόν που εμφανίστηκε ο παλιός καλός Παπ και από το πόσο καλά έχει ανταποκριθεί στο δημιουργικό κομμάτι, ότι ίσως είναι περισσότερο θέμα κούρασης που έχει μαζευτεί παρά η τελική πτώση του και με την διαχείριση που του γίνεται τελευταία ίσως έχουμε τον καλό ή έστω αισθητά καλύτερο Παπ στην τελική ευθεία. Αν δεν συμβεί αυτό, το ταβάνι μας φέτος θα είναι περιορισμένο γιατί δεν θα έχουμε τον συνδετικό κρίκο, δεν θα έχουμε ούτε 3, ουτε D στην βασική από το 3 μας.
ΣΤ) Ο 3ος πόλος και τα κακά ποσοστά στο τρίποντο πλην Πίτερς/Κανααν.
Πέρυσι είχαμε Βεζε/Σλούκα και Φαλ/Παπ/Γουόκαπ, αλλά είχαμε και έναν 3ο πόλο που κάποιες φορές ήταν ο Κανααν, άλλες ο Μακκισικ και στην αρχή ο Λαρε. Αυτό που γράφω τώρα δεν αναφέρεται στο ποιος θα βγει μπροστά στα δύσκολα που λέγαμε πιο πάνω, αλλά στο ποιος θα δίνει σταθερά στο ματς έναν πόλο δημιουργίας στα κενά των άλλων δύο. Πέρυσι ο κόουτς έβαζε αναγκαστικά τους 2 πόλους σε ξεχωριστές 5αδες και τελικά κατέληγε να παίζει ο Βεζε σχεδόν όλο το ματς για να μπορεί να είναι 2way για ένα διάστημα η ομάδα και να μην χάνει τις διαφορές όταν δεν είναι.
Έπαιρνε διαφορές με την πρώτη 5αδα και η πιο αδύναμη second unit στηριζόταν στον Σλούκα για να σκοράρει και να μην χάνει τις διαφορές.
Φέτος, έχουμε τους δύο πόλους στην 1η 5αδα και θεωρητικά η 2η έχει τον τρίτο που είναι ο Μιλου μαζί με τον Γκος. Αυτό ακόμα δεν έχει συμβεί καθώς όσο καιρό έχουμε και Φαλ και Μιλου, ο Μιλου (για οποιονδήποτε λόγο) δεν έχει ανταποκριθεί ως τέτοιος.
Παράλληλα, φέτος δεν έχει μπει (ακόμα τουλάχιστον) ο Μακκισικ στην εξίσωση, ενώ ο Λαρε ήταν στο 1ο μισό άφαντος με ελάχιστες εξαιρέσεις και ο +1 παίχτης (Μπραζντέικις) όποτε έχει μπει η ομάδα παίζει συνολικά χειρότερα και ο ίδιος δεν βάζει πολλά από τα εύκολα σουτ που παίρνει οπότε είναι διπλά αρνητικός. Οπότε δεδομένου ότι φέτος έτσι και αλλιώς οι δύο πόλοι δεν είναι όσο ισχυροί ήταν οι αντίστοιχοι πέρυσι (πιο πολύ πολυφωνία είναι πάρα 2 πόλοι), έχουμε ακόμα περισσότερο ανάγκη τον 3ο και 4ο πόλο. Για Μιλου/Γκος έχω ήδη αναφερθεί στο πως περιμένω να βελτιωθούν.
Θα πω για τον Λαρε ότι για πρώτη φορά δείχνει να έχει σχετικά μεγάλο διάστημα που είναι σοβαρός και παίζει σωστά. Σε αυτό το διάστημα έχει ανεβάσει και τα ποσοστά του τα οποία ήταν τραγικά στο ξεκίνημα. Αυτό περιμένω από εκείνον, να παίζει σωστά και να έχει 40%+ στα ελεύθερα τρίποντα που του βγάζουν. Δεν είναι 3ος πόλος ο Λαρε στα μάτια μου και ας το κάνει που και που και είναι εξτραδάκι.
Ο Μακκισικ από την άλλη, εφόσον έρθει πάλι στα κανονικά του στάνταρτ, θα ανεβάσει την ομάδα πάρα πολύ. Ο άνθρωπος δουλεύει πάρα πολύ και βλέποντας την εικόνα του δεν δείχνει να έχει πέσει σωματικά με την ηλικία, δείχνει μια χαρά. Είναι όμως παίχτης που κάθε χρόνο περνάει περιόδους φόρμας και περιόδους που είναι χάλια, ο πιο εμφανής δείκτης σε αυτό είναι τα ποσοστά στο τρίποντο που έχει.
Μέχρι στιγμής φέτος αφού επέστρεψε από τον τραυματισμό του έχει 7/31 τρίποντα. Πέρυσι βάρεσε 31 τρίποντα μέχρι την 15η αγωνιστική και είχε βάλει τα 5, έχοντας μάλιστα 3/5 με την Μονακό σε ένα καλό σερί 3 ματς όσο ήταν ντεφορμέ. Στα 12/15 ματς δεν έβαλε τρίποντο και μόνο σε 2 από αυτά δεν πήρε έστω ένα. Μέχρι το τέλος του 1ου γύρου, σε 17 ματς είχε 6/35. Αυτό σημαίνει ότι στον 2ο γύρο, πλέι οφφ και Φ4 είχε 32/84 το οποίο είναι 38%. Στα πλέι οφφ είχε 8/16 και στο Φ4 3/7.
Με όλες τις περιόδους μέσα, κακές και καλές, είχε 9π που μας έδινε ενώ φέτος δίνει 4,4. Την καλή του περίοδο είχε πάνω από 10π ανά ματς.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με Μπραζντέικις. Οκ, όλοι οι παίχτες ζορίζονται να μπουν στο σύστημα Μπαρτζώκα. Οκ, είναι σχετικά μικρός και μόλις η 2η χρονιά του στην Ευρώπη. Αλλά μέχρι στιγμής δεν βλέπεται. Φυσιολογικά χάνεται στις αλλαγές πίσω, οκ και φυσιολογικά τρακάρει μπροστά, επίσης οκ. Χάνει όμως το μεγαλύτερο ποσοστό των σουτ που παίρνει με προϋποθέσεις που κανονικά ο ίδιος παίχτης έχει καλό ποσοστό. Ελεύθερα τρίποντα, λει απ, φόλοου, Μιντ ρειντζ, όλα. Αν γυρίσει ο διακόπτης που λέμε και εμφανιστεί ο Βίκινγκ που περιμένουμε, θα δώσει πολλά πράγματα επιθετικά. Είναι παίχτης που κινείται πάρα πολύ καλά χωρίς την μπάλα, κόβει μέσα ή μπαίνει με την μπάλα στα χέρια και σουτάρει με καλά ποσοστά. Θέλω να πιστεύω ότι μέχρι τον Μάρτιο θα έχει καταφέρει να μπει τόσο όσο χρειάζεται ώστε να έχουμε, σε κάποια ματς έστω, έναν 3ο πόλο.
Με αυτό θα κλείσω επιτέλους κάνοντας μια ανακεφαλαίωση ως προς το τι μας λείπει φέτος και τι μπορούμε να προσδοκούμε ως βελτίωση, απαντώντας και στο αν πραγματικά το πρόβλημά μας είναι ότι δεν έχουμε σουτερ, τουβλάρουμε και οι αντίπαλοι κλείνουν προς τα μέσα.
Αρχικά ξεκινάμε με το ότι προφανώς υπάρχει βάση στον ισχυρισμό. Δεν είμαστε ομάδα με πολλούς σουτέρ όπως η Μπαρτσα ή η Ζαλγκιρις ας πούμε.
Έχουμε δύο εξαιρετικούς σουτερ και οι υπόλοιποι έχουν προαπαιτούμενα και περιορισμούς.
Όμως, το στυλ μπάσκετ που παίζει η ομάδα ευνοεί τα χαρακτηριστικά των παιχτών. Το ότι ο Παπ έκανε την καλύτερη του χρονιά στο σουτ πέρυσι δεν είναι απλά θέμα προσωπικής φόρμας, όπως και φέτος δεν είναι μόνο θέμα μη φόρμας το ότι τα χάνει τόσο. Με καλύτερο κούρδισμα στην ομάδα (και εφόσον ξεκουραστεί πρώτα), θα βρίσκει 3 ή 4 ευκαιρίες να πάρει καλά σουτ ανά ματς και εφόσον έχει κανονική και όχι below average σωματική κατάσταση και ψυχολογία θα το βάλει.
Θα σταθώ στην ψυχολογία γιατί ο Παπ είναι πολύ παίχτης ψυχολογίας, την οποία συνήθως παίρνει από την άμυνα. Το γεγονός ότι φέτος τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να ακολουθήσει, προφανώς τον έχει ρίξει και ψυχολογικά και δυσκολεύεται να πάρει αμέσως το σουτ σε αυτό το κλάσμα δευτερολέπτου που έχει να αποφασίσει ότι έχει οπτική επαφή και αν το έπαιρνε γρήγορα θα είναι καλό σουτ. Αρκετές φορές φέτος δεν πήρε αυτό το σουτ και κόλλησε η επίθεση, ενώ αργότερα (που θα συζητήθηκε φαντάζομαι), πήρε κάποια με δισταγμό και τα έχασε. Σιγά σιγά βάζει μερικά πάλι (την Δευτέρα έβαλε ένα τέτοιο αποφασισμένο όσο η μπάλα ερχόταν στα χέρια του), πιστεύω ότι αυτό μπορεί να βελτιωθεί και σίγουρα θα βελτιώσει αυτόματα το spacing στην 1η 5αδα.
Πέραν αυτού, εφόσον επανέλθει η ομάδα (η βασική 5αδα δηλαδή κυρίως) στα κανονικά της, θα παίρνει πάλι ολόκληρη ψυχολογία από την άμυνα και πέραν του ότι θα έχει παραπάνω τρανζίσιον θα έχει και καλύτερη ψυχολογία μπροστά. Για παίχτες όπως ο Γουόκαπ, ο Παπ, ο Μακκισικ, ακόμα και ο Κανααν… αυτό είναι πολύ βασικό. Δεν λέω ότι θα είναι απαραίτητα η καλύτερη άμυνα γιατί ο Πίτερς έχει όντως περισσότερες αδυναμίες από τον έτσι και αλλιώς όχι σούπερ αμυντικό Βεζενκοφ, αλλά θα μπορεί τουλάχιστον να πιέσει παραπάνω και να οδηγεί πάλι τους αντιπάλους σε περισσότερα λάθη που φέρνουν εύκολους πόντους. Οι υπόλοιποι 4 (3+πύργος) είναι σκυλιά του πολέμου.
Βάζοντας Μακκισικ στην εξίσωση και έχοντας πλέον και ένα 4αρι που σουτάρει για όσο λείπει ο Πίτερς, μπορούμε να έχουμε αρκετά παραπάνω εργαλεία σε σχέση με την μέχρι τώρα σεζόν. Ε όταν μπει ΚΑΙ ο Βίκινγκ θα γίνει χαμός, θα τρέχουμε γυμνοί στις παραλίες για ένα αυτόγραφο.
Άλλωστε όπως φάνηκε παραπάνω, κάνουμε ήδη αρκετά πράγματα καλά. Μόνο και μόνο να βελτιώσει το ποσοστό του στο φλοουτερ ο Γκος ας πούμε, θα έχουμε ήδη μεγάλη βελτίωση και σε πόντους και στο να μπερδεύουμε τις αντίπαλες άμυνες γενικότερα. Μην ξεχνάμε ότι από το δίποντο χάνουμε τελικά τους πόντους, γιατί όντως στα ματς που δεν τα βάζουμε κλείνουν μέσα και όσα ελεύθερα βάλουμε, αλλά είναι και από κομμάτια που βελτιώνονται ανεξάρτητα από αυτό. Ε όταν θα αρχίσουν να τα βάζουν πάλι οι Παπ/Μακκισικ και έχουμε και Μπραζ/Πετρούσεφ θα ανοίξουν και παραπάνω οι άμυνες.
Αυτά είχα να πω. Δεν είμαι αισιόδοξος απλά επειδή έτσι μου αρέσει (μου αρέσει όμως κιόλας). Έχουμε ένα προπονητικό επιτελείο που μας έχει φέρει στο σημείο να έχουν οι φίλαθλοι της ομάδας συνεχώς παράλογες απαιτήσεις ως προς το τι απαιτείται από εκείνους. Εκείνοι το κατάφεραν αυτό και σίγουρα και για φέτος είχαν/έχουν ένα σχέδιο, το οποίο φυσικά μπορεί και να μην βγει.
Έκαναν λάθη, όπως ο Σίκμα ας πούμε, προφανώς είχαν και περιορισμούς σε ένα στεγνό καλοκαίρι μεταγραφικά. Εφόσον πλέον ξέρουμε ότι η ομάδα έκανε πρόταση σε Τζέιμς/Ναν/Ντέιβις, σημαίνει ότι και στην ομάδα ήθελαν να έχουν έναν ακόμα γκαρντ που θα δίνει σκορ. Δεν τους έκατσε, όπως τα περισσότερα πράγματα από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα. Κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν όμως. Δεν είναι θεοί, αλλά δεν είναι και κολλημένοι.
Με λίγη τύχη από δω και πέρα, μπορούν με πολύ πολύ δουλειά την περίοδο της διακοπής που θα μπορούν να κάνουν προπονήσεις καθημερινά να βελτιωθούν αρκετά πράγματα που δεν έχουν ακόμα δουλευτεί επαρκώς και τότε θα φανεί ποιο πραγματικά είναι το ταβάνι μας φέτος. Εγώ λέω ότι αν καταφέρεις να φρεσκάρεις Παπ/Γουόκαπ και βάλεις Μακκισικ/Μπραζντέικις, παίζεις μπάσκετ που μπορεί να σε πάει Φ4.
3
