Γιάννης Ιωαννίδης

[ggr]

Ιωαννίδης από μένα. Σίγουρα είχε τις ιδιορρυθμίες του (ποιος δεν τις έχει άραγε; ) αλλά όπου πήγαινε παρουσίαζε πειθαρχημένες και ανταγωνιστικές ομάδες. Είχε την ευκαιρία το 1994 να σηκώσει και έναν μεγάλο ευρωπαϊκό τίτλο αλλά έχασε με απίθανο τρόπο.

[basket72]

Δε θα τονεβαζα στους κορυφαίους. Προπονητικά μέτριος, κακές επιλογές παικτών, ηθικά άθλιος, κακός λουζερ, μέτριος στην ανάδειξη παικτών. Το ότι οι παίκτες του μιλάμε με τα χειρότερα λογια λεει πολλα, και δε μιλάω μόνο για το χαρακτήρα του.

Κάτι θα έχεις (σε κόβω για φανατικό με την ομάδα σου εκείνα τα χρόνια) με τον Ιωαννίδη για να μην βλέπεις πόσο καλός προπονητής ήταν. Πέρα από την ηθική του- που οκ, δεν θα είναι ο μόνος, αλλά τα έχουμε πει κι εμείς οι Ολυμπιακοί που γράψαμε στο συγκεκριμένο τόπικ.
Βέβαια κάποια πράγματα έχουμε κι οι Ολυμπιακοί να πούμε πολλά για το αντίπαλο δέος. Τι εκεί δεν υπήρχε αβάντα; Για τη μετέπειτα αυτοκρατορία λέω. Απλώς είναι οι κανόνες του φόρουμ και δεν κάνουμε αναφορά.

Οι ευρωπαϊκές πορείες του Άρε-ως ήταν πολύ καλές βρε συ. Ως τότε (για το Πρωταθλητριών πάντα) μια φορά είχε βγει 6ος ο Ολυμπιακός με την "αμερικάνικη" τετράδα του- α ρε, Καστρινάκη δεν γεννήθηκες 10 χρόνια αργότερα.
Στον Άρη με Λυπηρίδη στο 4 έπαιζε ο άνθρωπος. Άντε και κάναν Φιλίππου- όταν ήταν υγιής. Εντάξει δεν λέω άλλα, γιατί οι προηγούμενοι με κάλυψαν και με το παραπάνω.
Μονάχα κάτι τελευταίο, με τη μορφή ερωτήματος. Κακές επιλογές παικτών ήταν οι εξής;
*Πάσπαλι μετά το αποτυχημένο πέρασμά του από το Τέξας. Ρίβερς από το μεγαθήριο, Αντίμπ, Μ. Τζόουνς και Σέλερς για τον ¨Αρη, κι όλη η στελέχωση που έκανε στην ΑΕΚ ( είναι κι ο Μπουρούσης στις ανακλύψεις του αν θυμάμαι καλά.) Επιπλέον τον θυμάμαι να αποθεώνει Τσαρτσαρή έναν χρόνο πριν τον πάρετε. Και τον Σιγάλα τον έκανε άλλον παίκτη, παίδες. Για όσους τον θυμόμαστε, ο Σιγάλας ήταν αυτό που πήγε να γίνει στα έσχατα στον Άρη. Σκόρερ και φαντεζί μάλιστα. Τον θυμάμαι στου Παπάγου αλλά και στις μικρές εθνικές.

[Weekendman]

Οι Έλληνες προπονητές είναι πάντως το μόνο ακμάζων ποιον του Ελληνικού μπάσκετ μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

[yorgos]

Πάντως πόσο διαφορετικά θα μιλούσαμε για κάποιους προπονητές αν δεν συνέβαιναν κάποια κυρίως εξωαγωνιστικά πράγματα, που θα άλλαζαν και την καριέρα τους αλλά και τη ιστορία των ομάδων που δούλεψαν.

Συμφωνώ, αλλά να σου αντιστρεψω το ερώτημα: πόσες φορές θα είχε απολυθεί ο Ιωαννίδης αν δε συνέβαιναν εξωαγωνιστικα πραγματα; Οι τελικοί του 94 είναι η χειρότερη διαιτησία που έχω δει στη ζωή μου. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια και μπορεί κανείς να τα δει με περισσότερη ψυχραιμία, αξίζει να δει τον τελικό με τις κάλτσες και να σχολιάσει πχ αν έχει ξαναδεί να σφυριζονται φάουλ σε παίκτες που βρίσκονται 2 μέτρα (!!!!) από τον κοντινότερο αντίπαλο. Σε κάποια φάση έχει δοθεί εντολή από τον πάγκο του ΠΑΟΚ να μην πλησιάζουν καν τους παίκτες του Ολυμπιακού, υπέρ των οποίων εξακολουθούν να καταλογίζονται φάουλ, ακόμη κι αν είναι ξεμαρκαριστοι. Άλλο εξωαγωνιστικο πχ είναι η επί χρόνια παρεμπόδιση μεταγραφής του Φάνη στον Παναθηναϊκό, με αθέμιτα μέσα από πιέσεις του Ιωαννίδη σύμφωνα με δηλώσεις του Φάνη, το οποίο οδήγησε στις αλήστου μνήμης φάπες και τα "Να πάει να πεθάνει όρθιος " στο επεισοδιακοτερο ματς όλων των εποχωνε. Έχω πάει κι έχω πάει σε ματς στις άγριες εποχές (Από Αλεξάνδρεια και ιβανωφεια όπου μου έσπασαν τον καρπό και κόντεψα να γράψω πανελλήνιες με το άλλο χέρι) μέχρι κάτι Δαφνη-Παγκρατι που μας χτυπούσαν με ρόπαλα από κορμούς δέντρου, αλλά σαν κι εκείνο το ΠΑΟ-ΑΕΚ δεν υπάρχει. Για όσους δεν το θυμούνται, μετά τα αλλεπάλληλα καψίματα της Αθήνας, είχε μόλις απαγορευθεί η μετακίνηση οπαδών. Μερικές εκατοντάδες φίλων της ΑΕΚ ήρθαν στο ματς μασκαρεμενοι ως Παναθηναϊκοί , στο ημίχρονο μαζεύτηκαν σταο πάνω διάζωμα κι εκδηλώθηκαν , με αποτέλεσμά να πέφτει ανελέητο ξύλο για κανένα εικοσάλεπτο, όπου κάποιοι προσπαθούσαν να πολτοποιησουν κρανία με σιδερένιους τενεκέδες. Ε σε αυτό ματς ο Ιωαννίδης έκανε άπειρα, από χειρονομίες στην κερκίδα με την έξοδο (υπό τους ήχους του καραγκιόζη είναι η αλήθεια ) μεχρι που κατεβαζε το φερμουάρ του την ώρα του αγώνα επιδεικτικά (κακο πράγμα η ακράτεια). Προφανώς δεν ήθελε να τελειώσει το ματς. Εγώ ως τέτοιον τον θυμάμαι, ως ένα κόουτς που έχανε τα αβγά και τα πασχάλια προπονητικά, αλλά ήταν μανούλα στα εξωαγωνιστικα. Ε όταν ήρθαν οι Σέρβοι προπονητές για τα καλά και αποκτήσαμε προπονητική παιδεία, αυτά πέθαναν, τελείωσε ο Μεσαίωνας.

Στα υπέρ του Ιωαννιδη θα έβαζα το πρώτο του πρωτάθλημα, είχε μεν την καλαθομηχανη Παπαγεωργίου, αλλά ο Παναθηναϊκός είχε ομαδάρα τότε. Ακόμη και τότε, ο Ολυμπιακός είχε μηδενιστεί Στο παιχνίδι με τον Άρη.

[yorgos]

Κάτι θα έχεις (σε κόβω για φανατικό με την ομάδα σου εκείνα τα χρόνια) με τον Ιωαννίδη για να μην βλέπεις πόσο καλός προπονητής ήταν.

Σε τι ακριβώς; Με όσους παίκτες του έχω μιλήσει μου είπαν πως είναι ρούκουνας πάντως.

Πέρα από την ηθική του- που οκ, δεν θα είναι ο μόνος,

Δεν είπα ότι είναι ο μόνος, ο χειρότερος είπα ότι είναι.

αλλά τα έχουμε πει κι εμείς οι Ολυμπιακοί που γράψαμε στο συγκεκριμένο τόπικ.

Προς τιμήν σας.

Βέβαια κάποια πράγματα έχουμε κι οι Ολυμπιακοί να πούμε πολλά για το αντίπαλο δέος. Τι εκεί δεν υπήρχε αβάντα; Για τη μετέπειτα αυτοκρατορία λέω.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι αγαπητέ. Επί αυτοκρατορίας Ιωαννίδη δεν πήρε πρωτάθλημα καμία άλλη ομάδα, συνολικά ΜΗΔΕΝ φορές. Επί αυτοκρατορίας Γιαννακόπουλων (που του Θανάση του ξέφυγε μια φορά στον ΕΣΑΚΕ η φοβερή φράση "εμ τι όπως τότε που πηγαίναμε με το σταυρό στο χέρι;" και είναι ομολογία δημιουργίας καταστάσεων κυριαρχίας) έχει πάρει ένα πρωτάθλημα η ΑΕΚ και τρία ο Ολυμπιακός. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν γίνει εγκλήματα, πχ ήμουν μέσα στο αλήστου μνήμης ματς με τον Πανιώνιο του Ίβκοβιτς, Πάσπαλι Ντίνκινς και το ντου τοων Παυλοθανάσηδων και τα ΑΙΣΧΗ του δευτέρου ημιχρόνου για να περάσει ο Παναθηναϊκός).

Οι ευρωπαϊκές πορείες του Άρε-ως ήταν πολύ καλές βρε συ.

Το καλός, κακός ή άσχημος το κρίνουμε ανάλογα με
α) τον ανταγωνισμό
β) τις προσδοκίες
γ) το μπάτζετ

Ο ανταγωνισμός τωρα εκείνα τα χρόνια, όσο κι αν έχουν ωραιοποιηθεί οι εποχές, ήταν πολύ χαμηλός, και μια ομαδα με το δυσθεώρητο μπάτζετ του Άρη (περίπου 4πλάσιο της Λιμόζ για να ξέρουμε τι λέμε, με βάση δηλώσεις Ντακουρί) ήταν δεδομένο πως θα πάει στο Φ4. Όλες κι όλες 8 ομάδες έπαιζαν, καμία χώρα δεν επιτρεπόταν να έχει πάνω από μία, και μέσα στις 8 (ή 6 παλαιότερα!) σταθερά υπήρχαν και 3 που σήμερα δε θα έπαιζαν ούτε στην Α2, κάτι Ζατούρν, Ντεν Μπος, Λεχ Πόζναν, Κίνγκστον κλπ. Πρακτικά οι καλές ομάδες ήταν 5, ε οι 4 πήγαιναν στο Φ4, είχες πιθανότητες 80%. Μπακαλίστικα να το πάρεις, θεωρούταν δεδομένο πως στο 80% των Φ4 έπρεπε να πας και στατιστικά το 1/4 από αυτά θα έπρεπε λογικά να το πάρεις, ή έστω να το χτυπήσεις. Σε καμία περίπτωση δεν τα πήγε άσχημα ο Άρης, αλλά δεν έκανε και καμία υπέρβαση, ήταν μια πολύ ακριβή ομάδα με μοναδικό κοινό, που έμενε εκτός νυμφώνος, σε αντίθεση με τις άλλες ακριβές ομάδες.

Ως τότε (για το Πρωταθλητριών πάντα) μια φορά είχε βγει 6ος ο Ολυμπιακός με την "αμερικάνικη" τετράδα του- α ρε, Καστρινάκη δεν γεννήθηκες 10 χρόνια αργότερα.

Ως τότε αν δεν κάνω λάθος δεν έπαιζαν με Γκάλη-Γιαννάκη, τη μισή Εθνική Ελλάδος και τη μισή Παρτιζάν ελληνοποιημένη, δεν ήταν ίδιες οι απαιτήσεις.

Στον Άρη με Λυπηρίδη στο 4 έπαιζε ο άνθρωπος. Άντε και κάναν Φιλίππου- όταν ήταν υγιής.

Ή με το Μάικ Τζόουνς στην Ευρώπη.... Και στις άλλες 4 παίκτες είχε παιχταράδες.

Κακές επιλογές παικτών ήταν οι εξής;

Όχι βέβαια, δεν είπα ότι στα 30 χρόνια καριέρας δεν έκανε ούτε μια καλή επιλογή παικτών, είπα ότι γενικά ήταν κάτω του μετρίου.

*Πάσπαλι μετά το αποτυχημένο πέρασμά του από το Τέξας.

Ο Πάσπαλι(ε) ήταν Θεός στην Ευρώπη τότε και μόνο το ότι πήγε στο Σαν Αντόνιο ήταν ικανό να τον βάλει σε επίπεδο θεότητας (βαριέμαι να το τσεκάρω, αλλά θυμάμαι σε μια συνέντευξη που έλεγε ότι έχασε τη θέση του από το Σον Μάριον που "μετά έγινε καλός παίκτης αλλά τότε έπαιζε σα "σκατά"). Όταν γύρισε στην Ευρώπη σφάζονταν στην ποδιά του, τον πήρε αυτός με τα περισσότερα, δηλαδή ο Ιωαννίδης (έχει ενδιαφέρον η ιστορία του πλειστηριασμού, κάπου είχα βρει μια συνέντευξη Καπικιόνι).

Ρίβερς από το μεγαθήριο, Αντίμπ,

Επιτυχία αναμφισβήτητη, αλλά MVP και πρωταθλητής στη Γαλλία κι έγιναν όργια για να μην αποκλείσει τη Μιλάνο μόνος του στο Κόρατς τότε.

Μ. Τζόουνς

Τον είχε φέρει ο Ίβκοβιτς από τα αζήτητα στον ΠΑΟΚ την προηγούμενη χρονιά κι είχε βγάλει μάτια.

και Σέλερς για τον ¨Αρη,

Kαλούτσικος παίκτης (τίπτοε το φοβερό) με καριέρα στο ΝΒΑ, κακή επιλογή στα λεφτά του, θαρρώ.

κι όλη η στελέχωση που έκανε στην ΑΕΚ ( είναι κι ο Μπουρούσης στις ανακλύψεις του αν θυμάμαι καλά.)

Δεν είναι, δες το τελευταίο pick n roll με το Σκουντή. Άσχετο με τον Ιωαννίδη, αλλά για το Μπουρούση θυμάμαι μια συνέντευξη Τύπου του Ομπράντοβιτς, είχε βάλει καμιά 20ρια πόντους τότε με την ΑΕΚ κι έλεγε "Και ποιος είναι ο Μπουρούσης; Τι κάνει; Παίρνει ριμπάουντ; Κερδίζει φάουλ, τι ακριβώς κάνει;".

Επιπλέον τον θυμάμαι να αποθεώνει Τσαρτσαρή έναν χρόνο πριν τον πάρετε.

Λογικό, έβγαζε μάτια με το Περιστέρι, τα έχει πει κι ο Πέδουλας.

Και τον Σιγάλα τον έκανε άλλον παίκτη, παίδες. Για όσους τον θυμόμαστε, ο Σιγάλας ήταν αυτό που πήγε να γίνει στα έσχατα στον Άρη. Σκόρερ και φαντεζί μάλιστα. Τον θυμάμαι στου Παπάγου αλλά και στις μικρές εθνικές.

Ήταν ένα παιδί με μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα στον Παπάγου, τον θυμάμαι, δυστυχώς τον πλάκωσε στα βάρη ο στρατηγός Σβάρτσκοπφ και τον έκανε αγύριστη μπετονιέρα, ακόμη κι όταν περπατούσε προχωρούσε σα σκληράνθρωπος. Για μένα οι προοπτικές του Σιγάλα ήταν για κάτι πολύ μεγαλύτερο.
(επίσης άσχετο, αλλά μιας που χτυπάμε τα ρετρό, θυμάται κανείς πώς έφυγε ο Σιγάλας από τον Ολυμπιακό; Ή ακόμη καλύτερα πώς έφυγε ο φον Δημητράκης Παπανικολάου που σε συνέντευξη Τύπου παρουσιάσε πλαστογραφημένη υπογραφή του από το Σαλονίκη; Τι εποχές... που έπρεπε να πας εξωτερικό μεταγραφή για να πάρεις το ελευθέρας)

[Conan1982]

Ή ακόμη καλύτερα πώς έφυγε ο φον Δημητράκης Παπανικολάου που σε συνέντευξη Τύπου παρουσιάσε πλαστογραφημένη υπογραφή του από το Σαλονίκη; Τι εποχές... που έπρεπε να πας εξωτερικό μεταγραφή για να πάρεις το ελευθέρας)

Άσχετο στο άσχετο αλλά παίζει να με πείραξε τόσο όταν πήγε στον Παναθηναϊκό ο Παπανικολάου με το όσο πείραξε τους Παναθηναϊκούς όταν πήγε ο Σπανούλης στον Ολυμπιακό και ας πέρασε πρώτα από τον Μακεδονικό. Του είχα τρελή αδυναμία, από μικρός σε μας, τα καρφώματα και τα τρελά που έκανε μικρός, η Εθνική Εφήβων τότε, οι προσπάθειες να καρφώσει μπροστά στο Σακίλ...

[yorgos]

Ή ακόμη καλύτερα πώς έφυγε ο φον Δημητράκης Παπανικολάου που σε συνέντευξη Τύπου παρουσιάσε πλαστογραφημένη υπογραφή του από το Σαλονίκη; Τι εποχές... που έπρεπε να πας εξωτερικό μεταγραφή για να πάρεις το ελευθέρας)

Άσχετο στο άσχετο αλλά παίζει να με πείραξε τόσο όταν πήγε στον Παναθηναϊκό ο Παπανικολάου με το όσο πείραξε τους Παναθηναϊκούς όταν πήγε ο Σπανούλης στον Ολυμπιακό και ας πέρασε πρώτα από τον Μακεδονικό. Του είχα τρελή αδυναμία, από μικρός σε μας, τα καρφώματα και τα τρελά που έκανε μικρός, η Εθνική Εφήβων τότε, οι προσπάθειες να καρφώσει μπροστά στο Σακίλ...

Ωραία είναι τα ρετρό άσχετα, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως η συνέντευξη Τύπου που έδειχνε τις πλαστές (κατ' αυτόν τουλάχιστον) υπογραφές κι έλεγε "όσες φορές κι αν προσπαθήσω δεν μπορώ να την κάνω αυτή την υπογραφή" ήταν στη Μπολόνια, νομίζω ότι είχε υπογράψει εκεί πριν το Μακεδονικό.

[basket72]

Μein lieber Yorgos
Στον Σιγάλα έκανε καλό ο Ιωαννίδης. Και χαρακτήρα το;υ έφτιαξε και τον έκανε πληρέστερο παίκτη.
Όπως είδαμε, το ταλέντο του στην επίθεση δεν το έχασε και φάνηκε αυτό όταν πήγε στον Άρη. Νομίζω ότι και στην Ιταλία είχε κάνει κάτι καλά παιχνίδια.


Σχετικά με τον Άρη, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι κατάφερε και πάντρεψε 2 παίκτες σαν τους Γιαννάκη και Γκάλη που ήταν αδιανόητο και πολύ δύσκολο να γίνει. Στον Άρη πήγε ως αρχισκόρερ που έβαζε 60αρες (!!! ) στον Ιωνικό.
Πως βγάζουμε το καπέλο στον Λάσο που πήρε τον Τέηλορ και τον έκανε all around κι αμυντικό εξολοθρευτή. Ή στον Ζοτς που έκανε το ίδιο με τον Χατζηβρέττα;

Έ, αυτό που έκανε ο Ιωαννίδης ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Αν έπαιζε ο Γιαννάκης τώρα, βουρ για ΝΒΑ θα ήταν. Δεν έχουμε καταλάβει πόσο μεγάλος παίκτης ήταν.

¨Επειτα, οι ομάδες που είχε να υπερκεράσει είχαν πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Άρη (εξαιρουμένων των Γιουγκοσλαβικών ομάδων, όταν ακόμα η χώρα τους ήταν ενωμένη και παρήγαγε ντουζίνες παικταράδων σε μπάσκετ, μπάλα και πόλο) και είχαν και την πολυτέλεια παίζουν με 2 Αμερικάνους πρωταθλήματά τους. Η δε Μακάμπι με 3-4.
Ο καημένος ο Άρης το πρωτοέκανε με τον μπαμπά Γουίλτζερ αυτό.

Για το "μωρό του ελαφιού¨έχεις δίκιο. Τον είχε φέρει ο ΠΑΟΚ όταν ο ¨Αρης έπαιζε με τον Γουιλτζερ.

Για την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, σε τιμά μεν που αναφέρεις το παράδειγμα του Πανιωνίου ωστόσο είναι κι άλλα που έχουμε να πούμε, όπως είπες κι εσύ για τον Ιωαννίδη-Γιαννάκη (τον μάνατζερ του Ολυμπιακού).
Νομίζω όμως ότι σωστά κάνουν οι διαχειριστές και βγάζουν τη διαιτησία από την κουβέντα, οπότε καλό θα είναι να το κάνεις κι εσύ με τον Ολυμπιακό.

Το ότι πήρε όλα τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός δεν φτάνει από μόνο του για να καταδείξει το εύρος της εξωαγωνιστικής του επιρροής.

Για τον τρόπο που έφυγε ο Παπανικολάου και πόσοι άλλοι δεν έχω να προσθέσω τίποτε. Δεν το θυμάμαι καθόλου. Λογικά έτσι που τα λες είναι. Είπαμε ότι ο άνθρωπος ήταν απαράδεκτος και καλά κάνεις και του τα σέρνεις. Έχω χρησιμοποιήσει ακόμα πιο σκληρή γλώσσα για το θέμα με τα " νερά", άλλωστε.

Απλώς παίρνει η μπάλα και την προπονητική του αξία- κάτι που είναι το κυρίως αντικείμενο του τόπικ.
Ενώ παραδέχεσαι την αξία του σε αυτά που έκανε στην ΑΕΚ, προσπερνάς εντελώς τα όσα έκανε στον Ολυμπιακό, ρίχνοντάς τα στη διαιτησία λίγο πολύ. Την πρώτη χρονιά με Πάσπαλι ανάμεσα σε Τζορτζ Παπαδάκο, Καμπούρη, Σταμάτη, Ελληνιάδη, Μανιάτη, Σιγάλα, Αγγέλου όταν ο Άρης κατέβαζε την πιο πλήρη ομάδα της πρόσφατης ιστορίας του ( με Μπέρι/Ε. Τζόουνς, Αγγελίδη, Μ. Ιωάννου δίπλα στη γνωστή παρέα. Ο Πανιώνιος είχε Φάνη,Μπένατσεκ, Γάσπαρη, Μπρούγο κλπ. Η ΑΕΚ με Γαλακτερό, Παταβούκα, Τζόρνταν κλπ.
Την επόμενη χρονιά πήρε τους 3 πιτσιρικάδες από Σερβία - Κροατία και τον Χίγκινς, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έπαιρνε Οικονόμου- Μηριούνη (μεταγραφάρες και μήλο της έριδας) και Κόμαζετς, Γκάλη (!!!) και Βράκοβιτς μαζί. Α, και Σοκ !!
Κι ο Ολυμπιακός κατέβαινε με καμικάζι, κάτι πιτσιρικάδες βρε συ. Και μόνους έμπειρους, τους Πάσπαλι και Μπέρι που στο μεταξύ είχε αντικαταστήσει τον Χίγκινς. Τη μία κακή επιλογή στους ξένους τη διαδέχθηκε μια επική ωστόσο.

Κι ας μη πιάσουμε εδώ την ¨κατάρα¨του Ολυμπιακού με τους τραυματισμούς. Ας μην είχε βγάλει τους τραυματισμούς αυτούς ο Τάρλατς (τον αδικείς 100% λέγοντας ότι ο Τομάσεβιτς ήταν η σωστή επιλογή) κι αργότερα οι Μπέρι, Βολκόφ και πόσοι άλλοι.
Ας μην είχε πιάσει στα μπουκέτα τον Παπαδάκη ο Τάρπλεϊ και θα είχε σηκώσει το ευρωπαϊκό στο Τελ- Αβίβ ( 2 διαδοχικούς ημιτελικούς σας είχε πάρει στην Ευρώπη κι εκεί δεν έπαιζε "παράγκα" - μάλλον το αντίθετο έπαιζε...). Κι αν είχε σηκώσει το πρώτο( στο οποίο έγιναν απίστευτα πράγματα, προκειμένου να το χάσει-και δεν εννοώ προφανώς διαιτητική αβάντα στην Μπανταλόνα) μπορεί να είχαν ακολουθήσει και τα επόμενα. Συνήθως έτσι πάει.

Προφανώς είχε μερίδιο στις αποτυχίες στα F4. Έπρεπε να είχε πάρει τουλάχιστον ένα πρωταθλητριών με τον Ολυμπιακό και να είχε πάει κι έναν τελικό με τον Άρη. Τους μετέδιδε νευρικότητα και δεν το είχε ο άνθρωπος. Σε αυτό κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Ούτε στο θέμα του ήθους/ύφους.
Στα υπόλοιπα, όμως ήταν μπροστά.

Σόρρυ για το μακροσκελές.
Νομίζω ότι το άρθρο του Weekendman στο Redpointguard έχει πολύ ενδιαφέρον και μπορεί να διαβαστεί κι από κόσμο που δεν είναι Ολυμπιακός. Αα, και τα λέει και πιο καλά από μένα.

* Τώρα μόλις διάβασα το άλλο σου ποστ που εξιστορείς τις εκδρομές σου με τον Παναθηναϊκό και τις εμπειρίες σου από τα γήπεδα και τις εξέδρες.
Ε, μέσα έπεσα λοιπόν. Τον είχες συνδέσει στα μετεφηβικά σου χρόνια με τις αποτυχίες της ομάδας σου. Λογικό να σου έχει μείνει τόσα χρόνια, ως άχρηστος κι "παρασκηνιακός".

[yorgos]

Στον Σιγάλα έκανε καλό ο Ιωαννίδης. Και χαρακτήρα το;υ έφτιαξε και τον έκανε πληρέστερο παίκτη.

Όχι, ήταν ένα επιθετικό ταλέντο από τα πολύ μεγάλα, με τεράστιες προοπτικές και στα χέρια του Ιωαννίδη έγινε ένα αγγούρι, με βασικό προσόν ότι μπορούσε να παίξει overplay.

Όπως είδαμε, το ταλέντο του στην επίθεση δεν το έχασε και φάνηκε αυτό όταν πήγε στον Άρη. Νομίζω ότι και στην Ιταλία είχε κάνει κάτι καλά παιχνίδια.

Ο Σιγάλας που είδα εγώ πιτσιρικάς είχε την προοπτική για να γίνει πολύ μεγάλος σκόρερ, όχι να κάνει "κάτι καλά παιχνίδια" και να θέλει κλαρκ για να στρίψει, γκαρντ άνθρωπος.

Σχετικά με τον Άρη, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι κατάφερε και πάντρεψε 2 παίκτες σαν τους Γιαννάκη και Γκάλη που ήταν αδιανόητο και πολύ δύσκολο να γίνει. Στον Άρη πήγε ως αρχισκόρερ που έβαζε 60αρες (!!! ) στον Ιωνικό.

Ο Γιαννάκης ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ επιθετικός (λένε πολύ καλύτερος πριν τη ζημιά στο γόνατο, αλλά δεν τον πρόλαβα τότε) κι εκπληκτικός αμυντικός. Σίγουρα πρέπει να πάρει κρέντιτς ο Ιωαννίδης που οραματίστηκε ότι μπορεί να παίξει δίπλα στο Γκάλη (αν και γνωρίζοντας το πώς σκεφτόταν, μάλλον σκέφτηκε "να μην τον πάρουν οι άλλοι"), αλλά το μεγαλύτερό του προσόν ήταν ότι θυσιαζόταν για το σύνολο, σε αυτοκτονικό βαθμό. Ο ίδιος ο Γιαννάκης είναι που αποφάσισε να βάλει την ταλεντάρα του στην άκρη για να παίζει ο Νικ όπως ήθελε. Ξαναλέω, ο Ιωαννίδης τουλάχιστον τον απέκτησε, γιατί στον Παναθηναϊκό ο Παβλίσεβιτς δε δέχθηκε να πάρει το Φασούλα γιατί "πώς θα παίζει με το Βράνκοβιτς", αλλά μιλάμε για προπονητή-ανέκδοτο, καλά του τα έσουρνε ο Πέδουλας, στη Γιουγκοπλάστικα πήρε τη δουλειά επειδή παντρεύτηκε την κόρη του κομματάρχη, από τα καλά του συστήματος...

Πως βγάζουμε το καπέλο στον Λάσο που πήρε τον Τέηλορ και τον έκανε all around κι αμυντικό εξολοθρευτή. Ή στον Ζοτς που έκανε το ίδιο με τον Χατζηβρέττα;

Ειδικά για το Γιαννάκη, πιστεύω πως θα ήταν άλλος Γκάλης όπου είχε πάει. Ο Σιγάλας δεν έφτασε ποτέ να γίνει Χατζηβρέττας για να γίνει μετά εργαλείο, έγινε κατευθείαν εργαλείο, που θα μπορούσε να γίνει ο οποιοσδήποτε.

Έ, αυτό που έκανε ο Ιωαννίδης ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Αν έπαιζε ο Γιαννάκης τώρα, βουρ για ΝΒΑ θα ήταν. Δεν έχουμε καταλάβει πόσο μεγάλος παίκτης ήταν.

Τεράστιος ήταν, οριακά κάτω από το Γκάλη και απίστευτα two-way. Ο Γκάλης με την αίσθηση που είχε για την πάσα θα έκανε καριέρα και ως άσος στο ΝΒΑ (απίστευτος πασέρ) αλλά δεν ήθελε, διακρινόταν από μια εγωπάθεια κι έναν ατομισμό που έφτανε στα όρια του αστείου. Τον θυμάμαι τρία χρόνια αφού έκοψε το μπάσκετ να λέει ότι "και τώρα να επέστρεφα θα έκανα τη διαφορά", στον Παύλο είχε ζητήσει να τον αφήσει να πάει στον ΠΑΟΚ "για να πάρει το πρωτάθλημα" και άλλα τέτοια.

¨Επειτα, οι ομάδες που είχε να υπερκεράσει είχαν πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Άρη (εξαιρουμένων των Γιουγκοσλαβικών ομάδων, όταν ακόμα η χώρα τους ήταν ενωμένη και παρήγαγε ντουζίνες παικταράδων σε μπάσκετ, μπάλα και πόλο) και είχαν και την πολυτέλεια παίζουν με 2 Αμερικάνους πρωταθλήματά τους. Η δε Μακάμπι με 3-4.
Ο καημένος ο Άρης το πρωτοέκανε με τον μπαμπά Γουίλτζερ αυτό.

Έχεις υπόψη σου πόσο κόστιζε ο Άρης των εποχών εκείνων; Ο Γκάλης κόστιζε όσο τέσσερις Τάρπλεϊ. Τσοντάριζαν πάρα πολλοί επιχειρηματίες για να τα βγάζει πέρα ο Μιχαηλίδης. Ο Άρης δε νομίζω ότι υπήρξε χρονιά που πήγε στο Φ4 και δεν είχε ένα από τα 3 μεγαλύτερα μπάτζετ. Ορθώς δε μετράμε τη Γιουγκοπλάστικα στα μπάτζετ διότι όντως οι παίκτες της δεν μπορούσαν να αποτιμηθούν με λεφτά, ήταν σε άλλο σύστημα.
https://www.iapopsi.gr/apokalypseis-gia ... giannakis/
Για το "μωρό του ελαφιού¨έχεις δίκιο. Τον είχε φέρει ο ΠΑΟΚ όταν ο ¨Αρης έπαιζε με τον Γουιλτζερ.

Για την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, σε τιμά μεν που αναφέρεις το παράδειγμα του Πανιωνίου ωστόσο είναι κι άλλα που έχουμε να πούμε, όπως είπες κι εσύ για τον Ιωαννίδη-Γιαννάκη (τον μάνατζερ του Ολυμπιακού).
Νομίζω όμως ότι σωστά κάνουν οι διαχειριστές και βγάζουν τη διαιτησία από την κουβέντα, οπότε καλό θα είναι να το κάνεις κι εσύ με τον Ολυμπιακό.

Τώρα για αρχαία ιστορία προ 30ετίας δεν ξέρω και πόσο νόημα έχουν αυτοί οι περιορισμοί, πχ στα τόπικ του ΝΒΑ ορθώς κατά τη γνώμη μου αναφέρονται διάφορες ιστορικές διαιτητικές ανωμαλίες, βλέπε Σακραμέντο.

Το ότι πήρε όλα τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός δεν φτάνει από μόνο του για να καταδείξει το εύρος της εξωαγωνιστικής του επιρροής.

Δεν τα πήρε όλα ο Ολυμπιακός, τα πήρε όλα και ο Άρης. Όλα. Και το αντεπιχείρημα το προσπέρασες: κι ο Παναθηναϊκός είχε εξωαγωνιστική επιρροή, αλλά έπαιρναν πρωταθλήματα κι οι άλλοι. Το τι επιρροή είχε ο Ολυμπιακός επί Ιωαννίδη το έχει πει μόνος του ο... Ολυμπιακός, με την αλήστου μνήμης ανακοίνωση "για την ιωαννίδικη μαφία", το απόλυτο αυτοξεβράκωμα.

Για τον τρόπο που έφυγε ο Παπανικολάου και πόσοι άλλοι δεν έχω να προσθέσω τίποτε. Δεν το θυμάμαι καθόλου. Λογικά έτσι που τα λες είναι. Είπαμε ότι ο άνθρωπος ήταν απαράδεκτος και καλά κάνεις και του τα σέρνεις. Έχω χρησιμοποιήσει ακόμα πιο σκληρή γλώσσα για το θέμα με τα " νερά", άλλωστε.

Το θυμάμαι και μπράβο σου.

Απλώς παίρνει η μπάλα και την προπονητική του αξία- κάτι που είναι το κυρίως αντικείμενο του τόπικ.

Εγώ ξαναλέω ότι δεν έχω ακούσει παίκτες να μιλάνε τόσο ξεκάθαρα για τεχνική ασχετοσύνη του προπονητή τους. Αλλά αφού εσύ θεωρείς πως προπονητικά παρουσίασε κάτι αξιομνημόνευτο, με χαρά να το ακούσω, κάποια καινοτομία, κάτι πέραν του "δέρνετε, όσα φάουλ και να κάνετε θα σφυρίξουν τα μισά" που έλεγε στους παίκτες του και τους έκανε ανάλυση για τον κάθε διαιτητή ξεχωριστά.

Ενώ παραδέχεσαι την αξία του σε αυτά που έκανε στην ΑΕΚ, προσπερνάς εντελώς τα όσα έκανε στον Ολυμπιακό, ρίχνοντάς τα στη διαιτησία λίγο πολύ. Την πρώτη χρονιά με Πάσπαλι ανάμεσα σε Τζορτζ Παπαδάκο, Καμπούρη, Σταμάτη, Ελληνιάδη, Μανιάτη, Σιγάλα, Αγγέλου

Ε τι να πω , αφού αντίκειται στους κανονισμούς; Βάλε τις δηλώσεις των αντιπάλων του, ειδικά την πρώτη χρονιά Πάσπαλι, βάλε να δεις κάποια ματς. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια, προκαλεί κι ένα γέλιο το θέαμα.

όταν ο Άρης κατέβαζε την πιο πλήρη ομάδα της πρόσφατης ιστορίας του ( με Μπέρι/Ε. Τζόουνς, Αγγελίδη, Μ. Ιωάννου δίπλα στη γνωστή παρέα. Ο Πανιώνιος είχε Φάνη,Μπένατσεκ, Γάσπαρη, Μπρούγο κλπ. Η ΑΕΚ με Γαλακτερό, Παταβούκα, Τζόρνταν κλπ.

Μωρε και το Μάικλ Τζόρνταν να κατέβαζαν, ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω θα κέρδαγαν.

Κι ο Ολυμπιακός κατέβαινε με καμικάζι, κάτι πιτσιρικάδες βρε συ. Και μόνους έμπειρους, τους Πάσπαλι και Μπέρι που στο μεταξύ είχε αντικαταστήσει τον Χίγκινς. Τη μία κακή επιλογή στους ξένους τη διαδέχθηκε μια επική ωστόσο.

Δοκιμασμένος ο Μπέρι, μην ξεχνιόμαστε. Και πανάκριβος.

Κι ας μη πιάσουμε εδώ την ¨κατάρα¨του Ολυμπιακού με τους τραυματισμούς. Ας μην είχε βγάλει τους τραυματισμούς αυτούς ο Τάρλατς (τον αδικείς 100% λέγοντας ότι ο Τομάσεβιτς ήταν η σωστή επιλογή)

Μπασκετικά δεν είχαν καμία σχέση ο ένας με τον άλλον. Σε σουτ, κίνηση, αίσθηση, πάσα, εντελώς καμία σχέση. Ο Τάρλατς ήταν δυνατό παιδί, "με ισχυρά λακτίσματα" που πήρε όγκο όσο περίεργα τον πήρε ο Άντερσεν στην ΑΕΚ (που μετά έλεγε για το προπονητικό τιμ που τον φόρτωσε στις κρεατίνες), καμία σχέση με το τέρας τεχνικής Τομάσεβιτς, τον αγαπημένο ¨"πλέι μέικερ ρακέτας" του λατρεμένου Χάτζη.

κι αργότερα οι Μπέρι, Βολκόφ και πόσοι άλλοι.

Ντάξει δε χρειαζόταν και ταλέντο να πάρεις τους ακριβότερους της εποχής, λεφτά ήθελε.

Ας μην είχε πιάσει στα μπουκέτα τον Παπαδάκη ο Τάρπλεϊ και θα είχε σηκώσει το ευρωπαϊκό στο Τελ- Αβίβ ( 2 διαδοχικούς ημιτελικούς σας είχε πάρει στην Ευρώπη κι εκεί δεν έπαιζε "παράγκα" - μάλλον το αντίθετο έπαιζε...)

.
Με τέτοιο κοουτσάρισμα στον τελικό; Δύσκολο....

Κι αν είχε σηκώσει το πρώτο( στο οποίο έγιναν απίστευτα πράγματα, προκειμένου να το χάσει-και δεν εννοώ προφανώς διαιτητική αβάντα στην Μπανταλόνα) μπορεί να είχαν ακολουθήσει και τα επόμενα. Συνήθως έτσι πάει.

Το μόνο απίστευτο που θυμάμαι να έγινε είναι τον έναν προπονητή να δίνει σεμινάριο και τον άλλο να καπνίζει και να ουρλιάζει "γιατί δε βάνετε τα σουτ;".

Στα υπόλοιπα, όμως ήταν μπροστά.

Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

* Τώρα μόλις διάβασα το άλλο σου ποστ που εξιστορείς τις εκδρομές σου με τον Παναθηναϊκό και τις εμπειρίες σου από τα γήπεδα και τις εξέδρες.
Ε, μέσα έπεσα λοιπόν. Τον είχες συνδέσει στα μετεφηβικά σου χρόνια με τις αποτυχίες της ομάδας σου. Λογικό να σου έχει μείνει τόσα χρόνια, ως άχρηστος κι "παρασκηνιακός".

Μηπώς συμβαίνει και το αντίθετο; Επειδή δηλαδή συνέδεσες εσύ τις επιτυχίες της δικής σου ομάδας με τον Ιωαννίδη επινόησες και κάποιου είδους προπονητικής αξίας στο κοουτσάρισμά τους;
Οι παίκτες του, οι αντίπαλοί του, οι δημοσιογράφοι αν τους ρωτήσεις προσωπικά, γιατί έχουν την ίδια άποψη με μένα ; Κι αυτοί στους Mad Boys ήταν;

Από την εποχή του Άρη οι μέθοδοι του Ιωαννίδη ήταν γνωστές και μη εξαιρετέες, μανούλα σε αυτό, "καθηγητής της αλητείας" (κατά δική του δήλωση), αυτό του το αναγνωρίζω. Το ότι σε αγώνες βετεράνων για φιλανθρωπικό σκοπό πήγαινε κι έκλεβε πόντους στη γραμματεία (!) τα λέει όλα.

Από τον Παναθηναϊκό του Κιουμουρτζόγλου μέχρι τον ξεκάλτσωτο ΠΑΟΚ έχουμε δει πολλές φορές την προπονητοανωτερότητα του Ιωαννίδη, πολλές φορές πάντως με πρωτότυπα σενάρια (όπως να χάνεται ο διαιτητής στο δρόμο για το γήπεδο αλλά να βρίσκεται άλλος κατά σύμπτωση εκεί και να προθυμοποιείται να πάρει τη θέση του με ψυχαγωγικά αποτελέσματα μεσα στις τέσσερις γραμμές).

Οι πρόεδροι που έπαιρναν Ιωαννίδη ήξεραν πολύ καλά γιατί τον έπαιρναν. Κι όταν σταμάτησαν να τον παίρνουν, πάλι πολύ καλά ήξεραν. Όταν δε του έφυγε ο μάνατζερ γάτος που έλυνε και έδενε (επειδή μυρίστηκε χοντρά πακέτα στους Ολυμπιακούς Αγώνες) φάνηκε η γύμνια, μας έμειναν οι ανακοινώσεις των πρώην εργοδοτών του για την ιωαννίδικη μαφία.

[Conan1982]

Συνεχίζουμε εδώ την κουβέντα... προσοχή στις αναφορές λίγο μην γίνει οπαδικό το θέμα. σε λίγο.

[basket72]

Στον Σιγάλα έκανε καλό ο Ιωαννίδης. Και χαρακτήρα το;υ έφτιαξε και τον έκανε πληρέστερο παίκτη.

Όχι, ήταν ένα επιθετικό ταλέντο από τα πολύ μεγάλα, με τεράστιες προοπτικές και στα χέρια του Ιωαννίδη έγινε ένα αγγούρι, με βασικό προσόν ότι μπορούσε να παίξει overplay.

Όπως είδαμε, το ταλέντο του στην επίθεση δεν το έχασε και φάνηκε αυτό όταν πήγε στον Άρη. Νομίζω ότι και στην Ιταλία είχε κάνει κάτι καλά παιχνίδια.

Ο Σιγάλας που είδα εγώ πιτσιρικάς είχε την προοπτική για να γίνει πολύ μεγάλος σκόρερ, όχι να κάνει "κάτι καλά παιχνίδια" και να θέλει κλαρκ για να στρίψει, γκαρντ άνθρωπος.

Σχετικά με τον Άρη, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι κατάφερε και πάντρεψε 2 παίκτες σαν τους Γιαννάκη και Γκάλη που ήταν αδιανόητο και πολύ δύσκολο να γίνει. Στον Άρη πήγε ως αρχισκόρερ που έβαζε 60αρες (!!! ) στον Ιωνικό.

Ο Γιαννάκης ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ επιθετικός (λένε πολύ καλύτερος πριν τη ζημιά στο γόνατο, αλλά δεν τον πρόλαβα τότε) κι εκπληκτικός αμυντικός. Σίγουρα πρέπει να πάρει κρέντιτς ο Ιωαννίδης που οραματίστηκε ότι μπορεί να παίξει δίπλα στο Γκάλη (αν και γνωρίζοντας το πώς σκεφτόταν, μάλλον σκέφτηκε "να μην τον πάρουν οι άλλοι"), αλλά το μεγαλύτερό του προσόν ήταν ότι θυσιαζόταν για το σύνολο, σε αυτοκτονικό βαθμό. Ο ίδιος ο Γιαννάκης είναι που αποφάσισε να βάλει την ταλεντάρα του στην άκρη για να παίζει ο Νικ όπως ήθελε. Ξαναλέω, ο Ιωαννίδης τουλάχιστον τον απέκτησε, γιατί στον Παναθηναϊκό ο Παβλίσεβιτς δε δέχθηκε να πάρει το Φασούλα γιατί "πώς θα παίζει με το Βράνκοβιτς", αλλά μιλάμε για προπονητή-ανέκδοτο, καλά του τα έσουρνε ο Πέδουλας, στη Γιουγκοπλάστικα πήρε τη δουλειά επειδή παντρεύτηκε την κόρη του κομματάρχη, από τα καλά του συστήματος...

Πως βγάζουμε το καπέλο στον Λάσο που πήρε τον Τέηλορ και τον έκανε all around κι αμυντικό εξολοθρευτή. Ή στον Ζοτς που έκανε το ίδιο με τον Χατζηβρέττα;

Ειδικά για το Γιαννάκη, πιστεύω πως θα ήταν άλλος Γκάλης όπου είχε πάει. Ο Σιγάλας δεν έφτασε ποτέ να γίνει Χατζηβρέττας για να γίνει μετά εργαλείο, έγινε κατευθείαν εργαλείο, που θα μπορούσε να γίνει ο οποιοσδήποτε.

Έ, αυτό που έκανε ο Ιωαννίδης ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Αν έπαιζε ο Γιαννάκης τώρα, βουρ για ΝΒΑ θα ήταν. Δεν έχουμε καταλάβει πόσο μεγάλος παίκτης ήταν.

Τεράστιος ήταν, οριακά κάτω από το Γκάλη και απίστευτα two-way. Ο Γκάλης με την αίσθηση που είχε για την πάσα θα έκανε καριέρα και ως άσος στο ΝΒΑ (απίστευτος πασέρ) αλλά δεν ήθελε, διακρινόταν από μια εγωπάθεια κι έναν ατομισμό που έφτανε στα όρια του αστείου. Τον θυμάμαι τρία χρόνια αφού έκοψε το μπάσκετ να λέει ότι "και τώρα να επέστρεφα θα έκανα τη διαφορά", στον Παύλο είχε ζητήσει να τον αφήσει να πάει στον ΠΑΟΚ "για να πάρει το πρωτάθλημα" και άλλα τέτοια.

¨Επειτα, οι ομάδες που είχε να υπερκεράσει είχαν πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από τον Άρη (εξαιρουμένων των Γιουγκοσλαβικών ομάδων, όταν ακόμα η χώρα τους ήταν ενωμένη και παρήγαγε ντουζίνες παικταράδων σε μπάσκετ, μπάλα και πόλο) και είχαν και την πολυτέλεια παίζουν με 2 Αμερικάνους πρωταθλήματά τους. Η δε Μακάμπι με 3-4.
Ο καημένος ο Άρης το πρωτοέκανε με τον μπαμπά Γουίλτζερ αυτό.

Έχεις υπόψη σου πόσο κόστιζε ο Άρης των εποχών εκείνων; Ο Γκάλης κόστιζε όσο τέσσερις Τάρπλεϊ. Τσοντάριζαν πάρα πολλοί επιχειρηματίες για να τα βγάζει πέρα ο Μιχαηλίδης. Ο Άρης δε νομίζω ότι υπήρξε χρονιά που πήγε στο Φ4 και δεν είχε ένα από τα 3 μεγαλύτερα μπάτζετ. Ορθώς δε μετράμε τη Γιουγκοπλάστικα στα μπάτζετ διότι όντως οι παίκτες της δεν μπορούσαν να αποτιμηθούν με λεφτά, ήταν σε άλλο σύστημα.
https://www.iapopsi.gr/apokalypseis-gia ... giannakis/
Για το "μωρό του ελαφιού¨έχεις δίκιο. Τον είχε φέρει ο ΠΑΟΚ όταν ο ¨Αρης έπαιζε με τον Γουιλτζερ.

Για την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, σε τιμά μεν που αναφέρεις το παράδειγμα του Πανιωνίου ωστόσο είναι κι άλλα που έχουμε να πούμε, όπως είπες κι εσύ για τον Ιωαννίδη-Γιαννάκη (τον μάνατζερ του Ολυμπιακού).
Νομίζω όμως ότι σωστά κάνουν οι διαχειριστές και βγάζουν τη διαιτησία από την κουβέντα, οπότε καλό θα είναι να το κάνεις κι εσύ με τον Ολυμπιακό.

Τώρα για αρχαία ιστορία προ 30ετίας δεν ξέρω και πόσο νόημα έχουν αυτοί οι περιορισμοί, πχ στα τόπικ του ΝΒΑ ορθώς κατά τη γνώμη μου αναφέρονται διάφορες ιστορικές διαιτητικές ανωμαλίες, βλέπε Σακραμέντο.

Το ότι πήρε όλα τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός δεν φτάνει από μόνο του για να καταδείξει το εύρος της εξωαγωνιστικής του επιρροής.

Δεν τα πήρε όλα ο Ολυμπιακός, τα πήρε όλα και ο Άρης. Όλα. Και το αντεπιχείρημα το προσπέρασες: κι ο Παναθηναϊκός είχε εξωαγωνιστική επιρροή, αλλά έπαιρναν πρωταθλήματα κι οι άλλοι. Το τι επιρροή είχε ο Ολυμπιακός επί Ιωαννίδη το έχει πει μόνος του ο... Ολυμπιακός, με την αλήστου μνήμης ανακοίνωση "για την ιωαννίδικη μαφία", το απόλυτο αυτοξεβράκωμα.

Για τον τρόπο που έφυγε ο Παπανικολάου και πόσοι άλλοι δεν έχω να προσθέσω τίποτε. Δεν το θυμάμαι καθόλου. Λογικά έτσι που τα λες είναι. Είπαμε ότι ο άνθρωπος ήταν απαράδεκτος και καλά κάνεις και του τα σέρνεις. Έχω χρησιμοποιήσει ακόμα πιο σκληρή γλώσσα για το θέμα με τα " νερά", άλλωστε.

Το θυμάμαι και μπράβο σου.

Απλώς παίρνει η μπάλα και την προπονητική του αξία- κάτι που είναι το κυρίως αντικείμενο του τόπικ.

Εγώ ξαναλέω ότι δεν έχω ακούσει παίκτες να μιλάνε τόσο ξεκάθαρα για τεχνική ασχετοσύνη του προπονητή τους. Αλλά αφού εσύ θεωρείς πως προπονητικά παρουσίασε κάτι αξιομνημόνευτο, με χαρά να το ακούσω, κάποια καινοτομία, κάτι πέραν του "δέρνετε, όσα φάουλ και να κάνετε θα σφυρίξουν τα μισά" που έλεγε στους παίκτες του και τους έκανε ανάλυση για τον κάθε διαιτητή ξεχωριστά.

Ενώ παραδέχεσαι την αξία του σε αυτά που έκανε στην ΑΕΚ, προσπερνάς εντελώς τα όσα έκανε στον Ολυμπιακό, ρίχνοντάς τα στη διαιτησία λίγο πολύ. Την πρώτη χρονιά με Πάσπαλι ανάμεσα σε Τζορτζ Παπαδάκο, Καμπούρη, Σταμάτη, Ελληνιάδη, Μανιάτη, Σιγάλα, Αγγέλου

Ε τι να πω , αφού αντίκειται στους κανονισμούς; Βάλε τις δηλώσεις των αντιπάλων του, ειδικά την πρώτη χρονιά Πάσπαλι, βάλε να δεις κάποια ματς. Η αλήθεια είναι ότι μετά από τόσα χρόνια, προκαλεί κι ένα γέλιο το θέαμα.

όταν ο Άρης κατέβαζε την πιο πλήρη ομάδα της πρόσφατης ιστορίας του ( με Μπέρι/Ε. Τζόουνς, Αγγελίδη, Μ. Ιωάννου δίπλα στη γνωστή παρέα. Ο Πανιώνιος είχε Φάνη,Μπένατσεκ, Γάσπαρη, Μπρούγο κλπ. Η ΑΕΚ με Γαλακτερό, Παταβούκα, Τζόρνταν κλπ.

Μωρε και το Μάικλ Τζόρνταν να κατέβαζαν, ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω θα κέρδαγαν.

Κι ο Ολυμπιακός κατέβαινε με καμικάζι, κάτι πιτσιρικάδες βρε συ. Και μόνους έμπειρους, τους Πάσπαλι και Μπέρι που στο μεταξύ είχε αντικαταστήσει τον Χίγκινς. Τη μία κακή επιλογή στους ξένους τη διαδέχθηκε μια επική ωστόσο.

Δοκιμασμένος ο Μπέρι, μην ξεχνιόμαστε. Και πανάκριβος.

Κι ας μη πιάσουμε εδώ την ¨κατάρα¨του Ολυμπιακού με τους τραυματισμούς. Ας μην είχε βγάλει τους τραυματισμούς αυτούς ο Τάρλατς (τον αδικείς 100% λέγοντας ότι ο Τομάσεβιτς ήταν η σωστή επιλογή)

Μπασκετικά δεν είχαν καμία σχέση ο ένας με τον άλλον. Σε σουτ, κίνηση, αίσθηση, πάσα, εντελώς καμία σχέση. Ο Τάρλατς ήταν δυνατό παιδί, "με ισχυρά λακτίσματα" που πήρε όγκο όσο περίεργα τον πήρε ο Άντερσεν στην ΑΕΚ (που μετά έλεγε για το προπονητικό τιμ που τον φόρτωσε στις κρεατίνες), καμία σχέση με το τέρας τεχνικής Τομάσεβιτς, τον αγαπημένο ¨"πλέι μέικερ ρακέτας" του λατρεμένου Χάτζη.

κι αργότερα οι Μπέρι, Βολκόφ και πόσοι άλλοι.

Ντάξει δε χρειαζόταν και ταλέντο να πάρεις τους ακριβότερους της εποχής, λεφτά ήθελε.

Ας μην είχε πιάσει στα μπουκέτα τον Παπαδάκη ο Τάρπλεϊ και θα είχε σηκώσει το ευρωπαϊκό στο Τελ- Αβίβ ( 2 διαδοχικούς ημιτελικούς σας είχε πάρει στην Ευρώπη κι εκεί δεν έπαιζε "παράγκα" - μάλλον το αντίθετο έπαιζε...)

.
Με τέτοιο κοουτσάρισμα στον τελικό; Δύσκολο....

Κι αν είχε σηκώσει το πρώτο( στο οποίο έγιναν απίστευτα πράγματα, προκειμένου να το χάσει-και δεν εννοώ προφανώς διαιτητική αβάντα στην Μπανταλόνα) μπορεί να είχαν ακολουθήσει και τα επόμενα. Συνήθως έτσι πάει.

Το μόνο απίστευτο που θυμάμαι να έγινε είναι τον έναν προπονητή να δίνει σεμινάριο και τον άλλο να καπνίζει και να ουρλιάζει "γιατί δε βάνετε τα σουτ;".

Στα υπόλοιπα, όμως ήταν μπροστά.

Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

* Τώρα μόλις διάβασα το άλλο σου ποστ που εξιστορείς τις εκδρομές σου με τον Παναθηναϊκό και τις εμπειρίες σου από τα γήπεδα και τις εξέδρες.
Ε, μέσα έπεσα λοιπόν. Τον είχες συνδέσει στα μετεφηβικά σου χρόνια με τις αποτυχίες της ομάδας σου. Λογικό να σου έχει μείνει τόσα χρόνια, ως άχρηστος κι "παρασκηνιακός".

Μηπώς συμβαίνει και το αντίθετο; Επειδή δηλαδή συνέδεσες εσύ τις επιτυχίες της δικής σου ομάδας με τον Ιωαννίδη επινόησες και κάποιου είδους προπονητικής αξίας στο κοουτσάρισμά τους;
Οι παίκτες του, οι αντίπαλοί του, οι δημοσιογράφοι αν τους ρωτήσεις προσωπικά, γιατί έχουν την ίδια άποψη με μένα ; Κι αυτοί στους Mad Boys ήταν;

Από την εποχή του Άρη οι μέθοδοι του Ιωαννίδη ήταν γνωστές και μη εξαιρετέες, μανούλα σε αυτό, "καθηγητής της αλητείας" (κατά δική του δήλωση), αυτό του το αναγνωρίζω. Το ότι σε αγώνες βετεράνων για φιλανθρωπικό σκοπό πήγαινε κι έκλεβε πόντους στη γραμματεία (!) τα λέει όλα.

Από τον Παναθηναϊκό του Κιουμουρτζόγλου μέχρι τον ξεκάλτσωτο ΠΑΟΚ έχουμε δει πολλές φορές την προπονητοανωτερότητα του Ιωαννίδη, πολλές φορές πάντως με πρωτότυπα σενάρια (όπως να χάνεται ο διαιτητής στο δρόμο για το γήπεδο αλλά να βρίσκεται άλλος κατά σύμπτωση εκεί και να προθυμοποιείται να πάρει τη θέση του με ψυχαγωγικά αποτελέσματα μεσα στις τέσσερις γραμμές).

Οι πρόεδροι που έπαιρναν Ιωαννίδη ήξεραν πολύ καλά γιατί τον έπαιρναν. Κι όταν σταμάτησαν να τον παίρνουν, πάλι πολύ καλά ήξεραν. Όταν δε του έφυγε ο μάνατζερ γάτος που έλυνε και έδενε (επειδή μυρίστηκε χοντρά πακέτα στους Ολυμπιακούς Αγώνες) φάνηκε η γύμνια, μας έμειναν οι ανακοινώσεις των πρώην εργοδοτών του για την ιωαννίδικη μαφία.

Κοίτα για τον Σιγάλα μιλάμε δεν μιλάμε για τον Διαμαντόπουλο, τον Ταπούτο, ή τον Τζανή τον Σταυρακόπουλο. Είχε όντως επιθετικές αρετές αλλά μέχρις εκεί. Ούτε πολύ καλός σουτέρ ήταν ποτέ, ούτε από μέση τα έσταζε. Με τον Ιωαννίδη πήγε παραπέρα και μια χαρά έστριβε κάνοντας αυτά που έκανε και πριν από αυτόν. Μπάσιμο με σπάσιμο μέσης αλά Γκάλης. ( το κατά δύναμη, καθότι Γκάλης μόνο ένας). Και κανά "πιβοτάρισμα¨. που το κόπιαρε από τον μετρ του είδους Καρατζά ή αλλιώς τον Έλληνα Μακχείλ


Σχετικά με τις επιτυχίες της ομάδας μου και τη σύνδεσή τους με τον Ιωαννίδη δεν ισχύει αυτό που λες.
Πρώτον γιατί ποτέ δεν έχω πάει να δω Ολυμπιακό μπάσκετ. Ούτε ως φίλαθλος (που κακό δεν είναι- τουναντίον, απλώς δεν έχω πάει, σε αντίθεση με το ποσόσφαιρο που έχω πάει δεκάδες φορές μέχρι τα 18 μου).
Δεύτερον γιατί αναφέρομαι με τον σκληρό τρόπο που αρμόζει στον ήθος/ύφος του- πράγμα που δείχνει ότι δεν μπερδεύομαι.


Σχετικά με τα μπάτζετ των άλλων ομάδων, όπως Μακάμπι, Τρέισερ, Μπαρτσελόνα κάνεις λάθος. Εδώ πληρώναν Γκάλη, Γιαννάκη, και κάποια καλά λεφτουδάκι σε Σούμποτις-Γουίλτζερ,,αααντε και στου Φιλίππου και ψίχουλα στους άλλους. Όταν ήρθαν Μισούνοφ, Πετσάρσκι, Τζόουνς και Σέλερς πήραν επίσης κάποια καλά λεφτά αλλά ούτε κατά διάνοια αντίστοιχα με αυτά που έπαιρναν οι παίκτες με τον ανάλογο ρόλο στις ανταγωνίστριες ομάδες.


Οι Τρέισερ, Μπαρτσελόνα και Μακάμπι, πλήρωναν σε δολάρια τα μεγάλα τους συμβόλαι σε ξένους παικταράδες- μην τους πιάσω τώρα να τους αναφέρω γιατί ωχριούν σε σύγκριση οι Γουίλτζερ και σία (αντί δραχμής που πλήρωνε ο Άρης τους Γκάλη, Γιαννάκη) ενώ χρυσωπληρώναν και τους γηγενείς τους όπως οι Μενεγκίν, Πίτις, Πρεμιέρ, Ντ΄Αντονι, στο Μιλάνο, οι Σαν Επιφάνιο, Σολοθάμπαλ, Χιμένεθ και Σιμπίλιο στην Μπαρτσελόνα και Τζάμσι, "Σιμς¨ (δεν θυμάμαι αν είχε βρει και τον Μίκι Μπέρκοβιτς απέναντί του).


Εντάξει αυτό με το ¨Ολυμπιακό και Αιγάλεω να κέρδαγαν¨που παραθέτεις, λέει πολλά για τον τρόπο που έβλεπες τότε το μπάσκετ. Έκτοτε έχεις αλλάξει άρδην και τα βλέπεις αντικειμενικά (στο μέτρο του δυνατού, πάντα- κάτι που ισχύει και για μένα, αλλά και για όλους όσοι αγαπάμε την ομάδα μας) και κρατάς τις σωστές αποστάσεις καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα όπου κι αν τα δεις (και μπράβο σου) .

Είναι τόσα που μπορώ να θυμηθώ επί παντοκρατορίας Τυφώνα και σία. Δεν θα τα πιάσω, γιατί τα έχω αφήσει στην άκρη. Αλλά και τότε οι άμυνες του Ζοτς δεν είχαν ξύλο και ατιμώρητο βρε συ ;
Γι' αυτό σου λέω, άστο αυτό με τη διαιτησία. ¨Εχω και 2 φάουλ και θα την "ακούσω" πάλι εγώ- που ανάθεμα κι αν τα έχω ρίξει ποτέ στη διαιτησία σε αυτό εδώ το φόρουμ.


Τέλος, σχετικά με την ικανότητα του Ιωαννίδη να παντρέψει Γκάλη και Γιαννάκη, νομίζω ότι κάνεις ένα άλμα λογικής. Ξεπερνάς κατά το δοκούν την μαεστρία του Ιωαννίδη και το χαρίζεις μονόπαντα στον Νικαιώτη άσσο.
Δεν ήταν πάντα έτσι ο Γιαννάκης ( ως μεγαλύτερος και πιο παλιός στο μπάσκετ από σένα, τον πρόλαβα επί Ιωνικού). Κάποιος τού γύρισε τον διακόπτη. Και σε αυτό το "γύρισμα διακόπτη" οφείλουμε και την αρμονική συνύπαρξη έκτοτε και στην Εθνική που έφερε το χρυσό το 87΄που με τη σειρά του έχει ανυπολόγιστη αξία για όλο το ξεπέταγμα του Ελληνικού Αθλητισμού έκτοτε. Δεν έχει υπάρξει τόσο καταλυτικής σημασίας επίτευγμα για όλα τα αθλήματα στη χώρα μας, όσο αυτό που συντελέστηκε το καλοκαίρι εκείνο, αλλά έχει τις βάσεις του έναν 2 ή 3; χρόνια πριν.

[basket72]

Συνεχίζουμε εδώ την κουβέντα... προσοχή στις αναφορές λίγο μην γίνει οπαδικό το θέμα. σε λίγο.

Δεν ξέρω, αν αναφέρεσαι σε μένα, αλλά είμαι πολύ προσεκτικός και μετράω ότι πω. Όταν όμως διαβάζω επανειλημμένα για " παρασκήνιο" Ολυμπιακού, ε, οφείλω να απαντήσω- πάντα με τον προσήκοντα τρόπο.

[Redoctor_33]

Ωραιο θρεντ. @yorgos οσοι οι γιαννακοπουλοι ειναι στα πανω τους ο παο πηρε 13/14 πρωταθληματα.
Ο οσφπ πηρε το '12 οταν οι γιαννακοπ αποχωρουσαν και ο ΔΠΓ δεν ειχε ερθει καλα καλα.
Το '13-16 με Χαλβατζακη προεδρο ΕΣΑΚΕ η κατασταση ηταν ισορροπημενη. Μετα που βγηκε ο εκλεκτος της ΕΟΚ παλι προεδρος χαθηκε η ισορροπια. Εσκασαν και τα οικογεν θεματα των Αφων-> αντιδραση και α2.

11/13(ή 11/12 αν δεν μετραμε την πρωτη του χρονια στον οσφπ ως προπαρασκευαστικη) ο ιωαννιδης αντιστοιχα με οσφπ-αρη

[ssoulliss]

Σε κάποια πράγματα που αναφέρει ο yorgos έχει δίκαιο, σε κάποια άλλα όχι. Σε αυτά που κάνει λάθος είναi στην "υποτίμηση" των επιτυχιών του Άρη τη δεκαετία του '80. Για να μην το κουράζω δεν μπορούσε ο Άρης να κερδίσει κάποιες ομάδες σε F4, του έλλειπε ο ένας ξένος που θα τον βοηθούσε πραγματικά και όταν τον βρήκε (Mike Jones) έπεσε πάνω στην καλύτερη Barcelona όλων των εποχών (γνώμη μου). Ακόμη και αν ο ξανθός έκανε τέλειο κοουτσάρισμα τότε, στον τελικό θα τον περίμενε η (τότε) Pop '84 που πάλι θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να τα καταφέρει. Δεν ήταν εύκολα πράγματα αυτά.

Οι ευκαιρίες του Ιωαννίδη ήταν δύο: Στο Μόναχο με τον Άρη (θα μπορούσε να πήγαινε στα μουγκά μέχρι τον τελικό) και στο Τελ-Αβίβ. Στο δεύτερο έχει δίκαιο ο yorgos, έχει ευθύνες για τον τελικό και το κοουτσάρισμα του.

Το χειρότερο όμως που "έκανε" ο Ιωαννίδης δεν ήταν ότι πλακωνόταν με τον Παύλο ή τον Βεζυρτζή αλλά η κληρονομιά που "άφησε" στους άλλους προπονητές σε μικρότερες ομάδες και μικρές ηλικίες (βρισίδια, τραμπουκισμοί). Σε αυτό φταίνε και αυτοί που αντέγραφαν αυτό που έβλεπαν στην τηλεόραση ή καλύτερα αυτό που τους όριζε ο Συρίγος και οι λοιποι -κατω οι Γιούγκοι- μπροστινοί.

[SteveNashidis]

Η αναφορά στη διαιτησία δεν επιτρέπεται στο φόρουμ. Μπορείτε να συνεχίσετε την κουβέντα σε άλλη διαδικτυακή πλατφόρμα.
Τα σχόλια σας δε θα σβηστούν γιατί ενώ ξεκινήσατε με ωραίες ιστορικές αναφορές στη συνέχεια ασχοληθήκατε με ανούσια πράγματα, οπότε θα χαθούν σημαντικές παράγραφοι. Αν συνεχιστεί προς τα εκεί η συζήτηση θα σβηστούν όλα και θα έχουμε μερικoύς αποκλεισμούς κάποιων ημερών , βάση κανονισμών. Δε το θέλουμε όμως

+1 φάουλ στον yorgos.
Θέλουμε και διαβάζουμε όλοι, όλες τις ιστορίες και τις απόψεις σου χωρίς όμως σε αφορά για τη διαιτησία γιατί προκαλούνται οπαδικές αναρτήσεις/απαντήσεις.