Προολυμπιακό 1988- Η χαμένη ευκαιρία

Συντονιστής: Captains

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
ssoulliss

 champion
Reactions: 3197
Δημοσιεύσεις: 6017
Εγγραφή: Τρί Απρ 19, 2011 7:38 pm
Αγαπημένη θέση: PG
Αγαπημένος παίκτης: Φάνης Χριστοδούλου
Αγαπημένη ομάδα: Detroit-Pistons
Προειδοποιήσεις: 0

Πέμ Ιουν 24, 2021 7:18 pm

Με τα προολυμπιακά τουρνουά παραδοσιακά δεν τα πηγαίναμε καλά. Δεν είναι μόνο το προολυμπιακό του Καράκας το 2012 ή του Τορίνο το 2016, πάντοτε είχαμε πρόβλημα και υπήρξαν φορές που πετάξαμε ευκαιρίες. Μία τέτοια ευκαιρία ήταν το προολυμπιακό του 1988.

Το θυμάμαι καλά καθότι ήταν το τουρνουά αμέσως μετά το χρυσό μετάλλιο του 1987 (όχι ότι είμαι κ...γερος βεβαίως-βεβαίως :P :mrgreen: ). Θυμάμαι επίσης πως εκείνη τη χρονιά είχε πολύ-πολύ ζέστη (δεν υπήρχαν ακόμη αρκουδίσιον, ανεμιστήρας και αν) με αποτέλεσμα να μαζευόμαστε από το απόγευμα παιδιά όλων των ηλικιών (μπορεί και πάνω από 20-30 πιτσιρίκια) περιμένοντας να δούμε τον απογευματινό ή βραδυνό αγώνα της εθνικής.

Είχαμε ένα καφενείο στη γειτονιά όπου έβγαζε την τηλεόραση έξω με καλώδιο-μπαλαντέζα (δεν είχαν όλα τα σπίτια ακόμη έγχρωμες τηλεοράσεις) και μαζευόμασταν μικροί-μεγάλοι κάνοντας πάνελ :D .

Το τουρνουά λοιπόν διεξήχθεί στην Ολλανδία σε πέντε πόλεις(Groningen, Arnhem, s'Hertogenbosch, Amsterdam και Rotterdam). Εμείς αρχικά αγωνιστίκαμε στο Den Bosch (προκαλώ όποιον θέλει να πει ολοκληρο και σωστά το όνομα της πόλης :P ) και στην τελική φάση στο Rotterdam. Διήρκησε 12 ημέρες από τις 28 Ιουνίου εώς τις 10 του Ιούλη με σύνολο 18 ομάδες (ένα κανονικότατο Eurobasket). Τα Ευρωπαϊκά εισιτήρια ήταν μόνο τρία, με τα δύο να θεωρούνται καπαρωμένα (Ε.Σ.Σ.Δ. και Γιουγκοσλαβία). Εμείς σαν πρωταθλητές Ευρώπης δεν είχαμε απ’ευθείας πρόκριση, επομένως έπρεπε να παίξουμε ξανά με όλους τους Ευρωπαίους. Το λες και άδικο. :sad:

Σε σχέση με το Eurobasket είχαμε τέσσερις αλλαγές στο ρόστερ. Εκτός ήταν οι Σταυρόπουλος (νομίζω για σπουδές), Ρωμανίδης, Καρατζάς και Λινάρδος και μέσα ήταν οι Στεργάκος, Παπαδόπουλος (ο "γιατρός"), ο Μακαράς και ο Μπακατσιάς. Στα χαρτιά ήμασταν ενισχυμένοι αφού η προσθήκη του «νατουραλιζέ» Στεργάκου μας έδινε επιπλέον ισχύ κοντά στο καλάθι.

Στον τρίτο όμιλο λοιπόν, στην πρώτη φάση αντιμετωπίσαμε κατα σειρά το Ισραήλ, τη Νορβηγία του Brynn που μετέπειτα ήρθε σε Παναθηναϊκό και Άρη αλλά και τη Γιουγκοσλαβία του Ivkovic που ήταν ένα χρόνο εμπειρότερη και μας περίμενε με ανοιχτές αγκάλες (με το που ανέλαβε τελειώσε τον παικταρά Grbovic). Το Ισραήλ το κερδίσαμε άνετα με 85-70, τη Νορβηγία με 100-81 ενώ ηττηθήκαμε από τη Γιουγκοσλαβία με 103-87.

Η τελική φάση είχε τους δύο πρώτους από τους τέσσερις ομίλους με τα αποτελέσματα να μεταφέρονται (εμείς κουβαλήσαμε την ήττα από τους Γιούγκους). Θα παίζαμε κατά σειρά με τις Σοβιετική Ένωση (χωρίς τον Sabonis που προφυλάχθηκε για το Ολυμπιακό Τουρνούα), τη Γαλλιά των Ostrowski-Dacoury, τη Μεγάλη Βρετανία του Bucnall που αργότερα ήρθε στον Ηρακλή, την Ισπανία των Jimenez-Biriukov-Martin-Villacampa, την Ιταλία των Riva-Magnifico και τη Δυτική Γερμανία των Koch (του γνωστού ντε :P )-Gnad (ο Shrempf δεν κατέβηκε).

Με τη Σοβιετική Ένωση το παλέψαμε αλλά χάσαμε τελικά με 82-77 (τρομεροί οι Maciulionis-Volkov), κερδισαμε εύκολα τις Γαλλία (89-79) και Μεγάλη Βρετανία (100-81) και κάπως έτσι εφτάσε η ώρα του αγώνα με τον κακό μας δαίμονα τότε, την Ισπανία.

Δεν τα καταφέραμε και τελικά μας εκτέλεσε ο Biriukov (νατουραλιζέ και αυτός) με αποτέλεσμα να χάσουμε με 91-84. Επόμενο ματς κόντρα στην Ιταλία, όπου ήταν τελικός. Οι Ιταλοί είχαν κερδίσει μέ ένα πόντο την Ισπανία επομένως χρειαζόμασταν νίκη με 14 πόντους διαφορά κόντρα στους Azzuri, ενώ οι Ιταλοί ήθελαν απλώς νίκη.

Στο ματς χάναμε συνεχώς μέχρι που ο Νικ πήρε το όπλο του και μαζί με το «Δράκο» τελειώσαν τους Ιταλούς (91-88) αφήνωντας απογοητευμένες και τις δύο ομάδες. Η τελευταία αγωνιστική ήταν διαδικαστική αφού κερδίσαμε τη Δυτική Γερμανία με 94-87. Τελικά τερματήσαμε πέμπτοι, με τους Ισπανούς να προκρίνονται μαζί με Σοβιετικούς και Γιούγκους. :sad:

*Η πρώτη εικόνα που μου έχει μείνει είναιπως μετά την ήττα από την Ισπανία, όλοι οι μεγαλύτεροι που βλέπαμε το ματς άρχισαν τα γνωστα...(το δώσαμε, το στήσαμε κλπ). Πιστεύαν πολλοί πως παίζαμε μόνοι μας και ο αντίπαλος "έπρεπε" να χάσει. Τα ίδια ακριβώς λεγόντουσαν και μετά από τον αγώνα με την Ιταλία (δεν έπαιζαν έτσι από το πρώτο ημίχρονο τα καλόπαιδα γιατί θέλουν να κάνουν...μπάνια)

*Η δεύτερη εικόνα είναι μετά τη λήξη του αγώνα με την Ιταλία και το σπαρακτικό κλάμα ενός Ιταλού (αργότερα διαπίστωσα πως ήταν ο Gracis φαίνεται και στο βίντεο). Αλήθεια πόσα χρόνια έχουμε να δούμε παίκτη να κλαίει μετά από αποκλεισμό της εθνικής του ομάδας;

* Στο Ολυμπιακό Τουρνουά έπρεπε να πάμε. Είχε την καλύτερη Σοβιετική Ένωση όλων των εποχών, είχε Γιουγκοσλαβία ένα χρόνο εμπειρότερη και καλύτερη, είχε "Ναύαρχο" από τις ΗΠΑ, είχε Oscar της Βραζιλίας στα πολύ καλά του. Κρίμα.

* Την ομάδα την "κουβάλησαν" οι συνήθεις ύποπτοι (Γκάλης-Γιαννάκης-Φάνης). Για κάποιο λόγο που δε θυμάμαι, ο Φασούλας ήταν κάκιστος (κάποιος τραυματισμός :?: ) ενώ ο Στεργάκος πολύ μέτριος με αποτέλεσμα να κλείνουμε τα παιχνίδια με τον Μέμο τον Ιωάννου, τους Φάνη και Καμπούρη στους ψηλόυς. Αν είχε παίξει καλύτερα ο Φασούλας πιστεύω πως θα προκρινόμασταν τελικά στη Σεούλ. :dribble: :)

Το Πανόραμα του Τουρνουά

Οι αγώνες της πρώτης φάσης:




Οι αγώνες της δεύτερης φάσης:


Δυστυχώς βρήκα μόνο το δεύτερο ημίχρονο :sorry:
Με ισπανική περιγραφή



2
2 Εικόνα
Spectator

 a1greece
Reactions: 349
Δημοσιεύσεις: 532
Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 01, 2018 5:58 pm
Αγαπημένη θέση: PF
Αγαπημένος παίκτης: Γκάλης -Pau
Αγαπημένη ομάδα: Εθνική Ελλάδας -Sheffield Hatters
Προειδοποιήσεις: 0

Πέμ Ιουν 24, 2021 7:47 pm

Δεν νομίζω ότι μπορώ να στο συγχώρεσω που άνοιξες αυτό το θέμα :obey:

Έχω καθαρές αναμνήσεις άπο εκείνη τη βραδιά απέναντι στους Γιουγκους η οποία ήταν η αρχή την αμφισβήτησης και των αμφιβολιών.

Ήμουνα σε ένα κλασικό κρητικό γλέντι γάμου (πιλάφια και μπαλωθιες) δώδεκα χρόνων και δεν έδινα δέκαρα για το τι γινόταν μέσα στην ταβέρνα.
Δυο τύποι απο γυμνάσιο που παίζαν στον Κυδωνα Χανίων ( στα μάτια μου φαίνονταν σαν πρωτευουσιάνοι που παίζαν σε ομάδα του ΠΟΚ) να μου λένε για ΝΒΑ και να προσπαθούν να μιμηθούν κάτι που το λέγανε «ραβέρσα» κάποιου με περίεργο όνομα :dribble:

Και εγώ να τους ρωτάω ρε παιδιά παίζει η εθνική σήμερα δεν θέλετε να δείτε πως πάει? Και αυτοί να μου λένε ότι μπάσκετ παίζουν και άλλου αλλά επειδή με είδαν έτσι μουτρωμενο μου φέραν ένα ραδιοφωνάκι και ακούγαμε από εκεί τον αγώνα

Και φυσικα ακολούθησε η αποκαθήλωση αυτών που γινανε θεοι μου ένα χρόνο πριν (ειδικά του Νικ που τον σταματούσε κάποιος κούκος)
Ακολούθησε φυσικα η αναμέτρηση με τους Ισπανούς που από τότε άρχισαν να γίνονται στο μυαλό μου οι κακοί μας δαίμονες- τους φοβόμουν παραπάνω από τους Σοβιετικούς.

Και μετά βρήκα καινούργιο θεό στη χαίτη του Αρβιντας ( ποσό χάρηκα το τι έκανε λίγο αργότερα απέναντι στο ναύαρχο ) και να σνομπαρω τον τύπο του 1.83

Αλλά φυσικα ήρθε το 89 και αυτός ο κοντός έβαλε πάλι τα πράγματα στη θέση τους - αλλά πάντα θα έχω την Ολυμπιάδα και την διάκριση ανεκπλήρωτο πόθο :bblove:

1
1 Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Giwrgos_AEK

 euroleague
Reactions: 532
Δημοσιεύσεις: 1447
Εγγραφή: Παρ Σεπ 16, 2016 9:16 am
Αγαπημένη θέση: PF
Αγαπημένη ομάδα: Aek
Προειδοποιήσεις: 0

Τετ Ιούλ 07, 2021 10:37 pm

Η αδυναμια τοτε να κερδισουμε τους Ισπανους δειχνει οτι εκεινη η ομαδα ειχε προβλημα απεναντι στις ομαδες που επαιζαν πολυ γρηγορα με αιφνιδιασμους. Απεναντι στην ΕΣΣΔ ας πουμε που ειχε μεν παικτες με πολλα προσοντα αλλα λιγοτερο γρηγορους κουτσα στραβα τα καταφερναμε

1
1 Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Retro Stories διεθνών διοργανώσεων”