Ελληνικό Ροκ

[polykos]

Υποκλίνομαι στον περίπου συνομήλικο μου θανάση του οποίου την ποίηση ερμηνεύω και ασκούμαι ποικιλοτρόπως αλλά θα μου επιτρέψετε να σας φέρω αντιμέτωπους με το νταβαντούρι ή αλλιώς Dury Dava

[basket72]

Υποκλίνομαι στον περίπου συνομήλικο μου θανάση του οποίου την ποίηση ερμηνεύω και ασκούμαι ποικιλοτρόπως αλλά θα μου επιτρέψετε να σας φέρω αντιμέτωπους με το νταβαντούρι ή αλλιώς Dury Dava

Δύναμη!!
Δεν τους ήξερα- να σαι καλά. Πόσο μάλλον που παίζεις/ερμηνεύεις τέτοιους δημιουργούς!

Κι εις διπλούν γιατί με το που τέλειωσε το άσμα σου ο τρελο- αλγόριθμος του γιου- τιουμπ με πέταξε σε ένα ακόμα άγνωστο διαμαντάκι (όπως κι αυτό που μας "πάσαρες" ) και χαίρομαι γιατί βλέπω και πολύ νέα παιδιά να πειραματίζονται με την παράδοσή μας.

[basket72]

Να 'ναι καλά ο αλγόριθμος.
Χωρίς πολλά λόγια για το αστέρι αυτό να τιμάει τα ηπειρώτικα:

[polykos]

στο συγκεκριμένο χώρο ο Κωνσταντής Πιστιόλης (συνεργάτης του Θανάση αλλά και των πρώτων χρόνων των VIC) δίνει ρέστα

[polykos]

Κι εις διπλούν γιατί με το που τέλειωσε το άσμα σου ο τρελο- αλγόριθμος του γιου- τιουμπ με πέταξε σε ένα ακόμα άγνωστο διαμαντάκι

Ασχετο στη δικιά μου περίπτωση, ο αλγόριθμος έχει κρασσάρει
μου έβγαλε The Ex - State of Shock ,,,,,,,,,,,,,,,κλασσικο

[polykos]

ηρθε βέβαια η ωρα για μια βουτιά στο άραχλο μας παρελθόν, θυμάμαι πάντα να κρατάω την κολόνα που ήταν στη μέση του πουθενα σε αυτό το ονομα και πράγμα χυμα κλαμπ, αλλά περνάγαμε ωραία όπως εκείνο το βραδάκι, ναναι καλά ο χρήστος που μάλλον ο ίδιος το κατέγραψε

[lefpan]

Να 'ναι καλά ο αλγόριθμος.
Χωρίς πολλά λόγια για το αστέρι αυτό να τιμάει τα ηπειρώτικα:

Ας μου επιτραπεί, μιάς και είμαι της παλαιολιθικής εποχής, να παρουσιάσω κι εγώ άλλο ένα θεσσαλιώτικο σε ψυχεδελορόκ διασκευή, από το 1972 με τους Λήδα και Σπύρο (το βίντεο είναι ψιλοάσχετο έως χοντροάσχετο):

[berry]

[AO DAFNIS]

Κι αυτό εδώ, που η Ζαμάνη κι οι μουσικοί (μουσικάρες δηλαδή) το πάνε σε άλλο επίπεδο που είναι ν' αναρωτιέσαι τι βγάζει αυτή η εδώ η χώρα και τι δυναμική μπορεί να έχει.....μαζί και το κοινό εκείνης της νύχτας σε αυτήν την κουβέντα....

Σόρυ , θα βγάλω hate τωρα ίσως ανοίξω κουβέντα που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Θεωρώ ότι αυτό που αποκαλείται «έντεχνο» δεν έχει και δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με την rock.

Με όσα άτομα έχω συναναστραφεί που δηλώνουν οπαδοί του συγκεκριμένου ιδιώματος μεγάλη πλειοψηφία τους θεωρώ ότι είναι πιο fake και πιο δήθεν και από τους λαικούς (no offense σε αυτούς που γουστάρουν μπουζούκια). Μου έρχονται στο μυαλό κάτι σκηνικά πχ σε πάρτυ πριν από γάμο σε παραθαλλάσιο μπαράκι στην Κέρκυρα που έπαιζε lounge να έχει μουτρώσει μια παρέα που δεν τους έβαζε Χαρούλη ο DJ. Αφού του ζαλίσαν τον έρωτα και τους έβαλε στο τέλος μόνο που δεν άναψαν καπνογόνα. Τότε που άκουγα φουλ μεταλ κυρίως τα πιο ακραία ιδιώματα έπρεπε να του ζητήσω Morbid Angel να δω τις αντιδράσεις τους .

Οι καλλιτέχνες μου βγάζουν μια επιτηδευμένη κουλτούρα και επίπεδο, πολλές φορές είναι τόσο επιτηδευμένη που με πιάνουν τα γέλια. Επίσης δεν είμαι κανένας βιρτουόζος αλλά τα κιθαριστικά μέρη τουλάχιστον πρέπει στην πλειοψηφία τους να τα παίζει και κάποιος με 1 χρόνο ωδείο (εντάξει ίσως υπερβάλλω λίγο αλλα you get the point)

Ελληνική ροκ = Παυλάρας, Τρύπες μετά Διάφανα Κρίνα , Βασίλης και μετά όλοι οι άλλοι (εκτός από τους «έντεχνους).

Αναγνωρίζω ότι είναι λίγο εγκάθετη η άποψη και είμαι λίγο προκατειλλημένος . Είμαι hater το παραδέχομαι

[AlexD]

Κι αυτό εδώ, που η Ζαμάνη κι οι μουσικοί (μουσικάρες δηλαδή) το πάνε σε άλλο επίπεδο που είναι ν' αναρωτιέσαι τι βγάζει αυτή η εδώ η χώρα και τι δυναμική μπορεί να έχει.....μαζί και το κοινό εκείνης της νύχτας σε αυτήν την κουβέντα....

Σόρυ , θα βγάλω hate τωρα ίσως ανοίξω κουβέντα που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Θεωρώ ότι αυτό που αποκαλείται «έντεχνο» δεν έχει και δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με την rock.

Με όσα άτομα έχω συναναστραφεί που δηλώνουν οπαδοί του συγκεκριμένου ιδιώματος μεγάλη πλειοψηφία τους θεωρώ ότι είναι πιο fake και πιο δήθεν και από τους λαικούς (no offense σε αυτούς που γουστάρουν μπουζούκια). Μου έρχονται στο μυαλό κάτι σκηνικά πχ σε πάρτυ πριν από γάμο σε παραθαλλάσιο μπαράκι στην Κέρκυρα που έπαιζε lounge να έχει μουτρώσει μια παρέα που δεν τους έβαζε Χαρούλη ο DJ. Αφού του ζαλίσαν τον έρωτα και τους έβαλε στο τέλος μόνο που δεν άναψαν καπνογόνα. Τότε που άκουγα φουλ μεταλ κυρίως τα πιο ακραία ιδιώματα έπρεπε να του ζητήσω Morbid Angel να δω τις αντιδράσεις τους .

Οι καλλιτέχνες μου βγάζουν μια επιτηδευμένη κουλτούρα και επίπεδο, πολλές φορές είναι τόσο επιτηδευμένη που με πιάνουν τα γέλια. Επίσης δεν είμαι κανένας βιρτουόζος αλλά τα κιθαριστικά μέρη τουλάχιστον πρέπει στην πλειοψηφία τους να τα παίζει και κάποιος με 1 χρόνο ωδείο (εντάξει ίσως υπερβάλλω λίγο αλλα you get the point)

Ελληνική ροκ = Παυλάρας, Τρύπες μετά Διάφανα Κρίνα , Βασίλης και μετά όλοι οι άλλοι (εκτός από τους «έντεχνους).

Αναγνωρίζω ότι είναι λίγο εγκάθετη η άποψη και είμαι λίγο προκατειλλημένος . Είμαι hater το παραδέχομαι

Κάτσε πάω λίγο στη κουζίνα και έρχομαι

[basket72]

Σόρυ , θα βγάλω hate τωρα ίσως ανοίξω κουβέντα που σηκώνει αρκετή συζήτηση. Θεωρώ ότι αυτό που αποκαλείται «έντεχνο» δεν έχει και δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με την rock.

Με όσα άτομα έχω συναναστραφεί που δηλώνουν οπαδοί του συγκεκριμένου ιδιώματος μεγάλη πλειοψηφία τους θεωρώ ότι είναι πιο fake και πιο δήθεν και από τους λαικούς (no offense σε αυτούς που γουστάρουν μπουζούκια). Μου έρχονται στο μυαλό κάτι σκηνικά πχ σε πάρτυ πριν από γάμο σε παραθαλλάσιο μπαράκι στην Κέρκυρα που έπαιζε lounge να έχει μουτρώσει μια παρέα που δεν τους έβαζε Χαρούλη ο DJ. Αφού του ζαλίσαν τον έρωτα και τους έβαλε στο τέλος μόνο που δεν άναψαν καπνογόνα. Τότε που άκουγα φουλ μεταλ κυρίως τα πιο ακραία ιδιώματα έπρεπε να του ζητήσω Morbid Angel να δω τις αντιδράσεις τους .

Οι καλλιτέχνες μου βγάζουν μια επιτηδευμένη κουλτούρα και επίπεδο, πολλές φορές είναι τόσο επιτηδευμένη που με πιάνουν τα γέλια. Επίσης δεν είμαι κανένας βιρτουόζος αλλά τα κιθαριστικά μέρη τουλάχιστον πρέπει στην πλειοψηφία τους να τα παίζει και κάποιος με 1 χρόνο ωδείο (εντάξει ίσως υπερβάλλω λίγο αλλα you get the point)

Ελληνική ροκ = Παυλάρας, Τρύπες μετά Διάφανα Κρίνα , Βασίλης και μετά όλοι οι άλλοι (εκτός από τους «έντεχνους).

Αναγνωρίζω ότι είναι λίγο εγκάθετη η άποψη και είμαι λίγο προκατειλλημένος . Είμαι hater το παραδέχομαι

Ενδεχομένως να σου κάνει εντύπωση αυτό που θα σου πω αλλά Hater και ροκ δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση.
Το ροκ τίθεται απέναντι στο σύστημα (άμεσα ή έστω έμμεσα) τη στιγμή που το σύστημα επιδιώκει όλο και πιο πολύ να χωρίζει τον
κόσμο σε άκριτους θαυμαστές κι ορκισμένους εχθρούς που όσο πιο υστερικοί είναι με το είδωλό τους (ή αντιστοίχως φανατικοί haters) τόσο πιο καλοί καταναλωτές είναι. Καταναλωτές εντός ενός πολυδαίδαλου συστήματος που ζητάει μίσος, δάκρυα, υστερία, που όλα τους λειτουργούν ως αυτοεπιβεβλημένες παρωπίδες κι όλα αυτά μετουσιώνονται σε τραπεζικούς λογαριασμούς κάποιων εταιριών και των μάνατζερ των.


Αυτό το σκηνικό π.χ με το πάρτι που περιέγραψες δεν βγάζει νόημα.
Εμένα το πάντρεμα της παραδοσιακής σκηνής με ροκ ήχους (ή πειραματικούς ηλεκτρονικούς) μου κάνει απόλυτα ροκ και πρωτοποριακό τη στιγμή που έρχεται να μας θυμίσει ότι οι ρίζες μας είναι η τρομερή δημοτική μουσική.

Σίγουρα θα υπάρχουν κι απάτες στο λεγόμενο έντεχνο, όπως υπάρχουν και στο λεγόμενο κουλτουριάρικο θέατρο ή σινεμά. Τη στιγμή που υπάρχει ένα θέατρο Εμπρός, ένα θέατρο του Νέου Κόσμου, ένας Ταρκόφσκι ή Κουρουσάβα ή Αφοί Ταβιάνοι ή Βισκόντι ή Φελίνι ή τόσοι και τόσοι άλλοι που παράγουν αυθεντικό πολιτισμό, αναλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων και πάντα παρόντα και προταγματικό.
Οι ετικέτες συνήθως παράγουν κέρδος και σπάνια λειτουργούν ως οδοδείκτες.

[AO DAFNIS]

Δεν το λέω από άποψης του «παντρέματος» των διαφορετικών ήχων. Άλλωστε μου αρέσει πολύ ο μουσικός πειραματισμός. Μπάντες πχ όπως οι paradise lost που ξεκίνησαν παίζοντας death metal και στην πορεία έβγαλαν δισκάρες πιο κοντά στην ηλέκτρονική μουσική , ή οι Anathema που πάλι ξεκίνησαν παιζοντας death και έχουν βγάλει ακουστικούς δίσκους που έχουν επανεκτελέσεις τραγουδιών με μπουζούκι. Οι Opeth είναι ένα άλλο παράδειγμα : δισκάρα το deliverance με τα brutal death φωνητικά , δισκάρα και το damnation με τα μελωδικά καθαρά φωνητικά και τα ακουστικά μέρη.

Για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από αυτό που αποκαλείται έντεχνο λέω, προσωπικά μου βγάζει κάτι επιτηδευμένο κ όχι αυθεντικό. Μπορεί να κάνω και λάθος.

Τώρα σε αυτό που λες σχετικά με την φιλοσοφία του ροκ έχεις απόλυτο δίκιο αλλά σε θεωρητικό βαθμό. Γιατί στην πράξη η μουσική έχει γίνει εμπόρευμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Hater και rock/metal ήταν πάντα έννοιες που πήγαιναν μαζί σε επίπεδο οπαδών. Παραδείγματα άπειρα.

Κουροσάβα και Βισκόντι είναι δύο κορυφές στο είδος τους που δύσκολα πιάνονται , ούτε είναι δόκιμο να γίνουν συγκρίσεις αναλογικά.

ΥΓΔεν ήθελα να ξεκινήσω κάποια αντιπαράθεση ούτε να προσβάλω κάποιον. Εξέφρασα μια «εγκάθετη» άποψη και είχα μια κάπως χιουμοριστική διάθεση.

[basket72]

Δεν το λέω από άποψης του «παντρέματος» των διαφορετικών ήχων. Άλλωστε μου αρέσει πολύ ο μουσικός πειραματισμός. Μπάντες πχ όπως οι paradise lost που ξεκίνησαν παίζοντας death metal και στην πορεία έβγαλαν δισκάρες πιο κοντά στην ηλέκτρονική μουσική , ή οι Anathema που πάλι ξεκίνησαν παιζοντας death και έχουν βγάλει ακουστικούς δίσκους που έχουν επανεκτελέσεις τραγουδιών με μπουζούκι. Οι Opeth είναι ένα άλλο παράδειγμα : δισκάρα το deliverance με τα brutal death φωνητικά , δισκάρα και το damnation με τα μελωδικά καθαρά φωνητικά και τα ακουστικά μέρη.

Για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από αυτό που αποκαλείται έντεχνο λέω, προσωπικά μου βγάζει κάτι επιτηδευμένο κ όχι αυθεντικό. Μπορεί να κάνω και λάθος.

Τώρα σε αυτό που λες σχετικά με την φιλοσοφία του ροκ έχεις απόλυτο δίκιο αλλά σε θεωρητικό βαθμό. Γιατί στην πράξη η μουσική έχει γίνει εμπόρευμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Hater και rock/metal ήταν πάντα έννοιες που πήγαιναν μαζί σε επίπεδο οπαδών. Παραδείγματα άπειρα.

Κουροσάβα και Βισκόντι είναι δύο κορυφές στο είδος τους που δύσκολα πιάνονται , ούτε είναι δόκιμο να γίνουν συγκρίσεις αναλογικά.

ΥΓΔεν ήθελα να ξεκινήσω κάποια αντιπαράθεση ούτε να προσβάλω κάποιον. Εξέφρασα μια «εγκάθετη» άποψη και είχα μια κάπως χιουμοριστική διάθεση.

Μα το μέταλ που μου λες ήταν ανέκαθεν μια κενή πολιτικού περιχομέμενου μουσική σκηνή. Με τρομερούς μουσικούς το δίχως άλλο, ωστόσο πλήρως κατευθυνόμενη από το εμπορευματικό στοιχείο. Και μόνο το επιφαινόμενο.
Μακρύ μαλλί και στα υπόλοιπα οι πιο πιστοί θεματοφύλακες του συστήματος. Κεφάλια μέσα κλπ.

Σαν τους σκηνοθέτες που σταχυόλογησα (στα πολύ πεταχτά και με αρκετή κούραση) είναι και μουσικοί της ευρύτερης ροκ. Ιδιοφύες που ανοίξανε ορίζοντες με ασύλληπτο τρόπο. Και μπόρεσαν και κρατήθηκαν αν μη τι άλλο στις παρυφές του συστήματος.

[basket72]

Η κούραση βαραίνει και δη απόψε, με αποτέλεσμα να μην διαβάζω όλο το σχόλιο σου.
΄Δεν έχουν όλα τα είδη μουσικης την ίδια σπέκουλα, την ίδια εμπορευματικοποίηση, δεν κλείνουν όλα το μάτι στο "υπάρχον¨.

Κάποιοι απ΄αυτούς που λανθασμένα τούς έχει κολλήσει μια ετικέτα που δεν μπορεί να τους περιορίσει ( αν δεν είναι ροκ ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου ή ο Μάλαμας τότε ποιος είναι αλήθεια; και το λέω μετά λόγου γνώσεως καθώς έχω τριβή με τη μουσική σκηνή για πολλές δεκαετίες) είναι στην απέναντι όχθη της εμπορευματοποιημένης κουλτούρας.

[basket72]

Δεν προσέβαλες κανέναν καλέ μου @Αο.Δάφνης.
Ίσα- ίσα είσαι, ευγενικός συνομιλητής.

Κουβέντα να γίνεται και περί ορέξεως η γνωστή καλοκαιρινή πίτα.