Ταινίες

[ssoulliss]

Και μένα μου αρέσει πιο πολύ η σουηδική version. Η πρωταγωνίστρια δεν είναι ίδια, στο αμερικάνικο είναι η Rooney Mara, στο σουηδικό η Noomi Rapace

Έχεις δίκιο φίλε nikola12, η αλήθεια είναι δεν θυμόμουν καν την Mara. Νόμιζα πως και στα δύο έπαιζε η Rapace .

Πάντως ενώ οι αμερικανοί έχουν σοβαρό θέμα με σενάρια σε ταινίες, συνεχίζουν να "καννιβαλίζουν" πολλές ευρωπαϊκές ή ασιατικές version χωρίς συνήθως να εκμεταλλεύονται τα καλά στοιχεία από την πρωτότυπη ταινία. Ειδικά στα thriller τα έχουν δολοφονήσει σχεδόν όλα!

Στη συγκεκριμμένη ταινία πιστεύω πως ο Fincher δεν κάνει αυτό το λάθος.

[Helen]

Εννοουσα την λυπηρη ιστορια του συγγραφεα, που πεθανε ξαφνικα απο καρδια πριν προλαβει να δει την επιτυχια που ειχαν τα βιβλια του, η συντροφος του δε δεν ειδε ποτε ουτε 1 ευρω απο τα δικαιωματα των κερδων, τα οποια πηγαν ολα στην οικογενεια του με την οποια δεν ειχε σχεσεις

Ναι, τώρα διάβασα σωστά αυτό που είχες γράψει αρχικά. Το βιβλίο είχα στο μυαλό μου που παρόλη την δράση που είχε, ήταν στενάχωρες οι ιστορίες του.

Όσο για το τέλος του συγγραφέα κι ότι το επακολούθησε, συμφωνώ. Και δεν ήταν απλώς λυπητερό, ήταν τραγικό για μένα..

[vforvendetta85]

Και μένα μου αρέσει πιο πολύ η σουηδική version. Η πρωταγωνίστρια δεν είναι ίδια, στο αμερικάνικο είναι η Rooney Mara, στο σουηδικό η Noomi Rapace

Έχεις δίκιο φίλε nikola12, η αλήθεια είναι δεν θυμόμουν καν την Mara. Νόμιζα πως και στα δύο έπαιζε η Rapace .

Πάντως ενώ οι αμερικανοί έχουν σοβαρό θέμα με σενάρια σε ταινίες, συνεχίζουν να "καννιβαλίζουν" πολλές ευρωπαϊκές ή ασιατικές version χωρίς συνήθως να εκμεταλλεύονται τα καλά στοιχεία από την πρωτότυπη ταινία. Ειδικά στα thriller τα έχουν δολοφονήσει σχεδόν όλα!

Στη συγκεκριμμένη ταινία πιστεύω πως ο Fincher δεν κάνει αυτό το λάθος.

Τι μου θύμισες.....Ringu και μετέπειτα the ring...Δεν ντράπηκαν καθόλου!

[ssoulliss]

Προχθές είδα "Τους Αδιάφθορους" του De Palma




Και θυμήθηκα εκτός από πόσο ωραία ταινία ήταν με όσκαρ στον Connery, ότι ο De Niro ήταν παχύσαρκος. Βασικά δεν τον θυμάμαι σε άλλη ταινία με κιλά, όμως τα χρειάστηκε για να παίξει τον Capone. Τελικά ήταν καταπληκτικός, όπως και όλη η ταινία.

He also physically tried become Capone, who weighed 210 pounds, gaining 25 lbs. by eating pancakes every morning and even going to Italy on an eating tour. Still, he had to wear a padded suit to fill out his midsection.

[basket72]

Προχθές είδα "Τους Αδιάφθορους" του De Palma

Και θυμήθηκα εκτός από πόσο ωραία ταινία ήταν με όσκαρ στον Connery, ότι ο De Niro ήταν παχύσαρκος. Βασικά δεν τον θυμάμαι σε άλλη ταινία με κιλά, όμως τα χρειάστηκε για να παίξει τον Capone. Τελικά ήταν καταπληκτικός, όπως και όλη η ταινία.

Ταινιούμπα! Ωραίος! Κι εσύ που μας τη θύμισες κι ο Ντε- Πάλμα-ς.
Εγώ χθες είδα το Sleepers μιας και το φέρε ο λόγος στον Ντε Νίρο.
Κι όπως έλεγα και σε άλλο topic κάθε φορά που οι ήρωες της ταινίες ερχόταν πολύ κοντά με αγκαλιές και τα σχετικά, κάτι με ξένιζε και αναρωτιόμουνα: " Μα καλά χάθηκε ένας χαιρετισμός με τα προσήκοντα μέτρα;" Όπως τα παιδιά της φώτο;

[basket72]

Και θυμήθηκα εκτός από πόσο ωραία ταινία ήταν με όσκαρ στον Connery, ότι ο De Niro ήταν παχύσαρκος.

Eίχε πάρει και στο "¨Όργισμένο είδωλο" για τη φάση παρακμής προς το τέλος. Γενικά άλλαζε πολύ ο Ντε Νίρο, σε διάφορες ταινίες του ( "Ακρωτήρι του φόβου" ας πούμε) καθότι "παιδί" του actors studio, που κρατούσε γραμμή Στανισλάβκσι. Ο ηθοποιός να μπαίνει στο πετσί του ρόλου και τα σχετικά, βλ. Μάρλον Μπράντο, έτσι σε μια πρώτη αναφορά στη σημαντικότερη σχολή του αμερικάνικου κινηματογράφου.

[yorgos]

Εγώ είδα τους Νονούς. Δεν τρελάθηκα, δεν το έχω και με τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Σαφώς το 1 καλύτερο, το 2 το πάλεψε , το 3 δε βλεπόταν. Πάω στοίχημα ότι άρεξαν στον κύριο Δημήτρη πάντως.

[ssoulliss]

Eίχε πάρει και στο "¨Όργισμένο είδωλο" για τη φάση παρακμής προς το τέλος. Γενικά άλλαζε πολύ ο Ντε Νίρο, σε διάφορες ταινίες του ( "Ακρωτήρι του φόβου" ας πούμε) καθότι "παιδί" του actors studio, που κρατούσε γραμμή Στανισλάβκσι. Ο ηθοποιός να μπαίνει στο πετσί του ρόλου και τα σχετικά, βλ. Μάρλον Μπράντο, έτσι σε μια πρώτη αναφορά στη σημαντικότερη σχολή του αμερικάνικου κινηματογράφου.

Καλά που μου την θύμισες γιατί δεν την έχω δει, θα την βάλω στα υπόψιν και θα σου πω.

[Coach Periklis]

Τα Νονός 1 & 2 είναι μεγάλα αριστουργήματα. Τα λατρεύω παρόλο που λόγω ηλικίας ( γενικά ) δυσκολεύομαι να δω ταινίες τόσο παλιές . Αυτές οι 2 κύλησαν νεράκι και με εντυπωσίασαν

Έχω πει ότι κάποια μέρα θα δω και τα γουεστερν του Λεονε ή τα Ιαπωνικά έπη του Κουροσαβα αλλά όπως είπα δυσκολεύομαι . Δεν έχω δει τίποτα και τα από όσα πέρνει ο άνεμος, καζαμπλανκα , πολίτης Κεην και διάφορα τέτοια κλασικά

Δεν ξέρω αν είναι must επειδή τα έχουν εξιδανικεύσει οι μεγαλύτεροι ή αν όντως είναι ακόμα στέκονται και αξίζουν να τα δει κάποιος μιλενιαν

[basket72]

Τα Νονός 1 & 2 είναι μεγάλα αριστουργήματα. Τα λατρεύω παρόλο που λόγω ηλικίας ( γενικά ) δυσκολεύομαι να δω ταινίες τόσο παλιές . Αυτές οι 2 κύλησαν νεράκι και με εντυπωσίασαν

Έχω πει ότι κάποια μέρα θα δω και τα γουεστερν του Λεονε ή τα Ιαπωνικά έπη του Κουροσαβα αλλά όπως είπα δυσκολεύομαι . Δεν έχω δει τίποτα και τα από όσα πέρνει ο άνεμος, καζαμπλανκα , πολίτης Κεην και διάφορα τέτοια κλασικά

Δεν ξέρω αν είναι must επειδή τα έχουν εξιδανικεύσει οι μεγαλύτεροι ή αν όντως είναι ακόμα στέκονται και αξίζουν να τα δει κάποιος μιλενιαν

Δεν νομίζω καλέ μου φίλε ότι έχει να κάνει με μεγαλύτερους και με μικρότερους.
Κι εμείς τον Ντοστογιέφσκι, τον Σαίξπιρ, τον Ευριπίδη, τον Χίτσκοκ, τον Κασαβέτη και τον Ταρκόφσκι δεν τους προκάναμε αλλά μας άρεσαν, μας έθελξαν, μας μόρφωσαν (δια-μόρφωσαν/επι-μόρφωσαν) και γενικά έτσι πάει η ανθρώπινη ιστορία, εδώ και χιλιετίες.
Σκυτάλη από το ένα χέρι στο άλλο. Θα είναι μεγάλο κρίμα/αποκοτιά, ξαφνικά να μπει ένα φράγμα στην εποχή πριν τα animation/ απογείωση του αλγόριθμου και μετά.

Γενικά αυτό με τις ηλικίες και τον χρόνο σας συμβουλεύω να το διπλοσκεφθείτε. Περνάει γρήγορα- και τι καλά θα μπορούσα να σας πω, εγώ. Εκεί έγκειται κι η γοητεία του μυστηρίου της ζωής. Όσοι νομίζουν ότι ια είναι για πάντα νέοι ή ότι ως νέοι έπιασαν την καλή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να στραβομεγαλώσουν.
Κάθε ηλικία έχει τα καλά της.

[yorgos]

Δεν έχω δει τίποτα και τα από όσα πέρνει ο άνεμος, καζαμπλανκα , πολίτης Κεην και διάφορα τέτοια κλασικά

Δεν ξέρω αν είναι must επειδή τα έχουν εξιδανικεύσει οι μεγαλύτεροι ή αν όντως είναι ακόμα στέκονται και αξίζουν να τα δει κάποιος μιλενιαν

Σωστός ο προβληματισμός σου. Τον συμμερίζομαι διότι πολλές φορές κάτι κλασικά, όσο πρωτοποριακά κι αν ήταν στην εποχή τους θυμίζουν Διαλιανίδη. Ε ο Πολίτης Κέιν είναι η εξαίρεση της εξαίρεσης. Το έργο είναι πρωτοποριακό ακόμη και για το τώρα, όχι ότι στέκεται σήμερα, παραείναι καλό για τις σημερινές ταινίες και φυσικά πολύ επίκαιρο. Δε βάζω καν στην εξίσωση το πότε γυρίστηκε διότι ζαλίζομαι. 100 χρόνια μπροστά, κανονικά, όχι σαν το Δανιήλ.

[yorgos]

Δεν νομίζω καλέ μου φίλε ότι έχει να κάνει με μεγαλύτερους και με μικρότερους.
Κι εμείς τον Ντοστογιέφσκι, τον Σαίξπιρ, τον Ευριπίδη, τον Χίτσκοκ, τον Κασαβέτη και τον Ταρκόφσκι δεν τους προκάναμε

Ετνάξει τον Ευρυπίδη ούτε εγώ τον πρόλαβα, αλλά με τον Άλφρεντ ένα τέιον το ήπια εις τας Λόνδρας.

αλλά μας άρεσαν, μας έθελξαν, μας μόρφωσαν (δια-μόρφωσαν/επι-μόρφωσαν)

Τώρα βλέπουμε μπάτσελορ και μας παραμόρφωσαν

.

Όσοι νομίζουν ότι ια είναι για πάντα νέοι ή ότι ως νέοι έπιασαν την καλή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να στραβομεγαλώσουν.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, να τον ακούτε το γέροντα.

Κάθε ηλικία έχει τα καλά της.

Συμφωνάω, αλλά για μένα η καλύτερη ήταν τα 28-35. Σωματικά ακμαίοι, έχοντας δουλέψει, με κάποια χρήματα για ταξίδια αλλά και ταυτόχρονα πιο πηγμένο μυαλό από τα 22-25. Επίσης είναι και η καλύτερη ηλικία για σχέσεις με το άλλο φύλο, πριν τις πιάσουν οι μανίες με τα παιδιά, τα σπίτια, οι υποχονδρισμοί και τα άγχη (για τις μη Ελληνίδες ομιλώ, με τις ελεεινίδες δε βρήκα ποτέ σημείο επαφής). Όσοι είστε στα 28-35 seize the day. Οι παραπάνω από αυτή την ηλικία, αν ξέρετε κανέναν καλό ουρόλογο, εδώ έιμαστε.

[basket72]

Δεν νομίζω καλέ μου φίλε ότι έχει να κάνει με μεγαλύτερους και με μικρότερους.
Κι εμείς τον Ντοστογιέφσκι, τον Σαίξπιρ, τον Ευριπίδη, τον Χίτσκοκ, τον Κασαβέτη και τον Ταρκόφσκι δεν τους προκάναμε

Ετνάξει τον Ευρυπίδη ούτε εγώ τον πρόλαβα, αλλά με τον Άλφρεντ ένα τέιον το ήπια εις τας Λόνδρας.

αλλά μας άρεσαν, μας έθελξαν, μας μόρφωσαν (δια-μόρφωσαν/επι-μόρφωσαν)

Τώρα βλέπουμε μπάτσελορ και μας παραμόρφωσαν

.

Όσοι νομίζουν ότι ια είναι για πάντα νέοι ή ότι ως νέοι έπιασαν την καλή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να στραβομεγαλώσουν.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, να τον ακούτε το γέροντα.

Κάθε ηλικία έχει τα καλά της.

Συμφωνάω, αλλά για μένα η καλύτερη ήταν τα 28-35. Σωματικά ακμαίοι, έχοντας δουλέψει, με κάποια χρήματα για ταξίδια αλλά και ταυτόχρονα πιο πηγμένο μυαλό από τα 22-25. Επίσης είναι και η καλύτερη ηλικία για σχέσεις με το άλλο φύλο, πριν τις πιάσουν οι μανίες με τα παιδιά, τα σπίτια, οι υποχονδρισμοί και τα άγχη (για τις μη Ελληνίδες ομιλώ, με τις ελεεινίδες δε βρήκα ποτέ σημείο επαφής). Όσοι είστε στα 28-35 seize the day. Οι παραπάνω από αυτή την ηλικία, αν ξέρετε κανέναν καλό ουρόλογο, εδώ έιμαστε.

Άδραξε τη μέρα που λέγε κι o " Kύκλος των Χαμένων Ποιητών" με τον μακαρίτη και χαρισματικό Ρόμπιν Γουίλιαμς- έτσι για να γυρίσουμε πάλι on topic.


Πριν τον ουρολόγο προτείνω, ηρεμία, συμφιλίωση με την ηλικία κλπ, άσκηση, τσιγάρο γιοκ, ποτό λίγο (δεν σε πιάνουν εσένα τα τελευταία ) και σιγά- σιγά ρίχνεις και καμιά ματιά στις ασκήσεις Κίγκελ (kegel).

για το εκτός θέματος.

[benchwarmer]

Έχω πει ότι κάποια μέρα θα δω και τα γουεστερν του Λεονε ή τα Ιαπωνικά έπη του Κουροσαβα αλλά όπως είπα δυσκολεύομαι .

Κουροσάβα και εγώ κωλώνω ακόμα

Αλλά πραγματικά όποιος δεν έχει δει τις 6 ταινίες του Λεόνε δεν ξέρει τι χάνει.
Θα σου πρότεινα μάλιστα να τις δεις με τη σειρά που γυρίστηκαν.

Το Fistful of dollars είναι μία πολύ ωραία "εισαγωγή" στο στυλ και μικρό σε διάρκεια για να πειστείς ότι "σου κάνει".
Το Few dollars more είναι λίγο "cheesy" αλλά και πιο western δεν είναι. Σίγουρα δεν πηγαίνει το σινεμά σε νέα επίπεδα, αλλά είναι μία καταπληκτική ταινία από όλες τις απόψεις.
Ο Καλός, ο κακός και ο άσχημος είναι έπος. Ίσως κουράζει η διάρκεια σε κάποια σημεία, αλλά το τέλος σε αποζημιώνει. Δεν είναι τυχαίο που οι χαρακτήρες και η μουσική είναι μνημειώδεις μετά από 55 χρόνια.
Το Κάποτε στην Δύση είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα τρία. Άλλοι ρυθμοί, άλλα πλάνα, διαστήματα χωρίς ούτε μία κουβέντα για πολλά λεπτά, αλλά σκέτη ποίηση. Άργησα να το εκτιμήσω, αλλά πλέον το θεωρώ ανώτερο από τα τρία πρώτα.
Το Duck you sucker σίγουρα ωχριά μπροστά στα υπόλοιπα, αλλά δεν νομίζω να έχει υπάρξει άλλος σκηνοθέτης που η "χειρότερη" του ταινία να είναι αυτού του επιπέδου (να έχει δηλαδή 7.6 στο imdb, όσο μη-αντικειμενικό δείγμα και να είναι αυτό).

Και τέλος, για το Κάποτε στην Αμερική δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Αν τελικά το δεις, δες την πλήρη (4ωρη και βάλε) έκδοση. Μακάρι να μπορούσα να το ξεχάσω και να το ξαναδώ για πρώτη φορά (και να είχα και τον συνεχόμενο χρόνο να το κάνω ). Σίγουρα πολλά είναι περιττά (κυρίως από το "μεσαίο κομμάτι" της ταινίας), αλλά όσον αφορά το πρώτο κομμάτι (που είναι οι ήρωες παιδιά) και το τέλος, είχα κάνει μέρες να συνέλθω.

[No Center-No Party]

Δεν ξέρω αν όντως είμαι παρελθοντολαγνος που με λέει και ένας φίλος, αλλά οι παλιές ταινίες για μένα είναι πολύ ανώτερες και ενδιαφέρουσες από τις καινούργιες.Την τελευταία δεκαετία πχ οι ταινίες που αξίζουν να προτείνεις σε έναν φίλο να δεί, είναι καμμιά 20αρια το πολύ κατ'εμε.Τοσες περίπου είναι και αυτές του 1999 μόνο!Οι ταινίες δε της τελευταίας δεκαετίας που θα ξαναεβλεπα είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.Βεβαια είναι και θέμα γούστου.