BasketForum

Στην Ελλάδα μάθαμε από τους αγώνες με τον Άρη, την Τρέισερ Μιλάνο(παλιότερα Σίμακ, αργότερα Φίλιπς) που το αθλητικό της όνομα, είναι Ολίμπια. Εκείνη την εποχή ήταν δυνατές και η Σκαβολίνι από το Πέζαρο, οι Κνορ από την Μπολόνια και λίγο αργότερα η συμπολίτισσα της Τιμσίστεμ, η Στεφανέλ από το Τριέστε, η Μεσατζέρο/Βίρτους από την πρωτεύουσα Ρώμη, η Σναϊντέρο/Γιούβε από την Ναπολιτάνικη Καζέρτα κι αργότερα η Μπένετον από το Τρεβίζο.
Παλιότερα είχαμε την κυριαρχία της Βαρέζε αλλά και την Καντού.

Πέρασαν καταπληκτικοί παίκτες από την γείτονα.
Ας θυμηθούμε κάποιους από αυτούς. Δεδομένου ότι έχω προλάβει από το 84-85 και μετά δεν θα κάνω αναφορά στους Κρέζιμιρ Τσόσιτς, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτ, Μπομπ Μορς αλλά και Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς που αυτόν τον πρόλαβα στα τελευταία του- -άσχετα αν έβαζε ακόμα 30αρες αβέρτα.
Θα ξεκινήσω με τους Αμερικάνους.
Πρώτα - πρώτα με τους Μπομπ Μακαντού (που χάρισε ένα backtoback κύπελλο πρωταθλητριών στην Τρέισερ) και τον iceman Τζορτζ Γκέρβιν. Αμφότεροι τέραστιες μορφές του ΝΒΑ, με 4 τίτλους πρώτου σκόρερ ( ο Μάκαντου έχει βγει και πολυτιμότερος της κανονικής περιόδου).
Ακολούθως, έχουμε τους Μάικλ "Σούγκαρ" Ρέι Ρίτσαρτσον (αποβλήθηκε από το ΝΒΑ εξαιτίας του εθισμού του στην κοκαΐνη- αλλιώς θα ήταν κάθε χρόνο ολ- σταρ) τον Μάικλ Κούπερ, Ρίκι Μαχόρν, Ορλάντο Γούρλιτζ, Ραλφ Σάμπσον και αργότερα τον Ντομινίκ Γουίλκινς μετά τη θητεία του στον ΠαναθηναΊκό όπου έκανε δίδυμε ξένων στην Μπολόνια παρέα με τον παλιό αντίπαλο, Ντέιβιντ Ρίβερς.
Ο Γουόλτερ Μπέρι όταν αποφάσισε να αφήσει για εξωγωνιστικούς λόγους το ΝΒΑ σε μικρή ηλικία και με λαμπρή πορεία μπροστά του, ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη για λογαριασμό της Νάπολι.

Ξεχωριστή μνεία και στους Βίνι ντελ Νέγκρο και Μάικλ Ντ΄Άντονι που διέπρεψαν μετά στο ΝΒΑ.

Σπουδαίοι ξένοι ήταν και οι Ντάρεν Ντέι (πατέρας του Όστιν Ντέι) ο Ρασάρντ Γκρίφιθι και οι γνωστοί μας, Λάρι Μίντλετον, Ντιν Γκάρετ, Τσαρλς Σάκλφορντ (κατέχει ακόμα το ρεκόρ με τα περισσότερα ριμπς. με 29!) αλλά κι ο Χένρι Γουίλιαμς.

Σπουδαίοι Γιούγκοι επίσης όπως, οι Κούκοτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Ντανίλοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Σάβιτς, Κόμαζετς.
Λατινοαμερικάνοι σαν τον Όσκαρ Σμιντ (ένας από τους καλύτερους σκόρερ όλων των εποχών) τον παμμέγιστο Μάνου Τζινόμπιλι, τον Μαρσέλο Νίκολα, τον Ούγκο Σκονοκίνι.

Κι Ιταλοί όπως ο Ντίνο ΜΕνεγκίν, ο Αντονέλο Ρίβα, ο Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, ο Βάλτερ Μανίφικο. ο Ρομπέρτο Πρέμιερ, ο Ρικάρντο Πίτις, ο Νάντο Τζεντίλε (ο μπαμπάς) ο Γκρεγκόρ Φούτσκα και ο απίστευτος σκόρερ Κάρλτον Μάιερς.

Ξεκινάω με ένα βίντεο με φάση αλά Ντόκτορ Τζέι ή Τζόρνταν που βγάζει ο Κάρλτον Μάιερς και την περιγράφει ο Νταν Πίτερσον που μετά από μια κοντά 20ετία στην Ιταλία ως κόουτς(σπουδαίος) και μετέπειτα σχολιαστής, μίλαγε τα ιταλικά σαν ιταλιάνος μαφίοζος της Νέας Υόρκης. :smile:


Και στιγμιότυπα από ματς Κνορ Μπολόνια εναντίον Γιούβε Καζέρτα. "Σούγκαρ" Ρίτσαρτσον εναντίον ¨Οσκαρ Σμιντ.

Ξέχασα έναν από τους παίκτες που πρωτοέμαθα τις εποχές εκείνες. Τον παικταρά των 20 πόντων και 10 ριμπάουντς στο ΝΒΑ, Τζόε Μπάρι Κάρολ, που πήγε για έναν χρόνο στην τότε Σίμακ Μιλάνου (του κόουτς Νταν Πίτερσον που προανέφερα :smile: στο αρχικό ποστ), τη βοήθησε καταλυτικά να πάρει το" σκουντέτο" κόντρα στη Σκαβολίνι που είχε ως δίδυμο ξένων τον Τίλις και τον Φρέντερικ που πέρασε κι από τη Ρεάλ. Την ίδια χρονιά σήκωσαν και το κύπελλο Κόρατς.
Βίντεο με ολόκληρο αγώνα των τελικών:

Μπράβο πολύ ωραίο Post.

Εδώ είναι η βαθμολογίαα τη σεζόν 1990-91. Γινόταν σκοτωμός και ερχόντουσαν παικταράδες.

http://web.legabasket.it/stand/complete ... oldlea=136

Εδώ είναι το 1992-1993. Η ππρώτη Benetton έχει οκτώ ήττες, μετά ένας χαμούλης.

http://web.legabasket.it/stand/complete ... oldlea=128

Εκείνη τη χρονιά αναζήτησα τους ξένους των ομάδων(2 σε κάθε ομάδα)

Del Negro- Kukoc στη Benetton, Daye-Workman(μετέπειτα NBAer) στη Scavolini, Johnny Rodgers-Dawkins στη Philips, Zdovc-Wennington στη Knorr, Pace Mannion(ο μπαμπάς του Nicola)-Caldwell(και αυτός NBAer), Radja-Mahorn στην έκτη Roma, Larry Middleton-Gray στη Trieste, Mychal Thompson(πρώην Laker, μπαμπάς του Clay)-Tellis Frank στη Caserta, o Kevin Magee στη Torino( το αστέρι της Μακάμπι) και η λίστα συνεχίζεται με ομάδες που πάλεβαν για τον υποβιβασμό και είχαν ξένο τον Reggie Theus.

Αυτό το νταραβέρι με τους ξένους παικταράδες πρέπει να διήρκησε καμμιά δεκαπενταετία. Δε νομίζω πως υπήρξε άλλο πρωτάθλημα που μάζεψε τόση λάμψη όπς το ιταλικό εκείνα τα χρόνια.

ssoulliss έγραψε: ↑

Σάβ Μαρ 21, 2020 6:45 pm

Μπράβο πολύ ωραίο Post.

Εδώ είναι η βαθμολογίαα τη σεζόν 1990-91. Γινόταν σκοτωμός και ερχόντουσαν παικταράδες.

http://web.legabasket.it/stand/complete ... oldlea=136

Εδώ είναι το 1992-1993. Η ππρώτη Benetton έχει οκτώ ήττες, μετά ένας χαμούλης.

http://web.legabasket.it/stand/complete ... oldlea=128

Εκείνη τη χρονιά αναζήτησα τους ξένους των ομάδων(2 σε κάθε ομάδα)

Del Negro- Kukoc στη Benetton, Daye-Workman(μετέπειτα NBAer) στη Scavolini, Johnny Rodgers-Dawkins στη Philips, Zdovc-Wennington στη Knorr, Pace Mannion(ο μπαμπάς του Nicola)-Caldwell(και αυτός NBAer), Radja-Mahorn στην έκτη Roma, Larry Middleton-Gray στη Trieste, Mychal Thompson(πρώην Laker, μπαμπάς του Clay)-Tellis Frank στη Caserta, o Kevin Magee στη Torino( το αστέρι της Μακάμπι) και η λίστα συνεχίζεται με ομάδες που πάλεβαν για τον υποβιβασμό και είχαν ξένο τον Reggie Theus.

Αυτό το νταραβέρι με τους ξένους παικταράδες πρέπει να διήρκησε καμμιά δεκαπενταετία. Δε νομίζω πως υπήρξε άλλο πρωτάθλημα που μάζεψε τόση λάμψη όπς το ιταλικό εκείνα τα χρόνια.

Έλα ρε συ ξέχασα τον μπαμπούλα τον Ντάριλ Ντόουκινς! Τον Μπάρκλεϊ και Σακίλ σε 2 σε 1; Παίζει να έχει και το ρεκόρ σπασίματος μπασκέτας ο άνθρωπος. Θα ψάξω κάνα βιντεάκι του μετά.
Ξέχασα και τον τίμιο (καναδό;;;) Γουέννιγκτον των Μπουλς (μοιραζόταν το 5 μαζί με τον ξανθό τον Αυστραλό αν δεν κάνω λάθος) αλλά και τον Μάικαλ Τόμπσον;;; Και Γκρέι, Ζντοβτς. Και Καλντγουελ!

Από την άλλη αγνοούσα ότι είχαν περάσει από ΙΤαλία οι Τζόνι Ρότζερς, Ρέτσι Θίους(!!!) και Κέβιν Μαγκί (μακαρίτης ο εκπληκτικός αυτός παίκτης, στα 40 φεύγα του κάπου)....

Το ένα φέρνει το άλλο και θυμήθηκα τον Μάικ Μίτσελ, μέγιστο σκόρερ στο σπαγγετοπρωτάθλημα και με πολύ καλή πορεία στο ΝΒΑ. Ήταν ο μύθος μιας πόλης (Ρέτζο Εμίλια) που έμεινα για πολλούς μήνες το 98' όπου και τον πρόλαβα σε μία από τις τελευταίες του χρονιές.

Edit! Ξέχασα τον Στόικο που πέρασε από την Μπολόνια. Βρήκα και βίντεο με Ντάριλ Ντόουκινς να σπάει μπασκέτες στο ΝΒΑ

κι ένα συντομότατο από το πέρασμά του από Μιλάνο:

Τελικά καλύτερα 2 ξένους και καλούς ή 6 και μέτριους;; :idea:

shtarkws έγραψε: ↑

Σάβ Μαρ 21, 2020 9:44 pm

Τελικά καλύτερα 2 ξένους και καλούς ή 6 και μέτριους;; :idea:

Εγώ λέω 3. Ισαποστάκιας από τους λίγους.

basket72 έγραψε: ↑

Σάβ Μαρ 21, 2020 7:32 pm

Edit! Ξέχασα τον Στόικο που πέρασε από την Μπολόνια. Βρήκα και βίντεο με Ντάριλ Ντόουκινς να σπάει μπασκέτες στο ΝΒΑ

Αν θυμάμαι σωστά στον ημιτελικό του final four το 1992 έσπασε μπασκέτα στη προθέρμανση με απότέλεσμα να καθυστερήσει η έναρξη του αγώνα με την Παρτιζάν.

shtarkws έγραψε: ↑

Σάβ Μαρ 21, 2020 9:44 pm

Τελικά καλύτερα 2 ξένους και καλούς ή 6 και μέτριους;; :idea:

Τότε αφενός υπήρχαν καλύτεροι και περισσότεροι Ευρωπαίοι παίκτες διαθέσιμοι. Τώρα οι καλοί ευρωπαίοι πάνε ΝΒΑ. Μόνο η Μακάμπι ήταν ίδια περίπτωση και τότε και τώρα.

Η αλήθεια είναι πως μου λείπει το μπάσκετ με τους αυστηρά δύο ξένους.

ssoulliss έγραψε: ↑

Κυρ Μαρ 22, 2020 1:20 am

Αν θυμάμαι σωστά στον ημιτελικό του final four το 1992 έσπασε μπασκέτα στη προθέρμανση με απότέλεσμα να καθυστερήσει η έναρξη του αγώνα με την Παρτιζάν.

Ωραίος!! Και το είχα απορία.
Δεν το θυμάμαι καθόλου (μπορεί κι εκείνο το απόγευμα να είχα αργήσει να βάλω το ματς) και το έψαξα πριν στα πολύ πεταχτά αν είχε σπάσει μπασκέτα στην Ιταλία, αλλά δεν βρήκα τίποτε. Του βγήκε σε καλό του Γκαστόνε το σπάσιμο της μπασκέτας όμως.
Είπες Παρτιζάν του 92΄και μου έδωσες πάσα- ασίστ να βάλω και λίγο Σάσα Τζόρτζεβιτς από την εποχή της Τιμσίστεμ, απέναντι στη Στεφανέλ Μιλάνο (την κλασσική Ολίμπια με τους χίλιους σπόνσορες) των Μποντιρόγκα, Φούτσκα και Ρολάντο Μπλάκμαν. Ο Τζόρτζεβιτς συνέθετε αχτύπητο δίδυμο με τον Κάρλον Μάιερς ενώ στους ψηλούς ήταν ο Νταν Γκέι.

Στο σχόλιο και πάλι ο αμίμητος Νταν Πίτερσον. :smile:

ssoulliss έγραψε: ↑

Κυρ Μαρ 22, 2020 1:20 am

shtarkws έγραψε: ↑

Σάβ Μαρ 21, 2020 9:44 pm

Τελικά καλύτερα 2 ξένους και καλούς ή 6 και μέτριους;; :idea:

Τότε αφενός υπήρχαν καλύτεροι και περισσότεροι Ευρωπαίοι παίκτες διαθέσιμοι. Τώρα οι καλοί ευρωπαίοι πάνε ΝΒΑ. Μόνο η Μακάμπι ήταν ίδια περίπτωση και τότε και τώρα.

Η αλήθεια είναι πως μου λείπει το μπάσκετ με τους αυστηρά δύο ξένους.

Πολύ σωστά το θέτεις και για την ποιότητα των τότε Ευρωπαίων αλλά και η επισήμανσή σου για τη Μακάμπι είναι εύστοχη.

Σχετικά με το λογικό ερώτημα που θέτει ο Shtarkws πέρα από τη χαζο-πλάκα μου πριν , κι εγώ θα συμφωνήσω ότι μου λείπει το μπάσκετ με 2 καλούς ξένους.

Άσχετο, αλλά δυο- δυο τους θυμάμαι: Ρίκι Μπράουν ( έκαψε τον Παοκ στον τελικό της Ναντ, ως παίκτης της Ρεάλ, τότε) και Αντουάν Ριγκοντό (μπροστά από την εποχή του για Ευρωπαίος άσσος, ο Γάλλος).

Με λίγη εξοικείωση στο σάιτ της legabasket μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα από την εποχή

Ενδιαφέρον το ότι μέχρι ενός σημείου (κάπου το 1992-93) υπήρχε και Α2 που στο τέλος της σεζόν είχε ουσιαστική σύνδεση με την Α1, με τις εκεί να μπορούν επίσης να έχουν 2 ξένους και να συμμετέχουν μάλιστα και στα πλέι-οφ στο τέλος της σεζόν, να μπορούν δηλαδή δυνητικά να βγουν πρωταθλήτριες Ιταλίας ακόμα και αν αγωνίζονταν στην Α2.

Είχαμε έτσι στατιστικά όπως αυτά του Oscar Schmidt (που ούτως ή άλλως δεν νομίζω να πολυνοιαζόταν να παίζει σε μεγάλες ομάδες) να αγωνίζεται τη σεζόν 1990-91 στην παντελώς άγνωστη Pavia στην Α2 και να έχει.... 44 πόντους μέσο όρο. Όχι βέβαια ότι στα χρόνια του στην Α1 είχε ποτέ λιγότερους από 30 κάποια σεζόν.

Γενικά για τα ονόματα της εποχής όπως είπαν και οι προηγούμενοι, χάνουμε το μέτρημα να αναφέρουμε... Γενικά για τη δυναμική του πρωταθλήματος τότε ένα πολύ καλό κριτήριο είναι να δει κανείς και τις πανευρωπαϊκές διοργανώσεις της εποχής, όχι μόνο το Πρωταθλητριών αλλά και το Κόρατς πχ, όπου δεν ήταν καθόλου σπάνιο να φτάνουν στην εκεί 4άδα όχι μία και δύο, αλλά ακόμα και τρεις ιταλικές ομάδες.

Συνεχίζω με παίκτες που πέρασαν από το σπαγγετοπρωτάθλημα όταν ακόμα κυκλοφορούσαν οι λιρέτες. :smile:
Πρώτα απ' όλους ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια στην ιστορία του κολλεγιακού πρωταθλήματος, ο Ντάνι Φέρι. Είχε σαρώσει τα ρεκόρ στο Ντιούκ του (θρύλου) Μάικ Σιζέφσκι κι είχε βγει νούμερο 2 στο ντραφτ του 1989. Ένος από τα πιο άτυχα - ας το πούμε- ντραφτ στην ιστορία μιας και στα πρώτα 10 -20 νούμερα ελάχιστοι ήταν αυτοί που διέπρεψαν στο ΝΒΑ. Βλέπετε, στο νούμερο ένα ήταν ο Πέρβις Έλισον, όπου λόγω μιας απίστευτης σειράς τραυματισμών δεν μπόρεσε να παίξει παρά ελάχιστο. Ένα ακόμη ψηλό νούμερο του ντράφτ που δεν ακούμπησε στο ΝΒΑ ήταν ο πολύ γνωστός μας από το παρολίγο πέρασμα από τον ΠΑΟΚ * και τη μετέπειτα θητεία του στο ΠΕριστέρι. Ράντι Γουάιτ, που επιλέχθηκε στο νούμερο 8.
Ευτυχώς που είχε παίκτες κάτω από την πρώτη δεκάδα που έσωσαν την κατάσταση, όπως οι Τιμ Χαρνταγούει, Σον Κεμπ*, Βλάντε Ντίβατς και Ντίνο Ράτζα.

Κλείνουμε την παρένθεση με το ντραφτ του 89, και γυρνάμε στο ΛΑ, όπου ο Φέρι αρνείται να πάει στους Κλίπερς και φεύγει για τη Ρώμη και τη Μεσατζέρο. Εκεί συνεχίζει με ρυθμούς κολλεγίου, γράφοντας πολύ καλά στατιστικά και βοηθώντας την ομάδα του. Η συνέχεια στο ΝΒΑ και στο Κλίβελαντ όπου πήγε σε ανταλλαγή του παικταρά Ρον Χάρπερ, δεν ήταν ανάλογη για τον Φέρι.

Άλλοι ¨γνωστοί¨μας ξένοι που πέρασαν από Ιταλία, ήταν οι Μάικ Ιουτζολίνο, Μπάνε Πρέλεβιτς, Γιάριτς και Βούκσεβιτς,AΝτόνιο Ντέιβις, Τζόζεφ Μπλερ (για λίγο στον ΠΑΟΚ) Κόνραντ Μακρέι και κυρίως ο Στιβ Μπαρτ που συνέχισε να σκοράρει με ρυθμούς πολυβόλου όπως στα λίγα παιχνίδια που είχαμε την τύχη να τον απολαύσουμε με τη φανέλα του "Γηραιού".
Εξαιρετικοί ήταν κι οι Κορνέλιους Τόμπσον και κυρίως Λούις Μπούλοκ, γνωστότατοι από τη θητεία τους στο ισπανικό πρωτάθλημα.

Καλό Γιούγκος κι ο Γιάν Τάμπακ, επίσης, όπως κι ο Τεομάν Αλιμπέγκοβιτς.
Τίμιος ξένος δίπλα στον ασύγκριτο Όσκαρ, ο Βούλγαρος Γκεόρκγι Γλουτκσόφ.
Πολύ καλή παρουσία για τους ΄Έλληνες Ζήση και Σιγάλα.
Να παραθέσω και 2-3 ρεκόρ από τη λίγκα. 70 από τον Νταλιμπάγκιτς, , 63 από τον Όσκαρ Σμιντ κ Είναι κι οι 87 πόντοι στη serie B; όμως, από τον τεράστιο, Κάρλτον Μάιερς. Στη Serie B' είναι κι οι 69 από τον πατέρα του αείμνηστου Κόμπε, Τζό Μπράιντ από το 87.
Το ρεκόρ στη serie A' το έχει ο Ριμινούτσι με 77 από τη δεκαετία του 60΄.
Στα ριμπάουντς το ρεκόρ είναι τα 29 από τον Τσαρλς Σάκλφορντ. ενώ στη Serie b' το ρεκόρ το έχει -ποιος άλλος.... 0 - ο Μαρκ Λάντςμπεργκερ με 34(!!! ).
Eδώ είναι οι 70 πόντοι του Νταλιμπάγκιτς με φανέλα της Βενέτσια, το 87΄ κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια.




Και βιντεάκι από τη χρονιά 96'-97' με τους περισσότερους πρωταγωνιστές, να είναι παίκτες που έχουν περάσει από τη δικία μας την Α1. Θερλ Μπέιλι ( αμερικάνο θείο :smile: τον αποκαλεί ο ασεβής δημοσιογράφος), Μάικ Ιουτζολίνο, Νάντο Τζεντίλε, Κόνραντ Μακρέι σε ρόλο ¨θύματος" και θύτη.




* O οποίος Κεμπ παραλίγο να περάσει από τη Λέγκα A', το 2008 σχεδόν στα 40 του, με τη φανέλα της Μοντεγκρανάρο αλλά τελικά αυτό ποτέ δεν συνέβη κυρίως λόγω του τυφώνα που σάρωσε την πόλη που έμενε ο Κεμπ στις ΗΠΑ και τα άφησε όλα για να γυρίσει στους δικούς του.

Η ιταλική διοργανώτρια αρχή έχει φτιάξει μια λίστα με τους λεγόμενους "LBA legends". Αποτελείται από 50 παίκτες(10 ανά θέση) που διέπρεψαν στο ιταλικό πρωτάθλημα. Έχει παλιούς, νεώτερους αλλά και σύγχρονους αστέρες που πέρασαν από τα ιταλικά γήπεδα.

http://web.legabasket.it/lba50/legends

Για τον κάθε παίκτη έχει αναλυτικά στατιστικά. Υπάρχουν παίκτες που έχουν μια σεζόν (Joe Barry Carroll) μέχρι τον αιωνόβιο Dino Meneghin που έπαιξε για 28 σεζόν!!!

Α, ξέχασα να αναφέρω και τους 10 κορυφαίους προπονητές με τον Carlo Recalcati να είναι ο μοναδικός στην λίστα που "μπήκε" σαν παίχτης(17 σεζόν) αλλά και σαν προπονητής (29 σεζόν).

Θα ήταν ωραία ιδέα να το πραγματοποιήσει και η δική μας διοργανώτρια αρχή.

ssoulliss έγραψε: ↑

Δευ Ιούλ 27, 2020 8:28 pm

μέχρι τον αιωνόβιο Dino Meneghin που έπαιξε για 28 σεζόν!!!

Όσον αφορά τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις του Ντίνο, έχει παίξει αντίπαλος τόσο με τον Τρόντζο, όσο και με τον Ρεντζιά

Προβάρω από χθες τα ρετρό μου.
Σκέφτομαι τους αμερικάνους που έχουν παίξει στην Ισπανία τη δεκαετία 80 και 90 που αν και το Ιταλικό πρωτάθλημα έφερνε τους καλύτερους, δεν σημαίνει ότι και στην Ισπανία δεν είχε παικτα-ρά-δες.!!

Γυρνώντας στο σπαγγέτο-πρωτάθλημα, παραθέτω παιχνίδι (μέρος του) all star μεταξύ Α1 και Α2 (!!!)με Γκέρβιν, Μακαντού. ¨ΟΣκαρ Σμιτ, και μπαμπά Μπράιαντ που ήταν μύθος στην Α2.

Ο Τζέντιλε στους Ιταλικούς Τελικούς του 1991.