Aν κατάλαβα καλά πανακότα ήταν αλλά με ξινόγαλο, ακτινίδιο, φλούδες από λάιμ και παίζει να είχαν πετάξει και καμία γριά Μοσχοβίτισσα μέσα, τέλος πάντων.
Λοιπόν itinerary:
Καταρχήν οι φωτό είναι μάπα διότι την τρίτη μέρα στο ταξίδι η μηχανή μου απεβίωσε αιωνία της η μνήμη, οπότε βγάζω φωτό με το κινητό, που το πήρα μαϊμουδένιο στη Βραζιλία Μαύρη Παρασκευή από μια μαύρη (κυριολεκτικά όμως) και περιέργως είναι στην τρίτη του χρονιά, αλλά για φωτό δεν κάνει.
Αρκτικός Κύκλος: Αποκάλυψη, αν δεν πας παράλαειψη. Το Μουρμάνσκ Σοβιετία εντελώς, είδαμε Βόρειο Σέλας σε ΜΟΝΑΔΙΚΗ παράσταση από το πρώτο βράδυ, μετά θάλασσα του Μπάρεντς με έλκηθρο (φοβερά τοπία) και κερασάκι στην τούρτα τα snowmobile στην τούνδρα με το χιόνι να πέφτει άφθονο. Μακάρι να είχα 2-3 μέρες ακόμη , αλλά ο ηρωικός συνταξιδιώτης μου είχε μόνο 8 μέρες στη χώρα κι έπρεπε να την κάνουμε για Βαϊκάλη.
Βαϊκάλη ό,τι και να πω είναι λίγο, παγωμένη ακόμη την πετύχαμε (και νομίζω μόνο έτσι αξίζει), με παγωμένα κύματα
, διάφανους πάγους, στρατιωτικά τζιπάκια με φωτογραφίες του Στάλιν να τη διασχίζουν πάνω στον πάγο που σε κάποια σημεία έσπαγε και σε άλλα έκανε φυσσαλίδες ή σταλαγμίτες. Στενοχωρήθηκα που δεν είχα φωτογραφική μηχανή, παπάδες κάνεις εκεί, μοναδικό μέρος, αντάξιο του Salar de Uyuni στη Βολιβία. Όπως και σε όλα τα άλλα μέρη ήμασταν ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, ούτε ένας τουρίστας, τα καλά της κορώνας, είδαμε τη χώρα όπως την έβλεπαν την εποχή του Στάλιν, χωρίς Κινέζους, drone, γιιαπηδοτουρίστες, backpackers, γκρουπ και σουβενιράδικα. Μοναδική εμπειρία.
Από κει κι έπειτα συνέχισα μόνος μου, είχε Σιβηρία και μπόλικο τραίνο. Ιρκούτσκ πολύ συμπαθητικό με καλτ στριπτητζάδικο, Κρασνογιάρσκ χαριτωμένο, Νοβοσιμπίρσκ μεγαλειώδες (ΦΟΒΕΡΗ παράσταση μπαλέτο -υπερπαραγωγή με απίστευτα κουστούμια, σκηνικά, 70 χορευτές και 45 άτομα ορχήστρα, πήρα μπροστινό εισιτήριο και ξοδεύτηκα: 5,5 ευρώ) , αλλά η καρδιά μου ανήκει στο Τομσκ, πραγματικά όμορφη πανεπιστημιούπολη με ζωή, ωραία καφέ, αλλά και μια απομονωμένη μελαγχολία όπως πρέπει να είναι η Σιβηρία. Το Τομπόλσκ είχε όμορφο Κρεμλίνο, το Tyumen αδιάφορο κι έκανα και την αποκοτιά και πήγα σε κάτι κουφά που δεν πάει κανείς, πχ στο Kyzyl με τους Μογγόλους (εξαιρετικό το μουσείο με τους Σκύθες) και το Abakan που πήγα να δω κάτι μενίρ αλλά με σταμάτησε η αστυνομία επειδή δεν είχα κάνει registratur και συνεννοηθήκαμε μια χαρά ότι δε θα δώσω μπαξίσι αλλά θα βγάλουμε σέλφι με τους Μογγολομπάτσακλες στις 3.30 το πρωί κι ενώ είχαν σταματήσει το λεωφορείο στη μέση του πουθενά.
Άφησα τη Σιβηρία πίσω και πήγα στο Ταταρστάν και το ΚΑζάν, όπου δεν κατάλαβα και εγκλωβίστηκα στο τζαμί για την παρασκευιάτικη προσευχή, ό,τι έκαναν οι άλλοι μπροστά στον ιμάμη έκανα κι εγώ (γονάτιζα, προσκύναγα, πλενόμουν) και τελικώς δε με ανασκολόπισαν. Πολύ αξιόλογη πόλη τη Καζάν, με το καλύτερο Κρεμλίνο μέχρι στιγμής. Στο Νίζνυ είχε ένα ωραίο τελεφερίκ και καλτ συνάντηση με έναν παππού στο διαμέρισμα του Σαχάροβ, το Βλαντιμίρ κουκλίστικο κι ελπίζω να επιστρέψω εκεί κοντά για το Suzdal.
Στη Μόσχα έχασα την πτήση μου για το Πετροζαβόντσκ επειδή οι γάτες της Pobeda άλλαξαν την πύλη χωρίς να το γράψουν στην οθόνη της αρχικής πύλης εξόδου και την ανακοίνωση την έκαναν στα Ρώσικα αφού Ρωσία είσαι για. Οπότε έχασα την ευκαιρία να δω το Kizhi, που ήταν και από τα χάιλάιτ. Δε βαριέσαι, όλα για καλό γίνονται, όπως ήμουν στο αεροδρόμιο πήρα την πρώτη πτήση που βρήκα και πέτα αξα για Ροστόφ όπου το ξενοδοχείο που έκανα κράτηση πριν μπω στο αεροπλάνο αποφάσισε τελικά ότι δε δέχεται ξένους και με πέταξε στις 2.30 στο δρόμο. Χοσπιτάλιτι, όχι αστεία. Πήγα Κρασνοντάρ (ελαφρώς αδιάφορο), μετά Άντλερ και χθες ήμουν στο φοβερό χιονοδρομικό κέντρο Ρόζα Κουτόρ, εκπληκτικά τοπία, μετά πήγα στη ντάτσα του Στάλιν (δε χάνονται αυτά) κι εν τέλει Σότσι, που περίμενα να δω ένα Λουτράκι στο πιο κιτς και τελικώς προέκυψε μια καταπράσινη και καλαίσθητη πόλη, αν εξαιρέσεις την άθλια παραλία, αλλά τι να κάνουν οι άνθρωποι, αυτήν έχουν.
Μένει ακόμη πτήση με αεροπλανάκι πάνω από τον Καύκασο, επίσκεψη στην Ελίστα με τους εξόριστους Θιβετιανούς, φυσικά Στάλινγκραντ και μετά Μόσχα για τεστ PCR, ματσάρα χόκεϊ και ίσως και καμιά εκδρομούλα προς Suzdal ή Τούλα.
Α, αρρώστησα κιόλας με πυρετούλη και βηχαλάκι, αλλά βασικά είχα καταρροή και ατέλειωτα φτερνίσματα, οπότε μάλλον κορωνοϊός δεν ήταν, ε αν ήταν με γεια του με χαρά του, αρκεί να βγει αρνητικό το τεστ και να μπορέσω να πετάξω την άλλη εβδομάδα.
Εντυπώσεις:
Φαγητό: το ρώσικό αδιάφορο, αλλά με το ρούβλι να έχει πάρει τον κατήφορο μπορώ και τρώω σε ένα καλό εστιατόριο την ημέρα (έχει άπειρα και μαγειρεύουν ΠΟΛΥ καλά, δεν είανι ντεμέκ), με ξένη κουζίνα, από Γεωργιανή (έρωτας) μέχρι Ταϊλανδέζικη. Πολύ καλά εστιατόρια και καφέ σε τιμές εξευτελιστικές για Ελλάδα
. Πόντος και για τους φούρνους, πολλοί εκ των οποίων είναι εξιοπρεπέστατοι.
Ρώσοι: Καταθλιπτικοί, αντικοινωνικοί (4 εβδομάδες στη χώρα και με έχουν ρωτήσει ΜΙΑ φορά από που είμαι), πολύ κακοί στις υπηρεσίες και... καραφλοί. Δεν έχω δει πιο καραφλό λαό, όποιος δεν έχει φαλάκρα στα 30 του εδώ είναι αρχιγκόμενος και ρίχνει και την Ιρίνα Σάικ. Έψαξα και βρήκα πως είναι γενετικό. Εδώ που τα λέμε και πολλές κοπέλες έχουν αραιά μαλλιά, σε βαθμό που λες αν πάει να λουστεί αυτή θα γυρίσει Σινίντ Ο Κόννορ, μη σου πω και Δαλάι Λάμα. Χωρίς υπερβολή υπολογίζω πως 40ρηδες χωρίς καράφλα πρέπει να είναι κάτω του 15% και στους 30ρηδες πρέπει να είναι γύρω στο 60%, εδώ και πολλοί 20+ είναι Καράσεφ κανονικότατοι.
Ρωσίδες: Άσχημες, ελαφρώς αρκουδιάρες, μεγάλες μύτες, άσχημα ζυγωματικά, νταρντανογυναίκες, σαν τον Ντάρκο Μιλίτσεβιτς σε γυναίκα οι περισσότερες. Πόντος για τα ωραία μάτια και ορισμένες έχουν και πολύ ωραίο δέρμα. Πολύ συνεσταλμένες και γίνονται μαμάδες από πολύ νωρίς. Δεν έχω καράφλα, είμαι ο Μπραντ Πιτ.
Συγκοινωνίες: Άψογες, είμαι εντυπωσιασμένος. Ακόμη και τα πιο παλιά τραίνα είναι πολύ καλά οργανωμένα, γέλιο με τις νταρντανοσυντρόφισσες υπεύθυνες που σε ξυπνάνε όλο γλύκα (σπρώξιμο, μπινελίκι, κι αν δεν ξυπνάς σου ρίχνουν και νερό). Τα νέα τους τραίνα εξαιρετικά, καλό δίκτυο λεωφορείων, αποκάλυψη το Yandex, που είναι κάτι σαν το Uber αλλά καλύτερο, το βούτηξαν κάτι στρατηγάρες από αυτόν που το έστησε απ' ό,τι διάβασα, τώρα και στο χρηματιστήριο.
Συνεννόηση: Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, έστω τα βασικά τα μιλάνε απειροελάχιστοι, πολλές φορές περνάνε 2 και 3 μέρες χωρίς να έχω βρει άνθρωπο να καταλαβαίνει έστω τα βασικά. Αν είναι φιλότιμοι μπορεί και να βάλουν καμία φράση στο google translate, αλλιώς σε γράφουν, σα να πέρασε μια μύγα από μπροστά τους, με τις μπαμπούσκες να είναι χειρότερες από τους άντρες.
Βιοτικό επίπεδο: Γενικά ανώτερο του αναμενομένου, είναι μια χώρα κάπου ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο κόσμο, πιο κοντά στον πρώτο θα έλεγα. Προφανως ιο φτωχή η επαρχία, αλλά τ απερίμενα χειρότερα.
Κόστος: Γενικά χαμηλό, έυκολα τρως ΚΑΛΑ με 12 ευρώ, κανονικά με 5, φτηνατζήδικα με 3. Ένα απλό δωμάτιο σεμνού ξενοδοχείου έχει 20-25 ευρώ, σε 4στερο μένεις συνήθως με 35-40, 4 ώρες τραίνο στοιχίζουν περίπου 8 ευρώ, ενώ σε μεγάλες διαδρομές πέφτει το κόστος, πχ κουκέτα για 17 ώρες υπερσιβηρικού κόστισαν 35 ευρώ. Εισιτήριο τελικών χόκεϊ 10 ευρώ, Καλή θέση στο ματς της χρονιάς στο Καζάν 7 ευρώ.
Φύση: Χιόνι και τα περισσότερα δέντρα φυλλοβόλα, άρα ολίγον καταθλιπτική η φύση. Ο ΚΑύκασος είναι μια κατηγορία μόνος του, άλλη φύση, άλλο κλίμα, άλλη ομορφιά με έλατα κλπ που δε χάνουν τα φύλλα τους το χειμώνα ενώ επειδή φτάνουν μέχρι τη θάλασσα δημιουργούν άλλη αίσθηση.
Covid: Από την πόλλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Μάσκες κανείς και πουθενά, σε βαθμό που γελάω, εχθές έκανα βίντεο περπατώντας το τραίνο ψάχνοντας να βρω ΕΝΑΝ με μάσκα και βρήκα έναν στο όγδοο βαγόνι κι αυτός επειδή κοιμόταν, πάω στοίχημα μόλις ξυπνήσει θα τη βγάλει. Τα πάντα ανοιχτά, καμία απολύμανση, συνωστισμός και το 70% είναι αρνητές επειδή "είναι κόλπο του Πούτιν", "δε δουλεύουν αυτά", "εγώ είμαι νέος" κλπ. Όταν μπήκα στη χώρα είχαν εμβολιαστεί μόλις 4εκ από τα 145.
Αυτά, όταν έρθει η ώρα θα γραφτεί και ιστορία. Την υγειά μας να έχουμε.
courtside σου εξασφάλισε. 
αστειευομαι προφανως. αναμενουμε τα σχολια.