Sacramento Kings

[megapoxy]

Λοιπον αυτην την ομαδα χαιρεσαι να την βλεπεις, παιζει ομορφο και θεαματικο μπασκετ, ολοι οι παικτες πασχιζουν πρωτα για την ομαδα κι οχι για την παρτη τους ενω κι οι ιδιοι γουσταρουν αυτο που κανουν. Φαινεται απο το πως αντιδρουν σε καθε φαση, τα χαμογελα τους, τις αντιδρασεις τους προς το κοινο που τους αποθεωνει, γενικα μια ωραια ατμοσφαιρα.

Το σημερινο ηταν το πρωτο ματς που μπηκαμε με την ταμπελα του μεγαλου φαβορι και ολοι το ειχαν ως δεδομενο πως θα κερδισουμε. Αυτο οπως ειπε κι ο Φοξ δεν ηταν τοσο ευκολο να το διαχειριστουν και παρα το υπεροχο ξεκινημα τα σουτ σε καποια φαση σταματησαν να μπαινουν ενω δεν κλεβαμε και μπαλες τοσο ευκολα στην αμυνα με αποτελεσμα οι Σπερς να φτασουν ακομα και στην ισοφαριση αρκετες φορες.

Σαμπονις και Χουρτερ δεν "τραβηξαν" ιδιαιτερα με την αμυνα να ειναι προσαρμοσμενη πανω στον Λιθουανο στερωντας του τη δυνατοτητα να δημιουργησει πραγματα στην επιθεση. Ο Ντομας -πρωτος πασερ της ομαδας- εδωσε την πρωτη του ασιστ μετα τα μεσα της 4ης περιοδου, γεγονος που μας βραχυκυκλωσε στο επιθετικο κομματι.

Μονκ και Φοξ ηταν αυτοι που μας ξεκολλησαν και καναμε ενα σερι 11-0 λιγο πριν τη ληξη της 3ης και με την εναρξη της τελευταιας περιοδου. Ο Μονκ παιζει σαν να εχει μονιμως πατημενο το R1 στο χειριστηριο το οποιο βεβαια ειναι δικοπο μαχαιρι αλλα τις περισσοτερες φορες του βγαινει σε καλο.
Χωρις τον Μαρεϊ που τραυματιστηκε προχθες στην πλατη, ο Ντειβις βρηκε θεση στην πενταδα αλλα δε συνεχισε τα κατορθωματα του κοντρα στους Νετς. Παλι ομως υπηρχε μεγαλη βοηθεια απο τον παγκο που μπορει να μην ειχαμε 83 ποντους (φετινο ρεκορ ΝΒΑ οπως και οι 153) αυτη τη φορα αλλα υπηρχε και παλι πλουραλισμος μιας και περαν του Μονκ, βοηθησαν πολυ και οι Λαιλς, Μετου και Μιτσελ.
Η ακτινα αναψε και παλι, η ομαδα εδειξε ξανα χαρακτηρα φορτσαροντας στο 2ο ημιχρονο και ολοι εφυγαν απο το γηπεδο ευχαριστημενοι.

5η σερι νικη, πιο "καυτη" ομαδα στη Δυση και 2η στο ΝΒΑ ("βασει φορμας") με 8/10 κερδισμενα ματς κι αλλο ενα ευκολο θεωρητικα παντα ματς να ακολουθει μεθαυριο εναντιον του Ντιτροιτ πριν αρχισουν καποια αρκετα δυσκολοτερα παιχνιδια επειτα εκτος εδρας.

[megapoxy]

Με μια μέρα καθυστέρηση το σημερινό report μιας και το Μουντιάλ μας έχει αλλάξει το πρόγραμμα.
Δεν άλλαξε κάτι το ιδιαίτερο, άλλη μια νίκη για τους Κινγκς, 6η συνεχόμενη αλλά με πολύ άγχος απέναντι στους Πίστονς που είχαν και σημαντικές απουσίες κιόλας.

Ως σύντομο απολογισμό, ο Φοξ συνέχισε τις εξαιρετικές εμφανίσεις χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες κερδίζοντας για τη Δύση τον τίτλο του "παίκτη της εβδομάδας" και "μιλώντας" πάλι στα τελευταία κρίσιμα λεπτά που με σερί 18-5 διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα υπέρ μας.
Ο Χουέρτερ ήταν επίσης καθοριστικός στο τέλος, ενώ πολύ καλός στο επιθετικό κομμάτι ήταν ο Μπαρνς. Σακραμέντο συνεχίζει να σκοράρει ασταμάτητα έχοντας πλέον την καλύτερη επίθεση και το υψηλότερο ποσοστό ευστοχίας στη λίγκα.

Τι δεν πήγε όμως καλά και παραλίγο να μην ανάψουμε την ακτίνα λέιζερ; Καταρχάς η άμυνα αφήνοντας πολλά ελεύθερα περιφερειακά σουτ για το Ντιτρόιτ (το ίδιο που συνέβη και κόντρα στους Σπερς μέχρι το 35' που το σκορ ήταν ισόπαλο) και ο φτωχός απολογισμός των παικτών που ήρθαν από τον πάγκο με τον Μονκ να αποβάλλεται με 2 τεχνικές ποινές εκεί που άρχισε να παίρνει "φωτιά". Στα θετικά της υπόθεσης πως για άλλη μια φορά κλείσαμε το ματς με δικό μας σερί κάτι που συμβαίνει για πολλοστή φορά φέτος από τότε που άρχισε να γυρνάει ο τροχός. Βέβαια τέτοια ματς καλό θα ήταν να τα καθαρίζαμε πριν φτάσουν στην κόψη του ξυραφιού αλλά οκ ας συνεχίζουμε να νικάμε κι όλα καλά.

Επόμενο ματς στο Μέμφις (χωρίς Μπέιν και Μοράντ λογικά) τη μόνη ομάδα που μας κέρδισε με διψήφια διαφορά.

[megapoxy]

7η σερί νίκη που ίσως ήταν καλύτερα -ως μάθημα- αν χάναμε το ματς στο τέλος έτσι όπως πήγαμε να αυτοκτονήσουμε με λάθη επί λαθών στα τελευταία λεπτά. Τελικά έπαιξε ο Μοράντ και σχεδόν πήρε μόνος του το ματς κάνοντας πράγματα και θαύματα στην 4η περίοδο.
Φοξ και Μπαρνς ξεχώρισαν για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Σαμπόνις έφαγε το ξύλο της αρκούδας (pun intended) κάτω από τα δύο καλάθια, ο Χουέρτερ βοήθησε κατά διαστήματα κυρίως με τα τρίποντά του ενώ ο μικρός ο Μάρεϊ πάλι δεν του μπήκαν τα σουτ στην αρχή και πέρασε αρκετή ώρα στον πάγκο.

Μιλώντας για πάγκο δεν βοήθησε ως συνήθως με τους Μέτου και Μονκ μόνο να ξεχωρίζουν. Πάρα πολλές προσπάθειες από το τρίποντο (15/45) με μόνο Φοξ, Μπαρνς και Χουέρτερ να είναι εύστοχοι (13/23 οι τρεις τους 2/8 ο Μονκ 0/14 ολοι οι αλλοι) και πολλά λάθη στα τελευταία λεπτά με έλλειψη ψυχραιμίας και εκνευρισμός από τη σκληρή άμυνα του Μέμφις και τα φάουλ που δεν καταλογιζόντουσαν.

Ο Μπράουν έχει καθιερώσει να παίρνει τάιμ άουτ αν δεν πάει καλά η 1η επίθεση της (κομβικής φέτος) 3ης περιόδου με τον Τζένκινς να κάνει το ίδιο κι εκείνος κι έτσι είχαμε 2 ταιμ άουτ ένα για κάθε ομάδα στο 1ο λεπτό του 3ου 12λέπτου.

Σε γενικές γραμμές κακό παιχνίδι κι από τις δύο ομάδες, το Μέμφις δε θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που μας νίκησε τον Οκτώβρη παρά την προσθήκη του JJJ (που ήταν πολύ καλός ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, δεν ξέρω αν παίζει λιγότερο γιατί έλειπε τόσο καιρό, φορτώθηκε και με φάουλ σε κάποια φάση) και του Μπρουκς που ήταν ανέτοιμος στην προηγούμενη μας αναμέτρηση. Ο Μοράντ άργησε να πάρει μπρος και χωρίς τον Μπέιν δεν έχουν άλλο κλασικό σουτέρ να ανοίξει την άμυνα.

Με τον Σαμπόνις τελικά να αποδεικνύεται πως πρέπει να μείνει στο "5" και καλώς δεν τον δοκιμάζει ως 4άρι ο Μπράουν, οι Χολμς και Λεν έχουν μείνει στην ουσία εκτός rotation με Μέτου και Λάιλς να παίζουν μόνο ως ψηλοί από τον πάγκο. Μήπως θα έπρεπε να γίνει τρέιντ ειδικά για τον Χολμς που έχει μία αγοραστική αξία και θα ταίριαζε πχ στην Ιντιάνα σε περίπτωση που φύγει ο Τέρνερ με ανταλλαγή, θα "κούμπωνε" μια χαρά με τον "Χάλι" πάλι εκεί και θα μπορούσαμε να πάρουμε κάποιον που να προσφέρει πόντους από τον πάγκο στη θέση του.

Επόμενη δύσκολη αναμέτρηση στην Ατλάντα σε back to back παιχνίδι με την ομάδα να δείχνει κουρασμένη στα τελευταία λεπτά, ζόρικα τα πράγματα!

[megapoxy]

Το τρένο εκτροχιάστηκε λοιπόν στην Ατλάντα και λογικό ήταν μιας και φαινόταν πως είχαμε μείνει από δυνάμεις στα τελευταία λεπτά στο Μέμφις που έφτασε πολύ κοντά στο να κάνει επική ανατροπή εις βάρος μας και να χάσουμε το ματς.

Είδα σποραδικά το πρώτο μόνο ημίχρονο και φαινόταν πως η Ατλάντα ήταν πολύ πιο φρέσκια, έβγαζε περισσότερη ενέργεια, ήταν γενικά μια ταχύτητα πιο γρήγορη από τους δικούς μας. Μετά από δύο ματς που είχαν 25+ πόντους ο καθένας Μπαρνς και Φοξ ήταν αρκετά κουρασμένοι και άστοχοι με κακά ποσοστά στα σουτ. Ο Σαμπόνις τα βρήκε σκούρα κόντρα στον Καπέλα ενώ οι Χοκς φαινόντουσαν πολύ διαβασμένοι μειώνοντας τις δημιουργικές του δυνατότητες σαν "μαέστρος" στο επιθετικό κομμάτι. Το παιχνίδι τους έμοιαζε αρκετά με τον τρόπο που μας αντιμετώπισαν οι Γκρίζλις στην 4η περίοδο με πίεση στο μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου που προκάλεσε πολλά λάθη για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.

Ο Χουέρτερ έμοιαζε επηρεασμένος από την επιστροφή του (γενικά έχει γίνει πολύ ντόρος για το τρέιντ που τον έφερε σε μας αυτές τις μέρες) και μιας και οι περισσότεροι πόντοι του προέρχονται από πάσες του Λιθουανού, ο εγκλωβισμός του Σαμπόνις περιόρισε και το δικό του παιχνίδι αρκετά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως ήταν ο Μάρεϊ που φαίνεται πως έχει κάποιο πρόβλημα. Δεν ξέρω αν είναι η πλάτη του (που τον κράτησε 1 ματς εκτός ενώ αποχώρησε με πόνους και κόντρα στους Πίστονς) ή το πρόβλημα υγείας της γιαγιάς του αλλά φαίνεται πως κάτι τον απασχολεί και δεν είναι καθόλου συγκεντρωμένος, σαν να παίζει για πρώτη φορά με τους συμπαίκτες του.

Θετικά στοιχεία η συνεισφορά του πάγκου που κράτησε χαμηλά τη διαφορά στο πρώτο ημίχρονο που παρακολούθησα με πρωταγωνιστή τον Μονκ που τελείωσε το ματς με 27 πόντους ενώ βοήθησε αρκετά και ο Λάιλς αν και στο δεύτερο ημίχρονο βλέποντας τα στατιστικά δεν έκανε και πολλά πράγματα.

Ο Murray των Χοκς ήταν αυτός που περιόρισε τον Φοξ που έκανε μακράν το χειρότερο παιχνίδι του φέτος, εκνευρίστηκε και σε αρκετές φάσεις ζητώντας φάουλ σε πολλά άστοχα μπασίματα που έκανε, ενώ δεν υπήρχε αντίδοτο στην άμυνα για τον Γιανγκ που με την ταχύτητα του και τα διάφορα σκριν που γινόταν πάνω του βρήκε πολλά ελεύθερα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση.

Σε λίγες ώρες τα πράγματα θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα πάιζοντας back to back to back στη Βοστώνη και δεν ξέρω αν ο Μπράουν επιλέξει να ξεκουράσει κάποιον από την πεντάδα που πέραν του ρούκι σχεδόν όλοι τους παίζουν 35+ λεπτά σε κάθε παιχνίδι και να το κάνουν αυτό 3 βραδιές στη σειρά είναι και λιγάκι επικίνδυνο ειδικά παίζοντας κόντρα σε ομάδες που τρέχουν τόσο πολύ όπως οι Σέλτικς.

Ο Μπράουν στις δηλώσεις του δεν αναφέρθηκε καθόλου στο θέμα κούρασης αλλά είπε πως υπήρχε έλλειψη συγκέντρωσης ειδικά στο ξεκίνημα του ματς που μας έφερε πολύ πίσω στο ημίχρονο δεχόμενοι 72 πόντους, αλλά εκθείασε την απόδοση στο 2ο ημίχρονο με την άμυνα να τα πηγαίνει πολύ καλά με μόλις 43 πόντους παθητικό εκ των οποίων 2 ήταν μόνο μες στο "ζωγραφιστό" κάτι που δεν ξέρει αν του έχει ξανασυμβεί στην καριέρα του.

[megapoxy]

Τελικά το ματς με τους Σέλτικς στη Βοστώνη δεν ήταν back to back to back όπως είχα γράψει μιας και μεσολάβησε ρεπό για όλες τις ομάδες λόγω Thanksgiving Day. Δεν άλλαξε κάτι όμως και η 1η περίοδος και χτες ήταν παρόμοια με την 4η στο Μέμφις και την 1η στην Ατλάντα. Συνεχόμενα λάθη (10) και πολύ κακές επιλογές στην επίθεση, μπερδέματα στην άμυνα και από πολύ νωρίς αρκετά πίσω στο σκορ με -16.

Τουλάχιστον αυτή τη φορά η ανάκαμψη ήρθε άμεσα με βοήθεια και πάλι από τον πάγκο (Μονκ και Μίτσελ κυρίως υπεύθυνοι για αυτό, ενώ για πρώτη φορά υπήρχε ουσιαστική συμμετοχή και συνεισφορά από τον Οκπάλα), μειώνοντας τα λάθη και βελτιώνοντας την άμυνα καταφέραμε να ισοφαρίσουμε πριν ο Τέιτουμ δώσει ξανά προβάδισμα στην ομάδα του με την λήξη του ημιχρόνου.

Μέχρι εκεί άντεξα να παρακολουθήσω, τα υπόλοιπα τα έμαθα από τα reports, με την 3η περίοδο να μπαίνουμε πιο δυνατά και να φτάνουμε μέχρι και το +6 στα μέσα της με την ψυχολογία υπέρ μας. Ένα όμως 16-0 της Βοστώνης της ξαναέδωσε το προβάδισμα με διαφορά ασφαλείας. Στην 4η ξέφυγαν ακόμα παραπάνω (έφτασε και στο +27) με την κατάσταση να ψιλομαζεύεται κάπως στα τελευταία λεπτά χωρίς ωστόσο να αποφύγουμε την βαρύτερη ήττα της σεζόν ως τώρα.

Από αυτά που είδα στο πρώτο ημίχρονο, ο Φοξ πέρα από ένα ξέσπασμα για δεύτερο σερί ματς δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός και πολύ άστοχος παίρνοντας κυρίως τραβηγμένες προσπάθειες από μακρινή απόσταση. Πολλά άστοχα ελεύθερα σουτ τριών πόντων ενώ κι ο Σαμπόνις που ήταν αρκετά καλός στις αρχές προσφέροντας αρκετά σε πόντους ριμπάουντ και ασίστ, σίγησε όταν έσφιξε η άμυνα και προσαρμόστηκε καλύτερα πάνω του.

Ο Μπράουν δήλωσε πως όπως και στην Ατλάντα η έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα ήταν καθοριστική, αλλά για μένα και τα δύο παιχνίδια χάθηκαν στα μεγάλα νεκρά διαστήματα επιθετικά που είχαμε ως ομάδα. Για όσους έχουν το κουράγιο και διαβάζουν τι γίνεται σε κάθε ματς, η κατάσταση με τον ρούκι συνεχίζεται όπως την είχαμε αφήσει. Έχασε το πρώτο αμαρκάριστο τρίποντο και μετά πάλι τον πήρε από κάτω, με συνέπεια να αγωνίζεται ολοένα και λιγότερο με τον Οκπάλα αυτή τη φορά να είναι αυτός που επωφελείται της κατάστασης (Ντέιβις και Μονκ ήταν αυτοί που έπαιζαν παραπάνω στα προηγούμενα ματς).

Πρώτη φορά που ο Χουέρτερ δεν ευστόχησε σε κανένα τρίποντο φέτος με 0/6 προσπάθειες και γενικά πολύ χαμηλά ποσοστά ευστοχίας που αν δεν ήταν ο τόσο γρήγορος ρυθμός του παιχνιδιού με το ζόρι θα φτάναμε τους 90 πόντους.

Επόμενο ματς εναντίον των Σανς επιστρέφοντας στο Σακραμέντο να δούμε αν θα επιστρέψουμε και στις νίκες να τεστάρουμε και αν ανάβει και πάλι η ακτίνα που έμεινε σβηστή ένα τριήμερο έτσι για συντήρηση.

[megapoxy]

Back to back to back είχαμε τελικά αυτή τη φορά αλλά όχι ματς αλλά ήττες με την 3η συνεχόμενη να έρχεται εντός από το Φοίνιξ σε ένα ματς που κρίθηκε στα τελευταία λεπτά.

Αν και κατάφερε με ξέσπασμα στην 4η περίοδο να γυρίσει το -7 σε +3 αρχικά και κατόπιν το -10 σε -3 στο τελευταίο λεπτό, μία αδράνεια κάτω από τη ρακέτα και ένα επιθετικό ριμπάουντ των Σανς έβαλε τέλος στα όποια όνειρα για ανατροπή και έτσι η ακτίνα θα παραμείνει σβηστή (όπως εύστοχα έγραψαν στο τουίτερ οι ήλιοι είναι τεράστιες ακτίνες που δε σβήνουν ποτέ).

Εντελώς επιγραμματικά μιας και είδα μόνο τα τελευταία λεπτά.

3ο σερί ματς που ο Φοξ δεν παίζει καλά με το σημερινό μάλλον να ήταν και το χειρότερο όλων, από κοντά και ο Μπαρνς που ήταν ο "καταλύτης" στις τελευταίες νίκες όταν κάναμε το νικηφόρο σερί των 7 αγώνων.
Αυτά τα 3 ματς ήρθαν μετά την ανάδειξή του ως παίκτη της εβδομάδας και την αλλαγή ατζέντη που πυροδότησε τις φήμες για αποχώρηση του από την ομάδα κάτι που ο ίδιος το διέψευσε.
Με τα 0/5 τρίποντα ο Χούερτερ έφτασε τα 0/11 στα 2 τελευταία ματς, ενώ πριν λίγες εβδομάδες ήταν ο πιο εύστοχος παίκτης στη λίγκα και είχε στην ουσία μόνο μία κακή βραδιά όταν όμως είχε τραυματιστεί στο χέρι του. Ωστόσο βοήθησε σε άλλους τομείς ενώ ευστόχησε και σε κάποια σουτ από κοντινή απόσταση δείχνοντας πως δεν είναι μονοδιάστατος παίκτης.

Στα "ευχάριστα" η απόδοση του Murray που δείχνει να συνέρχεται και γενικά αποδίδει καλύτερα εντός έδρας για κάποιο λόγο και ο Μονκ που βοήθησε τα μέγιστα για άλλη μια φορά από τον πάγκο με 30 πόντους κι αν συνεχίσει έτσι δε θα είναι απίθανο αν κερδίσει και το βραβείο του καλύτερου 6ου παίκτη (στο οποίο περιέργως φαβορί δινόταν μέχρι πρότινος ο Ουέστμπρουκ ενώ πχ ο Ματούριν κάνει επίσης καταπληκτική ρούκι κιόλας σεζόν).

Μονκ και Ματούριν θα τεθούν αντιμέτωποι μεθαύριο στο Σακραμέντο στο πρώτο ματς που θα υποδεχθούμε τους Χιλντ και Χαλιμπούρτον μετά το περσινό τρέιντ (είχαμε νικήσει στο αντίστοιχο ματς στην Ιντιάνα με "ρεζέρβες" με Μίτσελ και Μέτου πρώτους σκόρερς), άντε να δούμε αν δουλεύει κιόλας η ακτίνα, τόσα ματς ανενεργή.

Στον Μονκ λοιπόν αφιερωμένο το σημερινό βιντεάκι που είναι μακράν ο καλύτερος παίκτης φέτος με "καλογερικό" επίθετο μιας και ο Ναν στους Λέικερς είναι σχεδόν ανύπαρκτος!

[SteveNashidis]

Έπαιξαν οι δικοί μας 40 λεπτά και πάνω.
Ζοριστηκαμε για την νίκη. Θα την πληρώσουμε σε τραυματισμούς όσο δεν έχουμε παγκιτες.

Μπούκερ 40αρα. Σε MVP χρονιά. Μου κάνει εντύπωση που βρήκε χώρο στο παιχνίδι. Θα το δω αργότερα να καταλάβω.

[megapoxy]

Η ακτίνα φωτίζει και πάλι τον ουρανό του Σακραμέντο μετά τη σημερινή επιβλητική νίκη με 137-114 κατά της Ιντιάνα σπάζοντας το μίνι αρνητικό σερί των τελευταίων αγώνων.

Το πρώτο τάιμ άουτ από τον Μπράουν με το σκορ στο 1-5 στα 47 πρώτα δευτερόλεπτα του ματς, αφύπνισε τους παίκτες που γρήγορα πήραν το προβάδισμα και δεν απειλήθηκαν ιδιαίτερα ύστερα σε κανένα σημείο του παιχνιδιού για πρώτη φορά φέτος. Κι όλα αυτά με τον Σαμπόνις να φορτώνεται ξανά γρήγορα με φάουλ και τον Φοξ να μην είναι ιδιαίτερα παραγωγικός ειδικά στο πρώτο ημίχρονο που η διαφορά δεν είχε ξεφύγει τόσο πολύ. Ο Λιθουανός αν παρέμενε περισσότερη ώρα στο παρκέ λογικά θα έκανε τριπλ νταμπλ πριν την ανάπαυλα ενώ αν δεν έπαιρνε το τσάλεντζ ο Μπράουν θα είχε χρεωθεί και με άλλο ένα ανύπαρκτο το οποίο κατόπιν πήραν πίσω (τα 2 πρώτα του φάουλ ήταν "κινητά σκριν" με το δεύτερο ειδικά να ήταν παρατραβγημένο).

Ο Μπαρνς ήταν το κλειδί της νίκης, πρώτη καλή εμφάνιση που συνδυάστηκε με επιστροφή στις νίκες ενώ εξαιρετικοί από τον πάγκο και με αρκετές εντυπωσιακές φάσεις στο ενεργητικό τους οι Ντέιβις και Μονκ ενώ μεγάλη βοήθεια είχαμε από τον Μέτου που βοήθησε να ανοίξει νωρίς η διαφορά.
Πρέπει να είναι το πρώτο ματς που κερδίσαμε με τόσο καλή άμυνα η οποία βοήθησε να βγουν πολλοί αιφνιδιασμοί ενώ οι 137 πόντοι θα μπορούσαν να ήταν περισσότεροι αν στα τελευταία 7 λεπτά περίπου (με το σκορ στο 126-92 νομίζω εκείνη την ώρα) δεν παίζαμε με το κάπως περίεργο σχήμα Ντελαντέντοβα, Μάρεϊ, Οκπάλα, Χολμς και Λεν το οποίο λογικά θα τα έβρισκε σκούρα και απέναντι στο... Λαύριο.

Προσωπικά μου έκανε κακή εντύπωση οι αποδοκιμασίες προς τον Μπάντι Χιλντ (και όχι προς τον Χαλιμπούρτον από την άλλη) ενώ ο ίδιος δήλωσε πριν το ματς πως παρακολουθεί όλα τα ματς των Κινγκς και χαίρεται για την πορεία τους.

[media] [/media]

[SteveNashidis]

Ευχαριστούμε τον megapoxy για τις αναλύσεις. Αφιερωμένο το post στο facebook του φόρουμ στην δουλεια που έχει κάνει . Οπως επίσης και του Riley για το Μιαμι*

[megapoxy]

Είχα βάλει πριν 1 μήνα (1η Νοέμβρη) το παραπάνω αλλά περιέργως κανείς από τους εκατομμύρια Έλληνες φανς των Κινγκς δεν ήρθε να μας τιμήσει με την παρουσία του.

Μάλλον φταίει το γεγονός πως οι περισσότεροι followers νοιάζονται μόνο για το στοίχημα και η "αναστολή" εδώ του πρωταθλήματος (ποδοσφαίρου) είναι ο λόγος που ασχολούμαι τόσο με το Σακραμέντο, το οποίο βέβαια πάει και πολύ καλά μετά από τόσο καιρό, παίζει ωραίο μπάσκετ και κάπως θα πρέπει να βρω την άκρη και να το παρακολουθώ και με την επανέναρξη εδώ της λίγκας.

Ας μη βγαίνω εκτός θέματος όμως, έπεσα πάνω σε ένα βιντεάκι που ο Κάρλαιλ εξυμνεί τον Μπράουν (βασικά πρώτα το είδα στο ινσταγκραμ το πρωί, που είχε και μεγάλους υπότιτλους και ήταν πιο εύκολο να καταλάβω τι λέει) κάτι που δε συμβαίνει τόσο συχνά μεταξύ αντίπαλων προπονητών. Και δεν είναι ο μόνος που έχει στενή σχέση μαζί του, το ίδιο συμβαίνει και με του Ορλάντο και δε θυμάμαι ποιον άλλον από τα λεγόμενα των (συμπαθέστατων) δημοσιογράφων που καλύπτουν τις μεταδόσεις της ομάδας.

[megapoxy]

Από την ευκολότερη νίκη της σεζόν πήγαμε στην... ευκολότερη νίκη της σεζόν, εκτός έδρας κιόλας κόντρα στους Κλίπερς με 96-123 που βέβαια αγωνιζόντουσαν χωρίς Λέοναρντ, Τζορτζ και Πάουελ τους 3 πιο παραγωγικούς τους παίκτες στο σκοράρισμα (συν τον Κέναρντ που είναι μία αξιόπιστη λύση από τον πάγκο).

Αυτή τη φορά ο Μπράουν δεν πήρε τάιμ άουτ στην πρώτη επίθεση των Κλίπερς ύστερα από το καλάθι του Μανν που τους έδωσε το προβάδισμα, αλλά δεν χρειάστηκε μιας και ο Σαμπόνις με ένα καταπληκτικό πρώτο 12λεπτο δημιούργησε ένα μεγάλο προβάδισμα που ποτέ δε μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό για το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Ο Λιθουανός είχε 15 πόντους 5 ασίστ με 6/6 σουτ (2 εκ των οποίων ήταν τρίποντα) με τη λήξη της 1ης περιόδου, και παρά το (τι είχες Ντόμας τι είχα πάντα φέτος) φόρτωμα του με φάουλ στην επανάληψη, πήραν τα πάνω τους άλλοι παίκτες και φτάσαμε σε μια πολύ εύκολη επικράτηση.

΄Ηταν το πρώτο ματς που δεν δεχτήκαμε κάποιο ιδιαίτερο αρνητικό σερί μετά την 1η περίοδο και παρά μόνο όταν φτάναμε να ξεφύγουμε κοντά με 30 πόντους οι γηπεδούχοι μείωσαν σε κάποια φάση μέχρι τους 17. Κυρίως αυτό συνέβαινε τις στιγμές που ο Σαμπόνις είτε πήγαινε στον πάγκο για να προφυλαχθεί έχοντας κάνει κάποιο φάουλ (πάλι "ξοδέψαμε" τσάλεντζ για να ακυρωθεί ένα εξ αυτών ξανά ανεπιτυχώς), είτε έμενε στο παιχνίδι αλλά παίζοντας με πολλά φάουλ ρισκάροντας την αποβολή του. Επίσης για πρώτη φορά φέτος κρατήσαμε τον αντίπαλο κάτω από τους 100 πόντους με εξαιρετική άμυνα στα πρώτα λεπτά με τους Κλίπερς να σουτάρουν κάτω από 30% στα σουτ στο πρώτο ημίχρονο αστοχώντας στα 12 πρώτα τρίποντα που επιχείρησαν. Αν υπολογίσουμε και το διπλάσιο αριθμό λαθών που είχαν οι γηπεδούχοι μάλλον τους κολακεύει το τελικό σκορ που θα ήταν μεγαλύτερο αν δεν έπαιρναν τόσα πολλά επιθετικά ριμπάουντ και δεν χάναμε τόσες βολές.

Πέρα από τον φανταστικό Σαμπόνις, ξεχώρισε ο Μάρεϊ αν και πολλοί από τους πόντους του (ρεκόρ καριέρας με 23) προήλθαν στην garbage time όταν και παρέμεινε στο παρκέ όπως και με την Ιντιάνα για να βρει καλύτερα τα πατήματα του. Από τους υπόλοιπους δεν υπάρχει κάποιος που να υστέρησε, ο Μονκ τα πήγε ξανά καλά στο λίγο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε βοηθώντας την ομάδα να ξεκολλήσει χωρίς τον Σαμπόνις στην πεντάδα ενώ πολύ καλά τα πήγαν ειδικά στο αμυντικό κομμάτι οι Οκπάλα, Μέτου και Μίτσελ από τον πάγκο.

Δεν ξέρω αν είναι ανησυχητικό πως ο Φοξ πάλι δεν πήρε πολλές προσπάθειες, όχι πως χρειάστηκε να το κάνει αλλά αυτό συμβαίνει χωρίς σταματημό εδώ και μία εβδομάδα από όταν σταμάτησε το νικηφόρο σερί αλλά κι έπειτα στις 2 τελευταίες αναμετρήσεις που κερδίσαμε.

3-0 ρεκόρ στους "μεσημεριανούς" αγώνες και δεν ξέρω αν τελικά άναψαν το λέιζερ μετά τη νίκη, επιστροφή στην έδρα μας και πάλι αγώνας το μεσημέρι κόντρα στο Σικάγο αυτή τη φορά, μιας και θα είναι εντός έδρας θα δούμε αν ενδεχόμενη νέα νίκη πριν ξεκινήσουν συνεχόμενα ματς εκτός θα συνδιαστεί με τη μωβ ακτίνα προς τον ουρανό πάνω από το Golden 1 Center.

[megapoxy]

Τρίτη σερί νίκη εναντίον των Μπουλς με 110-101 πριν η ομάδα αρχίσει τα ταξίδια με συνεχόμενα ματς εκτός έδρας τις επόμενες μέρες.


Σε γενικές γραμμές ήταν ένα κακό ματς που ξεκίνησε αρκετά άσχημα με τους Κινγκς να κάνουν πολλά λάθη και να σουτάρουν σχεδόν αποκλειστικά τρίποντα μέχρι και τα μέσα της πρώτης περιόδου (3/13 στα πρώτα 9 λεπτά) βρισκόμενοι από νωρίς πίσω στο σκορ με τον Λαβίν να οδηγεί τους φιλοξενούμενους στο σκοράρισμα.

Από νωρίς στο δεύτερο δωδεκάλεπτο η είσοδος του Μονκ άλλαξε τη ροή του αγώνα με τους Κινγκς να χτίζουν διαφορά που έφτασε μέχρι και το +18 για να κλείσει το ημίχρονο στο +15. Ο Λαβίν εξακολουθούσε να σκοράρει αλλά δεν είχε βοήθειες από κανέναν άλλο συμπαίκτη του.

Ο ΝτεΡόζαν που είχε περιοριστεί κυρίως από τον Οκπάλα πήρε μπρος στην τρίτη περίοδο, τα σουτ του Σακραμέντο σταμάτησαν να μπαίνουν ενώ αρχίσαμε και πάλι τα πολλά λάθη στην επίθεση. Το ροκάνισμα της διαφοράς προκάλεσε εκνευρισμό στους παίκτες που μαζί με κάποια non calls (κακή η διαιτησία χωρίς να ευνοήσει κάποια ομάδα) έφεραν το ματς στον πόντο στα μισά του 4ου 12λεπτου. Εκεί ξαναμίλησε ο Μονκ που με 5 σερί προσωπικούς πόντους δημιούργησε ένα μικρό μαξιλαράκι ασφαλείας μεταφέροντας τον εκνευρισμό στο απέναντι στρατόπεδο για να κλείσει το ματς χωρίς ιδιαίτερα χτυποκάρδια στο τέλος.

Στα θετικά η για μια ακόμα φορά πολυφωνία στο σκοράρισμα με 7 παίκτες να πετυχαίνουν διψήφιο αριθμό πόντων και η ώθηση από τον πάγκο με Μονκ Μέτου Μίτσελ αλλά και αμυντικά τον Οκπάλα που με τον τραυματισμό του Λάιλς αξιοποιεί στο έπακρο τον χρόνο που περνάει στο παρκέ.
Καλή άμυνα για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι παρά τους 41 πόντους του Λαβίν και πληθωρική παρουσία του Σαμπόνις που μάλλον χρεώθηκε με μία ασίστ κατόπιν εορτής κι έτσι έκανε τελικά τριπλ νταμπλ.

Πάμε και στα αρνητικά, κακές επιλογές σε αρκετά διαστήματα, η μπάλα δεν κυκλοφορούσε πολύ στην επίθεση, πάμπολλα άστοχα τρίποντα υπό πίεση ή στη λήξη των 24" που δε βρήκαν στόχο. Φοξ και Χουέρτερ συνεχίζουν για άλλο ένα ματς να είναι άστοχοι από την περιφέρεια ενώ χωρίς τον Ντέιβις που ήταν τραυματίας έπαιξαν μόλις 9 παίκτες με έναν εκ των βασικών εναλλάξ να παραμένει στο παρκέ.

Ο Μπαρνς δείχνει να είναι το βαρόμετρο της ομάδας, στις νίκες τα νούμερα του υπερδιπλασιάζονται με καλά ποσοστά ευστοχίας, ενώ σιγα σιγα δείχνει να ανεβαίνει και ο Μάρεϊ με την σωστή διαχείριση του χρόνου από τον Μπράουν βοηθώντας τον να ανακάμψει παίζοντας με τις ρεζέρβες στο τέλος στα 2 προηγούμενα ματς που είχαν κριθεί από νωρίς υπέρ μας. Νομίζω όσο περνάνε τα ματς οι αντίπαλοι είναι πιο διαβασμένοι και είναι πιο εύκολο να μας σταματήσουν ωστόσο δείχνουμε να προσαρμοζόμαστε αλλάζοντας τακτικές και σκληραίνοντας κατά πολύ την άμυνα. Επόμενο παιχνίδι στο Μιλγουόκι που μετά την επιστροφή και του Μίντλετον θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Αν και το ματς ήταν νωρίς σχετικά όπως και χθες (που ήταν σχεδόν μεσημέρι) η ακτίνα άναψε και πάλι και ήταν ορατή μιας και ο καιρός είναι αρκετά μουντός στην πρωτεύουσα της Καλιφόρνια αυτόν τον καιρό.

[megapoxy]

Επιστροφή στις ήττες, εντός προγράμματος βέβαια αντιμετωπίζοντας τους υπερπλήρεις πλέον Μπακς, χάνοντας 113-126.

Παρά το καλό ξεκίνημα (πρέπει να ευστοχήσαμε στα πρώτα 3 τρίποντα) φαινόταν πως οι Μπακς θα πάρουν γρήγορα το προβάδισμα και θα παραμείνουν σε θέση οδηγού για ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο με τους Κινγκς κατά διαστήματα να μειώνουν το σκορ παίζοντας αρκετά καλό παιχνίδι με εξαίρεση τον Φοξ που συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις μετά την ανάδειξη του ως παίκτη της εβδομάδες στις 21 Νοέμβρη. Επίσης με εξαίρεση τον Μονκ δεν υπήρχε μεγάλη βοήθεια από τον πάγκο στην επίθεση τουλάχιστον με τον Λαιλς να επιστρέφει στο ροτέισιον ύστερα από κάποια ματς που είχε χάσει λόγω ασθένειας.

Πριν την έναρξη της 3ης περιόδου εμφανίστηκε ένα ας πούμε χορευτικό γκρουπ νομίζω Dionysos Dances ή κάπως έτσι που χόρευαν παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια (με τα κατάλληλα ρούχα) μόνο που τα τραγούδια που ακουγόντουσαν ήταν ενός άλλου Διόνυσου (έπρεπε να το γκουγκλάρω για να το βρω βέβαια, δεν τα γνώριζα τα άσματα) του... Σχοινά. Αυτό έδωσε μία έξτρα ώθηση στο Μιλγούοκι (λέμε τώρα) που ξεκίνησε δυνατά και πήγε για πρώτη φορά τη διαφορά στο +14 αλλά με τον Φοξ να δηλώνει παρών το Σακραμέντο παραλίγο να ισοφαρίσει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ο Γιάννης φορτώθηκε με φάουλ και κάθισε στον πάγκο αλλά ο Χόλιντει ήταν ασταμάτητος ξαναφέρνοντας τη διαφορά σε διψήφια τιμή φτάνοντας τους 31 πόντους στο τέλος του 3ου 12λέπτου. Ο Σαμπόνις ξεχώρισε για τους Κινγκς σε αυτό το διάστημα πλησιάζοντας και πάλι το τριπλ νταμπλ όπως στο τελευταίο του ματς μειώνοντας στο -3.

Με την επιστροφή του Γιάννη στην πεντάδα βρήκαν ελεύθερο χώρο οι συμπαίκτες του από την περιφέρεια πληγώνοντας την προσαρμοσμένη άμυνα στον Greek Freak με εύστοχα τρίποντα. Ο μη καταλογισμός του 5ου φάουλ στον Έλληνα άσο (έπεσε πάνω στον Μίτσελ στον αιφνιδιασμο με τους διαιτητές να κάνουν τα στραβά μάτια) προκάλεσε έναν εκνευρισμό σε παίκτες και προπονητή των φιλοξενουμένων και το -1 έγινε -12 5 λεπτά πριν τη λήξη που τους οδήγησε και στη νίκη σχετικά εύκολα με τη διαφορά να ανεβαίνει κι άλλο στα τελευταία λεπτά.

13η συνεχόμενη ήττα κόντρα στους Μπακς (με την τελευταία νίκη να έρχεται το Φλεβάρη του 2016), με άλλα 5 εκτός έδρας παιχνίδια να ακολουθούν σε ένα αρκετά πιο δύσκολο τουρ αυτή τη φορά συγκριτικά με εκείνο του Νοέμβρη στο οποίο ήρθαν οι πρώτες νίκες τη φετινή σεζόν με το Κλίβελαντ να μας περιμένει μεθαύριο ψάχνοντας εκδίκηση για την ήττα τους στο Σακραμέντο.

Καλή εμφάνιση στην επίθεση, νομίζω δε θα έπρεπε να σουτάρουμε πάλι τόσα πολλά τρίποντα αφού μας έβγαιναν οι διεισδύσεις από Σαμπόνις Μπαρνς και Μάρει, κακή άμυνα με τον Χόλιντει να παίρνει το ματς μόνος του στις 3 πρώτες περιόδου και τον Γιάννη με τον Μπρουκ Λόπεζ να καθαρίζουν την μπουγάδα στην τέταρτη. Πολλά επιθετικά ριμπάουντ για τους Μπακς με τον Σαμπόνις να τραβιέται μακριά για να μαρκάρει στο τρίποντο.
Αν το All Star Game γινόταν τώρα, λογικά ο Σαμπόνις θα είχε το προβάδισμα για να κληθεί έναντι του Φοξ που συνεχίζει να έχει χαμηλά νούμερα. Μπαρνς πολύ καλός κόντρα στα θηρία, Χούερτερ συνήλθε μετά τα 1/11 τρίποντα κόντρα στους Μπουλς, καλός και ο Μάρει ενώ ο Μονκ μετά το ημίχρονο σίγησε πετυχαίνοντας μόνο ένα καλάθι στο τέλος.

Πράσινη ακτίνα λέιζερ υψώθηκε στον ουρανό λοιπόν αυτή τη φορά.



Update τελικά ήταν Greek Night βραδιά αλλά πέραν του ημιχρόνου δεν είδα άλλα happenings, είχε βέβαια αρκετές σημαίες στις κερκίδες και πολλά παιδιά κυρίως φορούσαν φανέλες της Εθνικής.

[megapoxy]

ΤΕΡΑΣΤΙΑ νικη μέσα στο Κλίβελαντ (τα ίδια έγραφα και στο αντίστοιχο εντός έδρας ματς κόντρα στους Καβς) επιστρέφοντας στα πολύ δυναμικά "κλεισίματα" των αγώνων αν και έλειπε ο παίκτης που παίρνει τις περισσότερες επιθέσεις στο τέλος κάθε περιόδου, ο Φοξ δλδ. Απουσίαζε βέβαια και ο Μίτσελ για τους γηπεδούχους.

Πολύ καλό ξεκίνημα στο ματς με 6/6 τρίποντα στην αρχή (4 ο Μάρεϊ) και διψήφια διαφορά στα μέσα περίπου της πρώτης περιόδου. Τα 2 γρήγορα όμως φάουλ τράβηξαν τον ρούκι στον πάγκο και τη σκυτάλη πήρε ο Μπαρνς που ταλαιπώρησε το δίδυμο ψηλών των αντιπάλων τόσο με μακρινά σουτ όσο και μέσα στη ρακέτα κερδίζοντας εύκολα φάουλ.
Παράλληλα στην άμυνα κάναμε μακράν την καλύτερη φετινή εμφάνιση με τον Μίτσελ να ταλαιπωρεί τον Γκάρλαντ και τον Σαμπόνις να παλεύει με τα θηρία κάτω από το καλάθι.

Το διψήφιο προβάδισμα εξανεμίστηκε σχετικά γρήγορα κυρίως εξαιτίας του Γκάρλαντ που πέτυχε 11 πόντους στα πρώτα 3 λεπτά του 2ου 12λέπτου ενώ άρχισε να σκοράρει αρκετά ο Όσμαν που ήρθε από τον πάγκο μαζί με τον Λεβέρτ. Μετά τα 7/10 τρίποντα που ξεκινήσαμε στο ματς, χάσαμε τα 8 ή 9 επόμενα, λύσεις από τον πάγκο δεν ήρθαν (ο Ντέιβις παραμένει εκτός) ενώ κι ο Μάρεϊ ήταν καθηλωμένος στον πάγκο με φάουλ. Ο Σαμπόνις ήταν αυτός που μας κράτησε ζωντανούς με συχνές επισκέψεις στη γραμμή των βολών και το ημίχρονο έληξε ισόπαλο.

Τα τρίποντα άρχισαν να ξαναμπαίνουν μετά την ανάπαυλα αλλά αυτή τη φορά η άμυνα δεν λειτουργούσε σωστά με το Κλίβελαντ να είναι σε θέση οδηγού πλέον και να δείχνει πως θα έχει το προβάδισμα για τη νίκη. Οι Κινγκς έχαναν αρκετές βολές (κυρίως ο Σαμπόνις) ωστόσο έμεναν κοντά στο σκορ, έχοντας χαλαρώσει όμως αρκετά στην άμυνα, βάζοντας από την άλλη κάποια εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό.

Στην τελευταία κρίσιμη περίοδο έπειτα από δύο συνεχόμενα alley oop του Μέτου στον Μονκ και το ανάποδο η ομάδα έπαθε μπλακ άουτ με το Κλίβελαντ με μπροστάρη τον Λεβέρτ να πάει τη διαφορά στο +8 με λιγότερα από 5 λεπτά να απομένουν για τη λήξη. Τέτοιο ματς πέρσι και πρόπερσι θα είχε χαθεί με κάτω τα χέρια αλλά φέτος τα πράγματα είναι αλλιώς. Χουέρτερ με δύο τρίποντα και Σαμπόνις με ηγετική εμφάνιση κάτω από τα δύο καλάθια (με 2 τάπες αρκετά ριμπάουντ ενώ παράλληλα άνοιγε διαδρόμους στην επίθεση) με συμπαραστάτες τους Μίτσελ και Μάρεϊ (από 1 τρίποντο ο καθένας) έκαναν ένα σερί 19-0 για να έρθει μία εξαιρετικά δύσκολη νίκη!

Ο Μπράουν νίκησε κατά κράτος τον Μπίκερσταφ για δεύτερη φορά φέτος. Πήρε το πρώτο ταιμ άουτ στο 1ο λεπτό του παιχνιδιού όταν έβλεπε πως δεν ξεκινήσαμε καλά και με τις κινήσεις του μπλόκαρε τους αντιπάλους σε άμυνα και επίθεση.
Οι δύο τους είναι φίλοι από παλιά όταν ο Μπράουν ήταν βοηθός του πατέρα του και πείραζαν συνέχεια ο ένας τον άλλον στη συνέντευξη τύπου πριν το ματς. "Ποτέ δεν έχω δει τον Μάικ να χαμογελάει τόσο πολύ στο παρελθόν όσο τώρα που είναι στο Σακραμέντο" ανέφερε ο προπονητής των Καβς. Εμάς να δεις πόσο μας έχει κάνει να χαμογελάμε!

Πρωταγωνιστές του ματς οι Σαμπόνις, Μπαρνς και Μάρεϊ (6/8 τρίποντα και +26 όσο ήταν στο παρκέ) οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί και στην άμυνα κόντρα σε μία από τις ισχυρότερες φροντλάιν της λίγκας κερδίζοντας και τη μάχη των ριμπάουντ. Χουέρτερ μίλησε την κατάλληλη στιγμή (αν και τραυματίστηκε ελαφρά ύστερα από αγκωνιά που δέχτηκε, έβαλε τα κρίσιμα σουτ στο τέλος), Μίτσελ ζόρισε τα αντίπαλα γκαρντ περιορίζοντας τον Γκάρλαντ ενώ αυτή τη φορά δεν υπήρχε διψήφιος από τον πάγκο. Ωστόσο Μονκ και Μέτου βοήθησαν αρκετά χωρίς να πάρουν πολλές προσπάθειες, χρόνο πήρε και ο Ντελαντεντόβα ο οποίος αποθεώθηκε από το κοινό, ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στον Οκπάλα που μπορεί η στατιστική να μη γράφει κάτι αλλά ήταν εκείνος που σταμάτησε τον Γκάρλαντ μετά τους 11 γρήγορους πόντους που πέτυχε στις αρχές της δεύτερης περιόδου.

Μετά την ακτίνα λέιζερ που νομίζω έχει γίνει πασίγνωστη σε όσους ασχολούνται, τώρα έχουμε και την χρυσή αλυσίδα που απονέμεται στον DPOG (Defensive Player Of the Game) στα αποδυτήρια με τον Ντόμας να γίνεται ο πρώτος κάτοχός της. Ο Λιθουανός πήρε 19 ριμπάουντ τα περισσότερα που έχει πάρει οποιοσδήποτε φέτος απέναντι σε Άλλεν και Μόμπλεϊ.

[media] [/media]

[megapoxy]

Ανώμαλη προσγείωση για το Σακραμέντο και ήττα με 99-112 στο πρώτο ματς της σεζόν που η διαφορά ξέφυγε από νωρίς και σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δεν κατάφερε να απειλήσει, μένοντας αρκετά πίσω στο σκορ από τα μέσα της 1ης περιόδου.

Αυτή τη φορά το γρήγορο τάιμ άουτ του Μπράουν (στα 47") δεν έφερε αποτέλεσμα μιας και η ομάδα ήταν κάκιστη επιθετικά, ενώ και στην άμυνα τα πράγματα δεν πήγαιναν ιδιαίτερα καλά. Ο Σαμπόνις πάλευε μόνος του απέναντι στα θηρία φθείροντας Ρόμπινσον και Χαρτενστάιν με φάουλ από νωρίς (χάνοντας όμως τις περισσότερες βολές) αλλά στην απέναντι πλευρά ο Ραντλ έκανε ο,τι ήθελε τελειώνοντας το πρώτο ημίχρονο με 27 πόντους. Μπαρνς Μάρεϊ βοήθησαν κάπως αλλά υπήρχε σχεδόν μηδενική προσφορά από τον πάγκο με μόλις δύο καλάθια (από Ντελαντεντόβα και Λάιλς) στα πρώτα 24 λεπτά. Ο Μονκ έκανε δύο γρήγορα λάθη, δύο άστοχα σουτ και απερισκεψίες στην άμυνα αναγκάζοντας τον κόουτς να τον ξαναστείλει στον πάγκο στον λίγο χρόνο που αγωνίστηκε στο δεύτερο δωδεκάλεπτο.

Μετά την ανάπαυλα ήταν εμφανές πως η άμυνα προσαρμόστηκε πάνω στον Ραντλ με συνεχόμενα double team όταν έπιανε τη μπάλα, κόλπο που αρχικά "έπιασε" μειώνοντας λίγο τη διαφορά στους -11 (από το -17 του ημιχρόνου). Μετά όμως από τάιμ άουτ των Νικς, άλλαξαν το παιχνίδι τους, ο Ραντλ μοίραζε τη μπάλα με τον Μπάρετ ως κύριο αποδέκτη και η διαφορά δεν έπεσε ποτέ σε μονοψήφιο, ξεπερνώντας κατά διαστήματα και τους 20 πόντους.

Νομίζω το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης ανήκει στους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο και δε βοήθησαν ούτε σε άμυνα ούτε σε επίθεση ιδιαίτερα, οι 12 πόντοι του Μονκ ήρθαν σχεδόν όλοι προς το τέλος (και με 3/15 σουτ δεν είναι και επίτευγμα) που αυτός είναι συνήθως που αλλάζει τη ροή του παιχνιδιού με την είσοδό του. Αστοχία και από το τρίποντο, με τον Χουέρτερ (με εξαίρεση το ματς στους Καβς) να συνεχίζει το "χτίσιμο" εδώ και περίπου 10 αγώνες. Προφανώς η απουσία του Φοξ περιόρισε τους ελεύθερους χώρους στην περιφέρεια και στη ρακέτα που δημιουργεί η προσαρμοσμένη άμυνα των αντιπάλων πάνω του, αλλά στο Κλίβελαντ βρήκαμε πολλά σουτ κάτω απο καλύτερες προϋποθέσεις. Επίσης η άμυνα δεν τα πήγε καθόλου καλά, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο οι Νικς σούταραν με πολύ καλά ποσοστά είτε μέσα από τη ρακέτα είτε από την περιφέρεια. Στο δεύτερο ημίχρονο ζορίστηκαν κάπως (ο Ραντλ πχ έμεινε άποντος) αλλά οι Κινγκς δεν έκαναν ούτε ένα ουσιαστικό ξέσπασμα έστω για να δείξουν πως μπορούν να πλησιάσουν στο σκορ μένοντας αν δεν κάνω λάθος για πρώτη φορά κάτω από τους 100 πόντους φέτος.

Από τα θετικά η απόδοση του Μάρεϊ για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, και ο Σαμπόνις που έκανε ο,τι μπορούσε για να μας κρατήσει στο παιχνίδι. Γενικά το ματς ήταν αρκετά κακό ποιοτικά με τους διαιτητές να σφυρίζουν πολλά φάουλ με την παραμικρή επαφή χαλώντας το ρυθμό του αγώνα. Οι άστοχες βολές των Κινγκς στο ξεκίνημα ειδικά βοήθησαν τους γηπεδούχους να χτίσουν διψήφια διαφορά.

Ακολουθούν 2 δύσκολα παιχνίδια back to back στους Σίξερς κι έπειτα στον Καναδά που θα είναι δύσκολο να πάρουμε έστω μία νίκη αν εξακολουθεί να μην παίζει ο Φοξ, πριν πάμε στο Ντιτρόιτ για το τέλος της περιοδείας.

Ο Μπράουν χωρίς να το πει ευθέως νομίζω το θεωρεί το χειρότερο μας παιχνίδι φέτος απονείμοντας τα εύσημα στο προπονητικό τιμ και στους παίκτες των αντιπάλων που "μας κλώτσησαν τον πισινό" όπως δήλωσε.