βήματα εκτός φάσης έγραψε: ↑Τετ Νοέμ 27, 2024 2:25 pm
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε από τα μαρμαρένια αλώνια σε πιο μικρή ηλικία (δέκα χρόνια νωρίτερα) την προπονητική, χωρίς μεγάλα λόγια και διαφήμιση και αργά αλλά σταθερά έγινε καλός προπονητής επιπέδου Α1 στα '00ς, μετά Ευρωλίγκας στα '10ς και κορυφαίος προπονητής Ευρωλίγκας στα '20ς. Έχει δηλαδή μια φυσιολογική εξέλιξη μέσα από δυσκολίες και ανεβοκατεβάσματα, χάρη στην οποία έχει συσσωρεύσει απίστευτα πολλή εμπειρία και παράλληλα τον έχει κάνει να αντιλαμβάνεται το άθλημα με τον φιλοσοφικό τρόπο που το βλέπουν δάσκαλοι σαν τον Νίκολιτς, τον Ίβκοβιτς, τον Πόποβιτς και μερικούς -λίγους- ακόμα.
Ο Σπανούλης είναι άλλη υπόθεση. Είναι πρώην σπουδαίος παίκτης. Μεγάλο μειονέκτημα αν σκεφτούμε ότι κανένας ή σχεδόν κανένας μεγάλος μπασκετμπολίστας τα τελευταία πενήντα χρόνια δεν εξελίχθηκε σε σπουδαίο προπονητή. Άντε κάτι πήγε να καταφέρει ο Λάρι Μπερντ στους Πέισερς και τώρα κάτι πάει να κάνει και ο Γιασικεβίτσιους στην Ευρωλίγκα. Το πρόβλημα με αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι πάντα θα απαιτεί από τους αθλητές του να παίζουν σαν τον παίκτη Σπανούλη και αυτό είναι αδύνατο. Είναι τυχερός που έχει τη σέρβικη γάτα με πέταλα από πίσω να τον προμοτάρει και αυτό νομίζω είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Αυτά τα περί διάθεσης για σκληρή δουλειά ισχύουν για όλους. Το ζήτημα είναι η γνώση του αθλήματος από την προπονητική σκοπιά, η μπασκετική φιλοσοφία και η ικανότητα να τη διδάσκει στους παίχτες ώστε να χτίζει καλές ομάδες. Με λίγα λόγια να είναι προπονητής και όχι ένας euroleague legend με ρούχα προπονητή. Προς το παρόν σε αυτά ο Σπανούλης είναι ένας απ' τους πολλούς.
Συμφωνώ μέχρι κεραίας σε όσα γράφεις. Απλώς θα ήθελα, στους πρώην μεγάλους παίκτες που έχουν να δείξουν αξιόλογη προπονητική καριέρα, να προσθέσω την αδυναμία μου: τον Πάμπλο Λάσο, που τον θεωρώ ως έναν από τους μεγαλύτερους εν ενεργεία προπονητές της ευρωλίγκας, παρ' όλο που έχει λοιδωρηθεί ακόμα και για ταβερνιάρης...
Επίσης, κάπου (δεν θυμάμαι πού) έχω διαβάσει ότι κάποιος (δεν θυμάμαι ποιός) σπουδαίος προπονητής έχει εκφράσει τη γνώμη πως και ο Καϊμακόγλου θα μπορεί να γίνει μεγάλος προπονητής (αν ασχοληθεί με την προπονητική), γιατί έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο σκέψης και μπασκετικής αντίληψης, που πολύ σωστά αναφέρεις. Αν δεν κάνω λάθος, τώρα είναι βοηθός προπονητή στην Ούνικς Καζάν: δηλαδή, κι αυτός ξεκινάει από τα μαρμαρένια αλώνια και σιγά-σιγά μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο προπονητή. Όχι να πέσει ουρανοκατέβατος. Άλλο η προπονητική και άλλο η μαγειρική.
Επίσης, αναφέρω και τον Μίλαν Τόμιτς, που ήταν θρυλικός παίκτης και αρχηγός της ομάδας μας για πολλά χρόνια, ασχολήθηκε με την προπονητική ως βοηθός, αλλά εκεί έχει παραμείνει και μάλλον δεν μπορεί για το βήμα παραπάνω.