Η φετεινή χρονιά θα είναι πιλοτική. Του χρόνου τέτοια εποχή θα συζητάμε για άλλα πράγματα.
Ενώ δεν έχει διαρρεύσει κάτι επίσημο, βιάστηκαν οι ελληναράδες και οι λιθουανοί να γράψουν για εκκίνηση σχεδόν ταυτόχρονα με το τέλος του EuroBasket.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έγραφαν περι σωτηρίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετά τη συζήτηση που έγινε πριν από λίγες ημέρες. Εν τω μεταξύ δεν έχουμε, ακόμη, καμμιά επίσημη ενημέρωση για το τι έγινε ή τι αποφασίστηκε και θα μου κάνει εντύπωση να τα έχουν βρει (δεν το αποκλείω) και η ECA να βάλει παιχνίδια στα παράθυρα του Νοεμβρίου. Αλλά αυτό είναι για άλλο τόπικ και φυσικά καλό είναι να περιμένουμε λίγο.
Ήθελα να γράψω κάποια στιγμή για τον ιδιοκτήτη της Hapoel και γενικά για τη συγκεκριμμένη ομάδα, αλλά το αφήνώ. Κανονικά οι ισραηλινές ομάδες, αν είχαν αποκλειστεί λόγω της γεννοκτονίας που συντελείται στη Γάζα η Hapoel θα έπρεπε να έχει επί δύο φορές πάρει πόδι, λόγω της ιδιοκτησίας της. Τέλος πάντων.
Και κάτι τελευταίο. Διάβασα καμμιά δεκαπενταριά αναλύσεις σχετικά με τη Fener και το πως έφτασε στην κορυφή. Και οι δεκαπέντε υμνούσαν τον Jasikevicious και καμμία μα καμμία δεν αφιέρωνε παραπάνω από 3 γραμμές στους παίκτες. Λες και π.χ. ο Guduric έχει χορτάσει τίτλους και μεγάλες εμφανίσεις με μεγάλα παιχνίδια στην καριέρα του. Όλο αυτό είναι το δομικό πρόβλημα του ευρωπαϊκού μπάσκετ που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Δηλαδή το "κάθε παιχνίδι μετράει" δεν έχει γίνει για τους παίκτες αλλά για τους προπονητές, για συγκεκριμμένους φυσικά και όχι για όλους.
Ενώ δεν έχει διαρρεύσει κάτι επίσημο, βιάστηκαν οι ελληναράδες και οι λιθουανοί να γράψουν για εκκίνηση σχεδόν ταυτόχρονα με το τέλος του EuroBasket.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έγραφαν περι σωτηρίας του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετά τη συζήτηση που έγινε πριν από λίγες ημέρες. Εν τω μεταξύ δεν έχουμε, ακόμη, καμμιά επίσημη ενημέρωση για το τι έγινε ή τι αποφασίστηκε και θα μου κάνει εντύπωση να τα έχουν βρει (δεν το αποκλείω) και η ECA να βάλει παιχνίδια στα παράθυρα του Νοεμβρίου. Αλλά αυτό είναι για άλλο τόπικ και φυσικά καλό είναι να περιμένουμε λίγο.
Ήθελα να γράψω κάποια στιγμή για τον ιδιοκτήτη της Hapoel και γενικά για τη συγκεκριμμένη ομάδα, αλλά το αφήνώ. Κανονικά οι ισραηλινές ομάδες, αν είχαν αποκλειστεί λόγω της γεννοκτονίας που συντελείται στη Γάζα η Hapoel θα έπρεπε να έχει επί δύο φορές πάρει πόδι, λόγω της ιδιοκτησίας της. Τέλος πάντων.
Και κάτι τελευταίο. Διάβασα καμμιά δεκαπενταριά αναλύσεις σχετικά με τη Fener και το πως έφτασε στην κορυφή. Και οι δεκαπέντε υμνούσαν τον Jasikevicious και καμμία μα καμμία δεν αφιέρωνε παραπάνω από 3 γραμμές στους παίκτες. Λες και π.χ. ο Guduric έχει χορτάσει τίτλους και μεγάλες εμφανίσεις με μεγάλα παιχνίδια στην καριέρα του. Όλο αυτό είναι το δομικό πρόβλημα του ευρωπαϊκού μπάσκετ που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία 10 περίπου χρόνια. Δηλαδή το "κάθε παιχνίδι μετράει" δεν έχει γίνει για τους παίκτες αλλά για τους προπονητές, για συγκεκριμμένους φυσικά και όχι για όλους.
