Detroit Pistons

[ssoulliss]

Για ένα ακόμη παιχνίδι εχθές κατεβήκαμε με πολλές απουσίες και μπορώ να πω ότι ήμασταν κάτι παραπάνω από καλοί. Ας τα πάρουμε από την αρχή στο #8 παιχνίδι της σεζόν και κόντρα στους Warriors η ομάδα έπεσε μαχόμενη με 109-120. Πριν το παιχνίδι στην ασθένεια του Ivey προστέθηκαν οι απουσίες των Duren και Harris με αποτέλεσμα να κατεβάσουμε δεκάδα, να έχουμε ροτείσον 8 παικτών και στο τέλος να βγει η κούραση.

Παράπανο δεν πρέπει να υπάρχει αφού παίζαμε με τους θείους μας (ηλικιακά). Ο μεγαλύτερος μας ηλικιακά ήταν ο Bagley ετών 24 την ίδια ώρα που οι Warriors είχαν γεμάτα μια δεκαετία (και βάλε) σε χρόνια και εμπειρία. Το παιχνίδι ξεκίνησε καλά, χωρίς πολλά λάθη και φάουλ, με τους Stewart και Hayes να ηγούνται στο σκορ αλλά οι Warriors είχαν τον Curry με 16 πόντους και έτσι το δωδεκάλεπτο έκλεισε με 26-31.

Στη δεύτερη περίοδο όπως συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια μπήκαν αναγκαστικά παιδιά που υπολογίζονται ως τρίτα (Umude, Rhoden και Wiseman) ο Paul ήταν καλός, ο Klay έβαλε τα mid-range και κάπως έτσι το παιχνίδι έφτασε στο 41-54, πριν κλείσει τελικά σε 48-56 κυρίως χάρις στον οίστρο του Hayes. Στην τρίτη περίοδο και μέχρι τα μέσα της τέταρτης η ομάδα έδειξε ίσως το καλύτερο πρόσωπο της και έφτασε να προηγείται με 97-93 στο 40'. Σε αυτό το διάστημα υπήρξαν μόνο διακριθέντες, ο Umude έβαλε 15 πόντους, ανέβηκε ο Cade, η άμυνα ήταν κομπλέ όμως οι λύσεις περιορισμένες όμως τα επιθετικά ριμπάουντς 12-2 εις βάρος μας κάτι που τελικά μας στοίχησε.

Έτσι με την είσοδο του Curry και ένα 10-0 σερί το σκορ πήγε στο 103-97 και παρόλο που έγινε προσπάθεια μέχρι το τελευταίο δίλεπτο ήταν φανερό ότι οι Warriors ήλεγχαν το παιχνίδι. Αποκορύφωμα της κόπωσης ήταν τα 8-sec παράβασης (χωρίς καμμία πίεση) σε σημείο που το σκορ ήταν στους 4 πόντους. Κορυφαίος όλων ο Hayes χωρίς ουσιαστικά υστερήσαντα πλην του Wiseman (τρελή απογοήτευση). Επόμενη στάση την Τετάρτη το βράδυ στο Milwaukee, σήμερα στις ΗΠΑ δεν έχει παιχνίδια λόγω των ενδιάμεσων εκλογών.

[ssoulliss]

Είχαμε δύο παιχνίδια αυτές τις ημέρες στο Milwaukee κόντρα στους Bucks, που έχει γίνει εκτενή αναφορά στο διαδίκτυο και εχθές κόντρα στους 76ers. Στο μεν πρώτο παιχνίδι το χάσαμε στο παρατσάκι με 120-118 κανόντας ίσως την καλύτερη εμφάνιση εώς τώρα εχθές ηττηθήκαμε με 114-106 (πιο εύκολα από ότι δείχνει το σκορ) από την παρέα του Embiid. Το ρεκόρ της ομάδας πλέον είναι 2-8 ρίχνοντας μας στη 15η θέση της Ανατολής.

Εχθές παραταχθήκαμε πάλι με πολλές απουσίες (Livers, Burks, Bogdanovic, Harris, Morris και Ivey) με σφιχτό ροτέισον και λογικά ηττηθήκαμε από μια φορμαρισμένη και ανώτερη ομάδα. Η εικόνα του παιχνιδιού είχε δύο πρόσωπα: το εξαιρετικό πρώτο 20λέπτο που ακολουθήθηκε από ένα κακό δεύτερο 20λεπτο, οδηγώντας το παιχνίδι σε τυπική διαδικάσια τα τελευταία 8 λεπτά.

Μέχρι λοιπόν το 20' το σκορ ήταν 56-41, η ομάδα είχε επιβάλλει το ρυθμό της χάρης στους δύο γκαρντς της (Cade-Hayes), o Embiid είχε κλειστεί σωστά, η ομάδα είχε ενέργεια και έπαιζε ωραιο μπάσκετ. Στο σημείο αυτό ο Nurse πήρε τάϊμ-άουτ έδωσε οδηγία για πίεση στην περιφέρεια (ειδικά μακρύα από την μπάλα), κάναμε 5 μαζεμένα λάθη με αποτέλεσμα το ημίχρονο να κλείσει με 56-48.

Πολύ γρήγορα στο δεύτερο ημίχρονο οι 76ers έφτασαν σε απόσταση αναπνοής και με την άνοδο των Embiid, Maxey και Harris (πολύτιμη η βοήθεια στην άμυνα του Covington) προσπέρασαν αρχικά 62-61 και έκλεισαν το δωδεκάλεπτο με 83-77. Υπήρξε επίσης ένα καθοριστικό σημείο όπου μείναμε χωρίς σκορ για πέριπου 4' έως τις αρχές της τετάρτης περιόδου, όταν και το σκορ έγινε 88-77. Οι αντίπαλοι μύρισαν αίμα το παιχνίδι είχε ανοίξει, δυνάμεις δεν υπήρχαν, λύσεις άλλες δεν έχουμε και κάπως έτσι τα τελευταία περίπου 8 λεπτά ήταν μονόλογος. Ξεχώρισε ο Hayes 23 πόντους, 6 ασίστς και 5 ριμπάουντς και ο Cade του πρώτου ημιχρόνου. Εγώ λέω ότι είμαστε σε καλό δρόμο, αλλά χρειαζόμαστε όλο το ρόστερ και όχι να παίζουμε με 6.5 παίκτες.




* Ο Ivey έχει ασθένεια (δεν λέει κανείς τι είναι). Άλλοι γράφουν ότι έχει ζητήσει να φύγει γιατί δεν του αρέσει ο ρόλος του, άλλοι ότι έχει μια μορφή μονοπυρήνωσης και είναι απομονώμένος , ο Monty πάντως άφησε να εννοηθεί πως θα πιστρέψει σύντομα.

* Ο Livers είπε ότι επιστρέφει σύντομα, άγνωστο το τι θα γίνει με τον Κροάτη, άγνωστο επίσης είναι το πότε θα επιστρέψουν οι τρεις βετεράνοι μας Morris, Harris και Burks.

* Μετά από 10 παιχνίδια ο Cade έχει 7.1 ασίστς και 5.3 λάθη. Πολύ κακός ο απολογισμός, είναι τρίτος σε όλη τη λίγκα και έχω αναφέρει πως οι αποφάσεις του όσο προχωρά το παιχνίδι είναι μάλλον κακές. Αντίθετα ο Hayes έχει 4.9 ασίστς και μόλις 1 λάθος, έχει ανεβάσει τα ποσοστά του στα τελευταία παιχνίδια και παίζει αρκετά καλά θα έλεγα.

* Οι rookie μας είναι μέχρι στιγμής οι φάροι της ομάδας. Ο Ausar αν συνεχίσει έτσι ίσως βρεθεί και All-Defensive πεντάδα, ο δε Sasser μέχρι στιγμής, θεωρείτε από τους ειδικούς ως το "κλέψιμο" του draft.

[ggr]

Η εικόνα είναι καλή αλλά χρειάζεται να έρθει μια νίκη, γιατί είναι νεανική ομάδα και είναι εύκολο να απογοητευθουν και να στραβωσει η χρονιά από τώρα.

[ssoulliss]

Η εικόνα είναι καλή αλλά χρειάζεται να έρθει μια νίκη, γιατί είναι νεανική ομάδα και είναι εύκολο να απογοητευθουν και να στραβωσει η χρονιά από τώρα.

Κάτι που δε επετεύχθει εχθές κόντρα στους μέτριους Bulls. Στο 11ο παιχνίδι της σεζόν αντιμετωπίσαμε τους Bulls στο Chicago - η πρώτη ομάδα που αντιμετωπίζουμε δεύτερη φορά - και ηττηθηκε η ομάδα με 119-108. Στο παιχνίδι αυτό απουσίασαν οι Duren (έχει υποστεί διάστρεμμα και μία παίζει, μια ξεκουράζεται) και ο Harris. Αντίθετα επέστρεψαν ο τραυματίας Burks και ο ασθενής Ivey, επίσης πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο Knox με το ροτείσον να επιστρέφει στον αριθμό "10".

Όπως στα περισσότερα παιχνίδια έτσι και σε αυτό ξεκινάμε αρκετά καλά, ειδικά στην άμυνα. Στην πρώτη περίοδο με τα ριμπάουντς 22-10 υπέρ μας μάλλον το 31-22 ήταν αρκετά κολακευτικό για τους Bulls, με την ομάδα να λειτουργεί καλά χωρίς να ξεχωρίζει κάποιος. Από το ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου και μέχρι το 18' οι Bulls προσπέρασαν με 38-40, το οποίο έγινε 38-46 στο 20' με ένα επιμέρους σερί 2-19 και χωρίς καλάθι για σχεδόν 5'. Στο διάστημα αυτό ο DeRozan και η πίεση που έβαλε η δεύτερη πεντάδα των Bulls φάνηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Με αυτά και με εκείνα με το πρώτο καλάθι του Cunningham στην τελευταία επίθεση του ημιχρόνου κάπως συμμαζεύτηκε η εικόνα και έτσι πήγαμε στο 50-55.

Η τρίτη περίοδος ήταν η καλύτερη του παιχνιδιού με το παιχνίδι να παραμένει ντέρμπι και να τελειώνει με 81-84. Στην τέταρτη περίοδο Κορυφαίος μας ο άρτι αφιχθής Knox με 18 πόντους - clutch συνεχώς - και καλή άμυνα στη θέση "4". Το πρόβλημα μας ήταν η ρακέτα μας, όπου οι δύο ψηλοί των Bulls Drummond και Vucevic έκαναν πάρτι συν ότι ο Monty αποφάσισε να παίξει με τον ψηλό μέσα με αποτέλεσμα οι Bagley-Wiseman να μην μπορούν να κρατήσουν τη θέση (πολλά λει-απς από τα γκαρντ των Bulls) . Ο Ivey ήταν εμφανώς καταπονημένος, ο Cade κακός, ο Burks ίσως ο καλύτερος ενώ οι ψηλοί μας πήραν χαμηλό βαθμό. Από την άλλη DeRozan και Vucevic (στην τέταρτη περίοδο) ήταν οι καλύτεροι.

* Τα λάθη ήταν 16-6 και τα κλεψίματα 4-12! Οι δύο ψηλοί των Bulls τελείωασν τον αγώνα με double-double ενώ κακώς δεν ποστάραμε την κοντή γραμμή των περιφερειακών όταν μπορούσαμε.

* Το ρεκόρ είναι 2-9 και το πρόγραμμα ακολουθεί με τα παιχνίδια: εντός οι Hawks, εκτός οι Cavs, εκτός οι Raptors και εντός οι Nuggets. Καλό είναι να μην πάμε στο 2-13.

[ggr]

Οι τραυματισμοί έχουν παίξει τον ρόλο τους. Αν ήταν πλήρεις, θεωρώ ότι θα κέρδιζαν στο Σικάγο. Θέλει υπομονή.

[ssoulliss]

Θα γράψω όσο πιο επιγραμματικά μπορώ τι συνέβει στα προηγούμενα 4 παιχνίδια της ομάδας, όπως και κάποιεςσκέψεις για το τι μέλλει γεννέσθαι.

Στο 12ο παιχνίδι εντός έδρας με τους Hawks (έπαιξαν χωρίς τον Young). Με τον Duren εκτός, ο Bagley ξεκίνησε βασικός και πήγε καλά όντας ο καλύτερος της ομάδας παρόλα αυτά όμως η ομάδα ηττήθηκε για 10η φορά, 5η συνεχόμενη εντός από μια ομάδα που είναι μεν καλύτερη ωστόσο μας ταιριάζει σαν αντίπαλος. Ο αγώνας ήταν κλειστός, όμως οι Hawks ήταν συνεχώς μπροστά στο σκορ και παρόλο που είχαμε ευκαιρία να κερδίσουμε η κλάση του Murray, επίσης μας πλήγωσε ο "δικός μας" Bey με πολύ καλό παιχνίδι και στο τέλος σε συνδυασμό με τα (πάλι) πολλά λάθη -17 - όπως και την αδυναμία να αμυνθούμε στο ζωγραφιστό οδήγησαν τους Hawks στο 126-120. Στα συν του παιχνιδιού η ομαδικότητα που δείχνουμε στην επιθεση.

Στο 13ο παιχνίδι στο Cleveland κόντρα στους Cavs (χωρίς τον Mitchell) η εικόνα ήταν αρχικά ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο με τον Struss να δείχνει σούπερμαν (έχει κάνει ένα απίστευτο κάρφωμα το παλλικάρι) και την ομάδα να δείχνει σημάδια κατάρρευσης. Στο δεύτερο ημίχρονο και συγκεκριμένα στο 3ο δωδεκάλεπτο είχαμε 6 τρίποντα σερί, κανένα λάθος και κάπως έτσι το σκορ έφτασε από το -14 στο -4, θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα αν η άμυνα ήταν καλύτερη πάνω στον Garland. Στην τέταρτη περίοδο η προσπάθεια των παιδιών δεν ήταν αρκετή και με τον Garland σε μεγάλη μέρα το ματσάκι κρίθηκε λίγο πριν το φινάλε με 108-100. Εξαιρετικά φιλότιμη η προσπάθεια των Knox (ξεκίνησε πεντάδα με τον Stewart στο 5 και τον Bagley να έρχεται από τον πάγκο) και Umude όμως τα παιδιά αυτά δεν είναι για να πάνε μια ομάδα μπροστά.

Την Κυριακή στο Τορόντο ήρθε το στραπάτσο της χρονιάς αφού οι Raptors μας διέλευσαν με 142-113. Το σκορ είναι κολακευτικό αφού η διαφορά ήταν σταθερά στο 25+ από την αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Η ομάδα για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι κατέβηκε με 10άδα λόγω των πολλών τραυματισμών. Κορυφαίος ο Siakam, μ'αρέσει ο Σέρβος προπονητής των Raptors.

Την επομένη ημέρα υποδεχτήκαμε τους πρωταθλητές Nuggets (χωρίς τον Murray). Είχαμε ουσιαστικά την επαναφορά στην πεντάδα του Ivey (ο Γάλλος ήρθε από τον πάγκο) και την εμφάνιση του πρώτου από τους τραυματίες μας, του Livers. Καταρχάς είχαμε στο πρώτο ημίχρονο τις αποβολές των Malone-Jokic με δύο τεχνικές ποινές. Σωστές θα πω και οι τέσσερις τεχνικές ποινές, ο Malone είχε δίκιο για τη φάση που διαμαρτυρήθηκε αλλά "έπαθε" τον Del Harris (για όσους παλιούς θυμούνται) και σωστά αποβλήθηκε. Ο Σέρβος παιχταράς ξυνόταν στην γκλίτσα του τσοπάνη από το πρώτο δευτερόλεπτο ήταν ειρωνικότατος και προκλητικότατος

Spoiler!

όπως όλοι οι Σέρβοι παιχταράδες-κωλοπαιδαράδες

και σωστά δέχτηκε τα δύο Τ. Έτσι λοιπόν παρουσιάστηκε μια χρυσή ευκαιρία για νίκη, να αλλάξει το κλίμα και η ψυχολογία. Φευ όμως στο δεύτερο ημίχρονο έπεσε το ξύλο της αρκούδας και στις δύο ρακέτες, χάθηκαν δυο ντουζίνες λέι-απς (εκατέρωθεν), εμείς κάναμε 13 λάθη σε αυτό το χρονικό σημείο, μείναμε 6.5 λεπτά χωρίς καλάθι στην τέταρτη περίοδο (μονο με βολές τη βάζαμε) και παρόλο που περάσαμε μπροστά στο σκορ με ένα επικό καλάθι και φάουλ alley-oop του Gordon το παιχνίδι έγειρε υπέρ των Nuggets (103-107).

* Λογικά θα βλέπουμε τον Ivey βασικό από εδώ και μπρός, έτσι πιστεύω, έτσι κατάλαβα και από τις δηλώσεις του κόουτς.
* Ο Cunningham μάλλον δεν είναι για νούμερο 1 σε μία ομάδα, δεν είναι SGA δηλαδή αλλά είναι εξαιρετικό νούμερο 2.
* Είμαστε η πρώτη ομάδα σε λάθη (17) και η πρώτη ομάδα σε απουσίες (60 συνολικά/4 ανά αγώνα). Μας λείπουν σχεδόν όλοι οι έμπειροι παίκτες, αυτοί οι οποίοι θα βοηθούσαν τους μικρούς κάτι που έχει φανεί σε 3-4 ματς που θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει. Ο Cunningham υπάρχουν στιγμές που πελαγοδρομεί γιατί δεν έχει που να δώσει την μπάλα (ειδικά όταν ο Ivey είναι εκτός).
* Ντριμπλάρουμε υπερβολικά κάτι που οδηγεί την ομάδασε λάθη και την αντίπαλη άμυνα σε σωστές θέσεις (έχουμε κάνει ήρωες μέτριες αμυντικά ομάδες). Ο Bagley είναι καλός παίκτης αλλά δεν είναι το 5 που θα σταθεί σε καλή ομάδα, αντίθετα για τον Wiseman θα πω τσάμπα το ύψος και τα προσόντα!


* Στα επόμενα 5 παιχνίδια έχουμε: @Pacers, Wizards, Lakers, @Knicks και Cavs. Την εβδομάδα αυτή θα ξέρουμε για τους τραυματίες και πιστεύω ότι μετά από αυτά τα παιχνίδια θα γνωρίζουμε πως θα πάει η χρονιά.
* Αν είναι να πάμε για πάτο και για χαμηλό ρεκόρ πάλι, πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ξεκαθάρισμα στους μικρούς μας. Το επόμενο draft νομίζω ότι δε πολυφτουράει, δε θα μας βελτιώσει. Επειδή λοιπόν δεν είμαστε Thunder δεν έχουμε SGA, η καλύτερη περίπτωση είναι να γίνουμε Orlando (το φετεινό) σε 2-3 χρόνια. Θεωρώ ότι το pick μας μαζί με δύο παίκτες (π.χ. Ivey-Stewart) μπορεί να προσεγγίσει έναν παιχταρά και να αλλάξει η κατάσταση σύντομα. Έναν παίκτη που θα μπει δίπλα στους Cunningham-Duren-Ausar και θα κάνει τη διαφορά. Ξερώ 'γω ας κάνουμε μια ανταλλαγή με τους άσπονδους Bulls και να φέρουμε τον LaVine.

[ggr]

* Ο Cunningham μάλλον δεν είναι για νούμερο 1 σε μία ομάδα, δεν είναι SGA δηλαδή αλλά είναι εξαιρετικό νούμερο 2.


* Στα επόμενα 5 παιχνίδια έχουμε: @Pacers, Wizards, Lakers, @Knicks και Cavs. Την εβδομάδα αυτή θα ξέρουμε για τους τραυματίες και πιστεύω ότι μετά από αυτά τα παιχνίδια θα γνωρίζουμε πως θα πάει η χρονιά.
* Αν είναι να πάμε για πάτο και για χαμηλό ρεκόρ πάλι, πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ξεκαθάρισμα στους μικρούς μας. Το επόμενο draft νομίζω ότι δε πολυφτουράει, δε θα μας βελτιώσει. Επειδή λοιπόν δεν είμαστε Thunder δεν έχουμε SGA, η καλύτερη περίπτωση είναι να γίνουμε Orlando (το φετεινό) σε 2-3 χρόνια. Θεωρώ ότι το pick μας μαζί με δύο παίκτες (π.χ. Ivey-Stewart) μπορεί να προσεγγίσει έναν παιχταρά και να αλλάξει η κατάσταση σύντομα. Έναν παίκτη που θα μπει δίπλα στους Cunningham-Duren-Ausar και θα κάνει τη διαφορά. Ξερώ 'γω ας κάνουμε μια ανταλλαγή με τους άσπονδους Bulls και να φέρουμε τον LaVine.

O Cunningham θεωρώ ότι μπορεί να ηγηθεί αλλά θα πρέπει να έχει και το κατάλληλο υλικό γύρω του. Αυτή τη στιγμή οι άμυνες προσαρμόζονται πάνω του , αφού δεν υπολογίζουν ιδιαίτερα κάποιον από τους υπολοίπους.
Από τα παιχνίδια που αναφέρεις, θεωρώ ότι μπορούμε να κερδίσουμε μόνο τους Wizards. Αν χαθεί κι αυτό, χαιρέτα μου τον πλάτανο.
Γενικά, ότι μπορούσε να πάει στραβά, έχει πάει μέχρι τώρα, κυρίως σε θέμα απουσιών. Από την άλλη, δεν ξέρω, δε μου πολυγεμίζει το μάτι το συγκεκριμένο ρόστερ. Υπάρχει ταλέντο αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να δέσουν οι παίχτες μεταξύ τους. Το όνομα του LaVine έπεσε στο τραπέζι σε κάποια σάιτ και δεν θα πω ότι διαφωνώ αλλά θα θέλει ο ίδιος να έρθει στο Ντιτρόιτ; Πρέπει να παρθούν αποφάσεις, γιατί από το 2008 και μετά, η ομάδα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δύο καλούτσικες σεζόν (2016,2019) και από κει και πέρα μετριότητα. Είμαστε η χειρότερη ομάδα στην Ανατολή από το 2009 έως σήμερα.

[ssoulliss]

Παιχνίδι #16 στην Indiana κόντρα στους εξαιρετικούς φέτος Pacers. Ο αγώνας ήταν για το Κύπελλο (sic) με τους γηπεδούχους να στοχεύουν στη νίκη που θα τους εξασφάλιζε την πρόκριση στα προημιτελικά. Πριν το παιχνίδι είχαμε ένα ευχάριστο νέο (την επιστροφή του Duren) και ένα δυσάρεστο (ο Morris υποτροπίασε και θα απουσιάσει άλλους 2 μήνες).

Με αυτά και με εκείνα στο 8' λεπτό ήμασταν μπροστά στο σκορ με 24-18, παίζοντας καλά στην άμυνα κυριαρχώντας στα ριμπάουντς (τα διπλάσια) και έχοντας φορτώσει με 2 γρήγορα φάουλ τον Turner ( ο οποίος είχε προλάβει να σκοράρει τους πρώτους 9 πόντους των Pacers). Στα επόμενα 9 λεπτά η ομάδα έκαν 6 λάθη (είχε 0), αμυντικά έχασε την ισορροπία της, οι Pacers επέβαλαν τον ρυθμό τους και με ένα σερί έφτασαν να προηγούνται με 40-52 (χωρίς τον Turner που είχε 3 φάουλ)! Κάπου εκεί ο Cunningham με μεγάλη εμφάνιση (18 πόντους σε αυτό το διάστημα) έφερε το παιχνίδι στο 63-61 υπέρ μας.

Στην τρίτη περίοδο μπήκαμε καλά, το ίδιο και οι Pacers το παιχνίδι είχε ενδιαφέρον παίζαμε καλά με τον Cunningham να φτάνει τους 27 πόντους και στη συνέχεια οι Ivey-Duren να κρατουν την ομάδα σε απόσταση βολής, έχοντας περιορίσει τον Haliburton και φορτώνοντας τον Turner με το τέταρτο του φάουλ. Με 2 τρίποντα του Burks κλείσαμε την τρίτη περίοδο με 96-97 σε έναν ρυθμό όμως που φαινόταν ότι δεν ευννούσε εμάς. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αανφερθεί η καθοριστική συμβολή του Mathurin όπου κράτησε τους Pacers μπροστά και έδωσε λύσεις.

Στα πρώτα 4' της τελευταίας περιόδου ήταν αρκετά καλά όπου με καλάθι του Cunningham περάσαμε μπροστά με 106-104 (το τελευταίο του στον αγώνα). Και ύστερα ήρθε ο..έρωτας! Πήρε ταϊμ-άουτ ο Carlisle, επέστρεψε ο Turner και μαζί με τον κορυφαίο του αγώνα Brown μας οδήγησαν σε συνεχόμενα λάθη, κλεψίματα και εντός 2' το παιχνίδι είχε γίνει μονόλογος (115-108) και 124-113. Στα τελευταία 3.5 λεπτά δε βάλαμε γκολ η άμυνα κατέρρευσε, ο Cunningham αντιμετωπίζεται συνεχώς με double-team οι υπόλοιποι μάλλον δεν μπορούν να βγουν μπροστά (εκτός του Ivey που το πάλεψε). Τελικό σκορ 113-136 με ένα εντυπωσιακό φινάλε για τους Pacers, δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του παιχνιδιού αλλά δείχνει τη πραγματική διαφορά των δύο ομάδων.

O Cunningham θεωρώ ότι μπορεί να ηγηθεί αλλά θα πρέπει να έχει και το κατάλληλο υλικό γύρω του. Αυτή τη στιγμή οι άμυνες προσαρμόζονται πάνω του , αφού δεν υπολογίζουν ιδιαίτερα κάποιον από τους υπολοίπους.
Από τα παιχνίδια που αναφέρεις, θεωρώ ότι μπορούμε να κερδίσουμε μόνο τους Wizards. Αν χαθεί κι αυτό, χαιρέτα μου τον πλάτανο.
Γενικά, ότι μπορούσε να πάει στραβά, έχει πάει μέχρι τώρα, κυρίως σε θέμα απουσιών. Από την άλλη, δεν ξέρω, δε μου πολυγεμίζει το μάτι το συγκεκριμένο ρόστερ. Υπάρχει ταλέντο αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να δέσουν οι παίχτες μεταξύ τους. Το όνομα του LaVine έπεσε στο τραπέζι σε κάποια σάιτ και δεν θα πω ότι διαφωνώ αλλά θα θέλει ο ίδιος να έρθει στο Ντιτρόιτ; Πρέπει να παρθούν αποφάσεις, γιατί από το 2008 και μετά, η ομάδα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δύο καλούτσικες σεζόν (2016,2019) και από κει και πέρα μετριότητα. Είμαστε η χειρότερη ομάδα στην Ανατολή από το 2009 έως σήμερα.

Δε διαφωνώ κάπου ωστόσο θεωρώ απίθανο ο LaVine να αφήσει το Chicago για εμάς (είμαστε και χάλια πόλη). Αυτό που θα πρέπει να εξηγήσει ο Monty είναι τι στο καλό έγινε στο training camp και είχαμε τόσους τραυματισμούς. Το καλό νέο είναι πως επανέφερε τον Ivey βασικό, αναγνώρισε προφανώς το λάθος του να τον φέρνει από τον πάγκο (τουλάχιστον όχι με μισό ρόστερ).

[megapoxy]

Ο Bagley (που πάντα θα μας στοιχειώνει ότι τον διαλέξαμε στο ντραφτ πάνω από τον Doncic ανάθεμα τον Ντίβατς) τραυματίστηκε κι έπαιξε μόνο 14 λεπτά σε αυτό το ματς;

[ssoulliss]

Ο Bagley (που πάντα θα μας στοιχειώνει ότι τον διαλέξαμε στο ντραφτ πάνω από τον Doncic ανάθεμα τον Ντίβατς) τραυματίστηκε κι έπαιξε μόνο 14 λεπτά σε αυτό το ματς;

Όχι ήταν επιλογή του προπονητή. Έφερε από τον πάγκο τον Duren και στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου που θεωρητικά θα έπαιζε προτίμησε τον Stewart στο 5. Τα στατιστικά μπορεί να τον δείχνουν ανεβασμένο και τα αναλυτικά με καλό +-, με καλές win shares κλπ, ωστόσο η εικόνα του είναι μεν βελτιωμένη σε σχέση με το παρελθόν δεν είναι όμως 5 και δεν τον φοβάται/υπολογίζει κανένας αντίπαλος ψηλός.



Και εδώ η πικρή αλήθεια για το πως χτίστηκε η μεγάλη ομάδα των 00's.

[ggr]

Και εδώ η πικρή αλήθεια για το πως χτίστηκε η μεγάλη ομάδα των 00's.

Πω πω, αυτό το άρθρο το διάβασα χτες. Περασμένα μεγαλεία δυστυχώς...Αυτό που ανέφερες παραπάνω για τον LaVine, το ίδιο εννοούσα κι εγώ στο σχόλιό μου. Δεν είμαστε θελκτικοί ούτε σαν πόλη, ούτε σαν αγωνιστική κουλτούρα αυτή τη στιγμή για να προσελκύσουμε κάποιον σταρ. Φαίνεται ότι έχεις πληρέστερη εικόνα για την ομάδα σε σχέση με μένα, μιας και τους παρακολουθείς πλήρως (αλήθεια πώς αντέχεις; ), οπότε θα σε ρωτήσω το εξής: πώς προβλέπεις ότι θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά; Υπάρχει κάποια αισιοδοξία ή πάμε για άλλο ένα ναυάγιο ;(εγώ τείνω προς το τελευταίο)

[ggr]

Και εδώ η πικρή αλήθεια για το πως χτίστηκε η μεγάλη ομάδα των 00's.

Πω πω, αυτό το άρθρο το διάβασα χτες. Περασμένα μεγαλεία δυστυχώς...Αυτό που ανέφερες παραπάνω για τον LaVine, το ίδιο εννοούσα κι εγώ στο σχόλιό μου. Δεν είμαστε θελκτικοί ούτε σαν πόλη, ούτε σαν αγωνιστική κουλτούρα αυτή τη στιγμή για να προσελκύσουμε κάποιον σταρ. Φαίνεται ότι έχεις πληρέστερη εικόνα για την ομάδα σε σχέση με μένα, μιας και τους παρακολουθείς πλήρως (αλήθεια πώς αντέχεις; ), οπότε θα σε ρωτήσω το εξής: πώς προβλέπεις ότι θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά; Υπάρχει κάποια αισιοδοξία ή πάμε για άλλο ένα ναυάγιο ;(εγώ τείνω προς το τελευταίο)

Kαι για να ευθυμήσουμε λίγο. Δεν ήξερα ότι υπήρχε το συγκεκριμένο αλλά έλιωσα στο γέλιο όταν το είδα χτες. Ότι είχαν φτιάξει παιχνίδι για τον Μπιλ, δεν το περίμενα.

[ssoulliss]

Και εδώ η πικρή αλήθεια για το πως χτίστηκε η μεγάλη ομάδα των 00's.

Πω πω, αυτό το άρθρο το διάβασα χτες. Περασμένα μεγαλεία δυστυχώς...Αυτό που ανέφερες παραπάνω για τον LaVine, το ίδιο εννοούσα κι εγώ στο σχόλιό μου. Δεν είμαστε θελκτικοί ούτε σαν πόλη, ούτε σαν αγωνιστική κουλτούρα αυτή τη στιγμή για να προσελκύσουμε κάποιον σταρ. Φαίνεται ότι έχεις πληρέστερη εικόνα για την ομάδα σε σχέση με μένα, μιας και τους παρακολουθείς πλήρως (αλήθεια πώς αντέχεις; ), οπότε θα σε ρωτήσω το εξής: πώς προβλέπεις ότι θα εξελιχθεί η φετινή χρονιά; Υπάρχει κάποια αισιοδοξία ή πάμε για άλλο ένα ναυάγιο ;(εγώ τείνω προς το τελευταίο)

Μεγάλο σταρ ή έστω πρωτοκλασσάτο δε φέραμε σχεδόν ποτέ σαν franchise. Υπήρξαν οι περιπτώσεις με τους Dantley και Rasheed αλλά υπήρξαν ειδικές συνθήκες τότε για να έρθουν, δηλαδή ήμασταν ήδη ομάδα του πάνω ραφιού. Επομένως ο LaVine και ο κάθε LaVine θα πρέπει να είναι πολύ σίγουρος για να έρθει σε εμάς ή να μην έχει άλλη επιλογή.

Είπα να μας παρακολουθήσω επισταμένως φέτος λόγω των πολλών πιτσιρίκων . Σαν πρόβλεψη δεν ξέρω πως θα πάμε αυτό που νομίζω είναι ότι δεν αξίζει να κάνουμε tanking γιατί αφενώς το επόμενο draft φαίνεται αρκετά φτωχό αφετέρου τι στο καλό θα τους κάνουμε τόσους μικρούς;

[ggr]

. Σαν πρόβλεψη δεν ξέρω πως θα πάμε αυτό που νομίζω είναι ότι δεν αξίζει να κάνουμε tanking γιατί αφενώς το επόμενο draft φαίνεται αρκετά φτωχό αφετέρου τι στο καλό θα τους κάνουμε τόσους μικρούς;

Επιπλέον, δεν γίνεται να κάνουμε tanking συνέχεια. Εγώ γενικά διαφωνώ με τη νοοτροπία αυτή, αφού προτιμώ προσεγγίσεις σαν της Ιντιάνα, που προσπαθεί να είναι ανταγωνιστική πάντα και επιλέγει σοφά στις θέσεις +/- 10. Πρέπει να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε παιχνίδια φέτος, ώστε να αρχίσει να χτίζεται νοοτροπία νικητή.

[ssoulliss]

Από την Κυριακή μέχρι χθες είχαμε τα παιχνίδια υπ'αριθμόν #17-#19 κόντρα στους Wizards, κόντρα στους Lakers και στην έδρα των Knicks.

Τα αποτελεσματα ήταν:

Pistons-Wizards 107-126
Pistons-Lakers 107-133
Knicks-Pistons 118-112

Δεν ήρθε ούτε τώρα η νίκη, το ρεκόρ της ομάδας είναι στο 2-17, με 16 συνεχόμενες ήττες κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά, όπως επίσης για πρώτη φορά κλείνουμε έναν ημερολογιακό μήνα χωρίς νίκη.

Pistons-Wizards 107-126

Σε αυτό το παιχνίδι κόντρα σε μια ομάδα που δυσκολεύεται να παίξει άμυνα, δυσκολεύεται να κερδίσει και δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή ούτε έναν παίκτη που μπορείς να χτίσεις ομάδα γύρω του η εικόνα μας ήταν επιεικώς μέτρια. Μετά το 10-2 που ξεκινήσαμε στα πρώτα 3' ακολούθησε ένα 97-124 και δε χρειάζεται να αναφερθώ σε τίποτε άλλο σχετικά με την εικόνα μας στο γήπεδο. Τα γνωστά προβλήματα που δείχνουν να επιδεινώνονται αντί να λιγοστεύουν παιχνίδι με το παιχνίδι. Στο πιο "καλό" μας διάστημα (3η περίοδος) ο Kuzma (18 πόντοι) έμοιαζε Αντετοκούνμπο και μας έβαζε με όποιο τρόπο ήθελε καλάθι. Η άμυνα είχε εικόνα παιδικής χαράς ενώ παρατηρώ ότι μετά το 42' ανεξαρτήτως αν είμαστε κοντά η μακρυά η πετσέτα είναι πάντα λευκή.

Pistons-Lakers 107-133

Παίζουμε κόντρα σε μια ομάδα που έχει απουσίες στους forwards της, είναι ο δυτικός rival μας και όμως η εικόνα μας ήταν χειρότερη από την προηγούμενη αναμέτρηση. Η εικόνα μας ήταν από το πρώτο δευτερόλεπτο, εικόνα διάλυσης με τους Cade-Ivey να είναι σε πολύ χαμηλά επιθετικά στάνταρ και τον Russell να ηγείται (35 πόντους λίγο πριν το τέλος της 3ης περισόδου) καθαρίζοντας την μπουγάδα. Κανείς διακριθέντας, όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, ήρθε και το πρώτο δημόσιο ξε..σμα από τον Monty.

* Οι Lakers δε μ'αρέσουν, ωστόσο τους έλειπαν παιδιά που αναμένεται να βοηθήσουν προς το τέλος.

Knicks-Pistons 118-112

Ξημερώματα είχαμε την 16η συνεχόμενη ήττα από τους επίσης rival Knicks, όμως σε αυτό το παιχνίδι είχαμε τις πρώτες ουσιαστικές αλλαγές ή κάποιος μπορεί να πει τα πρώτα καμπανάκια για κάποιους. Εκτός πεντάδας οι Ausar Thompson και Ivey, μέσα ο Livers και ο Hayes. Ήταν το πρώτο παιχνίδι εδώ και ένα μήνα όπου:

- Αντίπαλος παίκτης μας πήγε καροτσάκι από το ξεκίνημα, όπως είχε συμβεί και σε άλλα παιχνίδια (ο Bunson με 23 πόντους στο ημίχρονο και 37 στο τέλος της τρίτης).
- Όπου βρεθήκαμε 2 φορές με μεγάλες φορές πίσω στο σκορ (με -16 και -13) με 14 λάθη στο πρώτο ημίχρονο.
- Και παρόλα αυτά ήμασταν ανταγωνιστικοί σχεδόν μέχρι το τέλος, μάλιστα το σκορ ήταν 96-94 υπέρ μας περίπου στο 40'.

Σε αυτό οφείλεται η παρουσία του Livers που όπως και να το κάνουμε οι αντίπαλες άμυνες δεν τον παίζουν έναμιση μέτρο μέσα (sorry Ausar αλλά αυτό είναι η πικρή αλήθεια). Επίσης μας ταιριάζουν οι Knicks ως αντίπαλος και μας βοήθησε ότι ο Sasser ήταν η πρώτη αλλαγή από τον πάγκο, κάτι που γραφόταν αρκετό καιρό ότι πρέπει να αλλάξει ο Monty. Η τριπλέτα Cade-Hayes-Sasser πλήγωσε στο μέγιστο την άμυνα των Knicks, ο Γάλλος ήταν εξαιρετικός στις φάσεις που τελείωσε (μετά τα 3 άστοχα είχε αν δεν κάνω λάθος 9/9 ), το δεύτερο ημίχρονο ήταν το καλύτερο που έχουμε κάνει (για την ακρίβεια τα τελευταία 30' ήταν πολύ καλά), οι ψηλοί μας όσο μπορούσαν πήγαν καλά καλύτερα ο Duren, αυτό που δεν πήγε καλά είναι οι υπόλοιπες λύσεις (Ausar, Ivey, Knox και Bagley). Κάπως έτσι σε συνδυασμό με τα 3 κολλητά τρίποντα του DiVincenzo στην τέταρτη περίοδο, έγειρε το ματσάκι υπέρ των ψιλοάοσμων Knicks.

* Οι Brunson-Randle είχαν 71 πόντους (42+29) και από 8 ασσίστς, ωστόσο οι Νεοϋρκέζοι έχουν ζητήματα που δε φαίνονται να λύνονται.