Detroit Pistons

[ssoulliss]

Τι θα δούμε φέτος:
Βρισκόμαστε στο Μάρτιο του 2023, όπου παρακολουθούμε ένα τρομερό Final-4 του NCAA, με πρωταγωνιστές τους Cunningham, Duren, Hayes, Ivey, Stewart, Thompson, Wiseman συν τους τελειόφοιτους Livers και Sasser. Τα παιδιά αποχαιρετούν το κολλέγιο αποθεώμενοι από το κοινό και ετοιμάζονται για την πρώτη τους σεζόν στο ΝΒΑ (not)!

Τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι η πραγματικότητα, όμως στην παρούσα κατάσταση για τους Pistons ο Monty Williams δεν είναι προπονητής κολλεγίου, έχει όμως να διαχειριστεί ένα πολυτάλαντο και νεανικότατο ρόστερ που κατά βάση βρίσκεται ή στην πρώτη του ή στην δεύτερη του σεζόν.

Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα κάνει η ομάδα φέτος, αν θα συνεχίσει να είναι ένα άναρχο τουρλουμπούκι (ναι Dwane Casey τα έκανες ρόϊδο) ή θα τρίβουμε τα μάτια μας με τη βελτιώση των παικτών και της ομάδας στη δύσκολη Ανατολή (Trust the Process αλά Michigan). Φέτος λοιπόν προστέθηκαν ο ένας εκ των διδύμων Thompson – ο Ausar – ήρθαν με ανταλλαγή ο Monté Morris και ο Joe Harris Mπαμπάς του λόχου παραμένει ο Bojan Bogdanovic και ελπίζουμε φέτος ο Cunningham να μείνει υγιής.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο Monty είναι να μας κάνει ομάδα και να παίξουμε άμυνα, όπου και τα δύο προς το παρόν είναι σε χαμηλό επίπεδο. Προς το παρόν βλέπω πολύ pick and roll και όχι τόσο πολύ τρίποντο στο παιχνίδι μας ωστόσο είναι νωρίς ακόμη.

Depth Chart:



PG: Cade Cunningham, Monte Morris, Killian Hayes
G: Jaden Ivey, Marcus Sasser
SG:, Alec Burks, Malcolm Cazalon((TW)
G/F: Ausar Thompson, Joe Harris, Jared Rhoden
SF: Bojan Bogdanovic
PF/C: Isaiah Stewart, James Wiseman, Isaiah Livers(+)
C: Jalen Duren, Marvin Bagley III

Ο σταρ:

Στη δεύτερη του χρονιά, αφού πέρυσι έπαιξε ελάχιστα, λογικά θα πρέπει να βελτιωθεί και να ηγηθεί. Άλλωστε το καλοκαίρι στο training camp της Select team USA όλοι έλεγαν το πόσο καλός παρουσιάστηκε. Ίδωμεν.



Το ερώτημα:

Τι στο καλό θα τους κάνουμε, όλους αυτούς τους νέους και ταλαντούχους παίκτες;

[ggr]

Ελπίζω να γίνουν κάποια βήματα προόδου φέτος. Ο Monty είναι καλή επιλογή για ένα τέτοιο project.

[ggr]

Ελπίζω να γίνουν κάποια βήματα προόδου φέτος. Ο Monty είναι καλή επιλογή για ένα τέτοιο project.

Ξέχασα να γράψω ότι φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από το τελευταίο πρωτάθλημα της ομάδας, ένα πρωτάθλημα που δεν το χάρηκα όσο ήθελα μιας και ο πατέρας μου "έφυγε" τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Μετά το τέλος εκείνης της ομάδας το 2008, δεν υπάρχει πλέον κουλτούρα νικητή, υπήρξαν κάποιες σποραδικές είσοδοι στα πλέι οφ με εύκολους αποκλεισμούς και αποτυχημένες προσπάθειες για rebuild. Πλέον, υπάρχει ελπιδοφόρο νεανικό υλικό και ένας προπονητής που μπορεί να τους καθοδηγήσει, ώστε η ομάδα να αποκτήσει την εικόνα που της αξίζει.

[ssoulliss]

Για τον επόμενο μήνα(;) θα παίζουμε κυριολεκτικά ως senior κολλεγιακή ομάδα (συν τον Joe Harris) αφού θα έχουμε απώντες τους 2 έμπειρους παίκτες του ρότερ μας.

[ssoulliss]

Είδα την πρεμιέρα της ομάδας κόντρα στους Heat και θα προσπαθήσω να κάνω μια αποτίμηση, όπως και σε όποιο παιχνίδι της ομάδας που θα παρακολουθώ.

Στο κοσμοπολίτικο Μαϊάμι λοιπόν το παιχνίδι έληξε με 103-102 υπέρ των Heat σε μια μεγάλη μάχη όπως εξελίχθηκε στο τέλος.

Η πεντάδα που ξεκινήσαμε ήταν: Cade Cunningham, Killian Hayes, Ausar Thompson, Isaiah Stewart και Jalen Duren. Ενώ το ροτείσον έκλεισε με τους Marvin Bagley III, Jaden Ivey, Alec Burks, Marcus Sasser και Joe Harris. Όλοι έπαιξαν την πρώτη περίοδο με τον Cunningham να ξεχωρίζει εκτελεστικά με 9 πόντους από τα αγαπημένα του σημεία (jump shoot από τις βολές και lay-up). Στην αρχή επιδιώξαμε το high-low με αποδέκτη τον Stewart όμως οι Heat μετά το πρώτο πεντάλεπτο μας το απαγόρευσαν. Στα αξιοσημείωτα ότι ήμασταν μπροστά με 29-26 είχαμε 6 κοψίματα αλλά είχαμε 9 λάθη, 19 πόντους κατά από λάθη και οι Heat είχαν 6 επιθετικά ριμπάουντς.

Η δεύτερη περίοδος ήταν κακή, όπου εκτός του Cunningham η ομάδα έδειχνε σημάδια από το περυσινό σκορποχώρι. Έτσι οι Heat με 32-18 με πρωταγωνιστές τους Duncan Robinson και Thomas Bryant έφτασαν στο 47-58, εκμεταλλευόμενη επίσης την πολύ καλή τους άμυνα, τα δικά μας λάθη (9+5) 14 σύνολο στο ημίχρονο!!!

Η τρίτη περίοδος ξεκίνησε με τους Heat να ελέγχουν το παιχνίδι και να φτάνουν τη διαφορά εώς τους 15 (70-55) χωρίς όμως να εντυπωσιάζουν. Ο Cunningham είχε μαεστρικά κλειστεί από double-team (οι πάσες του ήταν κακές), οι υπόλοιποι πελάγωσαν και έτσι ο Monty απέσειρε τους βασικούς για να μπουν τα "δεύτερα". Εκεί και με μπροστάρη τον rookie Marcus Sasser (που όμως είναι μεγαλύτερος από αρκετούς του ρόστερ μας ) καταφέραμε να πλησιάσουμε στο 75-81 και να κλείσουμε την τρίτη περίοδο με 75-83 σκόρ.

Εκεί κάπου παρασύρθηκε ο Monty και για τα επόμενα τρία λεπτά - τα πρώτα της τετάρτης περιόδου - εμπιστελυτηκε τους Sasser, Ivey, Burks, Harris και Bagley III. Οι Heat έτρεξαν ένα 13-0 και έτσι το σκόρ πήγε στο 75-94. Ο κόουτς κάλεσε τάϊμ άουτ και έβαλε τους τέσσερις βασικόυς (άφησε μέσα το Burks και στον πάγκο τον rookie Thompson) κάτι που βοήθησε την ομάδα να τρέξει με τη σειρά της ένα 14-0 εντός περίπου 3'. Στα τελευταία 6' ήμασταν πίσω περίπου 5 πόντους μέχρι που με συνεχόμενες ενέργειες του Cade φτάσαμε στο 103-102 ένα λεπτό πριν λήξη. Οι σύο ομάδες είχαν αλλεπάλληλες άστοχες επιθέσεις με το άστοχο (υπό ασφυκτική πίεση) τρίποντο του Cade να χαρίζει τη νίκη στους Heat.

Συνολικά είμαστε πολύ αθλητική ομάδα, ίσως από τις αθλητικότερες της λίγκας το μαρτυρούν τα 13 κοψίματα. Είμαστε όμως και εξαρετικά άπειροι κάτι που φαίνεται στα λάθη όπως και στην έλλεψη ηρεμίας όταν πρέπει. Η πρώτη πεντάδα, απόντος του Bojan Bogdanovic, έχει τον Γάλλο δίπλα στον Cade όπου τον αποφορτίζει και τον βοηθά με το μάκρος του και την εξαιρετική του άμυνα (ειδικά σε βόηθειες). Έχουμε τον Duren όπου μόνο οπτικά καταλαβαίνεις ότι το παιδί έχει ανέβει επίπεδο σε δύναμη και τελειώματα. Ο Stewart ο οποίος ήταν ίσως ο δεύτερος καλύτερος της βραδυάς, βοηθάει παντού και μπιστάει τελικά και το σουτάκι του, ενώ ο rookie μας ο δίδυμος Ausar είναι ένα πολυεργαλείο, ένας παίκτης ομάδας, ένας μακρύς και αρκετά καλός αμυντικός που εκτιμώ ότι αρχικά θα πιάσει σαν cutter μέχρι να αναπτύξει το παιχνίδι του.

Από τους υπόλοιπους νομίζω ότι ο Harris δε θα μακροημερεύσει αλλά να το δούμε αυτό. Επίσης νομίζω ότι σε ανοικτό γήπεδο θα είμαστε αρκετά καλοί, θα είμαστε λίγο άσουτοι (οκ η second unit όχι τόσο), πιθανόν να δούμε περισσότερο Pick 'n' Roll μέσα στη σεζόν και ακόμη περισσότερο high-low. Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν θα γυρίσουν οι τραυματίες και αυτό γιατί μαζευόμάστε πολλοί σαν ρόστερ και ίσως κάποιος/οι να αναχωρήσουν πριν το Φεεβρουάριο. Το δεδομένο που κρατώ είναι ότι στην αντίστοιχη πρεμιέρα πέρυσι κόντρα στους Bulls η ομάδα φαινόταν για καφενείο, φέτος αντίθετα δείχνουμε πιο έτοιμοι, πιο καλοί.

Αυτό όμως που με ενθουσιάσε και το άφησα για τελευταίο, είναι ότι μετά από 15 και βάλε χρόνια η ομάδα παίζει άμυνα.

Δεν γνωρίζω αν θα διατηρηθεί αυτό, το εύχομαι, όμως ο Monty φαίνεται να τους έχει πείσει ότι για να προοδεύσουμε σαν ομάδα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί. Και επειδή οι Heat πέρυσι είχαν πολύ χαμηλό ORTg (κάτι που μπορεί να σταθεί ως αντεπιχείρημα για τα περί άμυνα) και άσχημη επίθεση, φέτος μπορώ να πω πως δείχνουν πιο καλοί, πιο σοβαροί παρόλο που έχουν βάλει ένα χρόνο παραπάνω στην πλάτη τους. Εν τέλει νομίζω ότι θα τους λείψει ο Struss (έκανε όργια εχθές κόντρα στους Nets).

[ggr]

Αυτό όμως που με ενθουσιάσε και το άφησα για τελευταίο, είναι ότι μετά από 15 και βάλε χρόνια η ομάδα παίζει άμυνα.

Δεν γνωρίζω αν θα διατηρηθεί αυτό, το εύχομαι, όμως ο Monty φαίνεται να τους έχει πείσει ότι για να προοδεύσουμε σαν ομάδα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί.

Όλο το ζουμί είναι αυτές οι δύο προτάσεις. Επιτέλους, σταματήσαμε να είμαστε τσίρκο στα μετόπισθεν. Ελπίζω κι εγώ να διατηρηθεί αυτή η φιλοσοφία.

[ssoulliss]

Λεπόν παιχνίδι #2 στη Charlotte κόντρα στους Hornets και πρώτη νίκη με 111-99. Το είδα σε κονσέρβα και χωρίς spoilers .

Ξεκινήσαμε πάλι με την κλασσική μας πεντάδα τους: Cunningham, Hayes, Thompson, Stewart και Duren. Ενώ το ροτείσον έκλεισε με τους Bagley, Ivey, Burks, Sasser και Harris. Κανονικό εξελάκι, όλοι να παίξουν- όλοι να πάρουν χρόνο. Το 7-9 ήταν η τελευταία φορά που οι Hornets προηγήθηκαν στο σκορ καθώς μέχρι το τέλος του αγώνα ήμασταν συνεχώς επικεφαλής. Στην πρώτη περίοδο λοιπόν (32-21 υπέρ μας), δείξαμε ομαδικότητα προσπαθήσαμε να τρέξουμε όποτε μας το επέτρεπε το παιχνίδι και κυρίως εκμεταλλευτήκαμε τα πολλά λάθη των Hornets (7 σε εκείνη την περίοδο). Καλύτερος ο Burks από κοντά ο - αρνητικός στην πρεμιέρα Ivey. Αρνητικό πάλι τα πολλά λάθη (σύνολο 9).

Στη δεύτερη περίοδο και με την είσοδο των αναπληρωματικών οι Hornets ισορρόπησαν το παιχνίδι λόγω LaMello και Hayward μέχρι που οι Burks και Bagley κράτησαν την ομάδα μπροστά με 54-47. Στο χρονικό σημείο αυτό είχαμε με 3 φάουλ τους Cunningham και Hayes, ενώ σε γενικές γραμμές κουτουλάγαμε στο σουτ και δεν βρίσκαμε το εύκολο καλάθι.

Στο ξεκίνημα του β' ημιχρόνου είχαμε με το καλημέρα από 4 φάουλ στους Cunningham-Hayes όπως και στους Richards-Williams. Ο Hayward ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του τα λάθη συνεχίστηκαν (στο Μαϊάμι είχαμε μόλις 2 σε όλο το δεύτερο ημίχρονο) από πλευρας μας και οι Hornets πλησίασαν. Οι Ivey-Bagley βρήκαν λύσεις με τον δεύτερο να δημιουργεί πολλά προβλήματα με το footwork του και την spin move στα τελειώματα και έτσι έκλεισε η περίοδος με εμάς μπροστά κατά 8 πόντους (83-75).

Με το καλησπέρα της τέταρτης περιόδου ο Cunningham υπέπεσε σε 5ο φάουλ, ο Rozier πήρε το όπλο του ο Brandon Miller ενθουσίασε το κοινό με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα και έτσι στο 42' το σκορ έγινε 94-91 με τον rookie των Hornets να πανηγυρίζει έξαλλα. Ο Monty καλεί τάϊμ-άουτ όμως ο Stewart αντιλήφθηκε ότι πάει να γύρει το παιχνίδι και κάνει μανούρα, είχε προηγηθεί μια ψιλή στο πρώτο ημίχρονο, στο μικρό των Hornets (συνεπικουρούμενος από τον Duren) με αποτέλεσμα να απειληθεί σύρραξη . Οι διαιτήτές σωστά έδωσαν 4 τεχνικές ποινές στην επόμενη επίθεση ο Stewart είχε τρίποντο, μετά καλή άμυνα, κάρφωμα και τάπα στον LaMello που ακολουθήθηκε από τρίποντο στον αιφνιδιασμό του Burks. Έτσι 3' πριν τη λήξη το σκόρ έγινε 102-93 με τους Hornets να μην επιστρέφουν ποτέ. Στο φινάλε ο Washington αποβλήθηκε με flagrant-2 προς τον Stewart ο οποίος του έστελεν φιλάκια την ώρα που αποχωρούσε!!!

Κορυφαίος ο Burks ο οποίος έχει κατακτήσει τη θέση του στην ομάδα, για τον Stewart σας τα είπα πιο πάνω, θηρίο ο Duren, καθοριστικός ο Ivey ενώ ο rookie μας Ausar Thompson, έπαιξε για πρώτη φορά σε τέταρτη περίοδο, έγραψε 6 πόντους-13 ριμπάουντς- 6 ασίστς με τρομερή άμυνα πάνω στον LaMello (βοήθησε και ο Γαλλος εδώ) και πολύ-πάρα πολύ πάθος. Μπάσκετ πολύ δεν γνωρίζει, εώς τώρα δείχνει να είναι περιορισμένου επιθετικού ρεπερτορίου αλλά του αξίζει πίστωση χρόνου και προσοχή.

Η ομάδα παίζει άμυνα, μου είναι αδιάφορο ότι είμαστε streaky όταν σουτάρουμε συγκεκριμμένα εχθές ο ηγέτης μας ήταν σε κακή βραδυά όμως βγάλαμε αντίδραση και κερδέψαμε!!!
.

Σε λίγες ώρες παίζουμε κόντρα στους Bulls (που είχαν ένα ψυχοφθόρο παιχνίδι εχθές) στο πρώτο εντός έδρας της σεζόν. Είμαστε σε καλο δρόμο, αξίζει να μας παρακολουθήσει κάποιος ουδέτερος.

[Μορφή]

[ssoulliss]

Είχαμε 15 συνεχόμενες ήττες από τους Bulls (τους arch-rivals μας). Πριν λίγες ώρες και στο πρώτο back-to-back της σεζόν κερδίσαμε σχετικά άνετα με 118-102, παρά του 51 πόντους του LaVine (ήταν χάρμα ιδέσθαι).

Η ομάδα στο πρώτο εντός έδρα της παιχνίδι ξεκίνησε με τη συνήθη πεντάδα και με ακριβώς το ίδιο ροτείσον. Δηλαδή ξεκινήσαμε με Cunningham, Hayes, Thompson, Stewart και Duren σαν πρώτη αλλαγή φαίνεται να καθιέρώνεται ο πάλι εξαιρετικός Burks (αναρωτιέμαι τι όνειρο βλέπουν κάποιοι δημοσιογράφοι στο Ελλάντα που γράφουν κατά καιρούς ότι τέτοιοι παίκτες σκέφτονται την Ευρώπη για να αγωνιστούν ) και ακολούθως οι Ivey-Bagley. Οι Harris-Sasser κλείνουν το ροτείσον δίνοντας ανάσες και πολύτιμους πόντους. Μένει να δούμε πως θα αλλάξει αυτό όταν επιστρέψει ο Morris και κυρίως ο Bogdanovic.

Στο πρώτο ημίχρονο κυριαρχήσαμε με 57-44, παρά την 20άρα του LaVine, με πολύ καλή άμυνα, εξαιρετικές επιστροφές (το τόνιζαν συνεχώς οι "αντίπαλοι" σπορτκάστερς) και με καλή κίνηση στην επίθεση. Στα θετικά επίσης, συγκαταλέγονται τα 8 λάθη (εκεί που κάναμε καμμιά 15αριά). Στο τρίτο δεκάλεπτο ο LaVine ξαναπήρε το όπλο του, οι Bulls πίεσαν στην άμυνα περισσότερο ανέβηκε λίγο και ο DeRozan και έτσι το παιχνίδι πήγε στο 81-77 με δευτερόλεπτα για το τέλος του δωδεκαλέπτου. Εκεί ο Ivey έβαλε buzzer-beater τρίποντο η περίοδος έκλεισε στους 7 και για έναν περίεργο λόγο οι Bulls δεν ξαναμπήκαν στο παιχνίδι. Φάνηκαν κουρασμένοι και απογοητευμένοι σε εκείνο το σημείο (κακώς).

Η τελευταία περίοδος είχε ένα σερί 9-0 και παρόλο που ο LaVine έβαλε 10 συνεχόμενους πόντους το παιχνίδι ήταν στα μέτρα μας μέχρις ότου το δίδυμο Cade-Duren να κάνει τα δικά του ξεσηκώνοντας το γήπεδο. Ο μικρός, ο Duren, ο οποιός κλείνει τα 20 σε λίγες ημέρες είναι θηρίο, είναι σοβαρότατος για την ηλικία του, αν δεν γνωρίζεις νομίζεις ότι έχεις έναν τουλάχιστον 28χρονο - το παλικάρι δείχνει αρκετά εφυής εντός παρκέ - και παρότι δεν είναι εφτάποδος το παρουσιαστικό του είναι μάλλον τρομακτικό.

Σαν διαπίστωση από την πρώτη τριάδα παιχνιδιών κρατάω ότι ο Wiseman δεν παίζει δευτερόλεπτο και δείχνει εκτός πλάνων (και εκτός πανηγυρισμών θα προσέθετα). Επίσης το DRTg μας φαίνεται εξαρετικό αλλά ο σκοπός της άμυνας μας είναι ο αντίπαλος να εκτελέσει στα τελευταία δευτερόλεπτα. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει όταν θα βρούμε πιο καλές ομάδες μπορεί να μας σμπαραλιάσουν μπορεί όμως να βελτιωθούμε και άλλο. Τη Δευτέρα παίζουμε στην Οκλαχόμα ενώ στις 10 πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου θα έχουμε το πρώτο ασφαλές συμπέρασμα αφού θα έχουμε ολοκληρώσει 6 πολύ δύσκολα παιχνίδια (Thunder, Pelicans, Suns, Warriors, Bucks και 76ers).

[ssoulliss]

Παιχνίδι #4 στην Οκλαχόμα κόντρα στους Thunder και ήττα με χαρακτηριστική άνεση 112-124. Το παιχνίδι δε χωράει κριτικής οι Thunder μετά την κάκιστ εντός έδρας εμφάνιση κόντρα στους Nuggets πλησίασαν τα στάνταρ απόδοσης τους, ειδικά στην επίθεση και κλείνωντας τους διαδρόμους στον Cunningham απέκοψαν το παιχνίδι της ομάδας.

Με πινελιές είχαμε:

- Η άμυνα δεν δούλεψε σχεδόν καθόλου. Οι μεταβάσεις ήταν ένα με δύο κλικ πίσω σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Νομίζω ότι ήταν συνδυασμός καλή απόδοσης των Thunder και έλλειψη συγκέντρωσης από εμάς. Μας πλήγωσε το ένας με έναν, οι αντίπαλοι ήταν πάντα μισό βήμα μπροστά.
- Η τριάδα SGA-Jalen Williams-Giddey έκαναν ότι ήθελαν. Ο πρώτος προερχόταν από κάκιστο βράδυ, ο δεύτερος ήταν συνεχής πονοκέφαλος για την άμυνα και ο τρίτος στο ξεκίνημα της τετάρτης περιόδου καθάρισε το ματσάκι.
- Ο Chet έμενε συνέχεια μέσα στη ρακέτα με αποτέλεσμα οι διεισδύσεις μας να είναι όλες με ένα χέρι κολλημένο στο πρόσωπο (τάπα/αλλοίωση/σκοτωμένο σουτ). Αντίθετα στην επίθεση ήταν συνεχώς στο τρίποντο κάτι που μας μπέρδεψε και το πληρώσαμε (είχε 4/4 τρίποντα).
- Είναι το πρώτο παιχνίδι που η second unit δεν τα πήγε καλά, δεν έδωσε ανάσες.


Ακολουθεί δύσκολο πρόγραμμα. fever.gif

[megapoxy]

Παιχνίδι #4 στην Οκλαχόμα κόντρα στους Thunder και ήττα με χαρακτηριστική άνεση 112-124. Το παιχνίδι δε χωράει κριτικής οι Thunder μετά την κάκιστ εντός έδρας εμφάνιση κόντρα στους Nuggets πλησίασαν τα στάνταρ απόδοσης τους, ειδικά στην επίθεση και κλείνωντας τους διαδρόμους στον Cunningham απέκοψαν το παιχνίδι της ομάδας.

Με πινελιές είχαμε:

- Η άμυνα δεν δούλεψε σχεδόν καθόλου. Οι μεταβάσεις ήταν ένα με δύο κλικ πίσω σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Νομίζω ότι ήταν συνδυασμός καλή απόδοσης των Thunder και έλλειψη συγκέντρωσης από εμάς. Μας πλήγωσε το ένας με έναν, οι αντίπαλοι ήταν πάντα μισό βήμα μπροστά.
- Η τριάδα SGA-Jalen Williams-Giddey έκαναν ότι ήθελαν. Ο πρώτος προερχόταν από κάκιστο βράδυ, ο δεύτερος ήταν συνεχής πονοκέφαλος για την άμυνα και ο τρίτος στο ξεκίνημα της τετάρτης περιόδου καθάρισε το ματσάκι.
- Ο Chet έμενε συνέχεια μέσα στη ρακέτα με αποτέλεσμα οι διεισδύσεις μας να είναι όλες με ένα χέρι κολλημένο στο πρόσωπο (τάπα/αλλοίωση/σκοτωμένο σουτ). Αντίθετα στην επίθεση ήταν συνεχώς στο τρίποντο κάτι που μας μπέρδεψε και το πληρώσαμε (είχε 4/4 τρίποντα).
- Είναι το πρώτο παιχνίδι που η second unit δεν τα πήγε καλά, δεν έδωσε ανάσες.


Ακολουθεί δύσκολο πρόγραμμα. fever.gif

Από την Oklahoma ξέρουμε τι κάνουν ακριβώς με τα γκαρντ, second unit κτλ και δε βρίσκει με τίποτα χρόνο ο MIsic στο παρκέ; Αυτοι στην αρχική τους πεντάδα έχουν 3 που μπορούν άνετα να παίξουν ως pg (Giddey, SGA, J.Williams), μήπως κάποιος από αυτούς παίζει και με τα "δεύτερα" όπως κάνουν οι Kings εναλλάξ με Fox/Sabonis και δε βρίσκει χρόνο ο κάποτε MVP της Euroleague? Εκτός κι αν είναι τόσο καλός αυτός ο Wallace, γιατί οι Mann και Joe (καλά αυτός μόνο τρίποντα βαράει) δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο ως οργανωτές. Στο μεταξύ τόσο καιρό οι Thunder δεν είχαν ένα καθαρόαιμο σουτέρ να ανοίγει διαδρόμους στα 2 γκαρντ και τον Jalen που κυρίως παίρνουν προσπάθειες κοντά στο καλάθι και βρήκαν λύση με τον Holmgren τώρα κι έχουν 40% στα τρίποντα ως ομάδα (πέρσι είχαν 35%) βελτιώνοντας το ποσοστό τους και στα σουτ γενικότερα (48% έναντι 45%). Είναι dark horse αν κάνουν και κάποιες προσθήκες με τα άπειρα draft picks που έχουν, έμπλεξαν και στο trade του Harden το πρωί.

[ssoulliss]

Πέμπτο ματς εχθές εντός έδρας κόντρα στους ανανεωμένους Blazers και ήττα με 110-101 (έχουμε ρεκόρ 2-3). Ας λάβουμε υπόψιν τα ακόλουθα πριν το παιχνίδι:

- Ο Jalen Duren είχε πρόβλημα στον αστράγαλο και δεν αγωνίστηκε
- Ο Alec Burks είχε πρόβλημα στο χέρι και προφυλάχθηκε.

Επομένως στο ροτείσον του Monty θα βλέπαμε τον James Wiseman για πρώτη φορά - ερχόμενος από τον πάγκο - και έναν ακόμη παίκτη τον Stanley Umude τη δεδομένη στιγμή σαν back-up.

Οι Blazers τολμώ να πω, πως στα χαρτιά είναι πιο ταλαντούχοι και πιο έμπειροι. Το πρόβλημα που παρατήρησα έχει να κάνει με τη διάθεση που δείχνουν στην άμυνα, π.χ. εχθές στο δεύτερο ημίχρονο πήγαν εξαιρετικά.

Το παιχνίδι είχε δύο όψεις, το πρώτο ημίχρονο όπου κυριαρχήσαμε με 59-47, έχοντας 17 ασίστ 9/16 τρίποντα τον Cunningham με 14 πόντους- 4 τρίποντα και 1 λάθος, με τον Bagley να ψιλομπάινει στα παπούτσια του Duren και με ωραίο γρήγορο μπάσκετ κατά διαστήματα. Η άμυνα ήταν πολύ καλή όπου πλην του Grant δεν ανιμετωπίσαμε προβλήματα.

Η δεύτερη όψη αφορά όλο το δεύτερο ημίχρονο και κυρίως την τρίτη περίοδο όπου η ομάδα κουράστηκε (οι βασικοί ειδικά), πιέστηκε πολύ πάνω στην μπάλα ενώ οι ψηλοί τους έκλεισαν τη ρακέτα με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι "προσευχές" από το τρίποντο. Συνεχίσαμε να κάνουμε αρκετά λάθη, πολλά-χαζά φάουλ που οδηγούσαν σε βολές την ίδια ώρα που ο Shaedon Sharpe πήρε μπρος (26 πόντοι στο β'μέρος 15 στην γ' περίοδο), ο Brogdon καθοδηγούσε μαεστρικά την ομάδα και ο Toumani Camara (αποκάλυψη) έκλεινε όλες τις τρύπες στην άμυνα.

Κάπως έτσι οι Blazers προσπέρασαν για πρώτη φορά στο 41' με 94-93 χωρίς να χάσουν το προβάδισμα ξανά εώς το φινάλε. Το εκνευριστικό της βραδυάς ήταν τα αλλεπάλληλα φάουλ στο τελευταίο πεντάλεπτο που έδιναν εύκολους πόντους στους αντιπάλους και ταυτόχρονα το κάτι παραπάνω (περιττό πιο σωστά) που κάναμε στην επίθεση. Ο Monty ίσως θα μπορούσε να το χειριστεί λίγο καλύτερα (π.χ. στην αντιμετώπιση του Sharpe), ωστόσο το πράγμα στράβωσε από την είσοδο του Wiseman ο οποίος έκανε 3 φάουλ σε 2' με αποτέλεσμα το εξελάκι να πάει περίπατο και οι ανάσες να λιγοστέψουν.

* Το πρόβλημα που παρατηρώ (αν και είναι νωρίς) δείχνει τον Ivey και τον ρόλο του. Έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του, δείχνει εντός ροτείσον -τον πιστεύει ο κόουτς - αλλά εκτός αγωνιστικού κλίματος. Το δεύτερο που νομίζω ότι χρειαζόμαστε είναι ένα κορμί στα Fs γιατί τα συστήματα με τα 3 γκαρντς προς το παρόν δεν λειτουργούν τόσο καλά.

* Ακολουθούν τα παιχνίδια: @Pelicans, vs Suns, vs Warriors, vs @ Bucks και vs 76ers. Με 2 νίκες θα είμαστε σούπερ, το πιθανότερο είναι να κάνουμε όμως 1-4 ή 0-5.

[ssoulliss]

Δεύτερο back-to-back σε λίγες ημέρες με ταξίδι στη Νέα Ορλεάνη κόντρα στους Pelicans. Οι γηπεδούχοι ξεκούρασαν τους Zion και Ingram, βάζοντας στην πεντάδα τον Matt Ryan ο οποίος μας εκτέλεσε! Ήττα λοιπόν με 125-116 σε ένα παιχνίδια που σχεδόν ποτέ δεν το διεκδικήσαμε, παρόλο που η εικόνα στα τελευταία 15 λεπτά ήταν καλή.

Αυτή τη φορά έμεινε εκτός μόνο ο Burks, ο Duren επέστρεψε στην πεντάδα όμως ήταν φανερό ότι δεν πατούσε καλά στο παρκέ. Η πρώτη και δεύτερη περίοδος ήταν εφιαλτικές με τους Pelicans να κάνουν ότι θέλουν με τον McCollum να έχει 25 πόντους και τον Ryan 14 με 4/4 τρίποντα (όλα ελεύθερα). Ο Valanciunas κυρίαρχησε στη ρακέτα, η ομάδα βρήκε στο μεγαλύτερο διάστημα μορφές ζώνης απενάντι της με αποτέλεσμα να κουτουλάμε συνέχεια.

Ο Ausar είχε 5 αιρμπολ από δίποντο/τρίποντο και άλλα πέντε σουτ που μετά βίας έφτασαν το στεφάνι. Είναι πλέον φανερό ότι οι αντίπαλες ομάδες θα στοχεύουν στο αριστερό χέρι του Cade ή σε double-team (σε κάθε επίθεση στο πρώτο ημίχρονο υπηρχε deflection) και θα δίνουν ανερυθριάστα το τρίποντο στον μικρό. Ο οποίος από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να το διαχειριστεί, έκανε μαζεμένα φάουλ και είδε σχεδόν το περίσσότερο του β' ημιχρόνου από τον πάγκο.

Το ημίχρονο έληξε με 72-49 (η χειρότερη μας εμφάνιση) και μέχρι το 32' η διαφορά ήταν εκεί στους 20+ πόντους. Κάπου εκεί κατέβασαν ταχύτητα οι Pelicans, ευστοχήσαμε σε 3 τρίποντα (Sasser-Harris) και με καλύτερη άμυνα κλείσαμε την τρίτη περίοδο στο 83-94. Στην τέταρτη περίοδο ροκανίσαμε λίγο τη διαφορά (9 πόντους), όμως 2 κολλητά τρίποντα του Ryan ουσιαστικά σήμαναν τη λήξη του αγώνα και παρόλη την προσπάθεια του Sasser δεν απειλήσαμε ποτέ. Κορυφαίος ο Sasser και στην τρίτη περίοδο ο Ivey. Ο Monty χρησιμοποίησε σε όλο το β'ημίχρονο τον Cunningham και σε σχεδόν όλο τους Hayes και Stewart.

* Είμαστε η χειρότερη ομάδα σε λάθη (18.2), είμαστε 4οι σε ασιστς (28.3), πρώτοι σε επιθέσεις, τρίτοι στα επιθετικά ριμπάουντς (13.7), πρώτοι στα φάουλ με (26.2).

https://www.nba.com/stats/teams/traditi ... =D&sort=PF

* Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ελαττώνοντας τα λάθη και τα πολλά χαζά φάουλ θα είμαστε καλύτεροι. Εκτός αυτού γράφετε για είσοδο στην πεντάδα του Sasser αντί του Hayes κάτι όμως που δεν ξέρω αν βολεύει το πλάνο του Monty.





* Τέλος βγήκαν στη δημοσιότητα οι city edition εμφανίσεις μας, αφιερωμένες στους Bad Boys όπου θα βραβευτούν οι παίκτες της τότε ομάδας.

The “Detroit Bad Boys” nights schedule (subject to change):
Sunday vs. Phoenix (Isiah Thomas)
Dec. 26 vs. Brooklyn (Rick Mahorn)
Jan. vs. Washington (John Long)
Feb. 26 vs. New York (James Edwards)
March 20 vs. Indiana (Vinnie Johnson)
March 22 vs. Boston (John Salley)
April 1 vs. Memphis (To be determined)

και το αντίστοιχο court.

[ssoulliss]

Κυριάκή μεσημέρι και παιχνίδι #7, εντός έδρας κόντρα στους Suns. Ήταν το πρώτο παιχνίδι της σεζόν με city edition εμφάνιση και court που ήταν επίσης αφιερωμένο στους "Bad Boys" με πρώτο καλεσμένο τον Isiah Thomas, ο οποίος τιμήθηκε με τη φανέλα "313" .

313 is far more than just the area code for Detroit. The Detroit Pistons new 313 logo acts as a unifier and symbol of the Detroit Pistons embodiment of Detroit culture. The 313 logo is versatile, appearing in multiple colorways on various types of apparel and novelty items

Το παιχνίδι ήταν παράσταση για ένα ρόλο αφού οι Suns πραγματοποίησαν την καλύτερη τους εμφάνιση για φέτος (με τις γνωστές απουσίες) ειδικά στην άμυνα και με κυριαρχικό τον Durant (41 πόντοι) επιβλήθηκαν άνετα. Ο οποίος Kevin είχε κάποια στιγμή 5/16 σούτ και στην συνέχεια 9/9 πριν αστοχήσει στα δύο τελευταία. Από κοντά του ο "λουκουμάκος" Gordon που είναι σε καλή κατάσταση και φυσικά η άμυνα που ήταν αρκετά καλή (πρέπει να έπεσαν μετά το σκορποχώρι της προηγούμενης ημέρας στη Φιλαδέλφια).

Από την ομάδα κρατάμε το συνεχόμενα καλό παιχνίδι του Sasser (ο Ivey δεν έπαιξε λόγω ίωσης) με 22 πόντους και 4 τρίποντα και ίσως την πιο σοβαρή βραδυά του έτερου rookie του Ausar Thompson ο οποίος είχε 14 πόντους, 9 ριμπάουντς και 4 (ασίστς-κλεψίματα-κοψίματα). Δεν παρασύρθηκε από το παιχνίδι και ήταν πολύ μετρημένος στις προσπάθειες του.

Τα λάθη ήταν πάλι αρκετά (16), τα φάουλ ήταν 23-13 αλλά λίγο πριν κριθεί το παιχνίδι ήταν 20-7 (κάνουμε πολλά χαζά φάουλ, ξεκάθαρρα λόγω απειρίας) και στα ριμπάουντς χάσαμε τη μάχη κατά κράτος από την πρώτη στιγμή. Έτσι το καλό διάστημα της ομάδας - εκεί στην τρίτη περίοδο - δεν μπόρεσε να δώσει κάτι παραπάνω από ένα ψαλίδισμα της διαφοράς.

Ατομικά ο Cade κάνει πολλά λάθη και στην άμυνα χάνεται στις περιστροφές, το σημαδεύουν συνεχώς με δυναμικά hedge-out και double teams με αποτέλεσμα να χάνει το μυαλό του, ο Duren από την άλλη είχε νεύρα, αποβλήθηκε με δύο flagrant fouls (νομίζω ότι ήταν υπερβολικά) και ο Bagley δεν είναι 5 σε καμμία περίπτωση - στην άμυνα του κάνουν πλάκα άπαντες.

Σήμερα δίνουμε το τρίτο back-to-back (αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλη ομάδα με τέτοιο πρόγραμμα), ο Monty ερωτάται συνεχώς για τη διαιτησία και σήμερα απάντησε ελαφρώς εκνευρισμένος ότι δεν είναι η δουλειά του αυτή και μένει να δούμε τι θα γίνει στη συνέχεια αν η ομάδα θα βρει σταθερότητα (flashes καλής απόδοσης έχουμε όπως σωστά επισημαίνει ο κόουτς).

[ggr]

Κυριάκή μεσημέρι και παιχνίδι #7, εντός έδρας κόντρα στους Suns. Ήταν το πρώτο παιχνίδι της σεζόν με city edition εμφάνιση και court που ήταν επίσης αφιερωμένο στους "Bad Boys" με πρώτο καλεσμένο τον Isiah Thomas, ο οποίος τιμήθηκε με τη φανέλα "313" .

Από τις λίγες city edition της προκοπής, αφού φέτος οι πιο πολλές είναι αποτυχίες σχεδιαστικά.