Ο Γκάλης πάλεψε ασύστολα να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες ΚΑΙ Παγκόσμιο.
Απέτυχε παταγωδώς επί μία 10ετία, και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του ούτε σε έναν Αγώνα.
Με το που σταμάτησε, το καταφέραμε!
Για να καταλάβουμε κάτι. Η 4άδα σε Ολυμπικακούς Αγώνες, ακόμα και η 4η Θέση, είναι μεγαλύτερη επιτυχία από το Ασημένιο στο Παγκόσμιο. Το δικό μας Ασημένιο βέβαια είχε την ιδιαιτερότητα της Νίκης επί εκείνης της φοβερής TEAM USA.
Κατ'εμέ, ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης έχουν ξεπεράσει τον Γκάλη έτσι κι αλλιώς.
Μιά τελευταία υποθετική ερώτηση:
Αν ήσουνα προπονητής μιας φανταστικής διαχρονικής εθνικής Ελλάδος, το ματς ήταν στον πόντο, ήθελε 10 δευτερόλεπτα για να λήξει και είχες τη μπάλα. Σε ποιόν θα έδινες την τελευταία προσπάθεια, στον Γιάννη ή στον Γκάλη;
Η 4άδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι πιο μεγάλη από την 2η θέση σε Παγκόσμιο. Επίσης, το Χάλκινο σε Ολυμπιακούς είναι ανώτερο από το χρυσό σε Παγκόσμιο.
Ακόμα πιό επίσης, η οκτάδα σε Ολυμπιακούς είναι ανώτερη από το χάλκινο σε παγκόσμιο (να μη σου πω, κι από ασημένιο).
Άντε, πάμε λοιπόν να πανηγυρίσουμε από τώρα στους δρόμους. Είναι κιόλας σαν να πήραμε χάλκινο σε παγκόσμιο!
Ήμασταν κοντά στο να χαλάσουμε τον ωραίο μπασκετικό δεσμό μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας. Όπως όταν φωνάζαμε λιέτουβα λιέτουβα στον τελικό του 95, και αναρωτιόμασταν που είναι οι γιούγκοι στο Παγκόσμιο των εφήβων του 95. Τους κατηγορούσαμε ότι μας έκλεβαν στα ματς μεταξύ μας την δεκαετία του 90. Και αυτήν την αιώνια μπασκετική ελληνοσερβική φιλία να στερεώνεται ακόμα περισσότερο όταν γελούσαμε χαιρέκακα που το διαιτητικό φύλλο ήταν υπέρ μας σε εκείνο το ματς του ομίλου στο Ευρωμπάσκετ του 2007. Και στο φιλικό του 2010 είχαμε το γνωστό ξύλο...
Που είσαι T.W.I.S.M να δεις την φιλοσερβική περιγραφή Χαλβατσιώτη, θα είχε ενδιαφέρον το σχόλιο του...
Προηγείται όλων όμως, το ότι ο "Σοφός" ήθελε να κόψει το μπάσκετ στον Γκάλη στις αρχές της δεκαετία του '80. Το έκοψε βεβεαία λίγα χρόνια αργότερα στον Grbovic, τον αρχηγό της εθνικής Γιουγκοσλαβίας
Για να καταλάβουμε κάτι. Η 4άδα σε Ολυμπικακούς Αγώνες, ακόμα και η 4η Θέση, είναι μεγαλύτερη επιτυχία από το Ασημένιο στο Παγκόσμιο. Το δικό μας Ασημένιο βέβαια είχε την ιδιαιτερότητα της Νίκης επί εκείνης της φοβερής TEAM USA.
Το ασημενιο στο παγκοσμιο του 2006 δεν ξεπερνιεται με ΤΙΠΟΤΑ μεχρι στιγμης. Απο καμια 4αδα σε Ολυμπιακους.
Αρχικα ειμασταν στον πιο δυσκολο ομιλο (ξανα) και περασαμε αηττητοι απο Τουρκια, Λιθουανια, Αυστραλια, Βραζιλια και Καταρ(για την τιμη των οπλων)
Μετα μας επεσε χαλαρη αρχη στους 16 με την Κινα, με Γαλλια φλεξαρισμα στους 8, καναμε και επισημα τον lebron leBRONZE και τελος πηγαμε και κατεβασαμε τα βρακακια μας στα σιχαματα τα Ισπανα.
Όντως ήμασταν στο πιο δύσκολο όμιλο, όμως η Τουρκία δεν είχε τους NBAers, η Λιθουανία δεν είχε Saras, Siskauskas και Ilgauskas (ήταν η μοναδική χρονιά που είχε πει θα κατέβω και τελικά δεν έπαιξε), η Βραζιλία ήταν κομπλέ αλλά άπειρη, η Αυστραλία είχε τον Bogut αλλά απουσίες και η Γαλλία παραμονές των αγώνων έχασε τον Parker με κάταγμα στο χέρι. Η διοργάνωση από την αρχή που ξεκίνησε είχε 4 φαβορί, αυτά που τελικά πήγαν στην τετράδα, θα ήταν 5 αν έπαιζε ο Parker
Ο Γκάλης πάλεψε ασύστολα να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες ΚΑΙ Παγκόσμιο.
Απέτυχε παταγωδώς επί μία 10ετία, και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του ούτε σε έναν Αγώνα.
Με το που σταμάτησε, το καταφέραμε!
Για να καταλάβουμε κάτι. Η 4άδα σε Ολυμπικακούς Αγώνες, ακόμα και η 4η Θέση, είναι μεγαλύτερη επιτυχία από το Ασημένιο στο Παγκόσμιο. Το δικό μας Ασημένιο βέβαια είχε την ιδιαιτερότητα της Νίκης επί εκείνης της φοβερής TEAM USA.
Κατ'εμέ, ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης έχουν ξεπεράσει τον Γκάλη έτσι κι αλλιώς.
Μιά τελευταία υποθετική ερώτηση:
Αν ήσουνα προπονητής μιας φανταστικής διαχρονικής εθνικής Ελλάδος, το ματς ήταν στον πόντο, ήθελε 10 δευτερόλεπτα για να λήξει και είχες τη μπάλα. Σε ποιόν θα έδινες την τελευταία προσπάθεια, στον Γιάννη ή στον Γκάλη;
Η μπάλα στον Διαμαντίδη, το τελευταίο σουτ στον Φώτση.
Αλλιώς η μπάλα στον Σπανούλη.
Αλλά αδιάφορη ερώτηση, καθώς δεν κρίνω κομμάτια του παιχνιδιού του κάθε παίκτη (άσε που ο Γκάλης είχε πολλές ευκαιρίες να ξετυλίξει το υποθετικό σου σενάριο, και δεν το έκανε).
Γιατί έτσι μπορώ να το γυρίσω κι εγώ, π.χ.:
"Είναι η τελευταία επίθεση και θέλεις μία άμυνα για Χρυσό. Η μπάλα στον Shaq. Ποιον στέλνεις πάνω του, τον Γιάννη ή τον Γκάλη?
Με αυτό εννοώ πως μου λες κάτι πολύ συγκεκριμένο.
Και κάτι άλλο. Ο Γιάννης, στο κορυφαίο επίπεδο, είναι ο 1ος scorer στα τελευταία 5 λεπτά των Αγώνων τα τελευταία 5 χρόνια συνολικά.
Επίσης, έχει τα περισσότερα clutch αμυντικά plays.
Ο Γκάλης έπαιξε στον Άρη και στον Παναθηναϊκό και απέτυχε. Με το που έφυγε και από τους δύο... Πήραν Ευρωπαϊκό Τίτλο.
Ο ένας είναι Top 20 όλων των Εποχών, ο άλλος ούτε στο Top 500.
παντως για μενα αν περασουμε καπως μαγικα τους γερμανους τοτε θα περασουμε και τους καναδους(η τους γαλλους αν τους εχουν σφαξει).Αν επαιζα στοιχημα παντως στον τελικο αμερικη-γερμανια θα πονταρα.
Ο Γκάλης έπαιξε στον Άρη και στον Παναθηναϊκό και απέτυχε. Με το που έφυγε και από τους δύο... Πήραν Ευρωπαϊκό Τίτλο.
Έλεος!
Και όπως είπε και ο Φάνης κάποτε: Όλοι οι μπασκετμπολίστες στην Ελλάδα οφείλουν τα λεφτά που παίρνουν στον Γκάλη. Και ο Διαμαντίδης, και ο Σπανούλης και ο Γιάννης. Χωρίς τον Γκάλη το μπάσκετ στην Ελλάδα θα ήταν σε επίπεδο Ρουμανίας.
Ο Γκάλης έπαιξε στον Άρη και στον Παναθηναϊκό και απέτυχε. Με το που έφυγε και από τους δύο... Πήραν Ευρωπαϊκό Τίτλο.
Έλεος!
Και όπως είπε και ο Φάνης κάποτε: Όλοι οι μπασκετμπολίστες στην Ελλάδα οφείλουν τα λεφτά που παίρνουν στον Γκάλη. Και ο Διαμαντίδης, και ο Σπανούλης και ο Γιάννης. Χωρίς τον Γκάλη το μπάσκετ στην Ελλάδα θα ήταν σε επίπεδο Ρουμανίας.
Μην το χτυπάς, δεν υπάρχει λόγος.
1ον, αδιάφορο σε σχέση με αυτό που συζητάμε, αυτό θα ισχύει ακόμα και αν κάποτε βρεθεί παίκτης να πάρει 4 συνεχόμενα Χρυσά με την Εθνική, 8 συνεχόμενα Πρωταθλήματα NBA, με μέσο όρο 72 πόντους ανά παιχνίδι.
Τι σημαίνει αυτό, ότι αυτός ο υποθετικός παίκτης δεν θα έχει ξεπεράσει τους πάντες?
(Επίσης, όσον αφορά τον Γιάννη, είναι αδιάφορο το impact του Γκάλη, καθώς ήταν εντελώς τυχαίο το ότι ασχολήθηκε με το άθλημα).
2ον, δεν υποτιμάω τον τεράστιο Γκάλη, κατ'εμέ είναι ο καλύτερος Επιθετικός Ατομικός παίκτης στην Ιστορία της Ευρώπης. Αλλά δεν είναι ο καλύτερος γενικώς, καθώς υστερούσε σε πολλά, και για αυτό δεν κατάφερε ποτέ να κερδίσει ως 1ος στο κορυφαίο επίπεδο (NBA, EuroLeague, Olympic Games, World Cup) ακόμα και όταν είχε παικταράδες δίπλα του.
Είναι η άποψη μου. Κατά τα άλλα είναι κορυφαίος και αξεπέραστος. Κυριολεκτικά, αυτά που έκανε δεν θα ξαναγίνουν στην Ευρώπη, καθώς πλέον οι Παίκτες που θα μπορούσαν να έχουν 30+ ανά Αγώνα αγωνίζονται στο ανώτατο επίπεδο, και όχι στον Άρη και τον Παναθηναϊκό.
Αλλά αν με ρωτάς είναι ο 4ος κορυφαίος Έλληνας Παίκτης όλων των Εποχών. Δικαιούμαστε να διαφωνούμε.
Άντε τώρα να δούμε τον Λάρε να καταστρέφει το μυαλό του αχώνευτου του Σρέντερ, προτού τον πιάσει ο Θωμάς και τον εξαφανίσει!
Πραγματικά βάζεις την κόμπρα στον αχώνευτο, κάνει τον αγώνα ώπα, ντισκαλιφιέ στον αχώνευτο, η ελλάδα ημιτελικούς
Πέρα από την πλάκα, ελπίζω να μην τον δούμε και πολύ στο παρκέ. Κρίμα να αρχίσουμε τα καντήλια και είναι και πρωί. Γενικά πάντως ότι και να έρθει, η ομάδα έχει τρυπήσει ταβάνι. Δεν μπορούμε να τους πούμε τίποτα, ειδικά με την εικόνα που έδειξαν και στο προολυμπιακό και στα 3 μάτς των ολυμπιακών που τα πάλεψαν όλα μεχρι το τέλος, γύρισαν τεράστιες διαφορές απέναντι σε πολύ πιο ποιοτικές ομάδες κλπ.
Γκάλης = Μεγαλύτερη επιρροή στο άθλημα στην χώρα
Γιάννης = Μεγαλύτερη καριέρα απ όλους (Τον βάζουν στα top όλων των εποχών πάνω από θρύλους του nba)
Σπανούλης = ΗΓΈΤΗΣ και Τελευταίο σουτ ασυζητητί
Διαμαντίδης = all around παίκτης
Γιαννάκης = Ο πιο αδικημένος
Φανης= το μεγαλύτερο ταλέντο
Γκάλης = Μεγαλύτερη επιρροή στο άθλημα στην χώρα
Γιάννης = Μεγαλύτερη καριέρα απ όλους (Τον βάζουν στα top όλων των εποχών πάνω από θρύλους του nba)
Σπανούλης = ΗΓΈΤΗΣ και Τελευταίο σουτ ασυζητητί
Διαμαντίδης = all around παίκτης
Γιαννάκης = Ο πιο αδικημένος
Φανης= το μεγαλύτερο ταλέντο
Συμφωνώ σε όλα!
Μόνο μία ένσταση, αν μπορέσει να φτάσει η μπάλα στον άνιωθω Φώτση για το τελευταίο σουτ, θα το προτιμούσα. Ο Σπανούλης έχασε και κάποια. Ο Φωτσάρας τα χλατσώνει ακόμα σε clutch καταστάσεις στα 45 χαχαχα!!
Τι ανούσιες συγκρίσεις είναι αυτές ρε παιδία? Συγκρίνουμε ένα ασόδυο με ένα 4/5αρι? Έναν που έχει πάρει δυο μετάλλια με την εθνική και κανέναν συλλογικό τίτλο με έναν που έχει πάρει τίτλο στο ΝΒΑ αλλά το απόλυτο τίποτα (ως τώρα) με την εθνική? Σε λίγο θα ανασύρουμε και τις κουβέντες προ 5ετίας για το αν είναι καλύτερος ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης (3D εννοείται ). Ο Γκάλης έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα, αυτός δημιούργησε όλους τους επόμενους, ο Μίτσος και ο Σπαν βέβαια ήταν αυτοί που το εκτόξευσαν και το διατήρησαν σε υψηλό επίπεδο για χρόνια. Ο Γιάννης σε μια εποχή που το ελληνικό μπάσκετ πεθαίνει είναι ο μόνος που το κρατάει στο ύψος του. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του στο κορυφαίο άθλημα της χώρας μας, ο καθένας στην εποχή του, με τα σωστά και τα λάθη τους. Φυσικά είναι κι άλλοι που πρέπει να μπουν στη συζήτηση, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, κλπ.
Τέλος πάντων, για να επιστρέψω on topic ήταν σπουδαίο το σημερινό ματς του Νότιου Σουδάν με τη Σερβία, για να είμαι ειλικρινής από το φιλικό που είχαν οι Νοτιοσουδανοί με τις ΗΠΑ άρχισα να τους παρακολουθώ και να τους υποστηρίζω. Παίζουν ένα μπάσκετ που με γοητεύει (αναλογικά πάντα με το ταλέντο που διαθέτουν), αθλητικοί, καλοί αμυντικοί, καλοί σουτέρ, στεναχωρήθηκα που δεν πέρασαν στην επόμενη φάση (ας έμενε εκτός η Βραζιλία), χάρηκα όμως περισσότερο που πέρασε η εθνική μας! Οι Σέρβοι στο μεταξύ βάρεσαν πάνω από 20 βολές περισσότερες... Όσον αφορά τα δικά μας, λέγαμε να πάρει ο Παπανικολάου ένα τηλεφωνάκι τους Πετρουσεφ και Μιλουτινογ, αλλά τελικά το φίδι από τη τρύπα το έβγαλαν οι φιλοπαναθηναϊκοί στη καρδιά Μπογκντανοβιτς και Μισιτς! Τους ευχαριστούμε και περιμένουμε να τους δούμε σύντομα και στα πράσινα!
ΥΓ. ΤΙ ΠΑΙΧΤΡΟΥΡΑ είναι αυτός ο Τζοουνς ρε παιδιά? Τι πουλέν έχει πάλι ο Ζοτς στα χέρια του? Ελπίζω να σοβαρευτεί φέτος γιατί με το πέρας της ηλικίας έχει αρχίσει να κάνει κάτι περίεργα και να χτίσει μια ωραία ομάδα γύρω από αυτή την αρρωστια.
ΥΓ1. Ο Κατας κατάφερε πάλι (μετά τον Νιμπο) να βρει τον επόμενο ψηλό (λαβράκι) που θα κάνει θραύση στην Ευρώπη. Γκάμπριελ καλωσήρθες, σε βλέπω έτοιμο να φας κορμιά!
ΥΓ2. Είναι κανας άλλος απο αυτή την ομάδα ελεύθερος μπας και τον δούμε κι αυτον στας Ευρώπας?
Ο Γκάλης πάλεψε ασύστολα να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες ΚΑΙ Παγκόσμιο.
Απέτυχε παταγωδώς επί μία 10ετία, και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του ούτε σε έναν Αγώνα.
Με το που σταμάτησε, το καταφέραμε!
Μισό λίγο γιατι δεν βλέπω και κανέναν να σε διορθώνει. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο του 1986 όπου αναδείχθηκε 1ος σκόρερ. Και στο Παγκόσμιο του 90 ηταν στην εθνική ομάδα αλλά δεν συμμετείχε λόγω τραυματισμού (σε φιλικό αγωνα προετοιμασίας).
Σε προ-ολυμπιακά συμμετείχε σε 2, 1984 και 1988. Στο μεν του 1984 η ομάδα της εθνικής ηταν σε μεταβατικό στάδιο ακομα που η μια αποτυχια διαδεχόταν την άλλη (ειναι χαρακτηριστικό οτι δεν προκριθήκαμε ουτε καν στην τελικη φάση του ευρωμπάσκετ του 1985 τον επόμενο χρόνο).
Για το προολυμπιακό του 1988 τα έχουμε αναφέρει σε ξεχωριστό τοπικ. Να σημειώσω μόνο κάτι που διαφεύγει σε πολλούς. Στο Ολυμπιακό τουρνουά του 1988 συμμμετείχαν μόλις 3 ομαδες!!!! απο την Ευρώπη σε σύνολο 12!!!
Γιατι τοτε οι ηπειροι αντιπροσωπεύονταν πιο αναλογικά, πχ η Αφρική είχε 2 ομάδες, και η Ασία 2 (1+1 την οικοδεσποινα Ν.Κορέα) , 1 η Οκεανία (Αυστραλία), και 4 η Αμερική (3 + τη νικήτρια των ΟΑ του 1984 ΗΠΑ).
Στους Ολυμπιακους αγωνες τωρα συμμετέχουν απο κάθε ηπειρο (για να τηρείται κάποια ελάχιστη αντιπροσώπευση απο παντού) προκρινόμενες απο το Παγκόσμιο
- 2 χώρες απο Αμερικη
- 2 χωρες απο Ευρώπη
- 1 απο Ασια
- 1 απο Αφρική
- 1 απο Οκεανία
Οπότε αν εξαιρέσουμε τον οικοδεσπότη, έχουμε 4 ομαδες που δίνουν τα προολυμπιακά ανεξαρτήτα απο ηπείρους (μπορει να είναι και οι 4 απο την ιδια ηπειρο δηλ) και φετος έδωσαν 3 ευρωπαικες ομαδες απο τις 4 που προκρίθηκαν. Δηλ μεσω του συστήματος αυτού είχαμε 5 ομάδες απο την Ευρώπη (5 ΧΩΡΙΣ να υπολογίζω τη Γαλλία, 6 δηλ, για λόγους σύγκρισης με το 1988).
Και σε ρωτάω εγώ τώρα αν το 1988 ίσχυε το ίδιο, δηλ είχαν ήδη προκριθεί απο το Παγκόσμιο του 1986 η ΕΣΣΔ και η Γιουγκοσλαβία και ίσχυε ανάλογο σύστημα με τωρα στα προ-ολυμπιακα τουρνουα και πέρναγαν 3 ομαδες απο Ευρώπη δεν θα ημασταν μέσα σε αυτές??
Επισης οπως εχουμε αναφέρει πολλάκις το 1996, 2008 αλλά και φετος το Προ-ολυμπιακό εγινε στην ΕΔΡΑ μας κατι που δεν συνέβη εκείνη την εποχή και μάλιστα τοτε η εδρα έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο αποτι σήμερα.
Για να καταλάβουμε κάτι. Η 4άδα σε Ολυμπικακούς Αγώνες, ακόμα και η 4η Θέση, είναι μεγαλύτερη επιτυχία από το Ασημένιο στο Παγκόσμιο. Το δικό μας Ασημένιο βέβαια είχε την ιδιαιτερότητα της Νίκης επί εκείνης της φοβερής TEAM USA.
ΚΑΜΙΑ 4η θεση δεν αξίζει περισσότερο απο ένα μετάλλιο.
Το θέμα με τις Ολυμπιάδες είναι οτι κυριως οι ΗΠΑ δίνουν εκεί μεγαλύτερη σημασία αποτι στα Μουντομπάσκετ γιαυτο κι έχουν χάσει ελάχιστες φορές ενω στα παγκόσμια στέλνουν λιγότερο δυνατές ομάδες.
Και κάτι άλλο. Ο Γιάννης, στο κορυφαίο επίπεδο, είναι ο 1ος scorer στα τελευταία 5 λεπτά των Αγώνων τα τελευταία 5 χρόνια συνολικά.
Επίσης, έχει τα περισσότερα clutch αμυντικά plays.
Άλλο στυλ παιχτη ο Γιάννης, άλλο ο Γκάλης. Ο Γιαννης έχει σωματικά προσόντα, άλλη σωματοδομη, ύψος, αλτικότητα. Ο Γκάλης κόντος, απέκτησε κάποια στοιχεία (δυνατό πάτημα, ικανότητα να μένει αρκετό χρόνο στον αέρα, σπάσιμο της μέσης) με την αδιάκοπη προπόνηση.
Λίγοι γνωρίζουν οτι ο Γκάλης είχε παίξει στο all star game του NCAA το 1979 με συμπαίκτη τον μετέπειτα θρύλο Λάρι Μπέρντ!!!! Και μάλιστα αν δει καποιος τα στιγμιοτυπα σε ρόλο να μοιράζει παιχνίδι.. Ισως να μπορούσε να τα καταφέρει και στο ΝΒΑ ΑΛΛΑ εκεινη την εποχή συγκυρίες δεν το επετρεψαν όπως ένας τραυματισμός στο training camp της χρονιάς εκείνης (ειχε επιλεγεί στο Νο68 του Ντραφτ απο τους Σέλτικς)
Ο Γκάλης έπαιξε στον Άρη και στον Παναθηναϊκό και απέτυχε. Με το που έφυγε και από τους δύο... Πήραν Ευρωπαϊκό Τίτλο.
Ο ένας είναι Top 20 όλων των Εποχών, ο άλλος ούτε στο Top 500.
Ουτε ο Οσκαρ Σμιτ πηρε ευρωπαικο τιτλο, αυτο σημαίνει δεν ήταν τόσο επιδραστικός παίκτης??
Ο μεν Άρης πηρε ευρωπαικο τιτλο, αλλα όχι τον μεγαλο, δηλ να ελεγε ο Ιωανιδης το 1988 να ερθουμε 2οι στο πρωταθλημα για να παμε να παρουμε το Κυπελλούχων??
Επισης ο Αρης το 1987-90 υστερούσε σε ξένους εναντι των άλλων μεγαθηρίων. Κυριως δεν υπηρχε ο παίκτης φόβητρο στη ρακέτα, ο Αρηε επαιζε με τον συμπαθη Γουίλτζερ ενω οι άλλοι με ΜακΑντου (Τρεισερ), Κεβιν Μαγκι (Μακάμπι), Όντι Νορις (Μπαρτσελόνα)... Χώρια που ο Μαικ ντ'Άντονι έπαιζε ως ιταλος στη τρεισερ, ο σιμπίλιο σαν ισπανός στην Μπαρτσελονα ενω η Μακάμπι είχε απο τοτε 3-4 αμερικανούς ως ισραηλινούς..
Με τον Παναθηναικό έπαιξε μια μολις! χρονια στο πρωταθλητριών το 1993-94 (το 1992-93 δεν ηταν καν στην ευρώπη)
). Ο Γκάλης έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα, αυτός δημιούργησε όλους τους επόμενους, ο Μίτσος και ο Σπαν βέβαια ήταν αυτοί που το εκτόξευσαν και το διατήρησαν σε υψηλό επίπεδο για χρόνια. Ο Γιάννης σε μια εποχή που το ελληνικό μπάσκετ πεθαίνει είναι ο μόνος που το κρατάει στο ύψος του. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του στο κορυφαίο άθλημα της χώρας μας, ο καθένας στην εποχή του, με τα σωστά και τα λάθη τους. Φυσικά είναι κι άλλοι που πρέπει να μπουν στη συζήτηση, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, κλπ.
