Πάλι τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια. Μετά από ήττα θα βγει το κόκκινο στρατόπεδο να πει για την απουσία του Σλουκα και τα stories που ανεβάζει απτις διακοπές του και ταυτόχρονα το πράσινο στρατόπεδο να λέει για το σκάνδαλο ελληνοποιησης του Walkup και γιατί προτιμήθηκε από τον Dorsey. Εγώ δεν δίνω άδικο σε καμία από τις δύο πλευρές οταν η κριτική γινεται εντος ορίων, όντως αν ερχόταν ο Σλουκας και αν είχαμε και τον Ντόρσεϊ (και τον Ρογκα θα προσθέσω) θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη τύχη, αλλά το είπαμε αυτό από την αρχή του τουρνουά, πάμε παρακάτω και ας αφήσουμε την ανθρωποφαγία.
Στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα έκανε πράξη τα περισσότερα από όσα έγραψα στο χθεσινό μου σχόλιο, ώστε να μπορέσουμε στο δεύτερο μισό του ματς να έχουμε ελπίδες για τη νίκη. Πράγματι, μπήκαμε με -5 ποντους μόλις διαφορά στη τελευταία περίοδο και ακόμη διεκδικούσαμε το ματς, δυστυχώς όμως για μεχρι εκεί ήμασταν. Θέλω να βγάλω το καπέλο στον Σπανουλη, ο οποίος λάμπει στα πρώτα του βήματα ως προπονητής και μακάρι να συνεχίσει να βελτιώνεται, έχω βέβαια τα παράπονα μου. Πολλές φορές αργούσε να πάρει time out όταν χρειαζόταν, δεν είχε καλά αντανακλαστικλα μέσα στο ματς και θεωρώ πως αξιοποιησε λάθος και τον Τολιόπουλο, τον οποίο έβαζε να κατεβάζει τη μπάλα, να στήνει διαφορά πικς και να παίζει 1ν1, ενώ ξεκάθαρα ο παίχτης δεν έχει την εκρηκτικότητα και την αθλητικοτητα για να το κάνει αυτό, ενώ θα μπορέσουμε να είχε έναν ρόλο σαν του Obst στη Γερμανία, δηλαδή να αποτελεί απειλή απτην αδύνατη πλευρά και να παίρνει το σουτ μετα απο καλή κυκλοφορία της μπάλας (εδώ ίσως έλειπαν κάποια off ball plays που θα μπορούσε να του στήσει ο Σπαν). Στα θετικά του πως προετοίμαζε σε εξαιρετικό βαθμό την ομάδα και μπαίναμε πολύ καλά στους αγώνες, τόσο πνευματικά, όσο και τεχνικά. Συνολικά παρουσίασε πολύ καλύτερη δουλειά από ότι ο Ιτουδης πριν 2 χρόνια (και μάλιστα με χειρότερο υλικό).
Για τους παιχτες της ομαδας δεν έχω να πω πολλά, πλην του Γιάννη (αντε και του Τολιόπουλου) τα νούμερα ΟΛΩΝ είναι κάτω από αυτά που σημείωσαν φέτος με τις ομάδες τους και σίγουρα με ΠΟΛΥ χαμηλότερα ποσοστά ευστοχίας, ούτε ένας δεν ξέφυγε από αυτό το γεγονός. Αυτό φυσικά έχει εξήγηση, ο Γουοκαπ, ο Νικ, ο Παπ, ο Λαρε κι ο Ντίνος καλούνται να πάρουν λιγότερα σουτ με τις ομάδες τους από ότι με την εθνική και παραλληλα έχουν συμπαίκτες που τους ανοίγουν τους χώρους. Ενώ δεν έχουμε κακούς παιχτες ατομικά, δένουν πολύ άσχημα όλοι αυτοί μεταξύ τους γιατί έχουν σχεδόν όλοι τις ίδιες αδυναμίες. Στο μεταξύ κι ο Γιάννης αν και superstar, μπορεί μεν να βάζει 20-25 πόντους σε κάθε ματς, αλλά (σε αντίθεση με τον Dirk ας πουμε που ήταν 3-level-scorer) είναι one trick pony όπως πολύ εύστοχα διάβασα κάπου και δεν μπορεί να προβληματίσει αρκετά την αντίπαλη άμυνα, ωστε να δωσει τη νικη σε μια ομαδα του δικου μας επιπέδου. Σίγουρα του πάει περισσότερο να παίζει στο "5" αλλά αμυντικά δεν έχει πλέον αυτό το rim protection που κάποτε προσέφερε, λέγοντας αυτά βέβαια και για να μην είμαι άδικος, οφείλω να πω πως αν ο Γιάννης βρισκόταν σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της 8αδας (αντί για τον αντίστοιχο σταρ εκείνης της εθνικής) θα έπαιρνε εννοείται μεταλλιο και ίσως και το χρυσό, ακόμη και στην Ισπανία ή στο Νότιο Σουδάν να τον έβαζες που έχει παιχτες με σουτ είναι πιθανό να τους έφτανε πιο ψηλά από ότι πήγε με την δική μας εθνική.
Για το κλείσιμο να πω πως αν και τα κάναμε όλα σωστά για 30 λεπτά, ήρθε μια ακόμη 4η περίοδος που ξεμείναμε από δυνάμεις, λογικο άλλωστε όταν παίζουμε με 5 παιχτες σε όλο το ματς και για 6ο έχουμε τον ανεπαρκή πλην τίμιο Τολιόπουλο που είναι επιπέδου γιουροκαπ (θα ήταν πολύ καλύτερος ως ο 8ος του rotation) και για αυτο το κυριότερο μέρος ευθύνης πέφτει πάνω στους Παπαγιάννη (κυρίως) και Λαρεντζάκη που απέτυχαν ΠΛΗΡΩΣ να ανταποκριθούν στους ρόλους που τους αναλογούσαν. Αντιθέτως η Γερμανία έχει 3-4 τιμιότατους ευρωλιγκατους παιχτες να έρχονται από τον πάγκο (και έναν NBAer). Εκ των υστέρων το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν να δώσω λίγες παραπάνω ευκαιρίες στον Μωραΐτη (έχει το σουτ και μπορεί σωματικά να σταθεί στην αμυνα) και ίσως επέλεγα στο ροστερ τον Μαντζούκα αντι του Χουγκαζ.
Έχουν δίκιο όλοι όσοι λένε πως αυτή η πολύ καλή εμφάνιση (με βάση τις δυνατότητες μας) το φετινό καλοκαίρι και η είσοδος μας στην 8αδα των ολυμπιακών αποτελεί μια σπουδαία βάση για να δούμε κάτι καλό μέσα στις επόμενες 2 διοργανώσεις. Αρκεί όντως να (ξανά)ρθουν ολοι το επόμενο καλοκαίρι, το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό είναι η ευκαιρία μας για διάκριση, δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος και ουτε αισιόδοξος για το αν πραγματικά θα γίνει αυτό. Δεν είναι καθόλου απίθανο ο Νικ στα 35, ο Σλουκας κι ο Παπ στα 34 να πουν πως αποσύρονται απτην εθνική και δεν είναι σίγουρη φυσικά ούτε η συμμετοχή του Γιάννη, αν δεν κατέβουμε πλήρεις στο τουρνουά αυτό, τότε η επόμενη ευκαιρία μας θα είναι το παγκόσμιο του 2027 με τον Νικ στα 37, τους Σλούκα και Παπανικολάου στα 36, ακόμα και ο Γουοκαπ στα 34 δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα ασχολείται με την εθνική. Ο Σπανουλης είναι ο άνθρωπος που μπορεί να τους συσπειρώσει όλους αυτούς και πάνω του εναποθέτουμε τις ελπίδες μας, αν δεν μπορέσει αυτός δεν θα μπορέσει κανείς και αν συμβεί αυτό, τότε η επόμενη μέρα για το ελληνικό μπάσκετ θα είναι πολύ δυσοίωνη, αλλά αυτή η κουβέντα είναι για άλλο ποστ.
ΥΓ. Τουλάχιστον θα έχουν χρόνο να ξεκουραστούν οι Χουαντσο και Μήτογλου για την αρχή της σεζόν, αντε να αποκλειστεί και η Γαλλία σε μια ώρα από τώρα να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
1
), τον Γιάννη που δε σταυρώνει τρίποντο και τον Μήτογλου του 30% τι περιμέναμε να κάνουμε δηλαδή? Ήταν έκπληξη αυτό? Ο Τολίοπουλος που και καλά είναι χεράς είχε 33% που ναι μεν όταν εκτελούσε ελεύθερος 2/3 ήταν μέσα, κάποιο μαρκαρισμένο ή μετά από τρίπλα δεν είμαι σίγουρος ότι έβαλε. Πάλι καλά που ήταν τίμιος ο Παπ αλλιώς θα σπάγαμε κάποιο ρεκόρ.
2
