Είμαι σοκαρισμένος, με τον Χάλιμπαρτον, δεν έχω να πω πολλά, γιατί οι περισσότεροι έχετε επισημάνει και σωστά, αυτά που ήθελα να πω κι εγώ.
Θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα "what if" αν έμενε ως το τέλος, με το ξεκίνημα που έκανε, στο ματς. Επίσης ΠΑΡΑ, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΧΙΛΕΙΟΙ τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ, δεν μπορεί, κάποια εξήγηση θα υπάρχει.
Ήταν θέμα χρόνου να ξεφύγει η Οκλαχόμα στο ματς με την agreesive άμυνα που παίζει, δεν θα άντεχαν οι άλλοι χωρίς τον καλύτερο χειριστή τους, θα πω και πάλι και θα γίνω κουραστικός ότι εκεί που έβαλε τέσσερα σερί καλάθια ο ΜακΚόνελ, στα τρια του κάνουν και φάουλ, δεν δίνουν κανένα, μετά ακουμπάνε οι Πέισερς τον SGA, φρτττττττ, ο ρεφ. Τέλος πάντων, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, σε όλα τα πλέι οφ και όχι μόνο στους τελικούς αυτά βλέπουμε από τους ρεφ με την Οκλαχόμα....
Γενικά δίκαια πάντως πρωταθλητές οι Θάντερ όπως ήρθαν τα πράγματα, από την άποψη ότι ήταν η καλύτερη σε όλη τη σεζόν, δίκαια MVP και ο SGA, θα σταθώ στο ότι είναι ένας παίκτης που πάει κάπως να αλλάξει το μπάσκετ ξανά, με το mid range και τις διεισδύσεις, έχει το δικό του τρόπο παιχνιδιού, για να δούμε που θα πάει όλο αυτό.
Ας είναι μια χρονιά πάντως που μακάρι να ξεχάσουμε γρήγορα και μακάρι να τηρηθεί η παράδοση των τελευταίων επτά χρόνων και να έχουμε άλλο πρωταθλητή του χρόνου.
Για την Ιντιάνα, ακόμα κι αν έχανε ΜΕ τον Χάλιμπαρτον μέσα, θα είχε όλο το μέλλον μπροστά της του χρόνου, τώρα η επόμενη σεζόν, είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ δύσκολη χωρίς τον ηγέτη της που λογικά θα γυρίσει την μεθεπόμενη σεζόν, 2026-27. Μέχρι τότε, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει.
Θεωρώ πάντως ότι κέρδισαν το σεβασμό όλων, ανέδειξαν την ομαδικότητα που τόσο μας λείπει τα τελευταία χρόνια σε ένα πρωτάθλημα που ψάχνει συνεχώς "πρόσωπα" και "ήρωες" για να είναι περισσότερο ελκυστικό και εμπορικό. Δεν τους υποστήριζα ποτέ, μου ήταν αδιάφοροι ως αντιπαθητικοί με τον εκνευριστικό Ρέτζι, αλλά αυτή ομάδα του Καρλάιλ με έκανε φανατικό οπαδό της.