Εμένα ο Γουόκαπ είναι ο αγαπημένος μου παίκτης.
Πριν καν έρθει στον Ολυμπιακό.
Πριν καν γεννηθεί- μη σας πω.
Παρόλα αυτά γελάω όταν τον βλέπω με τη φανέλα της Εθνικής.
Κάτι σε Μακίσικ, θα ήταν πιο ευκολοχώνεπτο- λέμε τώρα αφού αμέτι χαμέτι μου για διάκριση.
Για τη θέση Έλληνα που ελευθερώνει στον Ολυμπιακό, επίσης υπάρχει θέμα, αλλά εκεί μιλάμε για πολυεθνικές και μπορείς κάπως να το κάνεις γαργάρα. Γαργάρα πάντα. Δεν μιλάω για δικαιλόγησή του, ούτε εκεί.
Ελαφρώς εκτός θεματικής, αλλά κι ενδεικτικό της ένδειας του ελληνικού μπάσκετ. Και της νοοτροπίας της ΕΟΚ ( σα να μην άλλαξε μια μέρα, να πω- αν και την υποστήριζα τη συγκεκριμένη ηγεσία).
Καλή μας τύχη, εμένα μου αρέσει όλο αυτό το ομαδικό. Μου αρέσει που πάει καλά ο Μήτογλου, ο Λούντζης, ο Ρόγκα κι απόψε μέχρι κι ο Καλαϊτζάκης που ίσως κερδίσει θέση και στην ομάδα του τελικά (μακάρι το παιδί).