Νομίζω και εγώ ότι είναι υπερβολική η κριτική στον Ιτούδη για τα ματς και το πως εμφανίστηκε αυτό το ροστερ στην διοργάνωση.
1) Μπορεί να είχε έτοιμη τριάδα Γουόκαπ/Παπ/Λαρε (βγήκε κάποιο σκορ από αυτοματισμούς τους πάντως), αλλά στο 5 είχε Πάπα, Πάπι ή Θανάση. Δεν είχε Φαλ να ανοίγει χώρους, ούτε Μπλακ έστω να κάνει γερά σκριν και να βαράει τον Βαλαντσιουνας στα πλευρά.
2) Ναι, ο Ρογκα είναι ο παίχτης που μπορεί να πάρει σκορ σε αυτό το ροστερ μαζί με τον Λαρε. Και για αυτό του έδωσε 21' και πήρε πρωτοβουλίες. Ε δεν ήταν και εύστοχος στα λίγα σουτ που πήρε, έχασε και το ελεύθερο χτες. Έδωσε μάχη στα ριμπάουντ αμυντικά και επιθετικά, αλλά στις περιστροφές ακόμα ψάχνει να δει αν σουτάρει ο Ντιμσα ή ο Μπραζντέικις
Είτε στο καλό μας 2ο δεκάλεπτο, είτε στο τραγικό μας 4ο... πίσω αργούσε συνεχώς.
3) Ο Παπ. Ο Παπ είναι σχετικά ντεφορμέ (όπως πάντα τέτοια εποχή ο συγκεκριμένος), χτες δεν του μπήκαν τα σουτ (ούτε οι βολές λέμε) και στο 3ο δεκάλεπτο έσκασε τελείως κιόλας οπότε κόπηκε η ομάδα στην μέση. Η τρύπα στους ψηλούς δεν γινόταν να καλυφθεί, ενώ είχε κουραστεί ΚΑΙ ο Γουόκαπ πια.
Αντί να βγάζουμε εμείς την γλώσσα του Γιοκουμπαιτις, έσκασαν αυτοί τους Γουόκαπ/Παπ και μετά παίζαμε με Μωραιτη (που στάθηκε εξαιρετικά) και Ρογκα που αμυντικά ήταν η χαριστική βολή σε ένα ματς που άρχιζε να γέρνει απίστευτα γρήγορα. Από 58-54 που ήταν όταν τελικά βγήκε ο Παπ στο τέλος του 3ου, ξεκίνησε άμεσα η κατρακύλα και μέχρι να ξαναμπεί στο 33' χάναμε με 12. Έμεινε στους 12 άλλα 3', μέχρι που βγήκε ο Γουόκαπ για να μπει ο Λούντζης. Μέσα σε 2' έφτασε τους 20 και το ματς είχε λήξει.
4)Το είπε και ο yorgos. Αυτοί ξέρουν όλοι να σουταρουν, εμείς όχι. Σε ένα τέτοιο ματς αυτό αλλάζει τελείως τα δεδομένα γιατί στηρίζεσαι στο ότι θα τρίβει τα μάτια του ο Βαλαντσιουνας βλέποντας τον Θανάση να βάζει 2 τρίποντα και θα πρέπει να τον παίξει άμυνα κανονικά. Τελικά έτριβε τα μάτια του από τα airball, άναψε τσιγάρο την επόμενη φορά που είδε τον Θανάση πίσω από την γραμμή και περίμενε. Πέραν του 4ου δεκαλεπτου που όποιος, από όπου, όπως ήθελε σούταρε και το έβαζε, στο υπόλοιπο ματς δεν πήραν αρκετά καλά σουτ, έβαλαν και μερικά δύσκολα.
Όσο υπήρχε έστω και ο ντεφορμέ/άστοχος Παπ μέσα με ξεκούραστο Γουόκαπ, ήταν οκ και στο σουτ η άμυνα, συνολικά ήταν εξαιρετική.
Αντίθετα, αυτοί άφησαν παίχτες να σουταρουν και τα χάσαμε, οπότε οι αποστάσεις τους επέτρεπε να παίξουν εξαιρετική άμυνα παντού και σε κάθε πιθανή κατάσταση.
Επιπλέον, αυτοί (όπως και εμείς), ξέρουν να καλύπτουν καλά τον αιφνιδιασμό. Παράλληλα δεν χάσανε και πολλά σουτ οπότε δεν κουράστηκαν και ιδιαίτερα εκεί, αλλά όταν χρειάστηκε γύρισαν σωστά.
5) Έχουν και αυτοί κόουτς να δουλέψει το πως θα μας χτυπήσει. Τον Πάπα τον εξαφάνισε μπροστά γιατί τον έβαλε σε κατάσταση να πρέπει να αποφασίσει (και να εκτελέσει) πολύ γρήγορα, ενώ αναμενόμενα τον χτύπησε πίσω, κυρίως όμως τον έβγαζε εκτός διεκδίκησης ριμπάουντ πάρα πολύ εύκολα σε όλο το ματς. Δεν θυμάμαι να σουταρουμε μια φορά και να βλέπω τον Πάπα σε θέση που μου δίνει ελπίδα για ριμπάουντ. Πάντα το 3αρι μας διεκδικούσε, αν δεν έπαιρνε το σουτ.
Στο τέλος της ημέρας, οι Λιθουανοί ήταν και θα ήταν σε κάθε τέτοιο ματς καλύτεροι, γιατί απλά οι ρολιστες τους είναι πιο ολοκληρωμένοι παίχτες από τους δικούς μας και παίζουν περισσότερο σαν ομάδα.
Έχουν περισσότερο βάθος σε ανθρώπους που μπορούν να μπουν και να κάνουν τα βασικά, όλα τα βασικά. Και αυτοί απουσίες έχουν και βαρβάτες.
Έχουν μάθει και παίζουν με συγκεκριμένο τρόπο από μικρά, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν παίξει μαζί και σε ομάδες, οπότε τους είναι πιο εύκολο να προσαρμόσουν την τακτική τους σε ένα ματς όντας 5 παίχτες "στην ίδια σελίδα" για μεγάλη διάρκεια του ματς.
Όταν κατεβαίνεις στην ουσία με 10 παίχτες (τον Χατζιδάκη εμφανώς δεν τον υπολόγιζε ο κόουτς), χωρίς τον σταρ γύρω από τον οποίο χτίζεται η ομάδα και με νέο παίχτη νατουραλιζε, ενώ τελευταία στιγμή έχεις ξεμείνει από ψηλούς που έτσι κι αλλιώς δεν είχες, ε δεν μπορείς όλο το ματς να κάνεις κόλπα εναντίον μιας σοβαρής ομάδας για να την ξεγελάσεις. Στο 4ο θα καταρρεύσεις. Ούτε μπορεί ο Ιτουδης να φταίει που του έκατσε τόσο κακή εμφάνιση Παπ, ούτε που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί καθόλου ο Λούντζαρος, ούτε που δεν είχε εμπειρία ο Ρογκα να κλείσει πιο γρήγορα όταν οι Λιθουανοί άρχισαν να ψάχνουν την πάσα έξω, ούτε που ο Μποχωριδης δεν ή ο Μωραιτης δεν έγινε Κρις Πολ και έπαιξε απλώς αρκετά καλά.
Και αν δεν είχε την έμπνευση να δουλέψει τον Γουόκαπ ως εκτελεστή έχοντας την μπάλα στα χέρια (που του βγήκε), θα ήμασταν πίσω από αρκετά νωρίτερα με περισσότερα λάθη και λιγότερο σκορ.
Γουόκαπ, Λαρε, Παπ, Παπι, Πάπα ήταν οι κολώνες της ομάδας, μετά από αυτούς έπεφτε τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω η ομάδα.
Να σημειώσω τέλος, ότι δεν συμπαθώ καθόλου τον Ιτούδη. Τον θεωρώ πολύ καλό προπονητή, συχνά υποτιμημένο στην Ελλάδα επειδή τις Ευρωλίγκες του τις πήρε στην Ρωσία, αλλά δεν μου αρέσει ούτε το μπάσκετ που παίζει, ούτε μου κολλάει καλά σαν άνθρωπος (σαν δημόσια εικόνα πάντα, δεν τον ξέρω φυσικά).
Ούτε τον υπερασπιζομαι γιατί θέλω οπωσδήποτε να μείνει στην εθνική, απλώς θεωρώ άδικο να γίνονται αναλύσεις για το ματς που τον βγάζουν άχρηστο που δεν ξέρει να διαβάσει ούτε τα βασικά σε ένα ματς.
Υγ: Δεν ξέρω αν συμφωνώ και στο τελευταίο που τέθηκε. Οι Έλληνες παίχτες που παίζουν στην Ευρωλίγκα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και είναι καλοί παίχτες. Για αυτό διαχρονικά τουλάχιστον μια από τις δύο ομάδες φτάνουν στην 4δα (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Από το χτεσινό ρόστερ πχ, οι Λαρε, Παπ, Παπι, Πάπα, Γουόκαπ είναι ουσιαστικά οι παίχτες με ρόλο στην Ευρωλίγκα και όλοι τους βρίσκουν συμβόλαιο και εκτός Ελλάδας.
Μίτσιτς δεν υπάρχει.
