Dimmitz έγραψε: ↑Σάβ Αύγ 17, 2024 12:08 pm
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε φέτος την κόντρα μεταξύ δύο διαφορετικών φιλοσοφιών, του Άταμαν και του Μπαρτζώκα.
Ο Άταμαν:
1)θέλει παίκτες - προσωπικότητες κυρίως στα γκάρντ και τους δίνει ελευθερία να παίρνουν πρωτοβουλίες.
2)δεν παίζει με excel στους χρόνους, αφήνει μέσα όποιον αποδίδει καλύτερα (τρανταχτό παράδειγμα ο Βιλντόζα στον τελικό).
3)δεν πιστεύει στο μεγάλο ρόστερ, αντίθετα προτιμά να βασίζεται σε κοντό ρόστερ και σφιχτά ροτεισον.
4) δεν έχει κάνει μεταγραφή ψηλού, προτιμά να έχει χώρο το ρόστερ ώστε να έχει την ευελιξία να προσθέσει παίκτη αν προκύψει ευκαιρία ή αν υπάρχει πραγματική ανάγκη .
Ο Μπαρτζώκας:
1)πρεσβεύει το κομμουνιστικό μπάσκετ, δεν θέλει παίκτες - προσωπικότητες αλλά χρήσιμα εργαλεία, δεν θέλει τα γκάρντ του να κάνουν κατάχρηση τρίπλας και να καθυστερούν το παιχνίδι, θέλει η μπάλα να κυκλοφορεί συνέχεια.
2)παίζει με excel και είναι αυστηρός στην χρησιμοποίηση first και second unit. Δεν ανακατέβει την τράπουλα και μπορεί να παρκάρει έναν ζεστό παίκτη του (βλ. Κάναν) και να μην τον ξαναχρησιμοποιησει.
3)Από πέρυσι λόγω των πολλών τραυματισμών στην αρχή της χρονιάς άλλαξε φιλοσοφία και πλέον πιστεύει ότι το βαθύ ρόστερ θα σου κάνει την δουλειά. Θέλει τουλάχιστον δυο πρωτοκλασάτους σε κάθε θέση διότι πιστεύει ότι οι τραυματισμοί είναι αναπόφευκτο μέρος του παιχνιδιού πλέον λόγω των πολλών αγώνων.
4)προτίμησε να κλείσει το ρόστερ από νωρις παίρνοντας το ρίσκο με την μεταγραφή Βιλτόζα ενώ θα μπορούσε να περιμένει τα κοψήματα του NBA για κάτι πιο ποιοτικό. Θεωρεί ότι το σύστημα είναι πιο βασικό από τον παίκτη και θέλει να έχει όλα τα γκάρντ του από την προετοιμασία ώστε να μπορέσουν να αφομοιώσουν τα διαφορά συστήματα.
Καλοδεχούμενα σχόλια και παραπάνω επισημάνσεις στις διάφορες των δυο.
Ενδιαφέρον σχόλιο, η πρώτη διαφορά που εντοπίζει κανείς στα ροστερ είναι το βάθος τους. Ο παο έπαιξε πέρσι με rotation 6 παιχτών (Σλούκας, Grant, Nunn, Grigonis, Mitoglou, Lessort), όλοι τους πλην του Σλούκα έπαιζαν 28 λεπτά ανά ματς (ο Κώστας ήταν στα 26') και δεν έχασαν ούτε ένα ματς επίσης εκτός του Σλούκα, δηλαδή η βασική 5αδα της ομαδας που βαρούσε και τα 30λεπτα ανά αγώνα έπαιξε και στα 41 παιχνίδια της γιουρολιγκ φέτος (ο Κώστας έπαιξε στα 34). Αργότερα προστέθηκε στην εξίσωση κι ο Juancho (έπαιξε σε 31 ματς με 16 λεπτά μέσο όρο) και το rotation έφτασε τους 7 παιχτες. Ο Παπαπέτρου ναι μεν έπαιζε 25 λεπτά μέσο όρο στα playoff, αλλά πιο πριν ήταν non factor (16 ματς - 17 λεπτα μεσο ορο), έπαιξε στα μισά παιχνίδια της σεζόν και είχε τελείως συμπληρωματικο ρόλο μαζί με τους Vildoza (28 ματς - 15 λεπτά μέσο ορο), Καλαϊτζάκη (31 ματς - 5 λεπτά μέσο ορο), Αντετοκούμπο (31 ματς - 7 λεπτά μέσο όρο) και Balcerowski (24 ματς - 7 λεπτά μέσο όρο). Ο Ataman λοιπόν θελει να ζήσει και να πεθάνει με τους συγκεκριμένους λίγους παιχτες που επιλέγει, τους δείχνει πλήρη εμπιστοσύνη, τους ανεβάζει τη ψυχολογία και αυτοί παίζουν ακόμα καλύτερα. Προφανώς με έναν σοβαρό τραυματισμο ρισκάρει να χαθεί όλη η σεζόν, αλλά φαντάζομαι το ιατρικό ιστορικό των παιχτών που επιλέγει παίζει καθοριστικό ρόλο, δεν πρόκειται να έπαιρνε για βασικό έναν παίχτη με ευπάθεια στους τραυματισμούς. Ενδεικτικό πως ο Lorenzo Brown επίσης δεν έχασε ούτε ένα ματς από όσα έδωσε η Μακαμπι στη γιουρολιγκ παίζοντας μάλιστα 28 λεπτά μέσο όρο.
Ο Μπαρτζώκας από την άλλη είχε αρκετά θέματα τραυματισμών να αντιμετωπίσει φετος, συγκεκριμένα σε όλα τα ματς της γιουρολιγκ έπαιξαν μόνο οι Walkup, Peters, Canaan και Παπανικολάου (με εξαίρεση τα 3 ματς των playoff). Πάνω από 30 παιχνίδια (σχετικά υγιείς δηλαδή) έπαιξαν οι Fall, Goss, McKissic και Λαρεντζάκης, ενώ πάνω από 20 έπαιξαν οι Milutinov και Petrusev (και οι Sikma/Brazdeikis αλλά με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής). Αυτό μας δείχνει ότι ο Μπαρτζω επιλέγει ένα πιο διευρυμένο 10-man-rotation με τους βασικούς του να παίζουν γύρω στα 20 με 25 λεπτά και τους αναπληρωματικούς γύρω στα 15-20 λεπτά. Αν με ρωτάτε προτιμώ το rotation των 10 παιχτών του Μπαρτζω από αυτό των 7-8 του Ataman γιατί θεωρητικά δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια μέσα στη σεζόν και κρατάει τους παιχτες φρέσκους για το κρίσιμο σημείο του Μαΐου. Λέω θεωρητικά γιατί τελικά οι παίχτες του ΠΑΟ βρέθηκαν στο πικ τους ακριβώς στο Final 4, όπου η ομάδα έπαιξε το καλύτερο της μπάσκετ. Δεν έχει καμία λογική αυτό, το κατάφερε όμως ο Τούρκος. Αντιθέτως, μου φαίνεται τεράστια υπερβολή το ροστερ των 15 καθαρά ευρωλιγκάτων παιχτών που έχει για φέτος ο οσφπ, κυριολεκτικά μέχρι κι ο Λογκ που είναι ο 15ος παίχτης σας είναι κανονικά επιπέδου γιουρολιγκ και έχει παίξει και σε άλλες ομάδες της διοργάνωσης στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν μπορεί να λειτουργήσει αυτό το πλάνο, σίγουρα δεν θα αγχώνεστε για τυχόν τραυματισμούς, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσουν ΤΟΣΟΙ ποιοτικοι παιχτες να βρουν χημεία, ρόλους και να ναι και ευχαριστημένοι με αυτούς. Δεν θα έχουν την ψυχολογία να τρυπήσουν το ταβανι τους. Το περίεργο είναι πως ενώ έχετε το πιο πλήρες ροστερ στη διοργάνωση, υπάρχουν και πάλι ελλείψεις σε κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά (στο "3" και στα γκαρντ), πως το καταφέρατε αυτό ρε άτιμοι?
ΥΓ. Σταθηκα λίγο περισσότερο στο rotation, αλλά και τα υπόλοιπα που λες είναι σωστά, ο Ataman δίνει ελευθερίες στους παιχτες του και τους κάνει να νιώθουν σταρ, ενώ ο Μπαρτζω βάζει το σύστημα πάνω από όλα και επιλέγει αυτούς που μπορούν να το εξυπηρετούν καλύτερα. Ο Ataman είναι ρισκαδόρος, προσπερνάει τη safe επιλογή και περιμένει για κάτι καλύτερο (Nunn πέρσι, ψηλός φέτος), είναι γενικά χαρακτήρας με high risk - high reward νοοτροπία (όπως και ο ΔΠΓ), ενώ ο Μπαρτζώκας θα προτιμήσει τα σίγουρα, την ασφάλεια που του δίνουν παιχτες με εμπειρία από Ευρωλίγκα, κλπ.
Δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι.