Ολυμπιακός 1996/97 - Το triple crown

[benchwarmer]

Καταρχάς, για ένα από τα καλύτερα αφιερώματα για εκείνη τη χρονιά, μπορείτε να δείτε την δουλειά των φίλτατων weekendman και morrison εδώ:
http://redbasketzone.blogspot.com/2012/ ... -1997.html

Τα σημαντικότερα στοιχεία για μένα:

- Φυσικά η αλλαγή προπονητή, που όμως δεν σήμαινε και την εκ βάθρων αλλαγή του ρόστερ. Ήταν πολύ σημαντικό που ο Ίβκοβιτς δεν έπεσε στην παγίδα των κοινοτικών, που ήταν η πρώτη χρονιά που θα επιτρέπονταν και κάποιες ομάδες το παράκαναν, χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Παναθηναϊκός. Αντίθετα, πήρε τον απολύτως απαραίτητο (τον μακαρίτη Βελπ για αλλαγή στους ψηλούς), ώστε να αδειάσει το "3" για κάποιον ξένο σκόρερ (Γουίλι Άντερσον αρχικά). Κατά μία έννοια βέβαια, ο Ολυμπιακός είχε ήδη τους "κοινοτικούς" του (Τόμιτς, Τάρλατς, Νάκιτς) που και λόγω εθνικότητας ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Ντούντα. Όσον αφορά τον Ρίβερς, οι παλιότεροι ίσως να μπορούν να μας πουν κατά πόσον όντως ο Ίβκοβιτς αρχικά δεν τον ήθελε, αλλά αναγκάστηκε να τον κρατήσει γιατί δεν ευοδώθηκε η περίπτωση Ντίνκινς.

- Κομβικό σημείο φυσικά η ήττα από τον ουραγό ΒΑΟ, μετά την οποία (πάλι συμφωνία με τις μαρτυρίες της εποχής) ο Ίβκοβιτς γύρισε στις συνήθειες Ιωαννίδη στην άμυνα, την οποία είχε μάθει να παίζει η ομάδα την τελευταία πενταετία. Όπως βέβαια κομβικό σημείο ήταν, μετά την φυγή του Άντερσον αλλά και του αντικαταστάτη του Γκρέι (που ούτως ή άλλως δεν ήταν τίποτα σπουδαίο), να περάσει τον Τόμιτς δίπλα στον Ρίβερς και να μεταφέρει τον Σιγάλα στο "3". Ήταν νομίζω αυτό που απελευθέρωσε τον Ρίβερς και τον οδήγησε στις μεγάλες εμφανίσεις του στο τέλος της σεζόν.

- Ο Ρίβερς που μαζί με τον Τάρλατς ήταν νομίζω οι κορυφαίοι της σεζόν, ενώ κομβικότατος ήταν και ο 20χρονος ακόμη Παπανικολάου.
Εδώ τα συγκεντρωτικά στατιστικά, σε Α1 και Ευρώπη μαζί (με τις τάπες να είναι μόνο από την Α1, καθώς τα επίσημα στατιστικά της ΦΙΜΠΑ δεν τις έχουν για την Ευρώπη).

[basket72]

Η καταπληκτική πορεία της χρονιάς πιστώνεται κατ΄εμέ πρωτίστως στην ευφυΐα του Ντούντα που πέραν των σωστών κινήσεων στο κομμάτι της στελέχωσης το καλοκαίρι (άσχετα αν δεν καρποφόρησε η υπόθεση Ντίνκινς αλλά και Ζάρκο - τους ήθελε και τους 2 πακέτο από τον Πανιώνιο που είχαν συνυπάρξει) πέραν της πολύ εύστοχης απομάκρυνσης του Άντερσον, συνίσταται στο μπόλιασμα μια διαφορετικής νοοτροπίας από την εώς τότε στρατιωτικού τύπου πειθαρχίας από τον... σατράπη Ιωαννίδη. Στο μεταξύ οι πιτσιρικάδες (οι 3 Γιούγκοι και ο Σιγάλας) είχαν μεγαλώσει κι ωριμάσει κι έμενε μονάχα να δούμε πως μπορούσε να γυρίσει ο διακόπτης με τον Ρίβερς να γίνεται ο πιο καταλυτικός παίκτης της Ευρώπης για εκείνη τη χρονιά. Και να κερδίσει την κούπα απέναντι στον Τζόρτζεβιτς που εκείνον ήθελε διακαώς ο Ντούντα το καλοκαίρι.


Άξιο αναφοράς νομίζω είναι ότι ο Ολυμπιακός εκείνη τη χρονιά είχε 6 σέντερ στο ρόστερ του, με τους 5 να είναι 7footer και τον 6ο να πλησιάζει τα 2.10 (ο Βασίλης ο Σούλης, :smile: κάπου στα 2.08 αν θυμάμαι).
Ο μακαρίτης ο Βελπ όντως βοήθησε σημαντικά κι ας ήταν ο κλασσικός "αθόρυβος" παίκτης ( με καλό 3π για ψηλό της εποχής).

Η αρχή έγινε στο καταπληκτικό τουρνούα του ελλ.κυπέλλου στο ΟΑΚΑ , με φοβερό Απ. Πατρών (Έλλις, Βούκσεβτις, Μολφέτας κ.α) και την κλασσική δήλωση του Σιγάλα: " το πρώτο".
Κι όλα αυτά σε μια χρονιά που τη θέση του αμερικανου σταρ την είχε πάρει ο Γκρέι που ουσιαστκά δεν ακούμπησε, όταν τις περασμένες χρονιές η ομάδα είχε πάντα φοβερά και τρομερά δίδυμα ξένων.
Κι ας μην έπαιξε το μπάσκετ της χρονιάς με Τάρπλει- Ζάρκο, κι ας είχε πέσει κάπως ο Φασούλας συγκριτικά με τα περασμένα χρόνια, τελικά μας επιφύλαξε για το τέλος ένα σπουδαίο ντεμαράζ, επιστεγάζοντας με την ευρωπαϊκή κούπα, μια σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία για κοντά μια πενταετία για περίπου την ίδια ομάδα.

[shtarkws]

Μπάσκετ πολυ μπροστά απο την εποχή του, γρήγορο, διασκεδαστικό και απόλυτα dominant. Αν δεν κάνω λάθος είναι η σειρά που απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας; Εκείνη η σειρά μου φάνηκε πως έχω δει τον πιο dominant Ολυμπιακό απέναντι στους πράσινους.

Ps κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει ενα τοπικ για τον τεράστιο Ντούσαν Ιβκοβιτς και τις αμέτρητες ομαδαρες που δημιούργησε