Για το 11-14 δεν ισχυει αυτο που λες και θα ηταν ακομα πιο ξεκαθαρο πως δεν ισχυει αμα επαιζαν τα παιδια σε κοντυτερες μπασκετες οπως θα επρεπε.gourgou έγραψε: ↑Τετ Σεπ 14, 2022 3:44 amΣυμφωνούμε λοιπόν, αν και από το αρχικό πόστ μάλλον κατάλαβα λάθος για το τι εννοούσες. Όμως είναι πιο ξεκάθαρες οι απαντήσεις. Δεν υπάρχει δίλημμα αυγού και κότας. Ο Κάρυ δεν γεννήθηκε σουτέρ αλλά δημιουργήθηκε μέσα από τις κατάλληλες συνθήκες.Hipster έγραψε: ↑Τετ Σεπ 14, 2022 3:22 am
Ω μα ναι, συμφωνω απολυτα αν και το πηγες πολυ επιστημονικα. Βεβαια αυτη ειναι λιγο κουβεντα αν εκανε η κοτα το αυγο ή το αυγο την κοτα και επισης δεν λεω πως το ταλεντο μπορει να υπαρξει μονο του χωρις δουλεια. Εννοειτε πως οχι. Απλα καποιοι παιχτες, οσα σουτ και να κανουν στην προπονηση (Γιαννης) δεν θα γινουν σουτερ. Τους σουτερ τους βλεπεις σε ηλικιες 11-14 και τους δουλευεις αναλογα, οπως σε αδρες γραμμες ας πουμε περιγραφεις.
Μηχανισμο και επαναληψεις. Ποδια, χερια, μασλ μεμορι, ριλις.
Αυτο που λεω ειναι πως στην Ελλαδα το ταλεντο του σουτερ (που ειναι οσο τις % θελεις σε σχεση με το τελικο αποτελεσμα) δεν ασχολουνται να το βελτιωσουν και καποια στιγμη εξαφανιζεται μαζι με τους φορεις του.
Ένα παιδάκι 11-14 χρονών που σουτάρει μετα βίας από τα 6 μέτρα δεν μπορείς να κρίνεις αν είναι καλός σουτέρ. Θα αλλάξει άλλες 100 μηχανικές στο σουτ καθώς μεγαλώνει. Σε αυτές τις ηλικίες όμως μπορείς να διακρίνεις την πλαστικότητα και την ελαστικότητα του παιδιού και το πόσο άνετα χειρίζεται το σώμα του και την μπάλα. Για να το διακρίνεις όμως θα πρέπει να έχεις και τα ανάλογο τεχνικό υπόβαθρο σαν γυμναστής-προπονητής. Επίσης θα κάνω ένα ουσιώδες ερώτημα για να φύγει και λίγο η ευθύνη από τους γυμναστές. Εμείς σαν γονείς της Ελληνικής κοινωνίας σε τι σειρά προτεραιότητας έχουμε θέσει τον αθλητισμό?
Μπορεις απο τα 11-12 να διακρινεις και μερικες φορες ακομα και στα 10. Η επαφη με το καλαθι ειναι σιγουρα ενα εμφυτο χαρακτηριστικο. Αλλα το παραβλεπω για την οικονομια της συζητησης.
Παντως απο τα μινι και μετα μπορεις να καταλαβεις (σου εβαλα προμινι για καποιες εξαιρεσεις).
Επισης 100 μηχανικες δεν θα αλλαξεις, γιατι δεν υπαρχουν.

Μεγαλωνοντας θα αλλαξουν το υψος και η δυναμη και πρεπει να προσαρμοστει νευρομυικα στις νεες αποστασεις και δυνατοτητες που εχει, αλλα οχι να αλλαζεις μηχανισμο καθε φορα που ψηλωνει ή δυναμωνει.
Δεν ειπαμε να σουταρεις τριποντα απο το Μινι επισης , αλλα ενα σουτ απο τα 5 μετρα στο μινι ειναι σαν τριποντο στο παιδικο ακομα και σε στεφανια των 3.05.

Μπορεις να διακρινεις την πλαστικοτητα και την ελαστικοτητα του παιδιου μεν, αλλα δεν ειναι κατι οριστικο. Το σημαντικοτερο για εμενα ειναι να διακρινεις την αντιληψη του παιχνιδιου. Και αυτο το βλεπεις με τις συνεργασιες και την ορατοτητα του γηπεδου (κορτ βιου) και την πασα. Το μπολ χαντλινγκ ειναι σε μεγαλο βαθμο επικτητο και θεμα δουλειας. Η αντιληψη της πασας και η επαφη με το καλαθι , ειναι περισσοτερο εμφυτα χαρακτηριστικα.
Για τους γονεις ειναι μεγαλη κουβεντα και φυσικα δεν εχει νοημα να απαντησω σε προσωπικο επιπεδο.
Οποτε η εμπειρια μου λεει, πως ειναι μικρη προτεραιοτητα ο αθλητισμος οπως και η παιδεια γενικοτερα και σε πρωτη προτεραιοτητα η επαγγελματικη αποκατασταση ειτε μεσο του αθλητισμου ειτε μεσο των σχολειων και αυτο καποια στιγμη γινεται προβλημα.
Ειδικα στο μπασκετ, οταν ενας πατερας (συνηθως) ή και μητερα βλεπει σε ενα 11 χρονο παιδι εναν μελλοντικο επαγγελματια και οχι απλα εναν αθλητη αρχιζει να στραβωνει το πραγμα.
