Conan1982 έγραψε: ↑Τρί Μαρ 05, 2024 6:57 pm
AlexD έγραψε: ↑Τρί Μαρ 05, 2024 5:22 pm
Θα έπρεπε να είναι αυστηρά δημοσιογραφικό εγχείρημα με όσο το δυνατόν λιγότερο χρώμα στην γνώμη που αναπόφευκτα εκφράζεται σε κάθε ρεπορτάζ ή κείμενο, που συνολικά θα υπακούει αυστηρά και μόνο στις αρχές της δημοσιογραφίας και όχι σε ιδεολογικές αντιλήψεις, γνωριμίες κτλ για να μην αποξενώνει τον μέσο αναγνώστη.
Δύσκολα πράγματα, αλλά εφόσον υπάρχει η ανάγκη όλο και κάτι θα ξεπεταχτεί αργά ή γρήγορα.
Το πρόβλημα δεν είναι να μην εκφράζει, νομίζω ο δημοσιογράφος την άποψη του εφ' όσον προσπαθεί να είναι αντικειμενικός ούτε είναι κανείς μας απαλλαγμένος από τις "ιδεοληψίες" του που μέσω αυτής διαμορφώνουμε την πραγματικότητα μας. Το ζήτημα είναι να μην είναι μονόπλευρη η ενημέρωση. Διαβάζω π.χ. ένα αφιέρωμα για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών (επειδή ασχολιούμασταν με αυτό κανά δίμηνο τώρα το αναφέρω) και είναι όλες οι απόψεις που δημοσιεύει η εφημερίδα υπέρ του γάμου, ε, δεν μπορεί σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι που δεν συμφωνούν. είναι το δυστήχημα στα Τέμπη, ΄δώσε φωνή και σε όσουν νομίζουν ότι δεν υπάρχει κάποια συγκάλυψη, δώσε φωνή σε όσους νομίζουν ότι δεν έχουν οι Ισραηλινοί όλο το άδικο, έκθεσε μας τα γεγονότα και άφησε εμάς να αποφασίοουμε τι θα πιστέψουμε και τι θα αποφασίσουμε.
Ναι νομίζω ότι στην ουσία το ίδιο λέμε. Όντως χρειάζεται και η άλλη άποψη, στις εκλογές προσπάθησαν να το κάνουν αυτό και μίλησαν με εκπροσώπους όλων των κομμάτων (εκτός Σπαρτιάτες και νομίζω Νίκη). Όταν λέω "χρώμα" στις απόψεις πιο πολύ εννοώ ότι από ένα σημείο και μετά το μέσο ξέρει ότι απευθύνεται σε συγκεκριμένους άνθρωπους και στην τριβή που έχει με αυτούς μέσα από σχόλια, live chat κτλ δημιουργείται μια γλώσσα που ξενίζει οποιονδήποτε άλλον προσπαθήσει να ενημερωθεί από εκεί. Δεν θα αποφύγει σε ένα κείμενο να αποκαλέσει τον Μητσοτάκη "Μωυσή" ή "τσιτάχ της μεσογείου" στην 2η πρόταση ας πούμε και ο μέσος δεξιός αμέσως θεωρεί ότι δεν υπάρχει κάτι να διαβάσει παραπέρα από κάποιον που έχει τέτοια εμπάθεια.
Υπάρχει πόλωση που λειτουργεί εις βάρος των ειδήσεων θέλω να πω. Κανένας οπαδός της ΝΔ δεν θα πειστεί ποτέ από κάτι που διάβασε στο Press project ή στην Εφσυν (καλά αυτή έχει κάνει ΚΑΙ πέραν της δεοντολογίας πράγματα θα πω εγώ αλλά ας το αφήσουμε), όπως κανένας στον χώρο της αριστεράς δεν θα πειστεί ποτέ από επιχείρημα στο Πρώτο Θέμα ή έστω την καθημερινή, δεν θα δει την είδηση ως αξιόπιστη... όσο "δεμένη" και να είναι δημοσιογραφικά.
Έτσι, έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορεί ας πούμε ένας κυβερνητικός να πετάξει ένα απίστευτο fake news και δεν υπάρχει ούτε ένας φορέας που να μπορεί αξιόπιστα να τον αντικρούσει. Όσοι το κάνουν είναι "γραφικοί" και εμπαθείς που λένε ψέμματα, αν όχι και πράκτορες των Τούρκων ή των Ρώσων και οι υπόλοιποι συμφωνούν.
Αντιπολίτευση στα ΜΜΕ γίνεται από τα αριστερά (που για τον μέσο δεξιό έχουν 0 αξιοπιστία), από τα άκρα δεξιά που το επίπεδο δημοσιογραφικής δεοντολογίας είναι ανύπαρκτο έτσι και αλλιώς και από την εφημερίδα Δημοκρατία που είναι ίσως η μόνη δεξιά εφημερίδα που κάνει αντιπολίτευση και είναι κάπως πιο σοβαρή στα ρεπορτάζ (αν αντέχεις το λεξιλόγιο και της απόψεις).
Για να κλείσω βάζοντας λίγο περισσότερα πράγματα στην κουβέντα και απαντώντας και στον soulis, γνώμη μου είναι ότι την περίοδο που μπαίναμε στα μνημόνια, τα συμφέροντα των ντόπιων καναλαρχών ευθυγραμμίστηκαν και έτσι ο "συστημικός" τύπος άρχισε να συμφωνεί μεταξύ του χωρίς να βγάζει ο ένας ολιγαρχης ρεπορτάζ που κάνει ζημιά στον άλλον. Αναγκαστικά έκατσαν κάτω και μοίρασαν την πίτα από κοινού (ή έγιναν εξαγορές...), είχαν από πάνω μεγαλύτερα κοράκια που έκαναν κουμάντο.
Παράλληλα, με την οικονομική και πολιτική κρίση να βαθαίνει, άρχισε να είναι δύσκολο έως αδύνατον να ξεκινήσει κάποιος άλλος ένα εγχείρημα για κάτι καινούργιο (σε αντίθεση με τις ιστοσελίδες που έγιναν κάποιες προσπάθειες) χωρίς να έχει περιθώριο να μπει μέσα οικονομικά. Άρα, κάποιοι τελικά κατέληξαν να παίρνουν χρήματα από όσους τα είχαν για να επιβιώσουν, με κόστος την έκπτωση στις απόψεις και ρεπορτάζ τους.
Παρατηρώ ότι πρώτα απαξιώθηκε η δημοσιογραφία στην συνείδηση του κόσμου (την περίοδο τότε με το δημοψήφισμα έσπασε εντελώς το σπυρί) και μετά τα ΜΜΕ (όπως και η ΝΔ ως κόμμα) σταμάτησαν να προσπαθούν να πείσουν ότι έχουν αξιοπιστία. Έκαναν στροφή στην στρατηγική του "όλοι ίδιοι είμαστε -να και ο σύριζα/εφσυν τα ίδια κάνει-, αλλά εμείς τουλάχιστον είμαστε αυθεντικοί, με εμπειρία".
Κατάφεραν να επιβάλουν το αφήγημα τους και έτσι πλέον φτάσαμε στις εκλογές της μη ελπίδας, οι εκλογές που η απάντηση "ελπίδα" στα κίνητρα ψήφου ήταν κάτω από φόβο, ανασφάλεια, θυμό, απαισιοδοξία. Η με διαφορά πρώτη ΝΔ, η άνοδος της ΝΙΚΗΣ και των Σπαρτιατών με βάση αυτά τα συναισθήματα πήραν ψήφους και η έλλειψη ελπίδας αποτυπώθηκε στην πτώση των υπολοίπων που δεν είχαν πειστικό αφήγημα που να δίνει ελπίδα και λόγο να τους ψηφίσεις.
Ο βασικός λόγος που κατά την γνώμη μου έγινε αυτό τόσο απότομα, είναι γιατί ράγισε όντως οριστικά το γυαλί με το δημοψήφισμα, αλλά παράλληλα την επόμενη μέρα είχαμε μια συνθήκη καινούργια που δεν έδινε ούτε πολιτικό κίνητρο στα μέσα να κάνουν ρεπορτάζ. Ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει τα μνημόνια που μέχρι χτες κατήγγειλε και άρα τα μέσα που τον στηρίζουν και έκαναν αντιπολίτευση, ξαφνικά γράφουν παρόμοια πράγματα με τα αντίπαλα συστημικά μέσα και η αντιπαράθεση (που πρέπει να συνεχίσει) περιορίζεται σε άλλα θέματα, σπάνια ουσίας και περισσότερο εντελώς κακόγουστου σόου εντυπωσιασμού.
Η όποια αντιπαράθεση δεν μας αφορούσε πια και έτσι τα μέσα συνέχισαν να βυθίζονται σε ποιότητα/αξιοπιστία, μέχρι που φτάσαμε σήμερα να γράφουν πραγματικά ό,τι να ναι και να κάνουν απροκάλυπτα μη δημοσιογραφία και να είμαστε από τις χειρότερες χώρες στον κόσμο σε ποιότητα ενημέρωσης.