Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά από τόσα χρόνια ανυπαρξίας καταφέραμε να φτάσουμε στην κορυφή πάλι. Ήμουν από αυτούς που στην αρχή της χρονιάς ήθελα να κρατάμε χαμηλά την μπάλα, είπα ότι ο Αταμάν είναι φαφλατάς, έλεγα ότι το να πάμε πλειοφφ θα είναι επιτυχία και τα λοιπά.
Όσο προχωρούσε η ομάδα υπήρχε ένα μικρό "βρε λες;" αλλά πάντα υπήρχε η φωνή που έλεγε "έλα τώρα αποκλείεται". Υπήρχαν ομάδες όπως η Ρεάλ, ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα κλπ που πίστευα ότι με την ομοιογένεια τους ήταν ένα σκαλί πάνω από εμάς. Τελικά είχα μεγάλο άδικο. Δεν θα στεναχωρηθώ κιόλας
Ούτε ο ΔΠΓ θα έγραφε αυτό το σενάριο με Ευρωλίγκα με MVP Σλούκα. Ο οποίος νομίζω πλέον μπορεί να μπαίνει στην κουβέντα με Σπανούλη/Διαμαντίδη. Ο παραλληλισμός που έκανε ο kojito(;) με τον τελικό του 2013 είναι πολύ εύστοχος νομίζω.
Μπασκετικά, η Ρεάλ νομίζω περίμενε ότι όταν θα τα βάζει όλα θα πέσουμε ξάπλα. Όσο περνούσε η ώρα και ήμασταν σαν το τσιμπούρι κοντά, άρχιζαν να τα χάνουν. Πνευματικά ανέτοιμοι, με πολλά νεύρα. Δεν το περίμενα με τίποτα ότι θα ήταν τόσο πλασματική η αυτοπεποίθηση τους.
Παίξαμε τρομερά σαν ομάδα και όταν χρειάστηκαν βγήκαν μπροστά οι προσωπικότητες. Μήτογλου έβαλε αυτό ακριβώς που έπρεπε όταν έπαιξε σαν 5ρι, απίστευτη η βόμβα του Σλούκα (εκεί θύμισε τον Σπαν του 2013) στη ζώνη ενώ μοιάζαμε να κολλάμε και το γρήγορο τρίποντο στα καπάκια. Αυτός ο Γκραντ είναι το value for money του αιώνα. Αν ο άνθρωπος αξιώσει 2 εκατομμύρια...τα αξίζει. Μπράβο στην ομάδα, συγχαρητήρια στους φίλους εδώ, και ευχαριστώ στους φίλους Ολυμπιακούς για τις ευχές.