Ο Παναθηναϊκός Πρωταθλητής Euroleague για 7η φορά στην Ιστορία του.
Συντονιστής: Captains
- SteveNashidis
- Reactions: 3273
- Δημοσιεύσεις: 8562
- Εγγραφή: Τρί Σεπ 21, 2010 2:36 am
- Τοποθεσία: Arizona
- Αγαπημένη θέση: PG
- Αγαπημένος παίκτης: Steve Nash, Devin Booker
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
0
0
Steve Nash. 2× NBA ΜVP (2005, 2006)SSOL- Seven Second or Less Len - 2006-07 : True champions


- brandon_roy
- Reactions: 571
- Δημοσιεύσεις: 519
- Εγγραφή: Δευ Ιαν 09, 2023 4:42 pm
- Προειδοποιήσεις:
1
-
- Reactions: 17
- Δημοσιεύσεις: 121
- Εγγραφή: Κυρ Σεπ 16, 2012 10:17 pm
- Προειδοποιήσεις:
0
Συγχαρητήρια στους παίκτες,το προπονητικό Τιμ και τον ΔΓ,το 7ο ήταν το πιο γλυκό!!!Κατάθεση ψυχής από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παίκτη της ομάδας!!ο Αταμάν έδειξε ποιος είναι ο κορυφαίος προπονητής για την φετινή σεζόν,με συνεχής αλλαγές προστάτευσε από τα φάουλ τον Ναν και τον Λεσσορτ!!πολύ καλός και ο Λούκα σήμερα έκλεισε πολύ καλά τον Φακούντο...
1
1

-
- Reactions: 532
- Δημοσιεύσεις: 2235
- Εγγραφή: Τετ Αύγ 05, 2015 9:17 pm
- Αγαπημένος παίκτης: Αλβερτης
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
1
NAIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
2
2

-
- Reactions: 200
- Δημοσιεύσεις: 284
- Εγγραφή: Σάβ Οκτ 03, 2020 7:22 pm
- Αγαπημένος παίκτης: MJ, Saras, DerrickRose
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
0
Μπασκετικός άθλος.
Η ομάδα που φτιάχτηκε απ το μηδέν τον Σεπτέμβρη σήκωσε την κούπα το Μάη. Σε τελικό απέναντι στη γαλαξιακή Ρεαλ. Με 15 πόντους διαφορά. Δεν πρέπει να χει ξαναγίνει στα μπασκετικα χρονικά. Και περίτρανη απόδειξη πως οι προσωπικότητες είναι αυτό που μετράει περισσότερο στο μπάσκετ. Οι ηγέτες. Οι σπανουληδες οι διαμαντιδηδες οι γιουλ, οι σλουκες. Οταν η μπάλα αρχίζει και βαραίνει, τότε μόνο αυτοί μπορούν. Έχω δει και τους εφτά
τελικούς των αστεριών του ΠΑΟ και κάθε φορά είναι κάποιος ηγέτης που το παίρνει πάνω του. Φέτος ήταν ο Σλουκας και ο Ναν.
Τελικά η - αμφιλεγόμενη - κίνηση του δπγ να δώσει αστρονομικό συμβόλαιο στον....ώριμο Σλουκα απέδωσε και όσο και να τον ψέγουμε για τα χούγια του, δικαιώθηκε.
Τεράστιος κι ο Αταμαν. Απεχθάνομαι τις μεγαλοστομίες του και τα κατά καιρούς άστοχα σχόλια του αλλά το πε και το κανε ο τύπος - του πιστώνεται όλη αυτή η πορεία και επιτυχία της ομάδας.
Αυτός ο τίτλος μετά από 13 στείρα χρόνια μπορεί και να 'ναι ο δεύτερος πιο γλυκός - η πρώτη κούπα στο Παρίσι δεν παίζεται.
Η ομάδα που φτιάχτηκε απ το μηδέν τον Σεπτέμβρη σήκωσε την κούπα το Μάη. Σε τελικό απέναντι στη γαλαξιακή Ρεαλ. Με 15 πόντους διαφορά. Δεν πρέπει να χει ξαναγίνει στα μπασκετικα χρονικά. Και περίτρανη απόδειξη πως οι προσωπικότητες είναι αυτό που μετράει περισσότερο στο μπάσκετ. Οι ηγέτες. Οι σπανουληδες οι διαμαντιδηδες οι γιουλ, οι σλουκες. Οταν η μπάλα αρχίζει και βαραίνει, τότε μόνο αυτοί μπορούν. Έχω δει και τους εφτά

Τελικά η - αμφιλεγόμενη - κίνηση του δπγ να δώσει αστρονομικό συμβόλαιο στον....ώριμο Σλουκα απέδωσε και όσο και να τον ψέγουμε για τα χούγια του, δικαιώθηκε.
Τεράστιος κι ο Αταμαν. Απεχθάνομαι τις μεγαλοστομίες του και τα κατά καιρούς άστοχα σχόλια του αλλά το πε και το κανε ο τύπος - του πιστώνεται όλη αυτή η πορεία και επιτυχία της ομάδας.
Αυτός ο τίτλος μετά από 13 στείρα χρόνια μπορεί και να 'ναι ο δεύτερος πιο γλυκός - η πρώτη κούπα στο Παρίσι δεν παίζεται.
1
1

- τουλουμπα
- Reactions: 4419
- Δημοσιεύσεις: 8362
- Εγγραφή: Σάβ Μαρ 21, 2020 10:50 am
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
3
το σημερινο ηταν η καλυτερη απαντηση στους αρχιτεκτονες/οικοδομους/τραστ δε προσεσιολογους/υπομονακιδες/η ρομη δεν χτιστηκε σε μια μερα
και φυσικα στην παγκοσμια πρωτοτυπια οπαδων που θετουν χαμηλοτερους στοχους απο αυτους που θετει επισημα η ομαδα
και να φασταστει καποιος οτι ο παο εχει το 6ο αγωνιστικο μπατζετ
οταν εχεις υποφερτο μπατζετ και το στελεχωνεις με αυτους που πρεπει τα παντα γινονται
τωρα τα πραγματα ειναι απλα
χεζονια
5αρι και ασσος στις θεσεις μπαλτσε και βιλντοζα και ειμαστε ετοιμοι για του χρονου
και φυσικα στην παγκοσμια πρωτοτυπια οπαδων που θετουν χαμηλοτερους στοχους απο αυτους που θετει επισημα η ομαδα
και να φασταστει καποιος οτι ο παο εχει το 6ο αγωνιστικο μπατζετ
οταν εχεις υποφερτο μπατζετ και το στελεχωνεις με αυτους που πρεπει τα παντα γινονται
τωρα τα πραγματα ειναι απλα
χεζονια
5αρι και ασσος στις θεσεις μπαλτσε και βιλντοζα και ειμαστε ετοιμοι για του χρονου
1
1

- Giwrgos_AEK
- Reactions: 1020
- Δημοσιεύσεις: 2333
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 16, 2016 12:16 pm
- Αγαπημένη θέση: PF
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
0
Συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό. Με αυτή την κατάκτηση έμεινε μόνος στη 3η θέση της κατάταξης των τροπαιούχων καθώς ξεπέρασε τη Μακάμπι. (Ρεαλ 11, ΤΣΣΚΑ 8, οι δυο πρώτες).
Στα αγωνιστικά τώρα. Ο Άταμαν κατόρθωσε ενα φτιάξει ένα πολύ καλό σύνολο στηριζόμενος στις μονάδες της βασικής του 5αδας (Γκραντ/Σλούκας, Ναν, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Λεσόρ) χωρίς να έχει σημαντικό βάθος στον πάγκο κυρίως στην θέση των ψηλών.
Κομβική ήταν εννοείται η προσθήκη του Ναν στη θέση του Γκάι, η οποία άλλαξε άρδην την εικόνα του Παναθηναϊκού μαζί με την επιστροφή του Μήτογλου ο οποίος ήταν τραυματίας στην αρχή της σεζόν. Πιστεύω σαν νέα ομάδα βελτιωνόταν με τον καιρο κατα τη διάρκεια της χρονιάς μέχρι και τώρα στο F4.
Δύσκολα κάποιος όσον δυνατές προσθήκες και να έγιναν, θα πίστευε οτι ο Παναθηναικος θα έφτανε στον τίτλο ενώ ένα χρόνο πριν ήταν προτελευταίος. Ή και να το πίστευε δεν θα έδινε και πολλές πιθανότητες. Αποδείχτηκε όμως οτι είναι μια μεγάλη φανέλα και έχει την ετοιμότητα που χρειάζεται στα κρίσιμα ματς. Το 7/8 τελικούς τα μαρτυρά όλα.
Επισης εύχομαι και στον Ολυμπιακό σύντομα να φτάσει και αυτός στον τίτλο γιατι με τη προσπάθεια που κάνει τα τελευταία 3 χρόνια άξιζε ένα κύπελλο.
Στα αγωνιστικά τώρα. Ο Άταμαν κατόρθωσε ενα φτιάξει ένα πολύ καλό σύνολο στηριζόμενος στις μονάδες της βασικής του 5αδας (Γκραντ/Σλούκας, Ναν, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Λεσόρ) χωρίς να έχει σημαντικό βάθος στον πάγκο κυρίως στην θέση των ψηλών.
Κομβική ήταν εννοείται η προσθήκη του Ναν στη θέση του Γκάι, η οποία άλλαξε άρδην την εικόνα του Παναθηναϊκού μαζί με την επιστροφή του Μήτογλου ο οποίος ήταν τραυματίας στην αρχή της σεζόν. Πιστεύω σαν νέα ομάδα βελτιωνόταν με τον καιρο κατα τη διάρκεια της χρονιάς μέχρι και τώρα στο F4.
Δύσκολα κάποιος όσον δυνατές προσθήκες και να έγιναν, θα πίστευε οτι ο Παναθηναικος θα έφτανε στον τίτλο ενώ ένα χρόνο πριν ήταν προτελευταίος. Ή και να το πίστευε δεν θα έδινε και πολλές πιθανότητες. Αποδείχτηκε όμως οτι είναι μια μεγάλη φανέλα και έχει την ετοιμότητα που χρειάζεται στα κρίσιμα ματς. Το 7/8 τελικούς τα μαρτυρά όλα.
Επισης εύχομαι και στον Ολυμπιακό σύντομα να φτάσει και αυτός στον τίτλο γιατι με τη προσπάθεια που κάνει τα τελευταία 3 χρόνια άξιζε ένα κύπελλο.
2
2

-
- Reactions: 358
- Δημοσιεύσεις: 549
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 01, 2018 8:58 pm
- Αγαπημένη θέση: PF
- Αγαπημένος παίκτης: Γκάλης -Pau
- Αγαπημένη ομάδα: Εθνική Ελλάδας -Sheffield Hatters
- Προειδοποιήσεις:
0

Συγχαρητήρια παιδιά! Δεν πολύ ασχολούμαι με κάποιο συγκεκριμένο σύλλογο Ελλάδα αλλά η χθεσινή νίκη με έκανε περήφανο και χαρούμενο .
Ειδικά με τέτοια εμφάνιση απέναντι σε μια Ρεάλ που εδώ πέρα οι πολύ λίγοι που ασχολούνται την είχαν σίγουρη και την θεωρούσαν σαν ομάδα ΝΒΑ
Είμαι με το χαμόγελο στο πρόσωπο όλη μέρα , να στε καλά

2
1
1


-
- Reactions: 2378
- Δημοσιεύσεις: 4936
- Εγγραφή: Σάβ Μαρ 28, 2020 7:08 pm
- Τοποθεσία: Νέα Σμύρνη
- Αγαπημένη θέση: PG
- Αγαπημένη ομάδα:
- Προειδοποιήσεις:
4
Ολοκληρώθηκε χθες με τον πιο υπέροχο τρόπο μια μαγική σεζόν στην Ευρωλίγκα, η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν έχω καλά καλά συνειδητοποιήσει πόσο σπουδαίο είναι αυτό που πέτυχε η ομάδα. Θέλω όμως να σταθώ σε ορισμένα πρόσωπα που σημάδεψαν αυτή την πορεία.
Στον Γιαννακόπουλο, που −με τα λάθη και τα ελαττώματα του− ξόδεψε πολλά χρήματα για να ''χτιστεί'' η φετινή ομάδα, έκανε υπομονή και δικαιώθηκε.
Στον ''αρχιτέκτονα'' της φετινής ομάδας Αταμάν, που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ''αλαζόνας'', ''που απλά δίνει την μπάλα στις πριμαντόνες και ό,τι γίνει'' κλπ. Τελικά απέδειξε ότι ακόμα και τα πιο απίθανα όνειρα είναι δυνατό να γίνουν πραγματικότητα.
Στον συμπαθέστατο Σερέλη, έναν άνθρωπο που έκανε αθόρυβη δουλειά δίπλα στον Αταμάν και που άξιζε να σηκώσει ένα τρόπαιο με τον Παναθηναϊκό.
Στον Σλούκα, που έδειξε για ποιον λόγο πληρώθηκε τόσο αδρά το καλοκαίρι και που −δικαιολογημένα− πρέπει να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων Ελλήνων παικτών όλων των εποχών.
Στον αμυντικό ''εξολοθρευτή'' Γκραντ, τον ''παίκτη Eurocup'', τον ''άσουτο'' για πολλούς, που θεωρώ ότι είναι ο αφανής ήρωας αυτής της ομάδας.
Στον βιονικό Λεσόρ, που κράτησε σχεδόν μόνος του τη θέση 5 όλη τη σεζόν, παίζοντας 30 και 35 λεπτά σε πολλούς αγώνες, ακόμα και πονώντας. Ό,τι και να πούμε για τον Ματίας είναι λίγο.
Στον ''ψυχρό εκτελεστή'' Ναν, που άλλαξε την μοίρα της ομάδας και δημιούργησε ένα τρομερό δίδυμο με τον Σλούκα.
Στον Λιθουανό sniper Γκριγκόνις, που κάλυψε τη θέση 3 με επιτυχία και έδειξε πόσο σημαντικός μπορεί να είναι σε μια ''καλοκουρδισμένη μηχανή''. Το τρίποντο του στο Μονακό, ίσως να αποτελεί το ''turning point'' της σεζόν.
Στον Μήτογλου, που έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις για μεγάλο διάστημα της σεζόν, τη στιγμή που πολλοί αναρωτιούνταν αν θα μπορέσει καλά καλά να παίξει μπάσκετ με αξιώσεις φέτος.
Στον Παπαπέτρου, που ταλαιπωρήθηκε από έναν σοβαρό τραυματισμό αλλά ήταν κομβικός στη σειρά με τη Μακάμπι, όταν η ομάδα τον χρειάστηκε περισσότερο.
Ένα ευχαριστώ αξίζει και σε όλους του υπόλοιπους παίκτες, τον Μωραΐτη, τον Βιλντόζα, τον Π. Καλαϊτζάκη, τον Χουάντσο, τον Μαντζούκα, τον Σαμοντούροφ, τον Αντετοκούνμπο, τον Μπαλτσερόφσκι, που −άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο− συνεισέφεραν στη φετινή πορεία. Δεν ξεχνάω και τον Γκάι, που αποχώρησε από την ομάδα στις αρχές του έτους.
Κλείνοντας, θέλω να σταθώ στην εικόνα του Λεσόρ να πανηγυρίζει κρατώντας αγκαλιά τον γιό του και κλαίγοντας −εικόνα μπροστά στην οποία με το ζόρι συγκρατήθηκα για να μην κλάψω και εγώ− νομίζω πως είναι από τις πιο ''δυνατές'' εικόνες που θα μου μείνουν από τους πανηγυρισμούς. Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια της σεζόν, αν η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά νιώθω πραγματικά τόσο ''γεμάτος'' που δε με απασχολεί και τόσο.
Αυτά τα λίγα από μένα, θα έχουμε περισσότερα να πούμε στην πορεία. Προς το παρόν, ας πανηγυρίσουμε με την ψυχή μας την 7η Ευρωλίγκα!!!

Στον Γιαννακόπουλο, που −με τα λάθη και τα ελαττώματα του− ξόδεψε πολλά χρήματα για να ''χτιστεί'' η φετινή ομάδα, έκανε υπομονή και δικαιώθηκε.
Στον ''αρχιτέκτονα'' της φετινής ομάδας Αταμάν, που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ''αλαζόνας'', ''που απλά δίνει την μπάλα στις πριμαντόνες και ό,τι γίνει'' κλπ. Τελικά απέδειξε ότι ακόμα και τα πιο απίθανα όνειρα είναι δυνατό να γίνουν πραγματικότητα.
Στον συμπαθέστατο Σερέλη, έναν άνθρωπο που έκανε αθόρυβη δουλειά δίπλα στον Αταμάν και που άξιζε να σηκώσει ένα τρόπαιο με τον Παναθηναϊκό.
Στον Σλούκα, που έδειξε για ποιον λόγο πληρώθηκε τόσο αδρά το καλοκαίρι και που −δικαιολογημένα− πρέπει να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων Ελλήνων παικτών όλων των εποχών.
Στον αμυντικό ''εξολοθρευτή'' Γκραντ, τον ''παίκτη Eurocup'', τον ''άσουτο'' για πολλούς, που θεωρώ ότι είναι ο αφανής ήρωας αυτής της ομάδας.
Στον βιονικό Λεσόρ, που κράτησε σχεδόν μόνος του τη θέση 5 όλη τη σεζόν, παίζοντας 30 και 35 λεπτά σε πολλούς αγώνες, ακόμα και πονώντας. Ό,τι και να πούμε για τον Ματίας είναι λίγο.

Στον ''ψυχρό εκτελεστή'' Ναν, που άλλαξε την μοίρα της ομάδας και δημιούργησε ένα τρομερό δίδυμο με τον Σλούκα.
Στον Λιθουανό sniper Γκριγκόνις, που κάλυψε τη θέση 3 με επιτυχία και έδειξε πόσο σημαντικός μπορεί να είναι σε μια ''καλοκουρδισμένη μηχανή''. Το τρίποντο του στο Μονακό, ίσως να αποτελεί το ''turning point'' της σεζόν.
Στον Μήτογλου, που έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις για μεγάλο διάστημα της σεζόν, τη στιγμή που πολλοί αναρωτιούνταν αν θα μπορέσει καλά καλά να παίξει μπάσκετ με αξιώσεις φέτος.
Στον Παπαπέτρου, που ταλαιπωρήθηκε από έναν σοβαρό τραυματισμό αλλά ήταν κομβικός στη σειρά με τη Μακάμπι, όταν η ομάδα τον χρειάστηκε περισσότερο.
Ένα ευχαριστώ αξίζει και σε όλους του υπόλοιπους παίκτες, τον Μωραΐτη, τον Βιλντόζα, τον Π. Καλαϊτζάκη, τον Χουάντσο, τον Μαντζούκα, τον Σαμοντούροφ, τον Αντετοκούνμπο, τον Μπαλτσερόφσκι, που −άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο− συνεισέφεραν στη φετινή πορεία. Δεν ξεχνάω και τον Γκάι, που αποχώρησε από την ομάδα στις αρχές του έτους.
Κλείνοντας, θέλω να σταθώ στην εικόνα του Λεσόρ να πανηγυρίζει κρατώντας αγκαλιά τον γιό του και κλαίγοντας −εικόνα μπροστά στην οποία με το ζόρι συγκρατήθηκα για να μην κλάψω και εγώ− νομίζω πως είναι από τις πιο ''δυνατές'' εικόνες που θα μου μείνουν από τους πανηγυρισμούς. Δεν ξέρω ποια θα είναι η συνέχεια της σεζόν, αν η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά νιώθω πραγματικά τόσο ''γεμάτος'' που δε με απασχολεί και τόσο.
Αυτά τα λίγα από μένα, θα έχουμε περισσότερα να πούμε στην πορεία. Προς το παρόν, ας πανηγυρίσουμε με την ψυχή μας την 7η Ευρωλίγκα!!!



2
1
1

