βήματα εκτός φάσης έγραψε: ↑Σάβ Ιουν 15, 2024 2:26 pm
Ένα καλό από τη φετινή σεζόν αλλά και τη σειρά των τελικών είναι ότι αναδείχτηκαν με τον μεγαλύτερο δυνατό τρόπο όλες οι ανορθογραφίες που έγιναν στο ρόστερ του Ολυμπιακού τα δύο τελευταία καλοκαίρια του '23 και του '22.
Μετά τον τρίτο τελικό του '22 όπου ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε πρωταθλητής με sweep είχε στο ρόστερ του την ακόλουθη εξάδα Ελλήνων:
1. Σλούκας
2. Ντόρσεϊ
2-3. Λαρεντζάκης
3. Παπανικολάου
4. Βεζένκοφ, Πρίντεζης
Εξάδα υψηλοτάτου επιπέδου η οποία χρειαζόταν την κατάλληλη ενίσχυση από ξένους για να γίνει σοβαρή διεκδικήτρια και του ευρωπαϊκού τίτλου. Το πρώτο έγκλημα γίνεται στην off-season του '22 όπου η διοίκηση αφήνει τον Ντόρσεϊ να φύγει για το NBA αντί να του κάνει την κατάλληλη πρόταση για να μείνει και να διατηρηθεί ως έχει ο πολύ ποιοτικός κορμός των Ελλήνων μετά και την οριστική απόσυρση του αρχηγού Πρίντεζη. Στη θέση του Ντόρσεϊ αποκτήθηκε ξένος με πιο μονοδιάστατο στυλ, μεγαλύτερη ηλικία, χειρότερα σωματικά προσόντα, μικρότερο ταβάνι (αφού είχε περάσει τα τριάντα του χρόνια), καλύτερο στατικό σουτ και μεγαλύτερη αστάθεια. Παρόλα αυτά η σεζόν κύλησε εξαιρετικά καλά, ίσως η καλύτερη από άποψη μπασκετικού θεάματος (και ομορφιάς) στην ιστορία του κλαμπ.
Μετά από μια τέτοια σεζόν, έστω και με την αναπάντεχη απώλεια του ευρωπαϊκού, ακολουθεί μια ακόμη off-season το καλοκαίρι του '23 όπου γίνονται απανωτά λάθη-εγκλήματα στο χτίσιμο του ρόστερ. Πρώτα και κύρια προπονητής και διοίκηση κάνουν καταστροφικές διαπραγματεύσεις με τον Σλούκα στηριζόμενοι κατά πάσα πιθανότητα στη λανθασμένη εκτίμηση ότι ο Βεζένκοφ θα επιλέξει να μην πάει στο NBA οπότε θα περιοριστεί το πρόβλημα στην απαραίτητη εξάδα Ελλήνων και στο χαμήλωμα της ποιότητας γενικά στο ρόστερ. Κακή εκτίμηση και αλαζονεία ουσιαστικά καταστρέφουν σε ανεπανόρθωτο βαθμό τον (ελληνικό) κορμό της ομάδας και αυτό οδηγεί σε μια σειρά σπασμωδικών κινήσεων και κακών επιλογών όπως η τραγελαφική υπογραφή του Σίκμα, ο ερχομός του προβληματικού από κάθε άποψη Γκος, η άρνηση να περιμένουν τον Ναν που ήταν εξαρχής από τους βασικούς μεταγραφικούς στόχους και η κίνηση του στυλ "ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται" για τον Μπραζντέικις όπου πληρώθηκε και μπάι-άουτ.
Μετά από έναν τέτοιο σχεδιασμό ουσιαστικά ακυρώθηκε ότι είχε αρχίσει να δημιουργείται με πολλή μαστοριά και λίγα λόγια το '21 με την προοπτική επιστροφής του Ολυμπιακού στη Μπάσκετ Λιγκ. Ελληνικός κορμός της προκοπής δεν υπήρχε πλέον αφού αφέθηκαν να φύγουν τρεις ταλαντούχοι παίκτες με ελληνικό διαβατήριο και στη θέση τους δεν ήρθε κανένας ή μάλλον ήρθαν μερικοί μέτριοι ξένοι με μοναδικό προσόν το γεγονός ότι είχαν κασέ κάτω από το εκατομμύριο.
Αυτές οι κακές επιλογές πέρα από κάθε λογική στο χτίσιμο, τη χημεία και τη διαχείριση του αθλήματος φάνηκαν αμέσως με την ομάδα να αδυνατεί να παρουσιάσει έναν στυλ παιχνιδιού που να πλησιάζει τις αρχές που είχαν καθιερωθεί τις δύο προηγούμενες σεζόν. Περιορισμένη αθλητικότητα, μικρότερη κινητικότητα στην επίθεση, πιο χαμηλή δημιουργικότητα, περισσότερα λάθη και το σημαντικότερο αισθητά χειρότερη αποτελσματικότητα στο σουτ και το σκορ συνολικά. Αυτό φάνηκε και στη πορεία τον ερυθρολεύκων όπου μέχρι τον Δεκέμβρη είχαν αρχίσει να απομακρύνονται από τη ζώνη του πλεονεκτήματος στην Ευρωλίγκα με συνεχείς κακές ήττες εντός έδρας και ένα πρωτοφανές σύνολο ηττών από τις ισπανικές ομάδες ανεξάρτητα από τη δυναμικότητά τους.
Η χρονιά θα κατέληγε κάπως έτσι με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται μεταξύ τοπ6, πλέι-ιν και αποκλεισμού αν δεν γίνονταν δύο προσθήκες στους ψηλούς που άλλαξαν τη δυναμική του και τον έστειλαν στην πέμπτη θέση και εντέλει στο φάιναλ φορ. Το γεγονός ότι οι προσθήκες αφορούσαν δύο ξένους δεν άλλαξε ιδιαίτερα την προβληματική κατάσταση με τα διαβατήρια στα εγχώρια, απλώς μετατέθηκε το πρόβλημα για τα πλέι-οφ όπου πάρθηκαν και οι τελικές αποφάσεις. Ο αστάθμητος παράγοντας της απώλειας του Φαλ την τελευταία στιγμή μετά την επιλογή της εφτάδας ουσιαστικά κατέστρεψε κάθε έννοια προγραμματισμού και καθόρισε την πορεία των πραγμάτων μέχρι τη σειρά των τελικών.
Ο Ολυμπιακός έχασε το σημαντικό πλεονέκτημα που είχε στη γραμμή ψηλών του και αναγκάστηκε να στηριχτεί περισσότερο στην περιορισμένης ποιότητας περιφέρειά του η οποία ξεγυμνώθηκε τελείως απέναντι στην τριάδα των Σλούκα-Ναν-Γκραντ. Τα προβλήματα χημείας που είχαν την αφετηρία τους στις λάθος επιλογές του προηγούμενου καλοκαιριού μεγεθύνθηκαν υπερβολικά και οδήγησαν στην τελική ήττα του πρότζεκτ. Όχι απέναντι, αλλά με βάση κάθε μπασκετική λογική. Ο βιασμός της μπασκετικής λογικής τιμωρήθηκε, ας πούμε με μια δόση δραματικότητας, παραδειγματικά!
Παρά την απώλεια του πρωταθλήματος και με τον οδυνηρό τρόπο που έγινε (επιστροφή του αντιπάλου από το 0-2), ο Ολυμπιακός έχει μαζέψει μια καλή μαγιά παικτών σφυρηλατημένη μέσα από τα λάθη και τις διορθώσεις της σεζόν και αυτή αφορά την έτοιμη φροντ λάιν του. Αυτό που χρειάζεται είναι μια πολύ γερή ένεση ποιότητας στην περιφέρεια η οποία ήταν αναγκαία έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από την κατάκτηση ή την απώλεια του εγχώριου τίτλου. Από τη στιγμή που δεν μπορεί να λυθεί εύκολα το ζήτημα των ελληνικών διαβατηρίων είναι αναγκαία η μετατόπιση της βελτίωσης στην ποιότητα του ρόστερ από την πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή των ξένων παικτών.
Δεν χρειάζεται να γίνουν πολλές κινήσεις, αυτό που έχει σημασία είναι η ενίσχυση της ποιότητας και όχι η ποσότητα. Τρεις παίκτες χρειάζονται, στο 1-2 (κόμπο), 2 και 3. Με τις σίγουρες αποχωρήσεις των Κάναν, Σίκμα, Μπραζντέικις καλό θα ήταν να προστεθούν κι αυτές των Γκος και Μακίσικ. Στη θέση όλων αυτών πρέπει να έρθουν παίκτες όπως ο Πόρτερ (κόμπο 1-2-3 στο ευρωπαϊκό στυλ), ο Ντόρσεϊ για το 2-3 και ένα βασικό, ξένο, βαρβάτο τριάρι. Με έναν τέτοιο σχεδιασμό το ρόστερ του Ολυμπιακού θα είναι πιο ορθολογικό, πιο εύρωστο ποιοτικά και δεν θα έχει θέματα περίσσειας ξένων για τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Οι ξένοι θα είναι ο Πόρτερ, το βασικό τριάρι και η γνωστή πεντάδα των ψηλών να εναλλάσεται ανάλογα με τις ανάγκες των παιχνιδιών και την αγωνιστική φόρμα των παικτών.
je suis jazz thrillos 
