Δίνω ένα point στο σκεπτικό σου, αλλά διαφωνώ.vulkanraven έγραψε: ↑Τετ Ιούλ 17, 2024 6:56 pmM' αρέσει που όλοι δηλώνετε δυσαρεστημένοι για τη έλλειψη καλών Ελλήνων παικτών αλλά κανείς δεν θέλει να δει την ομαδα του να επενδύει σε ταλέντα.
Θα σας το κάνω λίγο πιο λιανά για να καταλάβετε το σκεπτικό μου κι αν σας φαίνεται πια τόσο παράλογο δεν θα ξανασυμμετάσχω σε συζήτηση.
Λοιπόν, έχω ξαναπεί πως, για μένα, το κατάλληλο για μια ομάδα πρωταθλητισμου είναι να έχει ένα ροστερ 15 παικτών, δηλαδή τριών διαφορετικών πενταδων. Δηλαδή, την πρώτη πεντάδα που αποτελείται από παίκτες ευρωλιγκατους, την δεύτερη πεντάδα που αποτελείται από παίκτες εξίσου καλούς αλλά ένα κλικ πιο κάτω από αυτούς της πρώτης πεντάδας και την τρίτη πεντάδα που αποτελείται από παίκτες garbage time.
Ας πούμε ότι ένα υποθετικο ροστερ του Ολυμπιακού ήταν κάπως ετσι:
1. Γουοκαπ, Γκος, Μητρου Λονγκ
2. Ντορσει, Βιλντοζα, Τσοχωνης/Πουλακιδας
3. Φουρνιε, Παπανικολάου, Λαρεντζακης
4. Βεζενκοφ, Πετρουσεφ, Τανουλης ή Χουγκαζ
5. Μιλουτινοφ, Φαλ, Ραιτ
Η πρώτη πεντάδα ειναι: Γουοκαπ, Ντορσει, Φουρνιε, Βεζενκοφ, Μιλουτινοφ
Η δεύτερη πεντάδα ειναι: Γκος, Βιλντοζα, Παπανικολάου, Πετρουσεφ, Φαλ
Και η τρίτη πεντάδα ειναι: Μητρου Λονγκ, Τσοχωνης/Πουλακιδας, Λαρεντζακης, Τανουλης/Χουγκαζ, Ραιτ
Το σκεπτικό μου λοιπόν είναι πως οι δύο πρώτες πεντάδες είναι αυτές που θα έχουν τον περισσότερο χρόνο σε Ευρωλίγκα και στα ντερμπι της Α1. Η τρίτη πεντάδα θα έπαιρνε περισσότερο χρόνο στα εύκολα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος όπως με Κολοσσό, Καρδίτσα, Ιωνικό κλπ.
Η ύπαρξη της τρίτης πεντάδας είναι για την ξεκούραση των βασικών παικτών σε παιχνίδια χαμηλής σημασίας με σκοπό την αποφυγή τραυματισμών και εξάντλησης των βασικών μονάδων και παράλληλα την απόκτηση εμπειριών με επιπλέον χρόνο συμμετοχής των παικτών του garbage time.
Πριν λίγα χρόνια βλέπαμε Βεζενκοφ και Φαλ να παίζουν 30λεπτα με ομάδες όπως η Λάρισα. Είναι τόσο παράλογο δηλαδή, αντί να βλέπουμε τους βασικούς παίκτες να καταπονουνται σε τέτοια παιχνίδια, να βλέπουμε νέους παίκτες να παίρνουν εμπειρίες; Γιατί δηλαδή θα πρέπει να ταλαιπωρειται ο Γουοκαπ παίζοντας σε 35 σερί παιχνίδια τη στιγμή που στα 15 από αυτά θα μπορούσε να πάρει περισσότερο χρόνο ο Μητρου Λονγκ; Γιατί θα πρέπει ο Τανουλης να γυαλίζει τον πάγκο σε αγώνες όπως με Ιωνικό και Καρδίτσα και να ταλαιπωρειται ο Βεζενκοφ με 30λεπτα; Επίσης, μέσα από τέτοιους αγώνες θα βρουν ρυθμό οι νέοι παίκτες κι αν κάποιος από αυτούς ξεπεταχτει, θα είναι επιπλέον κέρδος για την ομάδα(αν όχι, δεν χάνεις και τίποτα αφού παίκτες σαν τον Τσοχωνη δεν θα στοιχίσουν πάνω από πχ 70.000 €).
Είναι δηλαδή τόσο παράλογο αυτό το σκεπτικό; Ξαναλέω ότι παίκτες σαν το Τσοχωνη, τον Τανουλη ή τον Πουλακιδα θα υπολογίζονται ως 3-4ες επιλογές και όχι για να χτίσεις την ομάδα γύρω τους. Κάτι σαν την περίπτωση του Παπας δηλαδή.
Θεωρείτε τόσο παράλογη αυτή την σκέψη δηλαδή; Περιμένω τις απαντήσεις σας(εκτός του JohnyPao ο οποίος θα πατησει dislike ακόμα και σε ευχετήριο μήνυμα για χρόνια πολλά)
Ένας προπονητής ευρωλίγκας χρησιμοποιεί και τα παιχνίδια της Α1 για να κρατήσει φρέσκους και σε εγρήγορση όποιους παίκτες θέλει, για να δώσει ρυθμό σε άλλους, για να δοκιμάσει συστήματα ή για να συνηθίσει η ομάδα κάποια συστήματα και plays κοκ.
Δεν είναι τόσο απλά και μηχανιστικά, όσο τα βλέπεις. Αναγκαστικά και στην Α1 θα παίζουν και οι πρωτοκλασσάτοι παίκτες, όσο χρόνο κρίνει ο προπονητής για το φορμάρισμα της ομάδας.
