Ο αριθμός των ξένων παικτών που συμμετέχουν στην Α1 δεν είναι αντικείμενο νομοθεσίας ή κανονισμών αλλά μια απλής προκήρυξης η οποία εγκρίνεται από τα μέλη του ΕΣΑΚΕ σε εύλογο χρονικό διάστημα πριν την έναρξη της αγωνιστικής σεζόν. Οι περιορισμοί στον αριθμό των ξένων αλλάζουν από σεζόν σε σεζόν και επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες. Παλιότερα η προκήρυξη όριζε "4 ξένοι από ΕΕ + 2 εκτός ΕΕ", στη συνέχεια έγινε "3+3" και μετά έγινε "6 ξένοι ανεξαρτήτου προελεύσεως".
Όμως αυτές οι προστατευτικές διατάξεις, σχετικά με τον αριθμό των ξένων παικτών, δεν υπήρχαν πάντοτε. Όσοι ήμαστε στα δεύτερα "άντα" θυμόμαστε πολύ καλά τι συνέβη στο ελληνικό μπάσκετ στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ύστερα από την περιβόητη υπόθεση Μποσμάν. Υπήρξε αθρόα προσέλευση κοινοτικών παικτών, ο Παναθηναϊκός του Μάλκοβιτς είχε 5-6 κοινοτικούς στη σύνθεσή του (δεν υπολογίζω τους 2 Αμερικανούς maximum που επιτρέπονταν εκείνη την εποχή) τη σεζόν 1996-97. Υπήρξαν και άλλες ομάδες που ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, ο Ιωαννίδης επίσης στα χρόνια του στην ΑΕΚ είχε 4-5 κοινοτικούς κάθε σεζόν. Άλλοι φορείς του μπάσκετ όπως οι ΕΟΚ και ο ΠΣΑΚ θεωρούσαν πως η υπόθεση Μποσμάν έχει αρνητική επίδραση στην παραγωγική διαδικασία και περιορίζει τις ευκαιρίες των Ελλήνων παικτών. Με το πέρασμα των ετών και κατόπιν πιέσεων που ασκήθηκαν στις ΚΑΕ, δημιουργήθηκε μια συμφωνία μεταξύ όλων των φορέων του αθλήματος στην Ελλάδα σχετικά με τον περιορισμό του αριθμού των κοινοτικών που συμμετέχουν στην Α1 και ο ΕΣΑΚΕ άρχιζε να εφαρμόζει αυτές τις προστατευτικές διατάξεις που ισχύουν κάθε σεζόν.
Ποια είναι η νομική ισχύ αυτών των διατάξεων, όσον αφορά τους κοινοτικούς παίκτες; Καμία. Από τη στιγμή που εντός ΕΕ οι επαγγελματίες αθλητές θεωρούνται εργαζόμενοι και η ελεύθερη και απρόσκοπτη μετακίνηση των εργαζομένων είναι θεμελιώσες δικαίωμα στην ΕΕ, η προκήρυξη του ΕΣΑΚΕ, με τους περιορισμούς που θέτει για τους κοινοτικούς παίκτες, είναι κουρελόχαρτο για οποιοδήποτε δικαστήριο στην ΕΕ.
Γιατί κανείς ενδιαφερόμενος δεν την προσβάλει; Διότι οι ΚΑΕ, σε συνεννόηση με την ΕΟΚ και τον ΠΣΑΚ, έχουν ουσιαστικά έρθει σε μια "συμφωνία κυρίων" σχετικά με τον αριθμό των ξένων/κοινοτικών παικτών που επιτρέπεται να αγωνίζονται στην Α1, η οποία κατά την άποψη όλων των εμπλεκόμενων φορεών, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ομάδων και κρατάει το προϊόν της λίγκας σε υψηλό επίπεδο, χωρίς ταυτόχρονα να ζημιώνει την εγχώρια παραγωγή παικτών.
Τι θα συμβεί αν μία ΚΑΕ ή ένας κοινοτικός παίκτης προσφύγει σε κάποιο δικαστήριο κατά των διάταξεων αυτών; Προφανώς θα δικαιωθεί. Κανείς δεν θα βομβαρδίσει τη χώρα, ούτε θα μας απομονώσουν, απλά το δικαστήριο θα ζητήσει από τον ΕΣΑΚΕ να εναρμονίσει τις διατάξεις του με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Στην ελληνική αγορά εργασίας, ο εργαζόμενος Γερμανός, Ιταλός, Σλοβένος, Πολωνός, Βούλγαρος κοκ έχει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τον Έλληνα.
Παρομοίως, επειδή η ελληνική ιθαγένεια θεωρείται ευρωπαϊκή ιθαγένεια, αν απαγορεύσει ο ΕΣΑΚΕ σε έναν παίκτη να ασκήσει τα δικαιώματά του που απορρέουν από την ιθαγένεια αυτή (να αγωνιστεί/εργαστεί ως Έλληνας στην Α1 δηλαδή), τότε μια προσφυγή σε ευρωπαΪκό δικαστήριο θα λύσει εύκολα αυτή τη διαμάχη, υπέρ του παίκτη φυσικά.
Όμως αυτές οι προστατευτικές διατάξεις, σχετικά με τον αριθμό των ξένων παικτών, δεν υπήρχαν πάντοτε. Όσοι ήμαστε στα δεύτερα "άντα" θυμόμαστε πολύ καλά τι συνέβη στο ελληνικό μπάσκετ στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ύστερα από την περιβόητη υπόθεση Μποσμάν. Υπήρξε αθρόα προσέλευση κοινοτικών παικτών, ο Παναθηναϊκός του Μάλκοβιτς είχε 5-6 κοινοτικούς στη σύνθεσή του (δεν υπολογίζω τους 2 Αμερικανούς maximum που επιτρέπονταν εκείνη την εποχή) τη σεζόν 1996-97. Υπήρξαν και άλλες ομάδες που ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, ο Ιωαννίδης επίσης στα χρόνια του στην ΑΕΚ είχε 4-5 κοινοτικούς κάθε σεζόν. Άλλοι φορείς του μπάσκετ όπως οι ΕΟΚ και ο ΠΣΑΚ θεωρούσαν πως η υπόθεση Μποσμάν έχει αρνητική επίδραση στην παραγωγική διαδικασία και περιορίζει τις ευκαιρίες των Ελλήνων παικτών. Με το πέρασμα των ετών και κατόπιν πιέσεων που ασκήθηκαν στις ΚΑΕ, δημιουργήθηκε μια συμφωνία μεταξύ όλων των φορέων του αθλήματος στην Ελλάδα σχετικά με τον περιορισμό του αριθμού των κοινοτικών που συμμετέχουν στην Α1 και ο ΕΣΑΚΕ άρχιζε να εφαρμόζει αυτές τις προστατευτικές διατάξεις που ισχύουν κάθε σεζόν.
Ποια είναι η νομική ισχύ αυτών των διατάξεων, όσον αφορά τους κοινοτικούς παίκτες; Καμία. Από τη στιγμή που εντός ΕΕ οι επαγγελματίες αθλητές θεωρούνται εργαζόμενοι και η ελεύθερη και απρόσκοπτη μετακίνηση των εργαζομένων είναι θεμελιώσες δικαίωμα στην ΕΕ, η προκήρυξη του ΕΣΑΚΕ, με τους περιορισμούς που θέτει για τους κοινοτικούς παίκτες, είναι κουρελόχαρτο για οποιοδήποτε δικαστήριο στην ΕΕ.
Γιατί κανείς ενδιαφερόμενος δεν την προσβάλει; Διότι οι ΚΑΕ, σε συνεννόηση με την ΕΟΚ και τον ΠΣΑΚ, έχουν ουσιαστικά έρθει σε μια "συμφωνία κυρίων" σχετικά με τον αριθμό των ξένων/κοινοτικών παικτών που επιτρέπεται να αγωνίζονται στην Α1, η οποία κατά την άποψη όλων των εμπλεκόμενων φορεών, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ομάδων και κρατάει το προϊόν της λίγκας σε υψηλό επίπεδο, χωρίς ταυτόχρονα να ζημιώνει την εγχώρια παραγωγή παικτών.
Τι θα συμβεί αν μία ΚΑΕ ή ένας κοινοτικός παίκτης προσφύγει σε κάποιο δικαστήριο κατά των διάταξεων αυτών; Προφανώς θα δικαιωθεί. Κανείς δεν θα βομβαρδίσει τη χώρα, ούτε θα μας απομονώσουν, απλά το δικαστήριο θα ζητήσει από τον ΕΣΑΚΕ να εναρμονίσει τις διατάξεις του με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Στην ελληνική αγορά εργασίας, ο εργαζόμενος Γερμανός, Ιταλός, Σλοβένος, Πολωνός, Βούλγαρος κοκ έχει τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με τον Έλληνα.
Παρομοίως, επειδή η ελληνική ιθαγένεια θεωρείται ευρωπαϊκή ιθαγένεια, αν απαγορεύσει ο ΕΣΑΚΕ σε έναν παίκτη να ασκήσει τα δικαιώματά του που απορρέουν από την ιθαγένεια αυτή (να αγωνιστεί/εργαστεί ως Έλληνας στην Α1 δηλαδή), τότε μια προσφυγή σε ευρωπαΪκό δικαστήριο θα λύσει εύκολα αυτή τη διαμάχη, υπέρ του παίκτη φυσικά.
3
