Στο 118-111 με 35'' για τη λήξη της παράτασης, όταν χάνεις το ματς, δεν σου φταίει ούτε ο μπαμπάς του Χαλιμπάρτον, ούτε η συμπεθέρα του Μάθουριν, είτε ο μπατζανάκης του Σιακάμ. Φταις εσύ και μόνο εσύ (το Μιλγουόκι ευρύτερα και ο Γιάννης όσο του αναλογεί) που σε έχουν κάνει πελάτες εδώ και 2-3 χρόνια οι Πέισερς.
Καλά νέα για την εθνική, γιατί εγώ προσωπικά χ@στηκ@ για το ΝΒΑ, μια παρατήρηση μόνο. Ο Γιάννης παραείναι καλό παιδί με αξίες και αρχές και το εννοώ, σε ένα πρωτάθλημα και ένα χώρο όπου το 90 τοις εκατό των παικτών είναι από γκέτο, διαλυμένες οικογένειες και εν γένει προβληματικές περιπτώσεις που κυνήγησαν το αμέρικαν ντριμ επειδή είναι ψηλοί και μυώδεις.
Πρέπει να γίνει λίγο κ@λ@παιδο για να επιβιώσει και να τον υπολογίζουν. Όχι μόνο προς τους αντιπάλους, αλλά και προς τους συμπαίκτες του. Στα τελευταία 20-25 δεύτερα δεν του δίνει κανείς τη μπάλα, ψάχνουν άλλους. Το ΝΒΑ καλώς ή κακώς έχει πολύ τρας τόκιν και πικάρισμα, δεν είναι ασέβεια, γίνεται από τα ανοικτά γηπεδάκια της Νέας Υόρκης μέχρι το ΝΒΑ, αν δεν το αντέχει και εκνευρίζεται, ας έρθει στην Ευρώπη. Το κάνει κι ο ίδιος όταν κάνει μούσκουλα και γκριμάτσες, όταν καρφώνει έχει κάνει too small σε καποιους, δεν είναι ασέβεια αυτό.
Δεν θα αναφερθώ καν για την άμυνα που παίζει στην τελευταία φάση στον Χαλιμπάρτον, που του δίνει το δεξί του χέρι, το καλό και όλο το διάδρομο, ούτε στο προμίνι τέτοια αφέλεια.
Την άποψή μου λέω, προφανώς και μπορεί να διαφωνήσει ο οποιοσδήποτε. Φακτ νάμπερ του, έπρεπε να έχει φύγει εδώ και δύο χρόνια από το κ@λοχώρι, όχι για οπουδήποτε, να πάει σε μεγάλη πόλη Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, σε ένα δυνατό φραντζάιζ του πρωταθλήματος τέλος πάντων. Πάλι προσωπική μου γνώμη.