Συγχαρητήρια στην ομάδα για την πρόκριση στο f4. Μπορεί εμείς οι οπαδοί να έχουμε καλομάθει και να θεωρούμε δεδομένη την πρόκριση στο f4 και οτιδήποτε άλλο τεράστια αποτυχία, αλλά όπως είπαν και οι πρόεδροι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Από εκεί και πέρα έχω αρχίσει να αναθεωρώ την άποψη ότι οτιδήποτε πέραν της κατάκτησης της κούπας θα θεωρηθεί αποτυχία. Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε το φαβορί με βάση το μπάσκετ που παίξαμε στα playoff, αλλά και το μπάσκετ που παίζουμε τους τελευταίους μήνες.
Γενικά, όλες οι ομάδες έχουν τα θέματα τους και καμία δεν πείθει ότι θα το πάρει χαλαρά. Βλέπουμε ότι τα περισσότερα ματς των playoff κρίνονται στον πόντο και στις τελευταίες κατοχές. Στο crunch time εκτός από την ικανότητα, παίζει μεγάλο ρόλο και η τύχη. Ένα σφύριγμα, ένα λάθος, μια καλή άμυνα, ένα buzzer beater μπορούν να κρίνουν το αποτέλεσμα. Σε μόνα παιχνίδια που είναι το f4, το ποσοστό τύχης ανεβαίνει κατακόρυφα όταν τα παιχνίδια θα κριθούν στο καλάθι.
Η Φενέρ έχει πολύ καλή ομάδα, έχει έναν υποψήφιο κουβαλητή που μπορεί να κάνει το step up στο f4 (Μπάλντουιν) και σταρ παίκτη (Hayes) και πολύ αθλητική και σόλιντ ομάδα. Ο Σαρούνας, όμως, πίνει θάλασσα στα f4, και σε μόνο παιχνίδι με τον ΠΑΟ ως πιθανό αντίπαλο έχει ένα μικρό μειονέκτημα.
Ο ΠΑΟ δεν πείθει με την απόδοση του. Η Εφές έδειξε τον τρόπο να περιοριστεί ο Ναν (σε αυτό τα πάμε καλά και εμείς), και στην θέση πέντε δεν έχει την σταθερά που λέγεται Λεσόρ. Στην σειρά με Εφές έχει αρκετά μεγάλα κενά διαστήματα και έχει καταφέρει να χάσει μεγάλες διάφορες (όπως εμείς χτες). Ο Σλούκας παίζει καλά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει φτάσει τα περσινά στάνταρ.
Ούτε εμείς πείθουμε, όμως, για λόγους που έχουν αναλυθεί εκτενώς. Γενικά, δεν υπάρχει το ξεκάθαρο φαβορί όπως η περσινή Ρεάλ ή εμείς το 22-23.
Πραγματικά αυτό που χάρηκα περισσότερο από την χτεσινή νίκη-πρόκριση ήταν που είδα μετά από πάρα πολύ καιρό τον coach χαρούμενο, το πρόσωπο του έλαμπε έχοντας αποβάλλει όλο το αγχος και την πίεση που κουβαλούσε όλη την σεζόν.