Ο coach Μπι πληρώνει όλη την λάθος στελέχωση της ομάδας τα τελευταία δυο χρόνια, αλλά και την κακή διαχείρηση που έκανε στο ρόστερ μέσα στην χρονιά. Ακολουθώντας πίστα το Μότο της Ευρωλίγκας every game matters και στην πρεμούρα του να βγούμε πρώτοι στην ρέγκουλαρ πάσι θυσία, έδωσε πάρα πολύ χρόνο στους «βασικούς» είτε παίζαμε με την Ρεάλ είτε με τον Προμηθέα, με αποτέλεσμα οι αναπληρωματικοί να μην βρουν ποτέ ρυθμό. Δηλαδή τι περιμένει, να βάλει τώρα τον Ντόρσει και να κάνει θαύματα όταν δεν τον έβαζε ούτε με την Άλμπα; Να αρχίσει να παίζει καλά ο Μιλουτίνοφ όταν του συμπεριφερόταν όλη την χρόνια σαν 2ο Σέντερ αντί για πρώτο και χωρίς να αλλάξει λίγο το σύστημα να πάει η μπάλα στο ζωγραφιστό;
Σαν κερασάκι στην τούρτα, ήρθε και ο τραυματισμός του Ουόκαπ και φινίτο λα μούσικα. Όλα τα plays και τα συστήματα του Ολυμπιακού ήταν στημένα πάνω του. Ο Γκός μπήκε, τον αντικατέστησε επάξια, αλλά μότιον δεν παίζαμε με τον Γκός, είναι άλλου στυλ παίχτης.
Ε πάει και ο Γκός, ο Ουόκαπ δεν μπορεί και πάπαλα. Λέγαμε όλη την χρόνια ότι χωρίς γκάρντ δεν παίρνεις Ευρωλίγκα, τώρα είμαστε και -2 (μπορεί και -3), δεν θέλει και πολύ.
Μια άλλη αποτυχία του είναι ότι δεν κατάφερε να πείσει τον Φουρνιέ να ενταχθεί στο σύστημα. Όσο είναι ο Φουρνιέ μέσα παίζουμε πιο πολύ στο στυλ που παίζαμε επι εποχές Σπανούλη. Να πάρει την μπάλα ο Φουρνιέ είτε να εκτελέσει είτε να δώσει ασίστ. Δεν βλέπουμε τόσο πολύ κίνηση χωρίς την μπάλα όσο βλέπαμε πέρυσι και πρόπερσι.
Έγιναν κάποια plays στην αρχή της σεζόν πάλι με Ουόκαπ πρωταγωνιστή (πχ. Post παιχνίδι στον Σλούκα), στην πορεία και μετά τον τραυματισμό του αυτά ξεχάστηκαν και όλη η ομάδα βασιζόταν στο two man game Σάσα-Φουρνιέ. Ε το μπλόκαραν αυτό και η ομάδα δεν έχει άλλο τρόπο να σκοράρει.