Off topic NBA

[Quincy]

@reignman

Μιλάς για all time greats και mvps. Τέτοιοι παίκτες θα είχαν το ίδιο στάτους σε όποια εποχή κι αν έπαιζαν. Για τον Γιοκιτς κραταω πισινή γιατί είναι ο μόνος που δεν με πολύ πείθει ότι θα επιβιώνε στα 90ς με κάτι παραπάνω από την καριέρα του κούκοτς. Για τον ντοντσιτς ας περιμένουμε να δούμε το ταβάνι του.

Σε όσα γράφεις η διαφορά φαίνεται όταν συγκρίνεις τον average nba player σημερα με τον αντίστοιχο 20-30 χρόνια πριν. Αυτοί δεν βελτιώθηκαν, το ίδιο μέτριοι ήταν σε κάθε εποχή. Αλλά στο ΝΒΑ του σήμερα γράφουν παραπάνω νούμερα γιατί όλα βοηθάνε σ αυτό

Ο average παιχτης ακρης παγκου του ΝΒΑ των 90s ερχοταν ευρωπη και επαιρνε τα κλειδια της ομαδας σπιτι του.
Τωρα ο αντιστοιχος παιχτης κατα 99% ερχεται και ειναι ή ρολιστας ή γινεται αλλαγη στη μεση της χρονιας.

Αυτο έχει να κάνει με το επίπεδο στην Ευρώπη που ανέβηκε. Επίσης ήταν μικρη η αγορά. 1-2 Αμερικανούς είχε κάθε ομάδα. Τώρα έχουν 5-8

[reignman]

Δεν ανεβηκε και τοσο το επιπεδο της ευρωπης. Μονο το pace ανεβηκε. Στην Ευρωπη παντα fundamental μπασκετ και μπασκετ προπονητη επαιζαν.

Το επιπεδο των αμερικανων επεσε. Δεν ξερουν μπασκετ. Για αυτο οι Ευρωπαιοι που ειναι πανω απο τον μεσο ορο πανε εκει και κανουν παρτι.

Για αυτο οι εθνικες τους δεν πανε στα τουρνουα να τα παιρνουν ολα με 200 ποντους διαφορα.

Οι Αμερικανοι ηταν καλοι στα 90ς γιατι οταν γινοταν draft ηξεραν ηδη μπασκετ. Το μαθαιναν στο κολλεγιο.

Τωρα το μαθαινουν μεχρι την 4η-5η χρονια τους.

[ggr]

Αρχικά το pace έχει ανέβει πάρα πολύ, και λογικά θα συνεχίσει μέχρι να αγγίξει αυτό των '60ς γι αυτό και βλέπουμε τα τρελά νούμερα. Φέτος πχ έχουμε 3-4 παίκτες να κάνουν 30π+ σεζόν και είναι πια η νόρμα για έναν mvp.

Αυτό το είχε πει και ο Isiah Thomas πριν από 2-3 χρόνια αν θυμάμαι καλά, ότι το παιχνίδι γυρίζει πίσω στα 60's. Από κάποιες αναλύσεις και στατιστικά που έχω δει, όντως ισχύει αυτό. Η χειρότερα επιθετικά ομάδα έχει μ.ο. 109 πόντους κάτι που είχε να συμβεί από τη σεζόν 1969-70. Η πρωταθλήτρια ομάδα εκείνης της σεζόν (New York Knicks) βασιζόταν πάρα πολύ στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και το σουτ, όπως κάνει και η τοπ ομάδα μέχρι στιγμής (Βοστόνη), μόνο που τότε δεν είχαν τρίποντα. Οι πενταδάτοι της όμως, ήταν καλοί σουτέρ όλοι, όπως και κάποιοι που έρχονταν απ' τον πάγκο.

[Quincy]

Αρχικά το pace έχει ανέβει πάρα πολύ, και λογικά θα συνεχίσει μέχρι να αγγίξει αυτό των '60ς γι αυτό και βλέπουμε τα τρελά νούμερα. Φέτος πχ έχουμε 3-4 παίκτες να κάνουν 30π+ σεζόν και είναι πια η νόρμα για έναν mvp.

Αυτό το είχε πει και ο Isiah Thomas πριν από 2-3 χρόνια αν θυμάμαι καλά, ότι το παιχνίδι γυρίζει πίσω στα 60's. Από κάποιες αναλύσεις και στατιστικά που έχω δει, όντως ισχύει αυτό. Η χειρότερα επιθετικά ομάδα έχει μ.ο. 109 πόντους κάτι που είχε να συμβεί από τη σεζόν 1969-70. Η πρωταθλήτρια ομάδα εκείνης της σεζόν (New York Knicks) βασιζόταν πάρα πολύ στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και το σουτ, όπως κάνει και η τοπ ομάδα μέχρι στιγμής (Βοστόνη), μόνο που τότε δεν είχαν τρίποντα. Οι πενταδάτοι της όμως, ήταν καλοί σουτέρ όλοι, όπως και κάποιοι που έρχονταν απ' τον πάγκο.

Σωστά. Επίσης το pace αγγίζει τις 100 κατοχες ανά 48 λεπτά, κάτι που έχει να γίνει από την δεκαετία του 80. Αν συνδιαστει η αύξηση του ρυθμού και των κατόχων με τα τρίποντα και το efficiency (πριν 10 χρόνια είχαμε 3-4 τριποντα μ.ο. ανά παιχνίδι, τώρα έχουμε 12-13), τότε σε μια 5ετια θα δούμε παιχνίδια 164-172 ξέρω γω που όπως λέει κι ο Ποπς θα είναι εντελώς βαρετό και μονοτονο να βλέπεις 2 ομάδες να σουταρουν εκατό τριποντα. Μπορεί τόσο βαρετό οσο φαντάζομαι θα ήταν για τους θεατές του 60 να βλέπουν τον γουιλτ και και τον Ράσελ να κατεβάζουν 40 ριμπάουντ ο καθένας.


Στις τελευταίες σεζόν είχαμε μέσο όρο περίπου 20 50point games. Φέτος έχουμε ήδη 14-15 πριν το all star break. Βλέπεις 40point games και πλέον λες "α, οκ, κάτι άλλο;".
Είναι σαν το TD, όταν μπορεί να το κάνει η μισή λίγκα χάνει τη γλυκα του.

[ggr]

Μπορεί τόσο βαρετό οσο φαντάζομαι θα ήταν για τους θεατές του 60 να βλέπουν τον γουιλτ και και τον Ράσελ να κατεβάζουν 40 ριμπάουντ ο καθένας.

Νομίζω ότι το πιο βαρετό για τους (μη Βοστοναιους) θεατές εκείνη τη δεκαετία ήταν τα πρωταθλήματα του Ράσελ και τα πούρα του Ρεντ.

[Conan1982]

Η συζήτηση είναι ωραία και συμφωνώ βέβαια μαζί σας αλλά είτε έχει χαμηλή τηλεθέαση είτε όχι παίρνουν ετησίως ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο 2,7 δισ τον χρόνο και η επόμενη συμφωνία αναμένεται να ανεβάσει το ποσό πάνω από 8 δισ τον χρόνο όταν λήξει το τρέχον το 2024-2025. To νέο δεκαετές συμβόλαιο του NFL του αποφέρει 11 δις τον χρόνο, οπότε σε 2 χρόνια η διαφορά δεν θα είναι μεγάλη, Επίσης άρχισαν ξανά να μεταδίδονται παιχνίδια του NBA στην κίνα που είναι μια τεράστια αγορά με μεγάλη δυναμική.
Οπότε όσο αυξάνονται τα έσοδα των ομάδων εμείς μπορεί να επιθυμούμε λιγότερες διακοπές στους αγώνες και να μην διαρκούν τόσο οι αγώνες, λιγότερα παιχνίδια, γιατί όχι λιγότερες ομάδες, πιο αυστηρούς κανονισμούς για τα βήματα, λιγότερη αυστηρότητα στην άμυνα και πάει λέγοντας αλλά τουλάχιστον ως προς την διάρκεια των διακοπών μέσα στο παιχνίδι και του αριθμου των αγώνων δεν βλέπω να γίνεται καμία αλλαγή. Για την ανταγωνιστικότητα κάποια στιγμή θα το βρουν μπροστά τους, το ερώτημα είναι αν γίνει πριν το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο ή μετά.

[SteveNashidis]

Από την άλλη η δυναμική του ΝΒΑ είναι μεγάλη

[yorgos]

@reignman

Μιλάς για all time greats και mvps. Τέτοιοι παίκτες θα είχαν το ίδιο στάτους σε όποια εποχή κι αν έπαιζαν. Για τον Γιοκιτς κραταω πισινή γιατί είναι ο μόνος που δεν με πολύ πείθει ότι θα επιβιώνε στα 90ς με κάτι παραπάνω από την καριέρα του κούκοτς. Για τον ντοντσιτς ας περιμένουμε να δούμε το ταβάνι του.

Σε όσα γράφεις η διαφορά φαίνεται όταν συγκρίνεις τον average nba player σημερα με τον αντίστοιχο 20-30 χρόνια πριν. Αυτοί δεν βελτιώθηκαν, το ίδιο μέτριοι ήταν σε κάθε εποχή. Αλλά στο ΝΒΑ του σήμερα γράφουν παραπάνω νούμερα γιατί όλα βοηθάνε σ αυτό

Ο average παιχτης ακρης παγκου του ΝΒΑ των 90s ερχοταν ευρωπη και επαιρνε τα κλειδια της ομαδας σπιτι του.
Τωρα ο αντιστοιχος παιχτης κατα 99% ερχεται και ειναι ή ρολιστας ή γινεται αλλαγη στη μεση της χρονιας.

Kαλά αυτο είναι υπερβολή, έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί. Συμφωνώ ότι το πρόβλημα είναι οι κανονισμοί και η σοου-ποίηση του ΝΒΑ, πολύ σωστή και η αναφορά στα σόσιαλ μύδια. Από την άλλη είναι πρόοδος ότι έκαναν κανονισμούς που καθιστούν δυσκολότερο το να παίρνεις βολές όταν πέφτεις πάνω στον άλλον. Ελπίζω ότι θα κάνουν το ίδιο και με τις ανοιχτές άμυνες και τα τρίποντα, λύσεις υπάρχουν αν θέλουν (φοβάμαι ότι δε θέλουν και τους αρέσουν τα monster stats). Τα play in προσέδωσαν αρκετά, αλλά το tanking και τα ατελείωτα αδιάφορα παιχνίδια όπου άλλοι ξεκουράζονται, άλλοι κάνουν χαβαλέ κι άλλοι δε θυμούνται αν κέρδισαν (!) εξακολουθούν να είναι μόνιμα και άλυτα προβλήματα.

[Conan1982]

Ο average παιχτης ακρης παγκου του ΝΒΑ των 90s ερχοταν ευρωπη και επαιρνε τα κλειδια της ομαδας σπιτι του.
Τωρα ο αντιστοιχος παιχτης κατα 99% ερχεται και ειναι ή ρολιστας ή γινεται αλλαγη στη μεση της χρονιας.

Kαλά αυτο είναι υπερβολή, έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί.

Περισσότερο σαν αίσθηση παρά ότι έχω κάτσει να το ψάξω αλλά νομίζω ότι τα γκαρντ που έρχονται έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποδώσουν καλά από φόργουορντ και σέντερ που άπό το NBA κάνουν την μετάβαση στην Ευρώπη. Η έλλειψη 3 δευτερολέπτων στην ρακέτα του αμυνόμενου, τα διπλά μαρκαρισματα, οι περισσότερες διεκδικήσεις στα ριμπάουντ μάλλον αλλάζουν και κάνουν δυσκολότερο το παιχνίδι γι' αυτούς παρά στα γκαρντ που με την αθλητικότητα τους και το τρίποντο ξεχωρίζουν στην περιφέρεια

[yorgos]

Kαλά αυτο είναι υπερβολή, έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί.

Περισσότερο σαν αίσθηση παρά ότι έχω κάτσει να το ψάξω αλλά νομίζω ότι τα γκαρντ που έρχονται έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποδώσουν καλά από φόργουορντ και σέντερ που άπό το NBA κάνουν την μετάβαση στην Ευρώπη. Η έλλειψη 3 δευτερολέπτων στην ρακέτα του αμυνόμενου, τα διπλά μαρκαρισματα, οι περισσότερες διεκδικήσεις στα ριμπάουντ μάλλον αλλάζουν και κάνουν δυσκολότερο το παιχνίδι γι' αυτούς παρά στα γκαρντ που με την αθλητικότητα τους και το τρίποντο ξεχωρίζουν στην περιφέρεια

Υπάρχει έλλειψη καλών ψηλών στο ΝΒΑ κι εδώ έρχονται όσοι περισσέψουν, για να μην πούμε ότι μας παίρνουν ακόμη και απλώς συμπαθητικούς Ευρωπαίους ψηλούς στο ΝΒΑ. Ακόμη κι έτσι, ο κάθε Μότλεϊ που περνάει και δεν ακουμπάει από το ΝΒΑ έρχεται εδώ και γίνεται dominant, απλά συνήθως έρχονται undersized ψηλοί, οι υπόλοιποι βρίσκουν ευκολότερα δουλειά στο ΝΒΑ από τους κοντούς, ειδικά τους πολύ κοντούς.

[ssoulliss]

Πολύ ωραία η συζήτηση, πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σας δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι που διαφωνώ κάθετα.

έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί.

Το πρόβλημα είναι ότι ο παιχταράς/θρύλος του NBA που είναι στη Δύση της καριέρας του δεν θα έρθει πλέον ποτέ στην Ευρώπη ενώ κάποτε ερχόντουσαν αρκετοί. Ήρθε ο Monroe, δεν είναι θρύλος ωστόσο είναι ένας μπασκετικότατος ψηλός, έκανε δυο μάλλον καλές σεζόν εδώ και εμείς ασχολούμαστε με τον Χ αθλητικό ψηλό και όχι με τον παίκτη, τον Monroe, ο οποίος θα μάθει στους άλλους πως παίζεται η θέση. Ίσως είναι και σημειά των καιρών όλα αυτά.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Duane Washington Jr. ο οποίος είναι κοντός για το NBA (1,88μ.), δείχνει αρκετά ανεβασμένος τελευταία στους Suns αλλά όπως πάει το άθλημα αν διασχίσει τον Ατλαντικό πιθανότατα να ξεχάσουμε τους παίκτες που ανέφερες πιο πάνω (Larkin-Howard). Παρεμπιπτόντως αυτός έμεινε τρία χρόνια στο κολλέγιο.

Δεν ανεβηκε και τοσο το επιπεδο της ευρωπης. Μονο το pace ανεβηκε. Στην Ευρωπη παντα fundamental μπασκετ και μπασκετ προπονητη επαιζαν.

Το επιπεδο των αμερικανων επεσε. Δεν ξερουν μπασκετ. Για αυτο οι Ευρωπαιοι που ειναι πανω απο τον μεσο ορο πανε εκει και κανουν παρτι.

Για αυτο οι εθνικες τους δεν πανε στα τουρνουα να τα παιρνουν ολα με 200 ποντους διαφορα.

Οι Αμερικανοι ηταν καλοι στα 90ς γιατι οταν γινοταν draft ηξεραν ηδη μπασκετ. Το μαθαιναν στο κολλεγιο.

Τωρα το μαθαινουν μεχρι την 4η-5η χρονια τους.

Σωστά, πάρα πολύ σωστά! Οι Ουσαίοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τους παίκτες που ΔΕΝ θέλουν να μείνουν στο κολλέγιο για 3 χρόνια τουλάχιστον. Οι ψηλοί είναι όρθια κατάρτια και οι κοντοί δεν γίνονται "στρατηγοί" στο παρκέ. Επί παραδείγματι ο Duren αν έκανε άλλα δυο χρόνια κολλέγιο πιστεύω θα ήταν πιο έτοιμος παίκτης και φοβάμαι ότι και ο Scoot φέτος έχει κάνει λάθος επιλογή καρίερας (στην ομάδα Ignite). Είναι πιθανό να φάνε τα μούτρα τους τα επομενα χρόνια.

Για εμένα αυτό το σηματοδοτεί αρχικά ο Kobe, ο οποιός όμως ήταν η εξαίρεση, και κυρίως η φουρνιά των LeBron, Carmello, Bosh κλπ. Όλοι οι επόμενοι νόμιζαν ότι το να γίνουν draft στα 18-19 τους θα τους κάνει καλό στην καριέρα τους ή θα γίνουν όλοι σαν τους παραπάνω. Το να είσαι λοιπόν σε ένα πανεπιστήμιο πάνω από δύο χρόνια, ακόμη και αν δεν ξέρεις να γράφεις το όνομα σου παρά μόνο να ντριμπλάρεις, σε βοηθά σε επόμενες στιγμές της υπόλοιπης ζωής σου (και καλές και άσχημες).

Πεμπτον οι διαφορές και το ποσό εύκολα γυρνάνε λόγω pace και τριποντου. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να δεις πλέον ένα παιχνίδι της ρεγκιουλαρ που θα πηγαίνει κατοχή προς κατοχή. Συνήθως είναι μια ομάδα που κερδίζει με 15-30, μέχρι να γίνει ένα σερί από την άλλη πλευρά και ξανά το ίδιο μέχρι να καταλήξει αμφίρροπο η blowout. Όσα παιχνίδια βλέπω live τα βλέπω στο 90% από το 2ο ημίχρονο επειδή ακριβώς βαριέμαι αυτά τα 10-0 σερί που τελικά δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα και τόσο.

Είσαι μέσα στο μυαλό μου . Γενικά στο μπάσκετ και όχι μόνο στο ΝΒΑ το πρώτο ημίχρονο φαίνεται σα χαμένος χρόνος, ειδικά εκεί που τα δωδεκάλεπτα δίνουν μια έξτρα περίοδο σε όλο το παιχνίδι (πάντοτε υπήρχε αυτό ωστόσο με το τωρινό στυλ παιχνιδιού έχει ξεφύγει).

[tarp7]

Από την άλλη η δυναμική του ΝΒΑ είναι μεγάλη

Οι περισσότεροι μάλλον σχολιάζουν στο twitter πάρα βλέπουν αγώνες NBA. Έχω την εντύπωση το ΝΒΑ έχει δυναμική περισσότερο εκτός ΗΠΑ κυρίως ασία παρά μέσα στις ΗΠΑ

Απ την άλλη έχουν έρθει παίκτες με καριέρα στο ΝΒΑ που απέτυχαν στην ευρωλίγκα, φαριντ, φερελ, μουντιεϊ, μονρόε. Νομίζω η ποιότητα έχει πέσει και στο ΝΒΑ στους παίκτες από το 2ο ράφι

[reignman]

Ο average παιχτης ακρης παγκου του ΝΒΑ των 90s ερχοταν ευρωπη και επαιρνε τα κλειδια της ομαδας σπιτι του.
Τωρα ο αντιστοιχος παιχτης κατα 99% ερχεται και ειναι ή ρολιστας ή γινεται αλλαγη στη μεση της χρονιας.

Kαλά αυτο είναι υπερβολή, έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί. Συμφωνώ ότι το πρόβλημα είναι οι κανονισμοί και η σοου-ποίηση του ΝΒΑ, πολύ σωστή και η αναφορά στα σόσιαλ μύδια. Από την άλλη είναι πρόοδος ότι έκαναν κανονισμούς που καθιστούν δυσκολότερο το να παίρνεις βολές όταν πέφτεις πάνω στον άλλον. Ελπίζω ότι θα κάνουν το ίδιο και με τις ανοιχτές άμυνες και τα τρίποντα, λύσεις υπάρχουν αν θέλουν (φοβάμαι ότι δε θέλουν και τους αρέσουν τα monster stats). Τα play in προσέδωσαν αρκετά, αλλά το tanking και τα ατελείωτα αδιάφορα παιχνίδια όπου άλλοι ξεκουράζονται, άλλοι κάνουν χαβαλέ κι άλλοι δε θυμούνται αν κέρδισαν (!) εξακολουθούν να είναι μόνιμα και άλυτα προβλήματα.

Το θεμα με τους εξωδεξιους στον παγκο ειναι οτι υπαρχουν 1-2 αναφορες, παλια ηταν 9 στους 10 ετσι.

Η προοδος που λες για τους κανονισμους κρατησε ενα τριμηνο ΒΑΡΙΑ περσι μολις τους ανακοινωσαν, εριξαν 2-3 κλαψες βαριες στις συνεντευξεις τυπου Luka, Trae, Harden Και οι προπονητες τους και περασε στην ληθη του χρονου αυτη η αλλαγη. Τα σφυριζουν ξανα σαν να μην εγινε τιποτα.

[ssoulliss]

Μια ακόμη παρατήρηση που ξέχασα να αναφέρω, αφορά τα 82 παιχνίδια. Πιστεύω ότι ίσως το πρόβλημα να μην είναι ο αριθμός των παιχνιδιών αλλά η συχνότατη (πλέον) απουσία παιχτών από αυτά. Ο Bird με σοβαρότατα προβλήματα στη μέση και όχι το πιο αθλητικό πακέτο, έφτασε 31 για να χάνει παιχνίδια ώστε να προφυλαχθεί και με μέσους όρους λεπτών κοντά στα 40, τώρα βλέπεις παίκτες από τα 26-27 να μην παίζουν σε back-to-back και να δηλώνονται "τραυματίες" σε πιο βατά παιχνίδια.

Κάπως πρέπει να βρεθεί μια λύση ώστε οι πραγματικά καλοί παίχτες των ομάδων να παίζουν. Οι τραυματισμοί και οι αποκαταστάσεις να είναι αληθείς και να μην "τεντώνονται" υπερβολικά ώστε οι ομάδες να κάνουν tanking ή να δοκιμάζουν παίκτες για την επόμενη σεζόν. Το κοινό δεν είναι χαζό καταλαβαίνει πως η ομάδα επιβάλλει στον παίκτη να μην αγωνιστεί για κάποιον από τους παραπάνω λόγους και έτσι μπορεί να επιλλέξει άλλο σπορ ή να χάσει το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ.

[tarp7]

Kαλά αυτο είναι υπερβολή, έρχεται ο κάθε εξωδεξιάςστονπάγκο Λάρκιν και Χάουαρντ και κάνει πλάκα στην Ευρώπη, ενώ παρακαλάμε τους ΝΤόρσεϊ και Ματ Τόμας που δε βρίσκουν δευτερόλεπτο συμμετοχής εκεί. Συμφωνώ ότι το πρόβλημα είναι οι κανονισμοί και η σοου-ποίηση του ΝΒΑ, πολύ σωστή και η αναφορά στα σόσιαλ μύδια. Από την άλλη είναι πρόοδος ότι έκαναν κανονισμούς που καθιστούν δυσκολότερο το να παίρνεις βολές όταν πέφτεις πάνω στον άλλον. Ελπίζω ότι θα κάνουν το ίδιο και με τις ανοιχτές άμυνες και τα τρίποντα, λύσεις υπάρχουν αν θέλουν (φοβάμαι ότι δε θέλουν και τους αρέσουν τα monster stats). Τα play in προσέδωσαν αρκετά, αλλά το tanking και τα ατελείωτα αδιάφορα παιχνίδια όπου άλλοι ξεκουράζονται, άλλοι κάνουν χαβαλέ κι άλλοι δε θυμούνται αν κέρδισαν (!) εξακολουθούν να είναι μόνιμα και άλυτα προβλήματα.

Το θεμα με τους εξωδεξιους στον παγκο ειναι οτι υπαρχουν 1-2 αναφορες, παλια ηταν 9 στους 10 ετσι.

Η προοδος που λες για τους κανονισμους κρατησε ενα τριμηνο ΒΑΡΙΑ περσι μολις τους ανακοινωσαν, εριξαν 2-3 κλαψες βαριες στις συνεντευξεις τυπου Luka, Trae, Harden Και οι προπονητες τους και περασε στην ληθη του χρονου αυτη η αλλαγη. Τα σφυριζουν ξανα σαν να μην εγινε τιποτα.

Βασικά το πρώτο που θα πρέπει να αλλάξει στους κανονισμούς είναι τα 3 δευτερόλεπτα στην άμυνα. Δεν γίνεται η ρακέτα να είναι αεροδιάδρομος, είναι βαρετό για μένα να βλέπω παίκτη να φτάνει στο καλάθι ανενόχλητος.