Sacramento Kings

[megapoxy]

Οι 3 συμπαίκτες με 30+ πόντους και οι 2 εξ'αυτών με double-double είναι κάτι το εντυπωσιακό. Βρήκα αυτό που δεν ξέρω αν είναι επίσημο (μόλις 14 φορές), αλλά είναι εντυπωσιακό.

*Ο Lyles πράγματι είναι ωραίος παίκτης, δεν του το είχα ότι θα μπορούσε να σταθεί στο πρωτάθλημα τόσον καιρό, μπράβο του λοιπόν που βοηθά πολύ τις ομάδες του όταν παίζει.

Οι 3 30ρηδες μας είχαν 57.1% (Φοξ και Μονκ) και 66.7% (Ντόμας) χτες, που το κάνει ακόμα πιο σπάνιο ως επίτευγμα και για ματς που δεν πήγε στην παράταση. Διάβασα κάπου πως οι Νετς το '92 είχαν κάνει κάτι παρόμοιο (με Ντράζεν, Μόρις -του Ολυμπιακού- και Κένι Άντερσον) ενώ οι Κινγκς ξαναείχαν 3 30ρηδες το '79, δε θυμάμαι καν τα ονόματα δεν τους ξέρω σαν παίκτες, το '79 γεννήθηκα κι εγώ.

Γενικά φέτος γίνονται ιστορικά πράγματα στο ΝΒΑ σχεδόν σε καθημερινή βάση.

Ναι ο Lyles έχει πάρει νομίζω τη θέση του Μέτου στο rotation, βοηθάει αρκετά σαν δυνατό κορμί στο "4" και απειλεί και από την περιφέρεια κυρίως με corner 3s. Ο Οκπάλα ήταν εκπληκτικός (αυτός έχει φάει τη θέση του Ντέιβις τώρα τελευταία) χθες στο αμυντικό κομμάτι, εξαιτίας του "σίγησε" ο Porter Jr στο δεύτερο ημίχρονο που ήταν η μεγαλύτερη απειλή μαζί με τον Γιόκιτς στο ξεκίνημα και πάντα μας πληγώνει.

Η αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού είχε νέο κάτοχο, τον Μίτσελ, που πίεσε πάρα πολύ στην περιφέρεια κάνοντας ακόμα και βοήθειες στα νταμπλ τιμ στο θηρίο από τη Σερβία.

Τέλος από τις δηλώσεις μετά το ματς ο Μαλόουν εκθείασε τους φανς των Κινγκς (πρώην προπονητής μας άλλωστε) και τόνισε πως αξίζουν να μπουν στα πλέι οφ κάνοντας τόσα χρόνια υπομονή. Ένα δείγμα της ακουστικής στο Golden One Center στο παρακάτω tweet:



Άσχετο αλλά αυτές τις μέρες έχοντας λίγο περισσότερο χρόνο είδα διάφορες ειδήσεις από ελληνικά sites που είχαν σχέση με το Σακραμέντο, υπήρχαν αρκετά clickbait άρθρα του τύπου "πως επηρεάζει ο τραυματισμός του Σαμπόνις τον πιθανό ερχομό του Βεζένκοφ στους Κινγκς" (λες και θα μείνει έξω και του χρόνου ο Λιθουανός), ενώ διάφορα δημοφιλή podcast ανέφεραν πως στο Σακραμέντο "κυριαρχεί η μιζέρια" και άλλα τέτοια σχετικά, δεν ξέρω από που προκύπτει αυτό ακριβώς!

[megapoxy]

Ψυχοβγαλτική νίκη για άλλη μια φορά στο τελευταίο ματς της χρονιάς κόντρα στην αξιόμαχη Γιούτα... γενικά σχεδόν τα περισσότερα ματς φέτος κρίνονται στο τέλος. Πάμε κλασικά στις "σημειώσεις"...

Επιστροφή του Μπράουν που βγήκε από το πρωτόκολλο υγείας και επανήλθε φορώντας μάσκα για καλό και για κακό. Στο πρώτο ημίχρονο (που έκανα διάδρομο και δε μπορούσα να κρατήσω σημειώσεις) οι Κινγκς είχαν μονίμως το προβάδισμα αλλά δεν ξέφυγαν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Η Γιούτα δεν κατάφερε να βρει εύκολα περιφερειακά σουτ (το Σακραμέντο είναι η ομάδα που μαρκάρει τα περισσότερα τρίποντα των αντιπάλων στη λίγκα με τους Τζαζ δεύτερους) ωστόσο βάρεσε αρκετές βολές κερδίζοντας 3 φορές φάουλ σε σουτ 3 πόντων και ένα το λιγότερο συζητήσιμο αντιαθλητικό επιθετικό φάουλ του Οκπάλα σε ένα μπάσιμο που έκανε.

Μετά την ανάπαυλα οι Κινγκς με το δίδυμο Σαμπόνις/Χουέρτερ να σκοράρει εξασφάλισαν για πρώτη φορά διψήφια διαφορά πόντων αλλά Μάρκανεν και Κλάρκσον ξαναέφεραν γρήγορα την Γιούτα σε απόσταση αναπνοής για να περάσουν για πρώτη φορά μπροστά στις αρχές της 4ης περιόδου με ένα τρίποντο του Κόνλεϊ. Το ανησυχητικό της υπόθεσης ήταν πως οι Κινγκς είχαν μόνο 7 τρίποντα στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου και όποτε δε βάζουμε από 11 τρίποντα και πάνω έχουμε μόνο ήττες, 7 τον αριθμό (spoiler alert βάλαμε 12). Ο Σαμπόνις κρατάει μόνος του σχεδόν στο Σακραμέντο στο παιχνίδι με 12/12 σουτ εκ των οποίων 2 τρίποντα (ναι με τον σπασμένο δεξί αντίχειρα όλα αυτά) φλερτάροντας παράλληλα με ένα ακόμα τριπλ νταμπλ. Όλη η 4η περίοδο πήγαινε πόντο πόντο με τις ομάδες να αλλάζουν συνεχώς το προβάδισμα. Ένα μίνι ξέσπασμα με Χουέρτερ, Σαμπόνις και Φοξ που πάντα εμφανίζεται στην 4η περίοδο (είχε 15 από τους 31 πόντους του σε αυτό το διάστημα προχθές κόντρα το Ντένβερ) μας έφερε στο +8 με λεπτά να απομένουν για τη λήξη όμως το ματς δεν είχε λήξει μιας και ένα μίνι σερί των Τζαζ τους έφερε μπροστά με το πρώτο τρίποντο του Μαρκάνεν στο ματς ενώ πήγαν και στο +3 με τον Φιλανδό να ξανασκοράρει μετά από εμφανέστατο επιθετικό φάουλ που δε σφυρίχτηκε. Με μία χαμένη βολή του Κόνλεϊ ύστερα από ένα καλάθι του Φοξ η διαφορά έπεσε στους 2 με τον Χουέρτερ να σκοράρει το 6ο του τρίποντο 9" πριν τη λήξη (μετά από συνεχόμενα άστοχα σουτ και επιθετικά ριμπάουντ). Μετά από το πρώτο τάιμ άουτ των Τζαζ η μπάλα κατέληξε στον Μάρκανεν με τον Μπαρνς να τη βγάζει εκτός με 4.9" να απομένουν πλέον. Ο Φιλανδός ξαναπήρε τη μπάλα με τον Μπαρνς κολλημένο πάνω του και ήταν άστοχος αυτή τη φορά με τους διαιτητές να πάνε σε official review για να δουν πόσος χρόνος έμεινε για να λήξει το ματς μιας και η κόρνα χτύπησε με τη μπάλα να βρίσκεται εκτός. Τελικά δεν άλλαξε κάτι και το μόνο που απέμεινε να δούμε ήταν ποιος παίκτης θα πατήσει το κουμπάκι για να ανάψει η ακτίνα και ποιος θα πάρει την διαμαντένια αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού του παιχνιδιού!

Ο πλουραλισμός στην επίθεση και η καλή κυκλοφορία της μπάλας ήταν και πάλι τα σημεία κλειδιά στην επίθεση (Χουέρτερ 30, Σαμπόνις 28 και Φοξ 24 με 32 ασίστ συνολικά) και η καλή περιφερειακή άμυνα κρατώντας την Γιούτα που είχε μόλις 8/32 τρίποντα στο άλλο κομμάτι του γηπέδου. Αυτή τη φορά η second unit δε βοήθησε τόσο πολύ στο σκοράρισμα αλλά ήταν καθοριστικοί στο αμυντικό κομμάτι. Το ματς είχε αρκετές θεαματικές φάσεις και από τις 2 πλευρές, θα προσπαθήσω να βρω κάποιες από αυτές σε tweets ενώ είχαν 2 φοβερές φάσεις και οι Τζαζ που θα τις βάλω στο δικό τους thread με κάποια σχόλια για την ομάδα τους.


Ο Σαμπόνις (ξανα)συνδέθηκε με ιστορικό γεγονός σε αυτό το ματς.



Το καθοριστικό τρίποντο του Χουέρτερ



Η πιο εντυπωσιακή φάση για το Σακραμέντο και η αντίδραση των σχολιαστών μας



Ο Μίτσελ κλέβει από τον Σέξτον και βρίσκει τον Μονκ κάτω από το καλάθι



Επόμενο ματς του χρόνου, ανήμερα Πρωτοχρονιά στο Μέμφις που νομίζω είναι υπερπλήρες πια οπότε σκούρα τα πράγματα. Εύχομαι σε όλους να σας βρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο καινούργιος χρόνος!

[megapoxy]

Ξεκίνημα της χρονιάς με το αριστερό, καλή προσπάθεια στο αμυντικό κομμάτι αλλά κακές επιθετικές επιλογές και φυσιολογική ήττα με 118-108.
Τελικά το Μέμφις μόνο πλήρες δεν ήταν Bane, Clarke εκτός σε back2back ματς, και ξεκίνησαν άσχημα το ματς ειδικά στην επίθεση πετυχαίνοντας το πρώτο τους καλάθι 5 λεπτά μετά το τζάμπολ είχαν όμως αρκετές βολές (14 στην 1η περίοδο) που τους κράτησαν μες στο παιχνίδι και τους έδωσαν σχετικά γρήγορα και το προβάδισμα.

Οι Κινγκς σούταραν τρίποντα χωρίς σταματημό και παρόλο που τα πρώτα έβρισκαν τον στόχο τα επόμενα ήταν πολύ άστοχα, με τη μπάλα να μην κυκλοφορεί καθόλου στην επίθεση κυρίως γιατί ο Σαμπόνις ήταν καλά μπλοκαρισμένος σε ρόλο δημιουργού. Ο Λιθουανός ήταν ο μόνος παίκτης που είχε νορμάλ ποσοστά και η μεγαλύτερη επιθετική απειλή με τον Φοξ να είναι άστοχος από τη μία και εκνευρισμένος από την άλλη που δεν κέρδιζε φάουλ στα μπασίματα του μες στη ρακέτα. Το Μέμφις από την πλευρά του έβρισκε εύκολους πόντους μες στη ρακέτα (είναι πρώτο στο ΝΒΑ σε αυτό το κομμάτι άλλωστε) και είχε καλά ποσοστά από την περιφέρεια χωρίς να παίρνει τόσες πολλές προσπάθειες. Όπως και στο πρώτο ματς στο Σακραμέντο η είσοδος του Τζόουνς λειτούργησε ευεργετικά για τις "αρκούδες" , σκοράροντας 13 πόντους στο 2ο 12λεπτο.

Μετά την ανάπαυλα οι Κινγκς ξεκίνησαν με 3 γρήγορα τρίποντα παίρνοντας κεφάλι στο σκορ αλλά είχαν ένα πολύ μεγάλο νεκρό διάστημα για δεύτερη φορά στο παιχνίδι (στο πρώτο έμειναν 5 λεπτά χωρίς καλάθι με 0/14 σουτ, τώρα είχαν 0/9 συνεχόμενα για παρόμοιο χρονικό διάστημα) και βρέθηκαν να κυνηγάνε το σκορ.Μπορεί κατά περιόδους να πλησιάζαμε αλλά με κακές επιλογές στην επίθεση και πάρα πολλά χαμένα ριμπάουντ στην άμυνα (Άνταμς 23 ριμπάουντ τα... 13 επιθετικά, ισοφάρισε το ρεκόρ καριέρας του το οποίο ήταν και πάλι εναντίον του Σακραμέντο) δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσουμε το ματς. Αν συνυπολογίσουμε και πόσα ας πούμε 50/50 σφυρίγματα κατέληξαν υπέρ των γηπεδούχων (που διαμαρτυρόντουσαν σε κάθε φάση σχεδόν, εκνευρίζοντας τους παίκτες του Σακραμέντο, μάλλον χάσαμε και με μικρή διαφορά έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι.

Δεν υπήρχε κάποιος που να ξεχώρισε ιδιαίτερα, ο Σαμπόνις κουβαλούσε την ομάδα στο πρώτο ημίχρονο αλλά δε μπόρεσε να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, ενώ στην άμυνα βρήκε τον μπελά του από τον Άνταμς. 13ο συνεχόμενο νταμπλ νταμπλ (από το ημίχρονο), θέλει 3 ακόμα για να κάνει ρεκόρ ομάδας ξεπερνώντας τα 15 του Κάζινς που φήμες τον θέλουν να επιστρέφει στην πρωτεύουσα της Καλιφόρνια. Ο Φοξ πρώτο ματς μετά από 8 συνεχόμενα που έμεινε κάτω από τους 20 πόντους (19, πρώτος σκόρερ της ομάδας) αρκετά λάθη και όχι τόσες πολλές ασίστ, Μπαρνς, Χουέρτερ και Μάρεϊ είχαν πανομοιότυπα ποσοστά, δεν ήταν κακοί αλλά απλά είχαν εκλάμψεις κι όχι σταθερά καλή απόδοση. Από τον πάγκο μόνο ο Μονκ βοήθησε ουσιαστικά, αλλά και αυτός στάματησε να σκοράρει στην τελευταία περίοδο, ωστόσο ήταν ο μόνος που βοηθούσε στην επίθεση από τους αναπληρωματικούς. Καλός ο Λάιλς αλλά στο αμυντικό κομμάτι μόνο, ο Μίτσελ βοήθησε λίγο στο μαρκάρισμα του Μοράντ, θα μπορούσε να κερδίσει 2 επιθετικά φάουλ αλλά οι διαιτητές είχαν αντίθετη άποψη. Υπερβολική ίσως γκρίνια για τους διαιτητές σε ένα ματς που είχε άρωμα πλέι οφ, εύκολη λύση να τα ρίξουμε όλα σε αυτούς αλλά δεν είναι αυτή η αλήθεια. Μάλλον η αναζήτηση αναπληρωματικού σέντερ θα συνεχιστεί με τον Χολμς να μην αποδίδει τόσο καλά σήμερα, αρκετές πάσες με αυτόν αποδέκτη ποτέ δεν κατέληξαν στα χέρια του.

Επόμενο ματς αύριο στη Γιούτα που έχει χάσει τα 2 τελευταία της παιχνίδια δεχόμενη 2 τρίποντα στα τελευταία δευτερόλεπτα από Χουέρτερ και Χέρο και μάλλον θα θέλει να μην τριτώσει το κακό.

Από τις ελάχιστες θεαματικές φάσεις του παιχνιδιού...

[megapoxy]

Πρώτη νίκη στο 2023 για το Σακραμέντο σε ένα τρελό ματς όπως εξελίχτηκε το οποίο κερδίσαμε με πανομοιότυπο τρόπο όπως λίγες μέρες πριν... πέρσι κόντρα και πάλι στη Γιούτα εντός έδρας τότε.

Όπως τότε έτσι και σήμερα οι Κινγκς είχαν το προβάδισμα σχεδόν σε όλο το διάστημα του παιχνιδιού επιτρέποντας όμως και πάλι στους Τζαζ να πάρουν τα ηνία προς το τέλος με αποτέλεσμα τα πάντα να κριθούν στην κυριολεξία στο τελευταίο εκατοστό του δευτερολέπτου.

Με πολυφωνία στην επίθεση χτυπώντας κυρίως μες στην ρακέτα με τον Σαμπόνις αλλά και τους Χουέρτερ, Μπαρνς και Μάρεϊ σε καλή μέρα το προβάδισμα έφτασε μέχρι και το +14 στο πρώτο ημίχρονο. Ο Φοξ για άλλο ένα ματς δεν ξεκίνησε με πολλούς πόντους αλλά οι υπόλοιποι της πεντάδας κάλυψαν και με το παραπάνω τη ανομβρία του επιθετικά.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν ο πάγκος, ειδικά όταν ο Σαμπόνις πήγαινε στον πάγκο να ξεκουραστεί συνεχώς η διαφορά μειωνόταν με σερί των γηπεδούχων με τον Χολμς να μη μπορεί να καλύψει με τίποτα ρο κενό του. Μίτσελ και Οκπάλα ήταν οι μόνοι που τα πήγαν καλά ως αναπληρωματικοίκαι αυτοί μόνο στο αμυντικό κομμάτι.

Από τα μέσα περίπου της 3ης περιόδου το ματς πήγαινε πόντο πόντο με τον Σαμπόνις να κουράζεται αλλά τον άλλο υποψήφιο ολ σταρ να παίρνει επιτέλους μπρος. Ξύπνησε όμως και ο Μάρκανεν με τον Κλάρκσον για τους γηπεδούχους που πέρασαν μπροστά με τη λήξη της 3ης με τρίποντο του μοναδικού Μαλίκ που είχε πόντους στο παιχνίδι μιας και ο Μονκ παρέμενε άποντος.

Η 4η περίοδος ανήκε ολοκληρωτικά στον Φοξ που βάλθηκε να αποδείξει πως θέλει να επιστρέψει σε αυτό το γήπεδο για να παίξει στο πρώτο του All Star. 22 πόντοι σε αυτό το διάστημα για έναν από τους πιο clutch παίκτες στη λίγκα (74 πόντοι σε 61 λεπτά με πάνω από 55% ευστοχία στα σουτ) που πήρε μόνος του στο τέλος το ματς με ποικιλία επιλογών στην επίθεση, με αποκορύφωμα το τελευταίο του καλάθι με 0.4" για τη λήξη που διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Στον εναπομείναντα χρόνο οι Τζαζ πρόλαβαν να επαναφέρουν τη μπάλα (χωρίς τάιμ άουτ) να βρουν τον Μάρκανεν ο οποίος εν κινήσει πέτυχε τρίποντο ξεσηκώνοντας το γήπεδο. Μετά όμως από επανεξέταση το σουτ αρχικά χρεώθηκε ως δίποντο και κατόπιν κρίθηκε εκπρόθεσμο.

Πρώτη νίκη στη σεζόν που το Σακραμέντο πετυχαίνει λιγότερα από 11 τρίποντα (9/32, 0-7 ο απολογισμός μέχρι πρότινος), ίσως και πρώτη με τόση φτωχή συγκομιδή από τον πάγκο (μόλις 8 πόντους), ενώ για 2ο σερί ματς είχαμε προβλήματα με τα ριμπάουντ και κάναμε πάρα πολλά λάθη, όπως και η Γιούτα χωρίς όμως να μπορέσουμε εμείς να εκμεταλλευτούμε τα αντίστοιχα των αντιπάλων. Κακή κυκλοφορία στην επίθεση, αλλά από την άλλη όλοι οι βασικοί πέτυχαν 16+ πόντους, μέχρι να μονοπωλήσει στο τέλος τις επιθέσεις ο Φοξ και να κερδίσει το ματς. Αρκετά παράπονα για τη διαιτησία που και έστελνε συχνά στη Γιούτα για βολές, 4 φορές σφυρίχτηκε φάουλ υπέρ τους σε προσπάθεια για σουτ τριών πόντων, ενώ στο τελευταίο λεπτό πήραν δύο σφυρίγματα υπέρ τους που μάλλον ήταν λόγω έδρας (φάουλ εκτός φάσης στην επαναφορά σε βουτιά του Κλάρκσον και φάουλ σε τρίποντο του Μάρκανεν).

Ο νέος κάτοχος της αλυσίδας αν και αγωνίστηκε 7 μόλις λεπτά, στο προηγούμενο εντός έδρας με τη Γιούτα βγήκε ο Μίτσελ για δεύτερη συνεχόμενη φορά.



Ο Μίτσελ μάλλον άξιζε να κερδίσει και πάλι την αλυσίδα αλλά μάλλον θα την έπαιρνε σπίτι του αν "τρίτωνε" το καλό, εδώ μαρκάρει σχεδόν όλους τους παίκτες των αντιπάλων παίρνοντας στο τέλος και το ριμπάουντ.



First name De'Aaron second name Clutch!



Επιστροφή στο Golden One Center με αντίπαλο την Ατλάντα στο επόμενο παιχνίδι.

[megapoxy]

Νομίζω το διευρυναμε το προβαδισμα μετα τα 2 τελευταια ματς.

[megapoxy]

Ήττα λοιπόν από την Ατλάντα στο νήμα και σήμερα που ηρέμησα μπορώ να γράψω με ψυχραιμία για το τι συνέβη χτες αφήνοντας έξω τον παράγοντα διαιτησία.

Βασικά η Ατλάντα δε μας κάθεται καλά ως "ματσάρισμα", την έχουμε πετύχει στο μεταξύ και τις 2 φορές φέτος σε δικό μας back2back και τις 2 φορές από ταξίδι (πρώτα από νίκη στο Μέμφις, έπειτα μετά τη νίκη στη Γιούτα), σε ματς που μας βγήκε το λάδι για να τα κερδίσουμε στα τελευταία λεπτά. Έτσι όπως και στην Ατλάντα το ίδιο και χτες δε μπήκαμε καθόλου καλά στο παιχνίδι (στο εκτός είχαμε ένα πάρα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο, μαζεύοντας κάπως την κατάσταση ύστερα, χάσαμε βέβαια με 10 πόντους στο τέλος χωρίς να τους απειλήσουμε σε κανένα σημείο στην ουσία), ωστόσο παραμείναμε σε όλο το ματς σε απόσταση βολής βγάζοντας αντίδραση πάλι με τον Φοξ πρωταγωνιστή στο τέλος γυρνώντας το ματς περίπου 2 λεπτά πριν τη λήξη.

Μέχρι εκείνο το σημείο είχαμε 25/25 βολές (προχτές στη Γιούτα είχαμε 15/15) αλλά ο Σαμπόνις αστόχησε σε 2 συνεχόμενες με τη διαφορά στον πόντο υπέρ μας κάτι που αποδείχτηκε κρίσιμο για την έκβαση του αγώνα. Παράλληλα ο Λιθουανός είχε 5 φάουλ σε εκείνο το σημείο οπότε δε μπορούσε να παίξει κανονικά άμυνα μες στη ρακέτα. Ταυτόχρονα είχε βρεθεί κάμποσες φορές σωριασμένος στο παρκέ (σε μία από αυτές έφαγε γονατιά στα "αχαμνά" σε διεκδίκηση του ριμπάουντ που έδωσαν φάουλ εις βάρος του) και ήταν φανερό πως είχε ξεμείνει από ενέργεια παίζοντας για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ περίπου για 40 λεπτά έχοντας πολλαπλό ρόλο στο γήπεδο αφού παίρνει ριμπάουντ, κατεβάζει κάποιες φορές τη μπάλα/μοιράζει το παιχνίδι και εκτελεί ο ίδιος όποτε χρειάζεται. Αν και ήταν ίσως το πρώτο ματς που είχε αρνητικό -/+ στο παρκέ σε σχέση με την τελική διαφορά και πάλι ο αντικαταστάτης του δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αρχικά ο Χολμς και κατόπιν ο Λάιλς.

Από ενέργεια έμεινε και ο Φοξ που αν και ξεκίνησε καλά την τελευταία περίοδο δε μπόρεσε να πάρει το ματς μόνος του όπως έκανε στη Γιούτα και στο τέλος ήταν και αυτός από τον οποίο ο Μάρεϊ έκλεψε τη μπάλα και έβαλε το καλάθι που διαμόρφωσε και το τελικό σκορ.

Τέλος άλλος ένας καθοριστικός παράγοντας ήταν η πενιχρή συνεισφορά και πάλι του πάγκου. Για πρώτη φορά μετά από καιρό μπήκε ο Ντέιβις στο παρκέ σε non garbage time αλλά ξανά έπαιξε ελάχιστα οπότε δε μπορεί να κριθεί. Ο Οκπάλα μετά την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού που κέρδισε στη Γιούτα δεν εμφανίστηκε καθόλου χτες παρά το γεγονός πως ο παίκτης που ίσως μας έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά ήταν ο Χάντερ που νομίζω μια χαρά θα μπορούσε τουλάχιστον να δοκιμάσει να τον περιορίσει. Ο Μονκ (που έχει και κάποιο τραυματισμό αυτόν τον καιρό, αφού ήταν αμφίβολος στα δύο τελευταία ματς) δε σκοράρει τους συνηθισμένους του πόντους και μένει εναλλάξ με την second unit ο Φοξ ή ο Σαμπόνις μιας και δεν υπάρχει κάποιος άλλος να βοηθήσει στο σκοράρισμα.

Στα καλά της υπόθεσης πως και πάλι υπήρχε πλουραλισμός στο σκοράρισμα (4 παίκτες με 20+ πόντους με τον ρούκι να μένει στους 8 μιας και αγωνίστηκε αρκετή ώρα ο Μίτσελ στη θέση του) ενώ και αρκετά καλή άμυνα για τα δικά μας δεδομένα ειδικά στους Γιανγκ και Μάρεϊ που δε μπορούσαν να δημιουργήσουν τόσο εύκολα καταστάσεις κυρίως για τους συμπαίκτες τους (είχαν 10 ασίστ συνολικά, συνήθως έχουν 15+ αν δεν κάνω λάθος). Χάντερ, Κόλινς και ο Μπόγκι ήταν αυτοί που μας πλήγωσαν. Μπορεί στη Γιούτα να ήταν το πρώτο ματς που κερδίσαμε σκοράροντας κάτω από 11 τρίποντα, με την Ατλάντα όμως επιστρέψαμε στις ήττες κάνοντας το ρεκόρ μας 1-8 όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο ,10/25 τρίποντα, πολύ λίγα ποσοτικά, ίσως τα λιγότερα που σουτάραμε φέτος πιο πολύ γιατί δε βρίσκαμε χώρο για να το κάνουμε. Στην τελευταία μας επίθεση με το σκορ στο -3 δε μπορέσαμε καν να βρούμε τρόπο να σουτάρουμε τρίποντο για να ισοφαρίσουμε.

Τουλάχιστον βγήκε μια πολύ θεαματική φάση και πάλι από τον Φοξ στο σημείο που φαινόταν πως πάμε να γυρίσουμε το ματς.

[megapoxy]

Οκ το πιάσαμε το μήνυμα, οι Λέικερς θα πάνε πλει οφ με το στανιό, οι Κινγκς ούτε καν πλέι ιν όπως δείχνουν τα πράγματα. Κουράστηκα κι εγώ να γράφω, το έχουμε το δει το έργο άπειρες φορές. Μακάρι ο Φοξ να πάει σε άλλη ομάδα να σηκώσει ο,τι βραβείο και τρόπαιο υπάρχει γιατί ως Κινγκ δε θα τον αφήσουν ποτέ.

[megapoxy]

Με μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση πλέον και αναλύοντας μόνο το αγωνιστικό κομμάτι.
Δε γίνεται για άλλο ένα ματς να μη μπορούμε να παίξουμε άμυνα. Το ματς γενικά δεν είχε γρήγορο ρυθμό γιατί δινόντουσαν φάουλ εκατέρωθεν και στις δύο πλευρές ενώ παίζει να είχαμε και την 1η τεχνική ποινή της σεζόν στον Λεμπρόν (δεν είναι σίγουρο, έτσι έγραψε ένας ρεπόρτερ μας, πως είναι η πρώτη της σεζόν εννοώ). Πολλές διαμαρτυρίες για τη διαιτησία και από τις δύο ομάδες, δινόντουσαν εύκολα "κινητά σκριν" και μπορεί το μεγάλο σκορ να κάνει κάποιους να νομίζουν πως ήταν ματσάρα αλλά τζίφος.

'Ελειψε πολύ ο Μονκ από τον πάγκο, ο Ντέιβις που πήρε τη θέση του προφανώς πέταξε στα σκουπίδια την όποια ευκαιρία είχε να επιστρέψει στο rotation και ίσως ετοιμάζει τις βαλίτσες του για άλλες πολιτείες (από τότε που έγραψε ο "SteveNashidis" να φύγει σε πακετάκι για τρέιντ, μάλλον το διάβασε ο Μπράουν και τον χαντάκωσε στην άκρη του πάγκου), ο Φοξ δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει τώρα τελευταία και στις 3 πρώτες περιόδους μένει θεατής σχεδόν αλλά στην 4η κάτι παθαίνει και κάνει τα πάντα μόνος του, πάλι πήγε να κερδίσει το ματς μόνος του αλλά ελπίζω στο τέλος να μην τιμωρηθεί μιας και tweetαρε πως τα ματς πρέπει να τα κερδίζουν μόνο οι παίκτες αλλά το έσβησε έπειτα.

Σαμπόνις φορτώθηκε με φάουλ, αποβλήθηκε λίγο πριν τη λήξη με τον Μπράουν να "φυλάει" το τσάλεντζ για πιο μετά (δεν είχαμε και πολλά ταιμ αουτ νομίζω) και τελικά να το "καίει" στα 3 δεύτερα πριν το τέλος, χάνοντας το κιόλας και χάνοντας και τη δυνατότητα να κάνουμε επαναφορά από το κέντρο έπειτα. Καλά τα πήγε σε γενικές γραμμές ο Λιθουανός αλλά στην άμυνα για να αποφύγει τα παραπάνω φάουλ δε μάρκαρε ιδιαίτερα με τα νούμερα του Μπράιαντ να θυμίζουν είτε τον μακαρίτη τον Κόμπε είτε τον τραυματία Ντέιβις των Λέικερς. 48-70 κατά οι πόντοι μες στη ρακέτα, δεν ξέρω αν χωρίς τον Ντέιβις το έχουν ξανακάνει αυτό φέτος οι "Λιμνάνθρωποι".

Ανύπαρκτη άμυνα και κόντρα στους Σρούντερ, Λεμπρόν και Ουέστμπρουκ, που έκαναν ο,τι ήθελαν στο ματς και είτε σκόραραν πολλές φορές ανενόχλητοι είτε έβρισκαν εύκολες πάσες όταν έπεφταν πάνω τους νταμπλ τιμ. Μόνο Μίτσελ και Οκπάλα προσπάθησαν κάπως στο αμυντικό κομμάτι αλλά όπως έλεγαν και οι σχολιαστές σε περίπτωση νίκης λογικά δε θα έχουμε αλυσίδα να πηγαίνει στον καλύτερο αμυντικό παίκτη του αγώνα.

Δεν ξέρω πόσες "γκέλες" θα κάνουμε ακόμα κόντρα σε "βατούς" αντιπάλους, νομίζω είναι στο τσακ να γυρίσει ανάποδα εντελώς η ψυχολογία και να κατρακυλήσουμε στη βαθμολογία αν και το πρόγραμμα των επόμενων αγώνων είναι αρκετά "ευνοικό". Έλα όμως πως εδώ και 15 μέρες έχουμε χάσει από Σάρλοτ, Ουάσινγκτον και Ατλάντα εντός και τώρα από τους Λέικερς, από ομάδες δηλαδή με αρνητικό ρεκόρ.

Τα θετικά σημεία της ήττας ήταν ο πλουραλισμός στην επίθεση (6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, ο Λάιλς από τους μη βασικούς που τα πήγε καλά αλλά ήταν μοιραίος με λάθος επαναφορά στο τέλος), η ευστοχία στα τρίποντα βρίσκοντας ελεύθερα σουτ, η πίεση στο 2ο ημίχρονο στην περιφέρεια (οι Λέικερς νομίζω είχαν 9/13 τρίποντα σε κάποια φάση και τελείωσαν με 9/21) και το 10ο σερί sold out που φοβάμαι πως θα είναι και το τελευταίο (για την ώρα, δε θα πάμε για 11ο σερί δηλαδή).

Πριν το ματς ανακοινώθηκε πως υπέγραψαν εγγυημένα συμβόλαια μέχρι το τέλος της σεζόν ο Ντελαντεντόβα με τον Οκπάλα ενώ ο Μονέκε (όπως γράφτηκε και στα νήματα για τον Παο) έμεινε ελεύθερος χωρίς στην ουσία να πάρει ποτέ ευκαιρίες για να δούμε αν μπορεί όντως να βοηθήσει. Πιο πολύ τον είδαμε σε βιντεάκια στα ταιμ αουτς που κάνουν ερωτήσεις στους παίκτες παρά στο παρκέ.

Υπάρχουν άπειρες φήμες αυτές τις μέρες για το ποιος αναπληρωματικός σέντερ μπορεί να έρθει στο Σακραμέντο κι έχουν γραφτεί δεκάδες ονόματα (Κάζινς, Πλάμλι, Ποέτλ και γενικά σχεδόν κάθε σέντερ στη λίγκα που δεν είναι υποψήφιος για Ολ Σταρ) αλλά ίσως έχουμε κι άλλες ανακατατάξεις (με επίκεντρο τον Μπαρνς). Όσο συνεχίζουμε να γκελάρουμε τόσο θα πληθαίνουν και τα ονόματα των υποψηφίων παικτών που είναι να έρθουν αλλά κι αυτών που θα φύγουν.

[reignman]

Αμυντικα εχετε και εσεις μεγαλο θεμα στο interior defense. Δεν υπαρχει rim protector. O Len ειναι τεραστιο προβλημα τις περισσοτερες φορες που παταει παρκε τρωει τρελο abuse.
Αλλα ειστε σε καλο δρομο. Φετος παιζετε ΩΡΑΙΟ μπασκετ.
Εχω να ευχαριστηθω τους kings απο τοτε που .... με τους Lakers στους τελικους της δυσης.

[megapoxy]

Μετά το ντόρο που είχε γίνει πως το Σακραμέντο είναι πρώτο σε λανθασμένες αποφάσεις εις βάρος του από διαιτητές με βάση το Last 2 minutes report. τόσο στο ματς με τη Γιούτα (αν και κερδίσαμε) όσο και στο χτεσινό με Λέικερς που έγιναν κάποια λαθάκια προς το τέλος, το L2R υπέδειξε πως όλες οι αποφάσεις ήταν σωστές (καλά στη Γιούτα έγινε και meme το flop του Κλάρκσον από σαιτ εκτός Σακραμέντο) πέραν από μία φάση που έπρεπε να σφυριχτεί φάουλ του Μπράιαντ στον Σαμπόνις 1.30" πριν το τέλος και το σκορ ισόπαλο.

Σε άλλα νέα μετά την αποδέσμευση του Μονέκε, οι Κινγκς υπέγραψαν τον PJ Dozier που είχε εξαφανιστεί από το ΝΒΑ τα τελευταία 2 χρόνια όταν και είχε τραυματιστεί χάνοντας τη σεζόν τότε ως μέλος των Νάγκετς. Από εκεί τον γνωρίζει ο Τζόρντι Φερνάντεζ και μάλλον ήταν αυτός που τον έφερε για να δοκιμαστεί (με 10ήμερο συμβόλαιο) για να βοηθήσει στο αμυντικό κομμάτι στην περιφέρεια. Αρχικά υπήρχε το σκεπτικό πως ίσως ο Μονκ μείνει καιρό εκτός (ήταν αμφίβολος σε 2 ματς που αγωνίστηκε χωρίς να συνεισφέρει πολύ στο επιθετικό κομμάτι και έμεινε εκτός κόντρα στους Λέικερς) αλλά δε βρίσκεται καν στη σημερινή λίστα τραυματιών οπότε δεν είναι αυτός ο λόγος, για τον Τέρενς Ντέιβις χτυπάει η καμπάνα λογικά.

[megapoxy]

Να και μία άνετη νίκη μετά από καιρό κόντρα στο Ορλάντο πετυχαίνοντας ρεκόρ ομάδας με 23/46 τρίποντα με τον Ντελαντεντόβα να είναι αυτός που πέτυχε το τελευταίο διαμορφώνοντας το σκορ στο 136-111 που αντικατοπτρίζει την εικόνα του αγώνα.

Τα τρίποντα έπεφταν βροχή από το ξεκίνημα της αναμέτρησης, 7/10 στην πρώτη περίοδο αλλά το Ορλάντο με σχετικά εύκολα καλάθια κυρίως μέσα από τη ρακέτα (όπου σκόραραν τους πρώτους 18 από τους 24 πόντους τους) έμεναν κοντά στο σκορ μέχρι την είσοδο των Μονκ Μέτου και Λάιλς που με ένα ξέσπασμα έκλεισαν το πρώτο 12λεπτο μπροστά με 41-31 με τους 41 πόντους να είναι οι περισσότεροι που έχουμε σκοράρει φέτος στο πρώτο 12λεπτο.

Στη δεύτερη περίοδο αποφασίσαμε να παίξουμε και λίγη άμυνα και παρά τον γρήγορο ρυθμό του παιχνιδιού δεχτήκαμε μόλις 21 πόντους (ίσως η πρώτη φορά που επιτρέψαμε τόσους λίγους στα τελευταία 10 παιχνίδια σε ένα 12λεπτο) και παρόλο που δεν έμπαιναν πλέον σχεδόν όλα τα τρίποντα η διαφορά αυξήθηκε κι άλλο στο +20, με τους Μάτζικ να τα σπάνε από το τρίποντο με 4/20 προσπάθειες.

Όλα έδειχναν πως θα ήταν ένα ήρεμο βράδυ αλλά το Ορλάντο δεν είχε πει την τελευταία του λέξη ροκανίζοντας τη διαφορά μετά την ανάπαυλα μέχρι και τους 11 πόντους αν δεν κάνω λάθος, έχοντας 5/6 τρίποντα στα πρώτα λεπτά. Εκεί ο Μπράουν σπατάλησε νωρίς 2 ταιμ άουτς, η κατάσταση διορθώθηκε, η διαφορά ξαναπήγε γρήγορα πάνω από τους 20 και δεν ξανάπεσε ποτέ πιο χαμηλά.

Στην 4η έφτασε σχετικά γρήγορα στους 30 δίνοντας την ευκαιρία στους παγκίτες να πάρουν χρόνο συμμετοχής κρατώντας το σκορ σε υψηλά επίπεδα και με σχετικά καλή παρουσία και στην άμυνα, με τους 111 πόντους παθητικό να είναι κατόρθωμα μιας και στα τελευταία 10 ματς μάλλον έχουμε την χειρότερη άμυνα σε ολόκληρη τη λίγκα με βάση κάποια στατιστικά που εμφανίστηκαν την ώρα του ματς.

Ο Μπαρνς ήταν ο πρώτος σκόρερ με 30 πόντους και 6/7 τρίποντα με άλλους 7 παίκτες να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων, όλοι τους από 15 και κάτω. Φετινό ρεκόρ και οι 39 ασίστ, ενώ πολλοί πόντοι ήρθαν από τον πάγκο (54) από νωρίς στο παιχνίδι και ήταν και αυτοί που βοήθησαν στο να μεγαλώσει η διαφορά από τα μέσα της 1ης περιόδου κι έπειτα. Το υποψήφιο ολ σταρ δίδυμο Φοξ/Σαμπόνις δεν χρειάστηκε να συνεισφέρει τόσο πολύ στο σκοράρισμα δίνοντας τη σκυτάλη στους συμπαίκτες τους.

Επανεμφάνιση του Μονκ που βοήθησε αρκετά σε πόντους και ασίστ με την είσοδο του στο παιχνίδι παρά τα 0/4 τρίποντα που είχε, εξαιρετικοί οι Μέτου και Λάιλς που αυτή τη φορά έπαιξαν παρέα ως δίδυμο ψηλών έχοντας μαζί 25 πόντους και 14 ριμπάουντ στα περίπου 15 λεπτά που ήταν ο καθένας τους στο παρκέ. Ο Νιγηριανός ήταν αυτός που πήρε και την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού του παιχνιδιού στα αποδυτήρια. Ντεμπούτο και για τον PJ Dozier που έπαιξε 5 λεπτά προς το τέλος αστοχώντας σε ένα corner 3.





Ο Μπράουν στις δηλώσεις του φάνηκε εντυπωσιασμένος όχι από τον αριθμό των τριπόντων αλλά τους μόλις 42 πόντους που δεχτήκαμε μες στη ρακέτα, τεράστια βελτίωση συγκριτικά με τα προηγούμενα ματς που το παθητικό ήταν σχεδόν σε μόνιμη βάση πάνω από 70.

Το Homestand συνεχίζεται μεθαύριο με άλλο ένα παιχνίδι απέναντι σε όχι ιδιαίτερα δυνατό αντίπαλο στα χαρτιά, το Χιούστον, αλλά με κάτι τέτοιες ομάδες την πατάμε αρκετά συχνά, ειδικά εντός έδρας.

[megapoxy]

Νέα νίκη με 20άρα κόντρα στους Ρόκετς που όμως για κάποιον που δεν παρακολουθούσε το ματς θα νόμιζε πως ήταν περίπατος, δεν ήταν όμως έτσι ακριβώς τα πράγματα.
Το Χιούστον νικούσε μέχρι και την έναρξη της τελευταίας περιόδου και το ματς ήταν στο καλάθι 4-5 λεπτά πριν τη λήξη, όταν ξαφνικά θυμήθηκαν να παίξουν άμυνα και κυκλοφόρησαν καλά τη μπάλα στην επίθεση βρίσκοντας εύκολα καλάθια, όχι με τον συνήθη ύποπτο Φοξ που συνήθως μονοπωλεί τις επιθέσεις στα τελευταία λεπτά.
Ίσως τα πράγματα να ήταν πιο δύσκολα αν δεν αποχωρούσε από νωρίς με τραυματισμό ο Porter Jr εξισώνοντας κάπως τις απώλειες μιας και από το Σακραμέντο είχε μείνει εκτός ο Χουέρτερ. Η κακή άμυνα μες στη ρακέτα κρατούσε το Χιούστον στο ματς στην πρώτη περίοδο με τους Κινγκς να βρίσκουν λύσεις κυρίως από το τρίποντο. Προς στιγμήν φάνηκε να πατάμε γκάζι αυξάνοντας τη διαφορά στο +10 αλλά 3 συνεχόμενα "ρουκετοτρίποντα" ξαναέφεραν το ματς στον πόντο.
Η κατάσταση δεν άλλαξε μέχρι και τα μέσα της 4ης περιόδου που το πήρε προσωπικά ο Λάιλς το θέμα και με 15 πόντους στο τελευταίο 12λεπτο έδωσε το έναυσμα για την αντεπίθεση στο τέλος που διαμόρφωσε το τελικό σκορ με τη νίκη να φαίνεται άνετη με τόση μεγάλη διαφορά.

Στο δεύτερο ημίχρονο βελτιώθηκε η άμυνα μες στη ρακέτα (περίπου όπως συνέβη και κόντρα στο Ορλάντο που επίσης ξεκίνησε φουριόζο σκοράροντας αρκετά κοντά στο καλάθι αλλά σίγησε μετά την ανάπαυλα) ενώ υπήρχε πλουραλισμός στην επίθεση με 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, 5 άνω των 16 και αποκάλυψη τον Λάιλς που τελείωσε με 20 πόντους 7 ριμπάουντ 2 τάπες και την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού ως επιβράβευση για την προσπάθεια του.

Επόμενο ματς πάλι κόντρα στο Χιούστον μεθαύριο ελπίζοντας να βρουν παραπάνω χρόνο οι αναπληρωματικοί και να δούμε κι άλλα καλάθια από τους Dozier και Ellis που σκόραραν τους πρώτους πόντους (1 τρίποντο ο καθένας) ως μέλη της ομάδας.

[megapoxy]

Ματς σχεδόν πανομοιότυπο με το προχθεσινό, που κατέληξε ξανά σε μία εύκολη νίκη στο τέλος (βλέποντας τη διαφορά δλδ που και πάλι ήταν πάνω από 20), μόνο που αυτή τη φορά το ξέσπασμα ήρθε στην 3η περίοδο ύστερα από άλλο ένα κακό αμυντικά πρώτο ημίχρονο.

Ξανά πολυφωνία στην επίθεση, ξανά πολλά εύστοχα τρίποντα (20/40) με τον παίκτη που ξεχώρισε στο ματς να είναι ο Ντέιβις για το Σακραμέντο που ήταν και πάλι βασικός με τον Χουέρτερ εκτός και είπε να γιορτάσει τα γενέθλια του πατέρα του (πρέπει να το ανέφεραν καμιά δεκαριά φορές οι εκφωνητές, ελπίζω να παρακολουθούσε το ματς μην πήγε στράφι) με μία καλή εμφάνιση που ίσως τον κρατήσει τελικά στην ομάδα.

Νομίζω πως υπάρχει ένα σχετικό άγχος στο ξεκίνημα που δε μας βγαίνουν πράγματα στην άμυνα αλλά κόντρα σε όχι τόσο ισχυρές ομάδες τα πράγματα διορθώνονται στην πορεία και φτάνουμε στη νίκη στο τέλος. Ίσως βέβαια τέτοιες στιγμές αδράνειας στο μέλλον μας στοιχίσουν όταν παλεύουμε είτε για την απευθείας είσοδο στα πλέι οφ, είτε για κάποιο καλύτερο πλασάρισμα, ή για να μπούμε στα πλέι ιν, κανείς δεν ξέρει πως θα είναι τα πράγματα μέχρι τότε.

Έχοντας φτάσει πάντως στα μισά του πρωταθλήματος με 5 νίκες πάνω από το .500, ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος που βλέπει ένα τόσο ανταγωνιστικό σύνολο λίγους μόνο μήνες μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Μπράουν.

Από εδώ και στο εξης δε θα έχω τόσο πολύ χρόνο να γράφω για τα ματς μιας και έχει πλήρη αγωνιστική δράση σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο εδώ στην Ινδονησία και παρόλο που λογικά θα βλέπω τα ματς (που βολεύει η ώρα σχετικά νωρίς το πρωί) δεν είναι τόσο εύκολο να γράφω μεγάλα κείμενα όπως έκανα μέχρι πρόσφατα.

[megapoxy]

Άλλη μια νίκη αυτή τη φορά μες στο Σαν Αντόνιο (132-119) , με το ματς να μοιάζει αρκετά με τα 2 προηγούμενα κόντρα στο Χιούστον. Κακό αμυντικά πρώτο ημίχρονο με τους Σπερς να κάνουν πλάκα μες στη ρακέτα σκοράροντας συχνά ανενόχλητοι από μέση και κοντινή απόσταση. Αν δεν κάνω λάθος είχαν 26/37 σουτ λίγα λεπτά πριν τη λήξη του 2ου 12λεπτου.

Οι Κινγκς από την πλευρά τους έβρισκαν λύσεις από το τρίποντο και για άλλη μια φορά το 2023 είχαν σε καλή μέρα επιθετικά τον Μπαρνς με τον Φοξ να μην παίρνει ιδιαίτερα πολλές προσπάθειες.
Όπως και στο 2ο ματς κόντρα στους Ρόκετς η άμυνα βελτιώθηκε μετά την ανάπαυλα, ο Φοξ άρχισε να παίρνει μπρος κι έτσι φτάσαμε στο +14 λίγο πριν τη λήξη της 3ης περιόδου.

Το Σαν Αντόνιο όμως δεν κατέρρευσε όπως οι "γειτονικές" τους "ρουκέτες" προχθές και βάζοντας συνεχόμενα τρίποντα στην 4η περίοδο έφτασε σε απόσταση βολής στο -5. Σε εκείνο το σημείο ξαναμίλησε ο Φοξ μαζί με τον εκπληκτικό Μίτσελ (σε άμυνα κι επίθεση) για να ξαναπάει η διαφορά σε διψήφιο αριθμό και να καθαρίσουμε το ματς.

Ο Σαμπόνις για άλλο ένας ματς είχε φοβερά νούμερα αλλά στην άμυνα τα βρήκε σκούρα κόντρα στον Ποέτλ. Ο Μάρεϊ έβαλε κάποια κρίσιμα τρίποντα, ενώ ο Χουέρτερ δεν σκόραρε ιδιαίτερα αλλά βοήθησε σε άλλους τομείς.

9-3 ρεκόρ όταν ο Μπαρνς σκοράρει 20+ πόντους, 10-0 αν κατάλαβα καλά όταν έχει πάνω από 50% στα τρίποντα. 20ο συνεχόμενο νταμπλ νταμπλ για τον Σαμπόνις με 18-18-8, συνεχίζει να είναι πρώτος στη λίγκα σε νταμπλ νταμπλ και ριμπάουντ. Όπως συνεχίζουν να είναι πρώτοι οι Κινγκς σε μέσο όρο πόντων έχοντας πια σχεδόν 120 σε κάθε παιχνίδι, σκοράροντας 130+ για 5η συνεχόμενη φορά κερδίζοντας τα τελευταία 4 ματς μετά την ήττα από τους Λέικερς.

Ο αμυντικός της βραδιάς Μίτσελ είχε 19 πόντους με 7/8 σουτ (4/5 τρίποντα) ενώ από τον πάγκο βοήθησαν πολύ και οι Λάιλς και Μέτου ειδικά νωρίς στο ματς καλύπτοντας το κενό του Σαμπόνις χωρίς να αφήσουν τους Σπερς να εκματαλλευτούν την απουσία του ξεφεύγοντας στο σκορ.

Επόμενο ματς εκτός κόντρα στους Λέικερς που έχασαν πριν λίγο από τους Σίξερς.

[megapoxy]

Άλλη μία νίκη για την 3η ομάδα στη Δύση παρόλο που αγωνίστηκε χωρίς τον Σαμπόνις και μείναμε πίσω στο σκορ με -14 νωρίς στην πρώτη περίοδο με τους Λέικερς να κάνουν πάρτυ κάτω από τα καλάθια σκοράροντας συνεχόμενα καλάθια μες στη ρακέτα, νομίζω 24 στην πρώτη περίοδο απειλώντας να σπάσουμε κάθε αρνητικό ρεκόρ που υπάρχει εις βάρος μας.

Η απουσία του Λιθουανού μας προκάλεσε προβλήματα στην επίθεση μιας και δε μπορούσαν να βρεθούν τόσο εύκολα ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια. Ευτυχώς ο Φοξ είπε να σκοράρει από νωρίς και να μην περιμένει το 4ο 12λεπτο για να πάρει μπρος.

Μετά την 2η περίοδο σφίξαμε αρκετά στην άμυνα, κερδίσαμε κατά κράτος τη μάχη κάτω από το καλάθι με τον Χολμς να αποστομώνει πολλούς (κι εμένα μαζί) που θεωρούν δεδομένο πως θα ετοιμάσει βαλίτσες αυτήν την περίοδο (20 μέρες πριν το trade deadline) και αν και χωρίς τον κορυφαίο ριμπάουντερ της λίγκας, για πρώτη φορά είχαμε τόση διαφορά στα ριμπάουντ επιτρέποντας και τόσα λίγα επιθετικά στην αντίπαλη ομάδα. Ο Μπράιαντ που έπαιζε σαν Κόμπε στο ματς που χάσαμε στο Σακραμέντο έμεινε στους 8 πόντους, ο Σρούντερ που θύμιζε Νοβίτσκι μόλις 5 και παρά την καλή εμφάνιση του Λεμπρόν περάσαμε μπροστά με τη λήξη του ημιχρόνου και φτάσαμε και στο +10 στα μέσα της τρίτης.

Στην 4η περίοδο κάποια συνεχόμενα τρίποντα των Λέικερς έφεραν το ματς στον πόντο με τους Χουέρτερ Χολμς και Φοξ να μιλάνε στις τελευταίες επιθέσεις να είναι καθοριστικοί προκαλώντας τους λίγους οπαδούς των Κινγκς στο γήπεδο να φωνάξουν "Light the Beam".

1o νταμπλ νταμπλ της σεζόν για τον Χολμς (16-11 με 7/7 σουτ) αλλά και για τον Μάρεϊ (10π 10ρ), ο Φοξ ήταν ο πρώτος σκόρερ με 31, ο Χουέρτερ είχε 18 (και είχε στιγμές σαν μίνι Σαμπόνις με 8 ασίστ), οι περισσότεροι στο 2ο ημίχρονο ενώ ο Μπαρνς συνέχισε τις πολύ καλές εμφανίσεις με 20 και ένα "παλικαρίσιο" γκολ φάουλ στο τελευταίο δίλεπτο. Από τον πάγκο μόνο ο Λάιλς ξεχώρισε με 10 πόντους και 6 ριμπάουντ, με τους Μίτσελ και Μέτου να βοηθούν κατά διαστήματα στην άμυνα αλλά ήταν κι οι δύο παρόντες σε δύο μεγάλα σερί των Λέικερς και είχαν -20 ως +/-

11-9 ρεκόρ εκτός έδρας (καλύτερη ομάδα στη Δύση), 25-18 συνολικό, 5η συνεχόμενη νίκη για 2η φορά φέτος (κάτι που είχε να συμβεί 18 χρόνια) και επιστροφή στο Σακραμέντο μεθαύριο κόντρα στην Οκλαχόμα.



Καλύτερος αμυντικός του παιχνιδιού ο κύριος Χολμς.



ΥΓ Μία είδηση επί του πιεστηρίου (στο τσακ πρόλαβα το μικρό διάστημα να κάνω edit το κείμενο) ο Dozier υπέγραψε και δεύτερο 10ήμερο συμβόλαιο (αν και έχει αγωνιστεί ελάχιστα ως τώρα, καθόλου κόντρα στους Λέικερς).