Sacramento Kings

[megapoxy]

Μεγάλη κόντρα Σανς Κινγκς για την τρίτη θέση. Βέβαια χωρίς πολλές αυτοκτονίες οι Κινγκς θα είναι λογικά τρίτοι.
Θα είναι ματσαρες βέβαια τα δύο μεταξύ τους παιχνίδια. Ειδικά αυτό μετά των Νικς

Για μένα έτσι όπως μας βλέπω θα είναι τρελή επιτυχία αν βγούμε 6οι και αποφύγουμε τα play in, δε θέλω να παίρνουνε τα μυαλά μας αέρα και καλό είναι να παραμείνουμε προσγειωμένοι. Έχουμε πολύ δύσκολο πρόγραμμα και πολλά ματς με ομάδες πλει οφ τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης. Οι Σανς μας έχουν κερδίσει 2 φορές φέτος έχοντας και απουσίες και νομίζω πως δε μας ταιριάζουν ως ομάδα ειδικά με τις νέες προσθήκες. Σήμερα μετά το ματς ο Μάρεϊ είπε πως "καλό θα ήταν να παίξουμε το πρώτο ματς των πλει οφ εντός έδρας" (δλδ να βγούμε 4οι και πάνω) ενώ ο Μέτου ανέφερε πως άρχισαν να γίνονται συζητήσεις ακόμα και για το πρωτάθλημα. Καλά όλα αυτά αλλά στην postseason που θα πέφτει το ξύλο της αρκούδας στην άμυνα εμείς υστερούμε πάρα πολύ στο συγκεκριμένο κομμάτι και για την ώρα δεν έχουμε κάνει την παραμικρή κίνηση ούτε με buy out/free agent.

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως κι εμείς δεν κάναμε buy out είτε τον Λεν είτε τον Χολμς με τον δεύτερο να παραμένει εκτός rotation παρά τα 1-2 καλά ματς που έκανε όταν χρειάστηκε (ειδικά εκτός με Λέικερς) και ο Μπράουν επιμένει να μην τους βάζει ούτε δευτερόλεπτο οπότε δεν ξέρω γιατί είναι ακόμα στην ομάδα. Οκ ο Χολμς έχει χάσει τα 2 τελευταία ματς λόγω ίωσης αλλά και πάλι δεν έπαιζε καθόλου πριν. Έχουμε και τον Κέτα τον Πορτογάλο 2 way σαν σέντερ (επίσης έπαιξε 2 καλά ματς μετά έκανε 1 άσχημο και τον έφαγε κι αυτόν η μαρμάγκα. Δεν είναι γκρίνια ακριβώς, ο Μπράουν δικαιούται ίσως περισσότερο από κάθε άλλον τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς (πήρε τον τίτλο του Φλεβάρη για τη Δύση) αλλά δε στέκει αυτή η εμμονή του, εκτός αν έχει ξέρω γω μιλήσει μαζί τους και θέλουν να μείνουν έστω και ως φίλαθλοι με front row seats (κανένας τους δεν έχει γκρινιάξει και είναι και οι δύο τους από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές από τον πάγκο). Πριν το deadline είχε ακουστεί πως θα πηγαίναμε είτε για Πόετλ είτε για Πλάμλι που θα μας έδιναν ξεκάθαρα λύσεις στο ποιος θα είναι αλλαγή του Σαμπόνις αλλά τελικά κατέληξαν αλλού, ύστερα έλεγαν για Νόελ (ως ελεύθερο) και αυτός αλλού πήγε τελικά. Για την ώρα το δίδυμο Μέτου/Λάιλς όταν παίζουν μαζί καλύπτουν και με το παραπάνω το κενό του Λιθουανού αλλά δεν ξέρω για πόσο θα κρατήσει αυτό. Μακάρι all the way... α και η 2η θέση είναι ορθάνοιχτη βέβαια, τόσο για εμάς όσο (ακόμα παραπάνω ίσως) και για τους Σανς με αυτά που συμβαίνουν στο Μέμφις!!!

[megapoxy]

Νίκη σε εθνικό δίκτυο αν και ψυχοβγαλτική κόντρα στους πολύ σκληρούς για να πεθάνουν Νικς που μας επανέφερε στη 2η θέση της Δύσης ισόβαθμους με το Μέμφις.

Μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα (1-5 σκορ) οι Κινγκς πέρασαν γρήγορα μπροστά και δεν ξαναβρέθηκαν ποτέ ξανά πίσω στο σκορ πετυχαίνοντας συνεχόμενα καλάθια μες στη ρακέτα (14 από τους 18 πρώτους πόντους) κόντρα στην ομάδα που δέχεται τους λιγότερους πόντους στη λίγκα μες στο ζωγραφιστό! Ο Σαμπόνις ήταν ο κύριος υπαίτιος για αυτό είτε με τους πόντους είτε με τις ασίστ του. Οι Νικς παρέμεναν κοντά στο σκορ αν και ήταν πάρα πολύ άστοχοι, πηγαίνοντας συχνά στις βολές και παίρνοντας πολλά επιθετικά ριμπάουντ, 10 στην πρώτη περίοδο!!!

Στο δεύτερο 12λεπτο μίλησαν οι Μονκ (15 πόντους σε αυτό το διάστημα) και Λάιλς αυξάνοντας τη διαφορά με τους φιλοξενούμενους να βρίσκουν λύσεις κυρίως από τον Μπράνσον που τελείωσε το ημίχρονο με 19 πόντους. Στην ανάπαυλα οι Κινγκς είχαν 61% στα σουτ κρατώντας τους αντιπαλούς τους μόλις στο 35% με τη διαφορά στο +16 (69-53).

Με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου έγινε γνωστό πως ο Μπράνσον θα μείνει εκτός παιχνιδιού λόγω τραυματισμού στο αριστερό του πόδι και με τη διαφορά να φτάνει στα πρώτα λεπτά τους 20 πόντους, άρχισα να γκουγκλάρω ποια ζώα είναι αυτά που αρέσκονται να τρώνε μεγάλα μήλα για να τα παρομοιάσω με τους Κινγκς όταν παίζουν σε εθνικό δίκτυο (μιας και την προηγούμενη φορά που μας έκαναν την τιμή καταβροχθήσαμε το Μπρούκλιν τότε σημειώνοντας 150 πόντους). Δε βρήκα κάτι και μάλλον μας γκαντέμιασα κιόλας αφού οι φιλοξενούμενοι συνεχίζοντας να παίρνουν αβέρτα επιθετικά ριμπάουντ (έφτασαν τα 23 συνολικά, είχαν 5 συνεχόμενα σε μία φάση) κατάφεραν ακόμα και να ισοφαρίσουν το σκορ στα μέσα της 4ης περιόδου και με την ψυχολογία υπέρ τους φαινόταν πως θα μπορούσαν να πετύχουν τη μεγάλη ανατροπή.

Τελευταία περίοδος βέβαια σημαίνει η ώρα της αλεπούς με τον Φοξ που κρατούσε χαμηλό προφίλ σε ολόκληρο το παιχνίδι χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες, να σημειώνει 15 πόντους στο 4ο 12λεπτο (είχε μόλις 8 στα 3 πρώτα, έχοντας φορτωθεί και με φάουλ σε κάποιο σημείο) και με καλή άμυνα να καθαρίζει το ματς σχεδόν μόνος του στα τελευταία λεπτά.

Δεύτερο συνεχόμενο τριπλ νταμπλ για τον Σαμπόνις, διψήφιοι πόντοι από όλους τους πενταδάτους και εξαιρετικοί Μονκ και Λάιλς από τον πάγκο με τον πρώτο να μην αγωνίζεται τόσο πολύ στο δεύτερο ημίχρονο ίσως λόγω των αμυντικών του αδυναμιών.

Ο Μπράουν ήταν εκνευρισμένος στη συνέντευξη τύπου με το θέμα των ριμπάουντ, κρατώντας μόνο τη νίκη ως θετικό στοιχείο από το παιχνίδι και πολύ πιθανό να μην έδωσε πουθενά την DPOG αλυσίδα όπως έχει ξανασυμβεί άλλη μία φορά στο παρελθόν (δύο αν υπολογίσουμε και όταν την πήρε ο G Man στην Οκλαχόμα που συμπλήρωσε 3,000 ραδιοφωνικές μεταδόσεις για τους Κινγκς).

[megapoxy]

Άλλη μια τεράστια νίκη από την καλύτερη εκτός έδρας ομάδα στη Δύση, θα γράψω λεπτομέρειες αρκετά αργότερα και κάποια πραγματάκια στο αντίστοιχο νήμα των Σανς.

[megapoxy]

Ονειρο ζω μη με ξυπνάτε συνεχίζει να είναι η κατάσταση στο Σακραμέντο που δεν ξέρω αν μετά τις 2 γκέλες των Νάγκετς στα τελευταία ματς, βαλθεί να εξαντλήσεις τις πιθανότητες της ακόμα και για την πρωτιά στη Δύση σαν τις παλιές καλές εποχές.

Σε ένα ματς που σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα δεν "τράβηξε" ο Φοξ, με πολλές άστοχες ενέργειες κυρίως μακριά από το καλάθι, ο άλλος All Star αν και φάνηκε πιο πολύ έμεινα μακριά από τα συνηθισμένα του νούμερα, ούτε νταμπλ νταμπλ, ούτε πολλές ασίστ, ο Μάρεϊ έμεινε άποντος και ο Χουέρτερ σε ρηχά νερά. Πως λοιπόν πετύχαμε 128 πόντους με κανέναν παίκτη να μην υπερβαίνει τους 18, οέο;

Μετά το ματς με τους Νικς, ο Μπράουν ήταν έξαλλος στη συνέντευξη τύπου λέγοντας πως καλοί οι Φοξ και Σαμπόνις αλλά θα πρέπει να αρχίσουν να κινητ(ρ)οποιούν και τους συμπαίκτες του γιατί δε θα μπορούν συνέχεια να παίρνουν μόνοι τους τα ματς. Το κάλεσμα του εισακούστηκε λοιπόν με το παραπάνω με τους παγκίτες να κάνουν πράγματα και θαύματα και να είναι υπέυθυνοι για την 9η νίκη στα 10 τελευταία ματς (το καλύτερο ρεκόρ στη λίγκα μετά το All Star Game) και την επανάκτηση της 2ης θέσης στη Δύση από το Μέμφις που λίγη ώρα πιο πριν είχε νικήσει το Ντάλας.

Βλέποντας το ματς μετά το αρχικό 17-6 υπέρ των Σανς στο 5λεπτο με τον Μπούκερ να δείχνει κεφάτος με 10 πόντους πολύ γρήγορα, μου φαινόταν πως πάμε για διασυρμό μιας και δε μας έβγαινε σχεδόν τίποτα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Σε εκείνο το σημείο όμως μπήκε ο Μίτσελ με τον Έντουαρντς που βοήθησαν σε άμυνα και σε επίθεση κάνοντας την ανατροπή σχετικά νωρίς. Ο Μπούκερ ξανασκόραρε στα μέσα της 2ης περιόδου, οι Σανς είχαν σε κάποια φάση 10 συνεχόμενα άστοχα τρίποντα και με τους υπόλοιπους που ήρθαν από τον πάγκο σε καλή βραδιά (Μονκ, Λάιλς και Μέτου) φτάσαμε μέχρι και το +10 σε κάποια φάση, πηγαίνοντας πολύ συχνά στη γραμμή του φάουλ με τους γηπεδούχους να μη βοηθάνε ιδιαίτερα τον Έιτον στην άμυνα όταν η μπάλα πήγαινε μες στη ρακέτα.

Με τους Μπούκερ, Πολ και Ρος να το παίρνουν προσωπικά οι Σανς ξαναπέρασαν μπροστά στα μέσα της τελευταίας περιόδου αλλά σε εκείνο το σημείο μίλησε η άμυνα των Κινγκς με Μίτσελ και Έντουαρντς να παραμένουν στο παιχνίδι στα τελευταία λεπτά και να κάνουν τον βίο αβίωτο σε Πολ και Μπούκερ αντίστοιχα πετυχαίνοντας κι από ένα clutch τρίποντο ο καθένας τους.

Ο Έντουαρντς ήταν η αποκάλυψη του αγώνα, η μόνη μεταγραφική κίνηση όλης της χρονιάς που υποτίθεται πως έγινε για να γλιτώσει το Μπρούκλιν φόρο πολυτελείας ή κάτι τέτοιο, τον αποκτήσαμε μαζί με χρήματα σε αντάλλαγμα για τα δικαιώματα του Γάλλου Michineau τον οποίο δεν γνωρίζω καν, καλά ούτε και τον Έντουαρντς ήξερα βέβαια, καλά που δε δώσαμε τα δικαιώματα του Βεζένκοφ. Αυτός ήταν που κέρδισε και την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού στα αποδυτήρια και από ότι φαίνεται θα "κλέψει" τη θέση του Ντέιβις στο ροτέϊσιον της ομάδας.





19-13 ρεκόρ εκτός έδρας πλέον που όχι μόνο είναι το καλύτερο στη Δύση αλλά οι Κινγκς είναι και η μόνη ομάδα που έχει θετικό πρόσημο στα ματς μακριά από το γήπεδο της. 40 νίκες, πανζουρλισμός στα social media και όσοι μας είχαν ξεγραμμένους στην αρχή της σεζόν ή μας κορόιδευαν για το ρεκόρ απουσίας τόσων χρόνων από την postseason πλέον γράφουν πως μας θέλουν ως αντίπαλο στον πρώτο γύρο των πλέι οφ (αν η ομάδα τους φτάσει μέχρι εκεί βέβαια, για τους bandwagon fans των Λέικερς, Ουόριορς ο λόγος).

[SteveNashidis]

Κακή αλλά και λογική ήττα για εμάς. Δε παίξαμε καλά γιατί ο πάγκος μας ήταν κακός.

Κάναμε και τα γνωστά λάθη που χάνουμε από dribbling απλό τη μπάλα. Εντάξει στις συνήθειες μας.

Έχω ένσταση για δικό Μας unsuccessful foul αλλά οκ ΝΒΑ αυτό. fever.gif

[megapoxy]

Μετά από ένα συναρπαστικό ματς ήρθε τελικά η ήττα (125-134) από το Μιλγουόκι που μας προσγείωσε κάπως μετά από ένα σερί με νίκες σε παιχνίδια κυρίως εκτός έδρας.

Οι Κινγκς είχαν το πάνω χέρι στο πρώτο ημίχρονο με τον Γιάννη να παλεύει σχεδόν μόνος του για τους Μπακς (19 πόντοι στην πρώτη περίοδο) και τον Σαμπονις να κερδίζει κατά κράτος τη μονομαχία κόντρα στο φαβορί για αμυντικό της χρονιάς, φτάνοντας κοντά στο τριπλ νταμπλ πριν την ανάπαυλα. Κύριο όπλο του Σακραμέντο ήταν τα τρίποντα, τη στιγμή που τα περισσότερα των φιλοξενούμενων δεν έβρισκαν στόχο (ξεκίνησαν με 1/7 με τον Γιάννη να ευστοχεί στο μοναδικό στην εκπνοή των 24" κιόλας).

Η ευστοχία στα τρίποντα έφερε την ανατροπή στην τρίτη περίοδο με τον Μίντλετον να παίρνει μπροστά και παρά την αφύπνιση του Φοξ το Μιλγουόκι άρχισε να ξεφεύγει στο σκορ. Όταν πια στην 4η περίοδο ανέβηκε και ο Μπρουκ Λόπεζ επιθετικά (κυρίως με τρίποντα και αυτός) οι Μπακς ήταν πια ασταμάτητοι και παρά τις ηρωικές προσπάθειες του Χουέρτερ (που είχε 5/5 τρίποντα μόνο στο τελευταίο 12λεπτο σε κάποια φάση, η ήττα ήρθε φυσιολογικά αν και η διαφορά άνοιξε στο τελευταίο λεπτό.

Μετά την καταλυτική εμφάνιση των παικτών από τον πάγκο στο προηγούμενο ματς στο Φοίνιξ, αυτή τη φορά η συνεισφορά τους ήταν μικρή και στην επίθεση αλλά και στην άμυνα. Από τη βασική πεντάδα η τριάδα Σαμπόνις (23π 17ρ 15α), Φοξ (35π 8ρ) και Χουέρτερ (28π 8/11 3π) ήταν εκπληκτική αλλά πέραν αυτών δεν ξεχώρισε κανείς άλλος. Ο Μπαρνς αναλώθηκε κυρίως στο μαρκάρισμα του Γιάννη και ο Μάρεϊ μετά τους 0 πόντους που είχε στο Φοίνιξ, πάλι δε σκόραρε αρκετά (7 πόντοι) αν και πέτυχε το πρώτο καλάθι στο παιχνίδι με corner 3 που ήταν και το μοναδικό του τρίποντο. Δεν ξέρω αν τον έχει αγχώσει το γεγονός πως μπορεί να σπάσει το ρεκόρ για τα περισσότερα τρίποντα από ρούκι σε μία σεζόν. Ο Κέσλερ Έντουαρντς φαίνεται πως έκλεψε τη θέση του Ντέιβις στο rotation αλλά αν και αγωνίστηκε αρκετά δεν είχε παρόμοια απόδοση με αυτήν στην Αριζόνα που ήταν ο x factor της νίκης.

Στο τέλος του ματς έγινε "μανούρα" όταν με τον Γιάννη να ντριμπλάρει τη μπάλα ο Λάιλς θεώρησε ότι δεν κάνει κάτι σωστά, του έκανε φάουλ και τον έσπρωξε, με τον Λόπεζ να παρεμβαίνει και να έρχονται στα χέρια και αμφότεροι αποβλήθηκαν από τους διαιτητές.



Γενικό το ματς ήταν αρκετά σκληρό, ο Σαμπόνις έφαγε πολύ ξύλο μες στη ρακέτα, σε κάποια φάση άνοιξε το φρύδι του Λόπεζ από μη ηθελημένη αγκωνιά του (του ζήτησε συγνώμη μετά το τάιμ άουτ) και γενικά είχε πολλές σκηνές που το έκαναν να μοιάζει με αγώνα πλέι οφ. Για ευνόητους λόγους μακάρι να ξανασυναντηθούν οι δύο ομάδες στην postseason

Για την διαιτησία υπάρχουν παράπονα μάλλον και από τις 2 πλευρές με λίγα φάουλ να σφυρίζονται στις επαφές κοντά στο καλάθι, ο Φοξ φώναζε συχνά, ο Σαμπόνις επίσης από εμάς και κάποιοι από τους Μπακς επίσης. Αυτή ήταν η 14η νομίζω συνεχόμενη ήττα κόντρα στο Μιλγουόκι τα τελευταία 7 χρόνια, με την τρίαδα των Μπακς Γιάννη, Μίντλετον και Λόπεζ να πετυχαίνει 100 πόντους, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε 80 πόντους παθητικό με τους Μπακς να τελειώνουν το ματς με 58% στα σουτ έναντι μόλις 44% των Κινγκς.

Η ομάδα ξεκινάει νέο ταξίδι με πρώτη στάση το Σικάγο όπου πολύ πιθανό να μην έχει τον Λάιλς στη σύνθεση της στο πρώτο ματς τουλάχιστον μιας και δύσκολα δε θα φάει καμπάνα μετά την αποβολή του από το ΝΒΑ.

[megapoxy]

Ο Γιάννης Ζώιτος που υπογράφει το άρθρο μάλλον δε μπήκε στον κόπο να παρακολουθήσει ο ίδιος το ματς του συνονόματού του. Οκ Κινγκς παίζουνε ποιος νοιάζεται στην Ελλάδα, αλλά και Μπακς δεν έχουμε άνθρωπο να βλέπει τα ματς σε "κοτζάμ" σπορτ24 ή τους έπιασε απροετοίμαστους η αλλαγή της ώρας που έχει γίνει ήδη στις ΗΠΑ;

Το φρύδι του Λόπεζ σκίστηκε νωρίτερα στο ματς σε διεκδίκηση της μπάλας με τον Σαμπόνις (φαίνεται από τη φώτο και ο χρόνος σε εκείνο το σημείο).



Αποκτήσαμε και εχθρούς βέβαια πλέον που μας θεωρούν βρώμικη ομάδα, κάποιοι και στην Ελλάδα (που είναι λογικό μιας και υπάρχουν αρκετοί φίλοι των Μπακς), ενώ το Μιλγουόκι έχει στις τάξεις του παίκτες που δεν έχουν δώσει ποτέ δικαιώματα όπως ο Γκρέις Άλεν, ο Μέγιερς Λέοναρτ για να μην πω και τον Κράουντερ.

Πάντως όλοι από πλευράς Σακραμέντο υπερασπίστηκαν τον Λάιλς στις δηλώσεις τους (Φοξ, Μπράουν, Σαμπόνις) και έριξαν το φταίξιμο στον Γιάννη που ντρίμπλαρε τη μπάλα μπροστά από τον Λάιλς που περπατούσε με σκυμμένο το κεφάλι. Ο Γιάννης έβαλε μεν 46 πόντους αλλά ήταν εκνευρισμένος σε 2 φάσεις που χρεώθηκε επιθετικό φάουλ οπότε δεν είναι απίθανο να τη "φυλούσε" στο Λάιλς (που κέρδισε το ένα από τα δύο επιθετικά). Σίγουρα όμως με "γυμνό μάτι" και χωρίς κάποιος να έχει δει τι προηγήθηκε μοιάζει με αδικαιολόγητη ενέργεια του Λάιλς που γενικά δεν έχει προκαλέσει σχεδόν ποτέ στο παρελθόν, έχοντας μόλις μία αποβολή ως ρούκι στη Γιούτα.

[megapoxy]

Κακό παιχνίδι αλλά σημαντική νίκη μες στο Σικάγο (114-117) στο ξεκίνημα της νέας περιοδείας των Κινγκς βελτιώνοντας ακόμα παραπάνω το ρεκόρ εκτός έδρας (η μοναδική ομάδα στη Δύση με θετικό ρεκόρ μακριά από το γήπεδο της), σκαρφαλώνοντας και πάλι στη 2η θέση της Δύσης, καιροφυλακτώντας σε περίπτωση που το Ντένβερ επεκτείνει το αρνητικό του σερί στα επόμενα ματς.

Για άλλη μια φορά ξεκινήσαμε άσχημα το ματς, με αρκετά λάθη, κακές επιλογές στην επίθεση ενώ στην άμυνα οι ΝτεΡόζαν και Βούτσεβιτς έβρισκαν εύκολα το στόχο από μέση απόσταση όντας αμαρκάριστοι. Ο Λεν ήταν τελικά αυτός που προτιμήθηκε αντί του Λάιλς (και "κούμπωσε" πάνω στον βαρύ Ντράμοντ) αλλά αγωνίστηκε ελάχιστα χωρίς να συνεισφέρει ιδιαίτερα. Γενικά ο πάγκος ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν ανύπαρκτος επιθετικά και με τους αναπληρωματικούς μέσα το Σικάγο ανέβασε ακόμα παραπάνω τη διαφορά μέχρι και τους 16 πόντους, για να κλείσει το ημίχρονο 58-48 υπέρ των Μπουλς, από τις λίγες φορές που σκοράραμε λιγότερο από 50 πόντους σε αυτό το διάστημα.

Μετά την ανάπαυλα κάποια τρίποντα του Χουέρτερ και η αφύπνιση του Μονκ ροκάνισαν πολύ γρήγορα τη διαφορά, οι επιλογές στην επίθεση ήταν παραπάνω και όχι μόνο Φοξ/Σαμπόνις όπως στο ξεκίνημα, ενώ το Σικάγο άρχισε να "χτίζει" με απανωτά τρίποντα επιτρέποντας στο Σακραμέντο να πάρει το προβάδισμα σχετικά εύκολα. Στην τέταρτη και τελευταία περίοδο οι δύο ομάδες πήγαιναν μαζί χέρι χέρι, εναλάσσοντας το προβάδισμα με τον συνήθη ύποπτο Φοξ (πρώτο σκόρερ του ΝΒΑ στην 4η περίοδο και στην "crunch time" βεβαίως) να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στα τελευταία λεπτά. Ο ΝτεΡόζαν (τον οποίο εκθείασαν οι σχολιαστές των Κινγκς για το πόσο clutch είναι κι αυτός) με δύο "τετράποντα" ήταν αυτός που κρατούσε ζωντανούς τους γηπεδούχους και με τις δύο περιπτώσεις (αμφότερες φάουλ εις βάρος του Μπαρνς) να έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Αρχικά η πρώτη σφυρίχτηκε ως "αντιαθλητικό" με τον Μπαρνς σύμφωνα με την κρίση των διαιτητών να "εμποδίζει τον χώρο προσγείωσης" του ΝτεΡόζαν, κι εφόσον εκείνος πέτυχε το τρίποντο, είχε την ευχέρεια να σουτάρει 1 βολή και αν την έχανε να σουτάρει άλλη μία (σαν το αντίθετο του 1+1 βολές που είχαμε στο παρελθόν και θα θυμούνται οι 40ρηδες και βάλε που έβλεπαν ευρωπαϊκό μπάσκετ παλιότερα) έτσι ώστε να συμπληρώσει το 4ποντο. Τελικά την έβαλε βέβαια και έπαιξαν και τη μπάλα απ'έξω ύστερα οι γηπεδούχοι. Δεν ξέρω τι κανόνας είναι αυτός, ο εκφωνητής μας τον ήξερε πάντως και είπε και εκείνος "like the old times". Το δεύτερο τετράποντο ήταν στα τελευταία δευτερόλεπτα με τους διαιτητές να θεωρούν πως ο Μπαρνς βρήκε το χέρι του και τον Μπράουν να κάνει challenge για να ανατρέψει το σφύριγμα. Από τα δεκάδες ριπλέι φάνηκε πως δεν υπήρχε καθόλου επαφή, ωστόσο οι διαιτητές θεώρησαν πως η απόφαση τους ήταν σωστή και έστειλαν τον ΝτεΡόζαν στη γραμμή ισοφαρίζοντας το σκορ.



Ε τελευταία επίθεση, η μπάλα στον Φοξ, τρίποντο στα 0.7" και το τρίτο game winning basket της σεζόν.



Ο Φοξ θα ήταν ο πρωταγωνιστής και αν δε σκόραρε στην τελευταία φάση -παρεπιπτόντως έκλεψε και τη μπάλα μετά την επαναφορά με τους Μπουλς να μην έχουν τάιμ άουτ- έχοντας 32 πόντους με 12/17 σουτ και 4/6 τρίποντα. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει να σουτάρει τόσο καλά από την περιφέρεια (είχε 5/12 κόντρα στους Μπακς) και στα επόμενα ματς, νομίζω έχει κάπου στο 34% ευστοχία από το τρίποντο φέτος, βελτιωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά δεν είναι και κάνα σπουδαίο νούμερο. Ο έτερος All Star Σαμπόνις συνέχισε το σερί με τα τριπλ νταμπλ (4ο στα 5 τελευταία ματς, 2ος στο ΝΒΑ πίσω από τον Γιόκιτς, γενικά όχι μόνο ως σέντερ), βοηθώντας αρκετά στο πρώτο ημίχρονο κυρίως που η ομάδα δεν "τσούλαγε" ιδιαίτερα ειδικά στην επίθεση. Μπαρνς 17 (9/10 βολές) και Χουέρτερ με 15 (4/7 τρίποντα και 5 ασίστ) βοήθησαν ιδιαίτερα με τον δεύτερο να περνάει αρκετό χρόνο στον πάγκο δεν ξέρω γιατί με τον Μπράουν να βάζει και τον Έντουαρντς και τον Ντέιβις στη θέση του ανά διαστήματα. Ο Μάρεϊ συνέχισε τις χαμηλές πτήσεις έχοντας μόλις 9 πόντους αλλά ήταν καλός στην άμυνα, κατεβάζοντας παράλληλα και 10 ριμπάουντ. Στα τελευταία λεπτά πάντως έκατσε και πάλι στον πάγκο με τον Μονκ να παραμένει στο παρκέ δικαίως μετά την καλή του εμφάνιση με 19 πόντους.

Επόμενο ματς αύριο στο Μπρούκλιν (back to back) κόντρα στους Νετς που όλοι περίμεναν πως θα καταποντιστούν μετά το trade deadline που έφυγε ο βασικός τους κόρμος αλλά αυτοί παραμένουν ανταγωνιστικοί.

[megapoxy]

Δεύτερη σερί "επαγγελματική" νίκη, φτάνοντας τις 42 νίκες, εξασφαλίζοντας για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια πως η σεζόν θα κλείσει με θετικό ρεκόρ, ενώ με αυτή να είναι η 21η εκτός έδρας νίκης σε 34 ματς (ας το γράψω άλλη μια φορά, η μόνη ομάδα στη Δύση με θετικό ρεκόρ εκτός έδρας) θα κλείσει η σεζόν με θετικό ρεκόρ "στο δρόμο".



Όπως και απέναντι στο Σικάγο το ματς δεν ήταν ιδιαίτερα ωραίο, πάλι κακό ξεκίνημα με τον Σαμπόνις να παλεύει μόνος του σε άμυνα και επίθεση και πολλά άστοχα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση με τον Φοξ να μην παίρνει ιδιαίτερα πολλές προσπάθειες. Η εισοδός των αναπληρωματικών αποδείχτηκε ευεργετική αυτή τη φορά και αυτοί ήταν που έφεραν το ματς στα ίσα με τη λήξη της πρώτης περιόδου και βοήθησαν την ομάδα να πάρει έπειτα το προβάδισμα. Μετά τον Μπρουκ Λόπεζ ο Σαμπόνις οργίαζε απέναντι και σε έναν άλλο παίκτη που συζητιόταν για αμυντικό της χρονιάς νωρίτερα στη σεζόν, τον Κλάξτον. 20 πόντοι και 12 ριμπάουντ στο ημίχρονο που τον έφεραν στη 2η θέση -προσωρινά- με τα περισσότερα ριμπάουντ παίκτη για μία σεζόν των Κινγκς, προσπερνώντας τον Κάζινς στη σχετική λίστα.

Ο Φοξ συνέχιζε να είναι αμέτοχος επιθετικά ενώ με τον τραυματισμό του Χουέρτερ (σήμερα θα φανεί αν είναι σοβαρός) κέρδισε παραπάνω χρόνο συμμετοχής ο Έντουαρντς που έπαιζε κάτι σαν revenge game προερχόμενος από τους Νετς που δεν τον είχαν εμπιστευτεί ιδιαίτερα και σχεδόν τον χάρισαν στους Κινγκς. Η άμυνα ήταν αυτή που έδωσε το προβάδισμα στο δεύτερο 12λεπτο, το οποίο απέκτησε και διψήφια διαφορά ειδικά όταν άρχισαν να μπαίνουν τα τρίποντα από την περιφέρεια.

Στο δεύτερο ημίχρονο αν και ο Σαμπόνις σταμάτησε να σκοράρει ασταμάτητα, ενεργοποιήθηκε ο Φοξ και με καλή άμυνα φτάσαμε στο +17 στα μέσα της 3ης κι όλα έδειχναν πως θα το καθαρίσουμε εύκολα το ματς, θα ξεκουραστούν και οι βασικοί που έπαιξαν αρκετά λεπτά και το προηγούμενο βράδυ στο Σικάγο. Κάπου εκεί μάλλον χαλαρώσαμε, οι Νετς άρχισαν να σκοράραν με ευκολία από την περιφέρεια κυρίως και φτάνοντας στο τελευταίο 5λεπτο η διαφορά μειώθηκε κατά πολύ με την ψυχολογία να είναι με το μέρος των γηπεδούχων. Εκεί μίλησε ο Σαμπόνις που ανανέωσε αρκετές επιθέσεις με τα επιθετικά του ριμπάουντ, ενώ Μονκ και Έντουαρντς πέτυχαν κρίσιμα τρίποντα για να σφραγίσει τη νίκη ο Φοξ από τη γραμμή των βολών.

Πρώτη φορά που νικάμε σκοράροντας μόλις 101 πόντους, σπάνια κρατάμε τον αντίπαλο σε διψήφιο αριθμό, ενώ πολύ σπάνια στο φετινό ΝΒΑ κερδίζει ομάδα όπως εμείς σουτάροντας με 39% στα σουτ και 31% στα τρίποντα (9-75 το ρεκόρ των ομάδων με τέτοια ποσοστά φέτος). Η άμυνα ήταν αυτή που καθόρισε το παιχνίδι, με τον Σαμπόνις να κυριαρχεί στα ριμπάουντ, παίρνοντας 21, ξεπερνώντας και τον Ότις Θορπ έχοντας τα περισσότερα ριμπάουντ σε μία σεζόν από οποιανδήποτε άλλον παίκτη των Κινγκς. Οι Νετς πήραν μόλις 3 επιθετικά ριμπάουντ όλα κι όλα (20 λιγότερα από την άλλη ομάδα της Νέας Υόρκης που παίξαμε πρόσφατα) μην έχοντας την ευκαιρία να πετύχουν ούτε ένα second chance point, ενώ οι μοναδικοί πόντοι που πέτυχαν στον αιφνιδιασμό ήταν στα τελευταία δευτερόλεπτα που κρίθηκε το ματς με τον Κάμερον Τζόνσον να σκοράρει ανενόχλητος.

7-5 ρεκόρ πλέον σε backtoback παιχνίδια με τις 5 νίκες από αυτές να είναι κόντρα σε πιο ξεκούραστες ομάδες, ενώ εντός έδρας συχνά χάνουμε από ομάδες που παίζουν δεύτερο συνεχόμενο ματς με εμάς ξεκούραστους, πολύ περίεργο το γεγονός πως έχουμε καλύτερο ρεκόρ εκτός παρά εντός, κι ενώ καυχιόμαστε πως ίσως έχουμε την καλύτερη ατμφόσφαιρα από τους φανς των Κινγκς στο Golden One Center. 10-2 το ρεκόρ μετά το All Star Game, με αμφότερες τις ήττες να είναι εντός έδρας από ομάδες που ξεκινάνε από "Μι" (ή "Mi") το Μιλγουόκι και η Μινεσσότα.

Ο Σαμπόνις με τους 24 πόντους και τα 21 ριμπάουντ έκανε το τρίτο του φετινό νταμπλ νταμπλ με 20+20 και το 56ο νταμπλ νταμπλ γενικά, έχοντας και στις δύο κατηγορίες τα περισσότερα στη λίγκα (ο Γιάννης έχει 3 20+20 κανείς άλλος δεν έχει παραπάνω από 2), ενώ ο Λιθουανός είχε και 4 κοψίματα και βρέθηκε στο παρκέ αμέτρητες φορές παλεύοντας για τα ριμπάουντ. Λεπτομέρεια... όλα αυτά τα νούμερα τα κάνει εδώ και μήνες παίζοντας με σπασμένο αντίχειρα στο δεξί του χέρι. Επτά συνολικά παίκτες πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων με τον Μάρεϊ να είναι ένας από αυτούς ύστερα από ένα μικρό διάστημα αγώνων που δεν σκόραρε ιδιαίτερα.

Ο Μονκ κέρδισε την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού (για 2η φορά φέτος) με τον Μπράουν να μένει ικανοποιημένος από την προσπάθεια στην άμυνα όλης της ομάδας.







Επόμενος αντίπαλος οι Ουίζαρντς, οι οποίοι μας είχαν κερδίσει στο Σακραμέντο και ίσως ήρθε η ώρα να πάρουμε εκδίκηση για εκείνο το ματς.

[megapoxy]

Μιας και βρίσκομαι εκτός αυτές τις μέρες, σύντομος απολογισμός της νίκης στην πρωτεύουσα το οποίο δεν είδα γιατί βρισκόμουν σε πούλμαν εκείνη την ώρα (παρακολουθούσα μέσω twitter/boxscore).



Παρά το κακό ξεκίνημα (παλιά μας τέχνη κόσκινο) με την Ουάσινγκτον να ξεκινάει το ματς με 5/5 τρίποντα, το 3ο φάουλ του Έντουαρντς που βρέθηκε βασικός μετά την απουσία του Χουέρτερ και η είσοδος του Ντέιβις στο παιχνίδι έφερε τα πάνω κάτω και με σερί 15-0 κλείσαμε μπροστά την 1η περίοδο και δεν ξαναχάσαμε το προβάδισμα μέχρι και το τέλος.

Ο Ντείβις συνέχισε να εκτελεί από την περιφέρεια και όχι μόνο αυτός αλλά σχεδόν οι πάντες (τελειώσαμε το ματς με 22/37 τρίποντα) και μόνο προς το τέλος μάζεψαν κάπως την διαφορά οι γηπεδούχοι που γλίτωσαν τον διασυρμό, ιδανική εκδίκηση για την αναπάντεχη ήττα απέναντι τους στο Σακραμέντο.

Αυτή ήταν η 7η συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη που μας κρατάει στη 2η θέση της Δύσης, κολλημένους με το Μέμφις που παρά τις απουσίες του εξακολουθεί να κερδίζει παιχνίδια παλεύοντας κι αυτό για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.

Ο Σαμπόνις έφτασε πολύ κοντά στο τριπλ νταμπλ με 30 πόντους, 10 ασίστ και 9 ριμπάουντ, αλλά αυτή τη φορά προφυλάχτηκε στον πάγκο στα τελευταία λεπτά μιας και προηγουμένως είχε τραυματιστεί ελαφρά στο αριστερό του χέρι το μοναδικό που του έχει απομείνει απόλυτα υγιές. Λεπτομέρεια αλλά τον δεξί του αντίχειρα τον έσπασε κόντρα στην ίδια ομάδα με τη διαφορά τότε στο -20 κυνηγώντας το τριπλ νταμπλ.



Ο Μάρεϊ επανήλθε στις καλές εμφανίσεις σκοράροντας 5 τρίποντα και "έπιασε" τον Κάρι στην 7η θέση για τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα σε μία σεζόν ως ρούκι, έχοντας 21 ακόμα στα 12 παιχνίδια που παραμένουν μέχρι το τέλος της σεζόν για να περάσει τον Ντόνοβαν Μίτσελ που είναι στην πρώτη θέση.



Ένας άλλος Μίτσελ, ο Ντέβιον, έσπασε όλα τα κοντέρ την ώρα που βρέθηκε στο παρκέ έχοντας +32 με 162.5 offensive rating και 84.6 defensive rating στα περίπου 20 λεπτά που αγωνίστηκε. Οπότε για ακόμα μια φορά έγινε ο κάτοχος της αλυσίδας ως καλύτερος αμυντικός της αναμέτρησης.



Ντέιβις και Μονκ βοήθησαν αρκετά από τον πάγκο, με τον πρώτο να μένει σχεδόν εκτός rotation στα προηγούμενα ματς αφού του έχει πάρει τη θέση ο Έντουαρντς, αλλά εκμεταλλευόμενος την απουσία του Χουέρτερ πήρε και πάλι χρόνο συμμετοχής. Όπως έγινε γνωστό μία κουβέντα του στο αεροπλάνο με τον Ντελαντεντόβα ήταν αυτή που του ανέβασε το ηθικό και πείσμωσε να αποδείξει πως έχει πολλά ακόμα να δώσει.



Φοξ με 12 και Μπαρνς με 11 ήταν οι άλλοι δύο παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων με κανέναν εκ των δύο να μην παίρνει ιδιαίτερα πολλές προσπάθειες.

Σε λίγες ώρες ακολουθεί νέο εκτός έδρας ματς, αυτή τη φορά στη Γιούτα, με αμφίβολους ξανά τους Λάιλς και Χούερτερ ενώ για τους Τζαζ δεν θα αγωνιστούν οι Σέξτον και Κλάρκσον και είναι αμφίβολος ο Μάρκανεν.

[megapoxy]

Αυτή τη φορά το παρακάναμε με το κακό ξεκίνημα, με ένα άθλιο πρώτο 12λεπτο και στην επίθεση και στην άμυνα με τίποτα να μη δουλεύει σωστά σε κανένα μέρος του παρκέ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα φαινόταν να είναι ο Σαμπόνις που μετά το πάρτι που έκανε κόντρα σε άλλους επίδοξους αμυντικούς της χρονιάς (Μπρουκ Λόπεζ, Κλάξτον) τελικά βρήκε το μάστορά του στο πρόσωπό ενός ρούκι, του Κέσλερ.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε πίσω με 40-19 με τη λήξη της περιόδου και τη διαφορά να φτάνει και στο -25 σε κάποια φάση. Με απανωτές αλλαγές του Μπράουν σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διορθώσει τα αδιόρθωτα (σε κάποια φάση παίζαμε με 3 πλέι μέικερ) ο Φοξ ήταν αυτός που έδωσε από μόνος του τις λύσεις πετυχαίνοντας 14 πόντους στη 2η περίοδο μειώνοντας κάπως το προβάδισμα των γηπεδούχων.

Στην τρίτη άρχισαν επιτέλους να μπαίνουν τα τρίποντα, με τον Μάρεϊ να παίρνει μπρος και το Σακραμέντο να καταφέρνει να ισοφαρίσει το σκορ χάνοντας αρκετές ευκαιρίες να περάσει μπροστά χάνοντας όλες τις επιθέσεις όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Τελικά με ένα γκολ φάουλ του Μέτου, το μοναδικό καλάθι του στο ματς, περάσαμε μπροστά και έχοντας το ψυχολογικό προβάδισμα γυρνώντας το ματς από το -25 όλα έδειχναν πως θα παίρναμε άλλη μία νίκη.

Η ζώνη όμως της Τζαζ μας δημιούργησε πολλά προβλήματα, πολλά ελεύθερα σουτ "μπήκαν και βγήκαν" ενώ κι ο Φοξ που είχε οργιάσει στις 3 πρώτες περιόδους με 32 πόντους πέτυχε μόλις ένα τρίποντο στην crunch time μην έχοντας την κατάλληλη ενέργεια να κουβαλήσει μόνος του την ομάδα όπως τόσες πολλές φορές έχει κάνει φέτος σε αυτό το χρονικό σημείο των παιχνιδιών. Ο Σαμπόνις έχασε αρκετά κρίσιμα σουτ κι εκείνος δεχόμενος τάπες από τον Κέσλερ ενώ ήταν και φανερά εκνευρισμένος ζητώντας φάουλ σε αρκετές περιπτώσεις.

Γενικά υπάρχει μια γκρίνια στα social media που καλόμαθαν μετά τις τελευταίες επιτυχίες και έχοντας δύο πολύ δύσκολα ματς στη συνέχεια (backtoback απόψε με Βοστώνη κι έπειτα κόντρα στο Φοίνιξ) δύο ενδεχόμενες νέες ήττες θα φέρουν κι άλλες αρνητικές αντιδράσεις.


Από πλευράς παικτών μόνο ο Φοξ με τον Μάρεϊ (που έβαλε άλλα 6 τρίποντα, πλησιάζοντας κι άλλο τον Μίτσελ στη σχετική λίστα για τα περισσότερα σε μία σεζόν από ρούκι) όλοι οι υπόλοιποι υστέρησαν αρκετά. Αυρό ήταν το πρώτο ματς που οι Κινγκς δεν κέρδισαν με τον ρούκι να πετυχαίνει πάνω από 20 πόντους (9-0 το ρεκόρ μέχρι πρότινος), ενώ Μπαρνς και Μονκ πέτυχαν 16 και 15 πόντους αντίστοιχα αλλά ο μεν πρώτος σίγησε στο δεύτερο ημίχρονο αστοχώντας σε 2 ελεύθερα corner 3s στο τέλος, ο δε Μονκ ήταν αρκετά άστοχος κι αυτός προς το τέλος μη μπορώντας να ισοφαρίσει ή να μειώσει το σκορ στο τελευταίο 2λεπτο.

[megapoxy]

Δεύτερη συνεχόμενη ήττα στο 5ο ματς τις τελευταίες 7 μέρες που δικαιολογεί εν μέρει την κατάρρευση στο δεύτερο ημίχρονο με τους Κινγκς ωστόσο να δείχνουν καλά στοιχεία λίγο πριν τη λήξη της δεύτερης περιόδου που έδειχναν πως θα πήγαιναν με το προβάδισμα στο τέλος της. Όμως στο τελευταίο λεπτό σφυρίχτηκαν 4 τραβηγμένα το λιγότερο σφυρίγματα εις βάρος τους τα οποία προκάλεσαν τον εκνευρισμό των παιχτών που δεν ξαναπλησίασαν ποτέ στο σκορ σε κανένα σημείο έπειτα, όταν η Βοστώνη ξέφυγε στην 3η μετά από ένα κρεσέντο με εύστοχα τρίποντα.

Μιας και στο ημίχρονο έφυγα από το σπίτι, θα γράψω μόνο για αυτά που είδα σε αυτό το διάστημα. Ο Σαμπόνις αλώνιζε χωρίς να κερδίζει εύκολα φάουλ (πιο εύκολα σφυριζόταν επιθετικό σε βάρος του, προσπέρασε τον Γιάννη με τον οποίο μοιραζόντουσαν την κορυφή σε αυτή την αρνητική κατηγορία) με τους Σέλτικς από την άλλη να κερδίζουν φάουλ με σχετική ευκολία σε κάποιες φάσεις χωρίς να υπάρχει καν επαφή. Όσο έμπαιναν τα μακρινά σουτ από Μίτσελ, Έντουαρντς, Μάρεϊ και Ντέιβις οι Κινγκς κρατούσαν το προβάδισμα, αλλά αρκούσαν 2-3 άστοχες επιθέσεις για τους Σέλτικς και τον Τέιτουμ για να φέρουν κάθε φορά το ματς στα ίσα. Ο Φοξ δεν έπαιρνε πολλές προσπάθειες (περιέργως και πάλι ήταν πιο απειλητικός από το τρίποντο) με τον Μίτσελ να ηγείται επιθετικά (εκτός από την άμυνα) μαζί με τον Σαμπόνις που φλέρταρε με το τριπλ νταμπλ από πολύ νωρίς.

Οι Σέλτικς μόνο με 1 λάθος στο πρώτο ημίχρονο, έβρισκαν λύσεις είτε από το τρίποντο είτε μετά από επιθετικά ριμπάουντ και σε κάποια φάση στην έναρξη της 3ης ήταν μπροστά με διψήφια διαφορά παρόλο που είχαν χειρότερα ποσοστά σε όλες τις κατηγορίες των σουτ (αλλά 10 λιγότερα λάθη).

Όσο περνούσε η ώρα η διαφορά αυξανόταν, με τον Μπράουν να πετάει λευκή πετσέτα αρκετά νωρίς, λίγο μετά τα μέσα της τελευταίας περιόδου βάζοντας μέσα τους παίκτες με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής.

Στις δηλώσεις τους μετά το τέλος του ματς ο Σαμπόνις (που έκανε και πάλι τριπλ νταμπλ) δήλωσε πως φανήκαμε ανταγωνιστικοί για σχεδόν ένα ημίχρονο χωρίς να καταφέρουμε τίποτα ύστερα χωρίς να αποτελεί δικαιολογία η κούραση αφού παρόμοιο πρόγραμμα έχουν όλες οι ομάδες στη λίγκα σε κάποιο σημείο. Φοξ (που έμεινε στους 18 πόντους) και Μπράουν παραδέχτηκαν πως η μάχη χάθηκε κατά κράτος με τους Σέλτικς να δείχνουν να θέλουν το παιχνίδι περισσότερο.

Μετά από 2 μέρες ξεκούρασης ο επόμενος αντίπαλος θα είναι το Φοίνιξ που βρίσκεται ακριβώς από κάτω στην τέταρτη θέση στη Δύση.

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη ομάδα στο ΝΒΑ που να έχει καλύτερο ρεκόρ εκτός παρά εντός, με την άμυνα να είναι μακράν το αδύνατο σημείο για κάποιο ανεξήγητο λόγο (21-15, 22-14 τα ρεκόρ εντός/εκτός 14οι στο defensive rating εκτός, 29οι το αντίστοιχο στο Golden One Center).

Κάπως έτσι μετά τους Σίξερς, τους Μπακς έτσι και με τους Σέλτικς χάσαμε σχετικά εύκολα και το τελευταίο ματς κόντρα στις κορυφαίες ομάδες της Ανατολής (περιέργως με το Κλίβελαντ κάναμε το 2/2) οπότε αν θέλουμε να έχουμε τύχη στους τελικούς του ΝΒΑ έχουμε πολλά πράγματα να διορθώσουμε!

[abovetherim]

Με μια πρώτη... ανάγνωση, νομίζω ότι οι Γουόριορς θα κάνουν τα πάντα για να είναι στην 6η θέση και να παίξουν με τους Κινγκς, στον πρώτο γύρο. Εξαιρετική η ομάδα του Σακραμέντο σε όλη τη regular season, αλλά τα play offs είναι άλλη ιστορία νομίζω.

[megapoxy]

Με μια πρώτη... ανάγνωση, νομίζω ότι οι Γουόριορς θα κάνουν τα πάντα για να είναι στην 6η θέση και να παίξουν με τους Κινγκς, στον πρώτο γύρο. Εξαιρετική η ομάδα του Σακραμέντο σε όλη τη regular season, αλλά τα play offs είναι άλλη ιστορία νομίζω.

Με τον χαμό που γίνεται στη Δύση στις θέσεις 4-12 είναι δύσκολο να πλασαριστούν στην 6η θέση ειδικά αν χρειαστεί να χάσουν κάποια ματς μόνο και μόνο για να πέσουν πάνω στους Κινγκς, γιατί μπορεί να βρεθούν στα play in ακόμα και με μειονέκτημα έδρας αν δεν προσέξουν. Έχουν και πολλά θέματα φέτος που ξεκίνησαν με το επεισόδιο Πουλ/Γκριν, τους τραυματισμούς του Κάρι, το σοβαρο (οικογενειακό;) πρόβλημα του Ουίγγινς που άγνωστο πόσο καιρό θα τον κρατήσει εκτός και την ανυπαρξία τους εκτός έδρας, βασικά δεν παίζουν άμυνα καθόλου και αυτός τους στοιχίζει.

Στα των Κινγκς τώρα, άλλη μία νίκη στο σακούλι με 2 ακόμα νίκες να χρειάζονται για να κλειδώσει και μαθηματικά η πρόκριση στα πλέι οφ. Με πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση το ματς κόντρα στο Φοίνιξ, κάκιστο ξεκίνημα για νιοστή φορά και στην ουσία μόνο στην τρίτη περίοδο "γκαζώσαμε" αλλά ήταν αρκετό για να μας δώσει τη νίκη και αν δεν κάνω λάθος και το tiebreaker κόντρα στους Σανς με μόλις ένα πόντο διαφορά (μιας και οι δύο ομάδες έχουν από 2 νίκες στα 4 μεταξύ τους παιχνίδια).

Στην πρώτη περίοδο οι Σανς πηγαίνοντας αρκετά συχνά στη γραμμή των βολών (9 έναντι 0 των Κινγκς) σκόραραν από τη μία σχετικά εύκολα και από την άλλη αποθάρρυναν τους Κινγκς από το να τους μαρκάρουν στενά. Μάλλον τα σφυρίγματα υπέρ τους είχαν να κάνουν με τον ντόρο που δημιουργήθηκε κόντρα στους Λέικερς με τον Μόντι Ουίλιαμς να καλείται να πληρώσει και πρόστιμο για τις δηλώσεις τους εναντίον των διαιτητών.

Στο δεύτερο 12λεπτο σταματήσαμε να κάνουμε φάουλ τόσο εύκολα αλλά είδαμε τον Λαντέιλ να ντύνεται κάτι σαν Τσάμπερλειν σκοράροντας ασταμάτητα πετυχαίνοντας 12 πόντους σε αυτό το διάστημα, οι περισσότεροι αμαρκάριστος μέσα στη ρακέτα. Ο Σαμπόνις ήταν αυτός που αποτελούσε τη μεγαλύτερη επιθετική απειλή των γηπεδούχων κρατώντας την ομάδα σχετικά κοντά στο σκορ με τη διαφορά να ήταν ακόμα μεγαλύτερη από το -11 του ημιχρόνου αν οι Σανς ήταν πιο εύστοχοι από το τρίποντο. Αστόχησαν στα πρώτα 8 σουτ και χρειάστηκε να μπει μέσα ο Ρος για να βάλει το πρώτο.

Στην τρίτη περίοδο οι Σανς άρχισαν να κάνουν εύκολα λάθη με τους Κινγκς να τα εκμεταλλεύονται και με τον Χουέρτερ να παίρνει φωτιά στην επιστροφή του μετά από μία εβδομάδα εκτός, όχι απλά μείωσαν τη διαφορά αλλά πέρασαν μπροστά και έφτιαξαν κι ένα μικρό μαξιλαράκι υπέρ τους κιόλας. Κάπου στα μέσα της περιόδου αποχώρησε κουτσαίνοντας ο Φοξ από το παρκέ που πιθανόν να τραυματίστηκε αναπαριστώντας το flopping του Πολ σε μία φάση που καταλογίστηκε φάουλ υπέρ του.

Ο Χουέρτερ συνέχισε το κρεσέντο του και στην τελευταία περίοδο και με τη βοήθεια των Σαμπόνις, Μπαρνς και Μάρεϊ κλείδωσαν στο τέλος τη νίκη με το Φοίνιξ να προσπαθεί σχεδόν αποκλειστικά με το δίδυμο Ρος/Μπούκερ στο φινάλε να πάρει το ματς χωρίς όμως επιτυχία.





Επόμενο ματς backtoback κόντρα στη Γιούτα, προσπαθώντας να εκδικηθούμε για την ήττα στο εκτός έδρας λίγες μέρες πριν με τον Φοξ πολύ πιθανό να αγωνιστεί μιας και ο τραυματισμός του δεν ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικός με τον ίδιο να ήθελε να επιστρέψει στο παιχνίδι.

[megapoxy]

Στα πολύ γρήγορα και πάλι (βρίσκομαι εδώ και 1 εβδομάδα εκτός "βάσης" οπότε λιγότερος χρόνος) νέα νίκη κόντρα στη Γιούτα αλλά με παραπλήσιες αδυναμίες να εμφανίζονται στο παρκέ όπως και στο ματς απέναντι στους Σανς.



Μπορεί να μην κάναμε κακό ξεκίνημα, αλλά αυτή τη φορά μείναμε πίσω στο σκορ από την 2η περίοδο κι έπειτα με τον Κέσσλερ να κάνει πάρτι κάτω από τις 2 ρακέτες παρά το καλό ξεκίνημα του Σαμπόνις στο ματς.

Όπως και με το Φοίνιξ, η αφύπνιση ήρθε στην 3η περίοδο ξανά με πρωταγωνιστή τον Χουέρτερ αν και αυτή τη φορά δεν ευστόχησε σε τόσα πολλά τρίποντα βρίσκοντας άλλους τρόπους να πληγώσει την άμυνα των Τζαζ.

Ο Μάρεϊ ήταν και σήμερα απειλητικός από την περιφέρεια σκοράροντας 6/12 τρίποντα (10η φορά που σκοράρει 5+, με διαφορά ο πρώτος ρούκι στη σχετική κατηγορία) και πλέον θέλει μόλις 5 τρίποντα ακόμα για να περάσει 1ος στα περισσότερα τρίποντα σε μία σεζόν από ρούκι, έχοντας από πάνω του μόνο τον Λίλαρντ και τον Μίτσελ.

O Μπαρνς βοήθησε κατά διαστήματα είτε με μακρινά σουτ είτε κερδίζοντας φάουλ μπαίνοντας μες στη ρακέτα, ο Σαμπόνις αν και ξεκίνησε φορτσάτος τελείωσε το ματς με το "φτωχό" για τα δικά του δεδομένα 16-15-7 (νομίζω είχε 9-5-5 στο τέλος της 1ης) ενώ πολύ καλός όχι μόνο στο αμυντικό κομμάτι όπως συνήθως ήταν ο Μίτσελ που πήρε τη θέση του απόντα Φοξ στην πεντάδα (11π, 5/5 2π, 6α, 4κλ).

Ο Ντελαντεντόβα πήρε την αλυσίδα του καλύτερου αμυντικού που πήρε κι αυτός αρκετό χρόνο συμμετοχής λόγω της απουσίας του Φοξ.



Στα κοινά σημεία των δύο backtoback ματς, τα λίγα λάθη (ενώ προκαλέσαμε πολλά και για τους 2 αντιπάλους) και τα πολλά κλεψίματα που οδήγησαν σε εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό.

Μία μόλις νίκη πλέον (αν χρειαστεί, ειδάλλως μία ήττα των Σανς αρκεί) για να σφραγιστεί η πρόκριση στα πλέι οφ με το επόμενο ματς να είναι μεθαύριο κόντρα στη Μινεσότα.


Κάκιστη και σήμερα η διαιτησία με πολλά χοντρά λάθη και για τις 2 ομάδες, ένω από αυτά στοίχισε και την αποβολή του Μονκ μετά απο διαμαρτυρία για φάουλ που δεν σφυρίχτηκε σε προσπάθεια του για κάρφωμα. Χωρίς την παρουσία του για πολύ χρόνο η συνεισφορά του πάγκου δεν ήταν και πάλι ιδιαίτερα σημαντική με μόνο τον Λάιλς να πετυχαίνει διψήφιο αριθμό πόντων. Ύστερα από καιρό είδαμε και τον Χολμς να παίζει έστω και για λίγο, αλλά στην προσπάθεια του να φανεί χρήσιμος βρήκε τον μπελά του από τον Κέσσλερ που μάλλον είχε βάλει σκοπό να φθείρει.