Kαλησπέρα σε όλους, το φόρουμ μου κρατά παρέα χρόνια τώρα, άσχετα αν τώρα αποφάσισα να ποστάρω για πρώτη φορά.
Διαβάζω όλα τα πόστ, 2-3 παρατηρήσεις θέλω να κάνω:
Θεωρώ ότι όσο μάγκα έκαναν τον Ολυμπιακό μέσα στο παρκέ ο Βεζένκοφ και ο Σλούκας, άλλο τόσο λειτούργησε και αντίστροφα αυτό. Σαφώς χάσαμε δύο παίχτες που είχαν βαρύτητα στο παιχνίδι μας, αλλά δεν ανησυχώ μιας και το μπάσκετ του Μπαρτζώκα ποτέ δεν ήταν το μπάσκετ του ενός ή των δύο παιχτών. Η μπάλα πάντα πάει σε όλα τα παιδάκια. Επίσης αισιοδοξώ μιας και ο κόουτς είναι αρρωστάκι με την δουλειά του, έχω την αίσθηση πως την άκρη θα την βρεί, ακόμη και αν χρειαστεί να κάνει αλλαγές δομικές. Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει πάντα ένα υποβόσκον χεσίδι για τον Μπαρτζώκα, το οποίο κρύφτηκε επιμελώς μιας και οι απέναντι ήταν περιφερόμενος θίασος τα τελευταία χρόνια. Ελπίζω φέτος στα δύσκολα (τα εγχώρια δύσκολα), να αποδειχθεί ότι σαν κόσμος όντως έχουμε ωριμάσει.
Πάντως ό,τι και αν αποφασίσει να εμφανίσει στο παρκέ ο οργανισμός, το πρώτο πράγμα που εύχομαι είναι να είναι ΥΓΙΗΣ η ομάδα. Ευτυχώς (και δεν είναι από σύμπτωση), η ομάδα δεν ταλαιπωρείται από σοβαρούς τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια, κάτι που δεν διαταράζει την συνοχή της, πράγμα πολύ σημαντικό, μιας και δεν έχουμε μια ομάδα αστέρων.
Τέλος, πιστέυω ότι το μεγαλύτερο αγκάθι για τον κόσμο δεν είναι ούτε η φυγή του Βεζενκοφ και του Σλούκα, ούτε οτι δεν ήρθε ο Μιροτιτς ή ότι δεν θα έρθει ανάλογου βεληνεκούς παίχτης (κατά τα φαινόμενα). Αυτό που - ακόμα - ενοχλεί είναι ο καταραμένος χαμένος τελικός. Ως πρωταθλητές Ευρώπης, θεωρώ ότι θα είμασταν πιο δεκτικοί και στα περιορισμένα μπάτζετ, και πιο ψύχραιμοι με την φυγή των δύο, ακόμη και πιο αισιόδοξοι για την επόμενη χρονιά. Όλα είναι διαφορετικά το καλοκαίρι μετά από έναν Ευρωπαικό τίτλο.
Αυτά από εμένα, συγνώμη για το μικρό σεντόνι