Καλημέρα. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να κινούμαστε μόνο βάσει ονόματος και καριέρας. Τον κυριότερο ρόλο πρέπει να παίζει το
κίνητρο, για αυτό και η μεταγραφή του Βιλντόζα είναι σωστή (ναι, κι όμως). Ανεξαρτήτως έκβασης. Αν προσέξατε, ο προπονητής του Παναθηναϊκού τι έκανε; Μάζεψε όλους τους παίκτες που είχαν κίνητρο. Κίνητρο είτε να αν παίξουν καλά με τον Ολυμπιακό, είτε να αποδείξουν γενικώς πράγματα, ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό. Και κατατρόπωσαν ολόκληρη Ρεάλ!
Άρα, το κίνητρο είναι φοβερά σημαντικός παράγοντας. Ακόμη, αυτό που είπα σε προηγούμενη ανάρτηση περί καριέρας σε πτωτική πορεία, πιστεύω ισχύει. Γενικά το λέω, όχι για τον Φουρνιέ. Είναι απλό. Μπείτε για λίγο στο μυαλό του Marcelo, ο οποίος για μένα είναι μελέτη περίπτωσης. Ήταν 34, όχι και πολύ γέρος, όμως φαινόταν ότι ήρθε για την πλάκα του. Ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τον Ολυμπιακό. Εν μέρει λογικό, έχοντας ζήσει τα πάντα στη Ρεάλ. Κούπες, καταξίωση στο κορυφαίο επίπεδο. Θεωρητικά, ναι θα μπορούσε να παίξει και να βοηθήσει. Δεν έγινε αυτό, δυστυχώς. Και έχει την εξήγησή του. Όταν μέσα σου έχεις κορεστεί, έχει παίξει στο ανώτατο επίπεδο και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να επιστρέψεις, σίγουρα είναι δύσκολο να βρεις νέο κίνητρο. Ακριβώς αντίθετη περίπτωση αποτελεί ο πυραυλοκίνητος Ναν. Τα είδατε τα αποτελέσματα.
Συνοψίζοντας, πρέπει αν ψαχτούμε για παίκτη που ναι μεν θα μας καλύπτει με τα χαρακτηριστικά του παικτικά, αλλά και που να έχει το κατάλληλο mentality, την σωστή ψυχολογία για να τα δώσει όλα.
Απ' όλες τις όμορφες που αγάπησα μια ήταν η πιο ναζιάρα, κάθε μέρα στο παρκέ εχόρευε και τ' ονομά της, πορτοκαλί σπυριάρα!