Με πιο καθαρό μυαλό, να παραθέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις:
- Δεν υπάρχει άλλη ομάδα στην ευρωλίγκα που ενώ έχει 4/20 τρίποντα και 19/33 βολές, να έχει καταφέρει να βγάλει κάπου 20 ασσίστ και να χάνει με μόνο 3 πόντους από την Μονακό. Με τέτοια κακή επίθεση, όλες οι υπόλοιπες ομάδες θα είχαν φάει 10 με 15 πόντους διαφορά τουλάχιστον. Χθές αν βάζαμε ένα από τα πολλά χαμένα ελεύθερα σουτ συν 5-6 βολές ακόμα, είχαμε κάνει μια καθαρή νίκη.
- Το παραπάνω δε με καθησυχάζει.Τουναντίον, το αναφέρω γιατί θεωρώ πως αποδεικνύει ότι το θέμα μας είναι ψυχολογικό και όχι αγωνιστικό, όποτε αποτελεί και πιο ρευστό και ασαφές ως προς τη διαχείριση πρόβλημα. Δηλαδή πολύ απλά, πως θα πάρουν οι παίχτες τα πάνω τους ψυχολογικά, ώστε να αποφύγουν μια καθίζηση στα κρίσιμα ματς που έρχονται; Ποιος θα τους ξεμπλοκάρει ώστε να μην πάνε σε ανούσιο hero ball και να μη βιάζονται να πετάξουν τη βολή και ότι γίνει, χωρίς να έχουν πάρει μια 2η ανάσα καλά-καλά μην εκτελέσουν (το έκανε και ο Βεζε εχθές ακόμα).
- Ο άνθρωπος που είναι κυριώς υπεύθυνος για να τους προστατεύσει και να τους μπουστάρει ψυχολογικά, o coach B, αδυνατεί να το κάνει γιατί πολύ απλά και ο ίδιος έχει κλατάρει, δεν προστατεύεται ούτε αυτός από την ανθρωποφαγία και ξέρει ότι τον περιμένουν στη γωνία ότι και να γίνει.
- Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και μιλάμε για την ομάδα, το staff, την πρόσφατη πορεία της κτλ, έχει αρνητικό πρόσημο σήμερα λόγω συνδυασμού γεγονότων (χαμένου τελικού με Ρεάλ με κούπα ΠΑΟ στην πρώτη απόπειρα). Το μέγεθος όμως και η ένταση που δίνουμε σε αυτό το πρόσημο, οφείλεται στην υπάρξη του SDNA και στα γνωστά τσιράκια εκεί περά, χωρίς μα-μου και ναι μεν αλλά. Αν αμφιβάλλεται, κάντε μια βόλτα σημέρα από τα social media που αναπαράγουν αυτά τα άρθρα και δείτε (όσο αντέξετε) τι γράφεται στα σχόλια. Τα πιο light πανηγυρίζουν για πάρκινγκ vol 2 loading και καλά, που σαν σκηνικό ήταν η απόλυτη ξεφτίλα, δε το εύχομαι σε κανέναν άνθρωπο. Δηλαδή ο Μπαρτζώκας επειδή τόλμησε και έχτισε σερί στον ΠΑΟ, δεν αρκεί να χάσει, πρέπει να του πάρουμε το σκαλπ. Να τα έχουμε υπόψη και αυτά όταν λέμε για αντιδράσεις.
Story-Time ΥΓ:
Τελευταίο ματς του Σπαν ως coach του Περιστερίου στο ΣΕΦ, λίγο πριν το ημίχρονο. Κάθομαι μερικές σειρές πίσω από τον πάγκο των φιλοξενουμένων, οπότε τις φωνες του Σπαν τις ακούω πεντακάθαρα, είναι και οικογενειακό το κλίμα στο γήπεδο. Κάποια στιγμή κερδίζουμε φάουλ στον αιφνιδιασμό, διαμαρτύρεται ο Σπαν στον διαιτητή έντονα και λέει και κάποια γαλλικά στους παίχτες του για την προηγούμενη φάση, στο στυλ pass the f@cking ball faster κτλ.
Και να σου λοιπόν που βρίσκεται ένα ζευγάρι, καμιά δεκαριά σειρές πάνω από εμένα και τη φυσούνα, που αρχίζει η ανεκδιήγητη τύπισσα να στολίζει τον Σπαν(!) σε στυλ "άντε μαμήσου ρε Σπανούλη, και εμείς σε κάναμε γνωστό και εμείς σε ράναμε κτλ", και ο τύπος να σιγοντάρει. Ύφος και φωνή νταλικέρη, τσαμπουκάς κάπου μεταξύ δευτεροτρίτου μπάφου ή φάση. Κάτοχοι διαρκείας έμαθα μετά. Προφανώς πάνε οι σεκιούριτι και 3-4 άλλοι συνοπαδοί αγανακτισμένοι βρίζουν τη μακάκω και της λένε να βγάλει το σκασμό.
Ο Σπαν έχει ακούσει καθαρά τα λόγια, γιατί το γήπεδο είναι ήσυχο, με δημογραφικό κυρίως με οικογένειες, εγώ ας πούμε έχω πάει με γυναίκα, κουνιάδα και ανίψι 5 χρονών. Έλα όμως που δεν έχει δει ποιος/ποια βρίζει. Κινούμενος προς τη φυσούνα όμως για ημίχρονο, περπατάει αργά και κοιτάει προς εκείνη την κατεύθυνση με ΔΟ-ΛΟ-ΦΟ-ΝΙ-ΚΟ ύφος, που είμαι σίγουρος αν ήταν πιο κοντά στη φυσούνα οι κάφροι και τους είχε δει, μια χαρά διάλογο θα ανοιγε και για αγώνα της πλάκας, έτσι;
Αναφέρω το στόρι μόνο κια μόνο για να υποδείξω πως δεν είναι απλά ο Μπαρτζω που θα αντιδράσει άμα τον βρίσουν και τον προαβάλλουν, και μάλιστα σε κακιά στιγμή μετά από ήττα.